Boeing 787 Dreamliner
Het was deze keer best lastig een vakantie uit te kiezen. We wilden er even lekker tussenuit. Dat het een relax vakantie moest
worden stond voorop. Voor mij (Sandra) was vrij krijgen even lastig omdat we op het werk weer met een project gingen starten.
Maar uiteindelijk is het toch gelukt en hebben we zowel de periode als de bestemming uitgekozen. Het werd 2 weekjes Curacao.
Ook waren we nog even aan het twijfelen over welke accommodatie het zou moeten worden. Na het uitpluizen van de reacties op de
diverse review sites waren we er al snel uit dat het Papagayo moest worden, maar toen was er nog de keuze tussen het hotel of
de villa’s. Er was een flink prijsverschil maar uiteindelijk toch voor de villa’s gekozen omdat dat toch meer vrijheid bied met
een keuken.
Al drie weken van te voren was de koffer al ingepakt. We vliegen met ArkeFly en moesten weten hoeveel bagage we hadden om in
te kopen. We hadden al besloten dat het geen echte duikvakantie zou worden dus alle duikbagage zou thuis blijven. Wel onze
eigen maskers en computer mee maar zelfs de vinnen hebben we thuisgelaten omdat die echt te veel plek in beslag namen.
Uiteindelijk konden we met 2 koffers van elk 20 kilo op reis. Wel een behoorlijk zware rugzak met handbagage maar zolang
die aan de juiste maten voldeed zat daar geen gewichtsrestrictie op.
Omdat we geen zin hadden om extra bij te betalen voor het inchecken en vastzetten van onze stoelen er op gegokt dat we toch
wel naast elkaar zouden zitten. De Schiphol App zond ons enkele verwarrende berichten dat onze vlucht vervroegd zou zijn naar
11 uur in plaats van 12:30 maar daar bleek uiteindelijk niets van te kloppen. Maar goed dat we daar geen rekening mee hebben
gehouden. Alex en Michelle zetten ons af bij vertrekhal 3 en na een snelle check-in bij de self-service zuilen blijken we naast
elkaar te zitten. De koffers ook ingecheckt en op tijd voor een lekker bakkie bij de Starbuck’s.
Na het nodige shoppen gaan we boarden. Ook dit verloopt soepel en al snel kunnen we het vliegtuig in. We hebben geluk. We
vliegen met de nieuwe Boeing 787 Dreamliner en we zitten op de middelste rij van 3 stoelen die we ook nog eens voor onszelf
hebben. Lekker de ruimte dus. Het is een behoorlijk stil vliegtuig. De beenruimte valt ons mee en de stoelen zitten best
comfortabel. De verlichting wordt naarmate de vlucht vordert aangepast en af en toe is er een wave van verschillende kleuren
die door het vliegtuig trekt. Een heel leuk gezicht.
Helaas moet je bij Arke bijna alles kopen aan boord. We kregen 1 maaltijd gratis en ze kwamen nog een paar keer met water
langs maar dat was het dan. We hadden zelf we het een en ander meegenomen, dus aan eten in ieder geval geen gebrek. Maar we
hadden geen zin om ook nog eens 10 euro per persoon voor het entertainment scherm te betalen. Dan maar een vlucht zonder films.
Ondanks dat we nu een dagvlucht hebben neemt Rene toch een slaappil in en probeert nog wat uurtjes te slapen. Dat wordt
uiteindelijk anderhalf uur dommelen. Ik vermaak me met een tijdschrift en een boek. Zo’n 10 uur later landen we dan eindelijk
op Aruba. Hier hebben we een tussenstop. We kunnen aan boord blijven en een uurtje later zitten we al weer in de lucht om in
een kwartiertje naar Curacao te vliegen.
Bij de douane gaat het best vlot. Er zijn aardig wat hokjes open en er wordt lekker door gestempeld. De bagage laat wat langer
op zich wachten maar uiteindelijk zijn we ook in het bezit van allebei de koffers en lopen we naar bus 2 die ons naar Papagayo
Beach Resort zal brengen.
Papagayo Beach Resort
Het tijdsverschil met Nederland is 5 uur. Om zoveel mogelijk een jetlag te voorkomen proberen we dus zo lang mogelijk op te
blijven maar om half elf Curacao tijd, wat gelijk staat aan half vier ’s-nachts in Nederlandse tijd, storten we toch in en
duiken we ons toch wel zachte bedje in.
Uiteraard worden we ’s-nachts een aantal keren wakker maar uiteindelijk weet ik het toch tot half 7 ’s-ochtends vol te houden.
Ik pak mijn spulletjes en richt buiten op de porch een mooi plekje in om mijn meditatie te kunnen doen. Ik ben hier net mee
begonnen als ik Rene ook zijn bed uit hoor komen. Gelukkig was de concentratie groot genoeg om de papparazzi die ik om mij
heen hoor fotograferen en filmen te weerstaan.
Toen wij gisteren in ons huisje aankwamen werden wij verrast met een boodschappenpakket die al in onze koelkast was gezet.
Dus geen getob met eerst boodschappen doen of een restaurantje zoeken voor het ontbijt maar een heerlijk gekookt eitje, ham,
kaas en jam op geroosterd brood met koffie en thee erbij. Dat is volop vakantie genieten.
Om half 10 is er de bijeenkomst van Arke in Zanzibar. We hadden gisteravond al een bord daarvan gezien zodat we wisten waar
we ongeveer heen moesten. Het was even glibberen om de heuvel van het resort af te komen want het had een half uur ervoor
nog flink geregend. We horen de tips en de excursies aan en besluiten dan om door te lopen naar de supermarkt om onze
koelkast nog wat verder aan te vullen.
Inmiddels is de zon gaan schijnen dus badkleding aan en terug naar het strand. Een snelle lunch doen we bij Zanzibar. De
heerlijke wraps laten zich goed smaken.
Dan zoeken we een strandbedje uit bij Papagayo. Hier hebben immers kaartjes voor
gratis strandbedden en als echte Nederlanders ga je dan niet bij een ander resort betalen voor je bedje.
Het is goed vertoeven aan het strand. Heerlijk dat er af en toe een wolk voorbij komt maar ondanks dat brand de zon flink.
De zonnebrand met factor is geen overbodige luxe. Ondanks dat zijn we na een paar uurtjes toch flink verkleurd en besluiten
we terug naar ons huisje te lopen. Hier lekker in de schaduw gezet en onzelf getrakteerd op een op Schiphol aangeschafte
Baileys. Als dat geen vakantiegevoel geeft dat weet ik het ook niet meer.
Rene valt heerlijk op de bank in slaap en als hij weer wakker wordt is het tijd om een restaurantje uit te zoeken. We
besluiten het restaurant op ons resort uit te proberen. Als we de menu kaart krijgen schrikken we wel een beetje van de
prijzen. Veel duurder dan in Nederland. Omdat we geen zin hebben ergens anders heen te gaan vinden we toch nog voor
ieder een hoofdgerechtje op de kaart. Het eten smaakt heerlijk en na afloop lopen we terug naar ons huisje voor een
bakkie koffie en thee. De temperatuur is aangenaam en we kunnen de hele avond lekker op de porch zitten lezen.
Naar Willemstad
Ook vandaag weer vroeg wakker, maar wel wat later dan afgelopen nacht dus de jetlag is aan het verdwijnen. Net toen ik
aan mijn meditatie wilde beginnen werd er een wagen vol met tuinmannen in onze tuin gedropt. Dan vanavond maar en meteen
maar het ontbijt klaar gaan zetten. Ondanks het vroege opstaan is het toch nog opschieten om de bus naar Willemstad te
halen. Deze gaat ongeveer om het uur en wij staan al 10 minuten voor tijd bij de halte. Helaas is er een flinke vertraging
en in plaats van 8:55u komt de bus 20 minuten later pas aan. Maar deze brengt ons dan voor totaal 3,30 antiliaanse
guldens in 25 minuten naar Punda.
Onze voorbereiding van vandaag was niet echt uitstekend want het kaartje van Willemstad en het boekje met de beschrijvingen
van de bezienswaardigheden liggen nog in het huisje. Maar het stadje is niet zo groot en we herkennen aardig wat.
We beginnen in de ronde markt en komen vervolgens bij de bootjes markt uit. Hier liggen de bootjes met groenten uit Venezuela.
Aan het einde komen we bij de handelskade en hebben een mooi uitzicht op de Julianabrug en Otrabanda. De pontjes brug is
helaas in onderhoud en dus buiten gebruik. In plaats daarvan kunnen we met een veerpont naar de overkant. Dat is voor
later, eerst nog even de rest van Punda bekijken. We lopen een rondje om Fort Amsterdam en vinden ook nog een cache. Via
het Dushi Curacao plein komen we bij de aangelegen terrasjes en doen we een drankje bij “de buren”. Na het bekijken van
wat winkeltjes komen we bij de veerpont en steken het water over.
Ook hier maken we wat fotootjes en lopen naar het Rif Fort. Hier moet ook een cache liggen dus gaan we op zoek. Hij ligt
bovenaan de trap en aangezien het hier heel erg rustig is kunnen we hem ongzien loggen. We lopen verder door het Rif Fort.
Wat een stille boel hier. We bekijken de dure winkeltjes die hier vooral staan voor de mensen die van de cruiseschepen
afkomen.
Uiteindelijk belanden we bij de Starbuck’s voor een cappuccino en een chai tea latte.
Het is inmiddels 13:00u en
eigenlijk zijn we het slenteren wel een beetje zat. We besluiten de rest van Willemstad voor een volgend bezoek te bewaren
en gaan terug naar de veerpont en zijn al weer snel aan de overkant. We hoeven maar 10 ninuutjes op de bus te wachten en al
gauw zijn we terug op Jan Thiel.
Na een bezoekje aan de supermarkt lopen we terug naar ons huisje terwijl we onderweg nog een paar foto’s van de omgeving maken.
De volgende dag willen we niet in de zon liggen en besluiten op het resort aan het zwembad te gaan liggen. Aangezien de ouders met
kleine kinderen allemaal bij het grote zwembad liggen zoeken wij een rustig plekje bij het kinderbad. Hier ligt verder niemand
en we settelen ons met een boek in de overdekte lounche bedden.
Na een rose en een portie bitterballen is het toch weer tijd om terug te gaan naar ons huisje. Vanavond eten we thuis en als
snel staat er een bord spaghetti voor ons neus. Het smaakt ons heerlijk.
Vroeg naar bed en ook weer vroeg op. Deze ochtend is het bewolkt en doen we lekker rustig aan. Of beter gezegd doen we
helemaal niets. Lekker lui buiten op de porch op de bank lezen we onze boeken uit. Na de lunch lopen we naar de receptie
en boeken we voor de komende 2 dagen een auto en dan gaan we bij het zwembad op een bedje in de schaduw liggen. Het is goed
vertoeven liggend met een goed boek, een bananen- en een aardbeismoothie.
Vanavond uit eten bij Zanzibar. We nemen een pizza en een toetje en onder het eten speelt er een reggea band aan het strand.
Het is gezellig druk en er heerst een leuke sfeer.
De Oostkant
Vroeg op om te ontbijten en om 9 uur staan we bij de receptie en nemen we de sleutels van onze blauwe Kia Picanto in ontvangst.
De komende 2 dagen gaan we de rest van het eiland verkennen. Omdat we vroeg willen wandelen bij de Christoffelberg besluiten we
die voor morgen te laten en vandaag de oostkant van het eiland te doen. We starten bij de Aloe Vera farm. Aangezien er geen
rondleidingen worden gegeven op dit moment bekijken we de filmpjes over het proces van plant tot product. Ook kopen we nog
enkele producten en drinken we op het terras een bakkie met een stuk bananencake. Helaas moet Rene ook nog even wat aandacht
aan zijn werk besteden maar gelukkig kan hij het telefonisch af en hoeven we niet terug naar het huisje te rijden. Als alles
weer in gang is kunnen ook wij verder.
Onze volgende stop is bij de struisvogelfarm. Als we aankomen staat de wagen voor de rondleiding al klaar om te vertrekken.
Afrekenen komt later wel nu eerst instappen. Alexander is onze gids en hij kan erg leuk vertellen. Met humor verteld hij over
de struisvogels en over de verzorgers van deze dieren en de verhoudingen tussen die twee. Ondanks dat struisvogels domme
dieren blijken te zijn winnen ze wel iedere keer. Op dit moment zijn er zo’n 230 struisvogels op de farm.
De eieren die worden
gelegd worden in de broedmachine gedaan en na een tijdje wordt er gecontroleerd of ze bevrucht zijn. Als dit het geval is
worden ze verder uitgebroed, is dit niet het geval dan gaan de eieren naar het restaurant. Ook lopen er heel wat zwijntjes rond.
Die voeden zich weer met de overblijfselen van het restaurant. Na afloop eten ook wij struisvogel in de vorm van een hamburger.
Deze smaakt erg lekker.
We twijfelen een beetje over hoe we de middag door gaan brengen en uiteindelijk besluiten we naar landhuis Chobolobo te gaan
en te kijken naar het productie proces van de Blue Curacao. We weten ongeveer waar het landhuis zich moet bevinden maar het
is nog een lastige klus om het uiteindelijk te vinden. Op de parkeerplaats van de McDonalds met behulp van de wifi op de digitale
kaart opgezocht waar het was en uiteindelijk bleken we er maar 450 meter vanaf te zitten en er zelfs al een keer langsreden
waren maar het lag aan zo’n klein zijstraatje met 1 bordje die we dus net gemist hadden zodat we het niet gevonden hadden.
De tentoonstelling over de liqeur brouwerij was niet lang en al snel stonden we weer buiten.
We besluiten dan toch maar naar het Sea Aquarium te gaan. Een beetje met een dubbel gevoel maar in de hoop dat dit 1 van de
dierentuinen is met genoeg ruimte en enige mate van respect voor de dieren. Helaas werd al na 10 minuten duidelijk dat dit
niet het geval was. We kwamen binnen toen het voeren en het aaien van de zusterhaaien begon. Een stuk of 7 haaien in een
mini bassin, het was te triest voor woorden. En toen er werd opgeroepen om in een rij te gaan staan om deze dieren te aaien
voor de door het park commercieel gemaakte foto… Nou ja het was om letterlijk misselijk van te worden. Een stukje verderop
zwom er nog twee pijlstaartroggen, ook in een heel klein badje. We zijn direct naar de uitgang gegaan en hebben in ieder geval
nog de helft van ons betaalde geld terug gekregen. We willen dit niet sponsoren en balen ervan dat we dit toch nog voor een
gedeelte hebben gedaan.
Om bij te komen bij het nabij gelegen hotel aan het strand een smoothie genomen. Daarna geen zin meer om nog iets anders te
ondernemen en dus maar terug naar ons huisje gereden. Vanavond eten we thuis. We hebben tenslotte nog pasta over van eergisteren.
De Westkant
De tweede dag met de auto op pad. We vertrekken wat eerder dan gisteren maar er staat dan ook een langere autorit op het
programma. Vandaag gaan we naar de Westpunt. Het rijdt lekker door en na een tijdje bevinden we ons op de Weg naar het Westpunt,
hoe makkelijk kan het zijn. We plannen onze eerste stop bij Hofi Pastor. Hier kun je een wandeling maken naar een eeuwenoude
grote kapokboom. Zoals in het boekje staat parkeren we de auto bij de kerk. De ingang voor de wandeling is ernaast. Helaas is
de ingang afgesloten met een hek en een ketting met hangslot. Niemand te bekennen dus zit er niets anders op dan terug naar de
auto te lopen en verder te rijden.
Bij het Christoffel park aangekomen staan we eerst ook voor een gesloten hek maar hierop gelukkig een bord met een pijl dat de
ingang iets verderop is. We kopen kaartjes en het blijkt dat het park naast diverse wandelroutes ook uit 2 verschillende rij
routes bestaat. Wij starten met de groene route en stoppen op de verschillende aangegeven uitzichtpunten. Bij de eerste stop
lopen we naar de ruine van Zorgvliet, een voormalig landhuis. Op het moment dat wij aankomen komt er vanaf de wandelroute een
grote klas schoolkinderen aan. Het is al snel gedaan met de rust en na snel wat foto’s te hebben genomen lopen we weer terug
naar de auto.
We vervolgen de route en rijden de eerste afslag naar de Christoffel berg voorbij. Eerst de rest van de route rijden. Bij
het volgende uitzichtpunt hebben we een mooi uitzicht over Sheta Boka, de ruige noordkust van het eiland. Daar gaan we straks
nog naar toe maar voor nu alvast een mooi overzicht.
We rijden verder richting het uitzichtpunt over landhuis Knip. Dit landhuis dateerd van 1693 en doet nu dienst als het
Tula museum. Op de plantages van dit landhuis ontstond op 17 augustus 1795 de grootste slavenopstand van het Caribische
gebied. Onder leiding van Tula weigerde ongeveer 350 slaven die aan Knip waren verbonden aan het werk te gaan. Ze trokken
oostwaarts over het eiland en onderweg sloten steeds meer slaven zich bij de stoet aan. Uiteindelijk werd ter hoogte van
Sant Cruz de opstand met geweld neergeslagen door een overmacht aan politie en werden de leiders van de opstand ter dood
veroordeeld.
Bij dit uitzichtpunt zien we ook heel veel bomen met baardmos. Vanwege een hogere luchtvochtigheid hangen de bomen er vol mee.
De weg is heuvelachtig en onze brakke Kia Picanto haalt soms maar net de heuvel op in de eerste versnelling. We hebben soms
het gevoel in een flintstone auto te zitten maar gelukkig haalt hij het toch weer iedere keer.
Dan rijden we uiteindelijk langs de Christoffel berg. Het is druk op de parkeerplaats. Ook is het bijna 11 uur en dus niet
verstandig om nog aan de klim naar de top te beginnen. Dit vanwege de warmte maar volgens Rene ook vanwege de hoogte van de
berg. We rijden dus door en maken onze laatste stop van de route bij de kopermijn, dit is echter niet meer dan een groen
uitgeslagen gat in de grond met een hek eromheen. Rene had eerder op de dag al opgemerkt dat er hier zo weinig dieren te zien
waren. Nu daar kwam al snel verandering in. Op de weg terug naar de uitgang zien we voor onze auto een hert wegschieten.
Die hadden we hier in deze omgeving niet verwacht. En ook een mooie grote vogel schiet de boom in als we aan komen rijden.
Eerder hadden we al wel een grote leguaan gezien en ook een aantal suikerdiefjes, de mooie oranje vogeltjes die we ook bij
ons huisje op het park hebben.
We komen weer terug bij de ingang en ik haal een muntje voor de slagboom van de blauwe route. Het eerste uitzichtpunt en
tevens het belangrijkste van deze route is een uitzicht over de Boka Grandi. Hier praten we met nog een stel Amerikanen
die hier ook van het uitzicht genieten. We maken over en weer een foto met elkaars toestel. Altijd leuk om ook even samen
op de foto te staan. Verder op deze route weinig stoppunten. Na een korte wandeling naar de grot en een wandeling naar wat
oude muurschilderingen zijn we al weer snel bij de uitgang.
We rijden verder over de Weg naar de Westpunt en stoppen enkele minuten later al op de parkeerplaats van Sheta Boka. Hier
maken we een korte wandeling langs de kust en genieten van het opspattende water van Boka Tabla. Omdat het toch wel erg
warm is op deze open vlakte lopen we toch al weer snel naar de auto om een klein stukje te rijden naar Boka Wandomi en de
natuurlijke brug.
Hier enkele fotootjes geschoten en op de terugweg lift een Nederlands meisje mee terug naar de grote
parkeerplaats om hun auto op te halen. Ze hadden ’s-ochtends al de Christoffelberg beklommen en ook hier al een groot deel
van de wandelroute gedaan maar hadden zich toch wat verkeken op de temperatuur. Geen probleem alleen met zijn 3-en op de
achterbank van onze Picanto is wat veel, maar zij zal de andere 2 op halen als ze bij hun auto is aangekomen.
Wij slaan de Boka Kalki over en rijden direct door naar Boka Pistol. Volgens de vrouw bij de ingang van het Sheta Boka park
moest dit de mooiste zijn en daar zijn wij het wel mee eens. Het wat spat hier erg hoog op. Een mooi gezicht.
Omdat we inmiddels ook wel trek hebben gekregen rijden we door naar restaurant Jaanchie. Dit restaurant is een begrip hier
op Curacao en hier heb je ook de mogelijkheid om Leguaan te proeven dus dat leek ons wel wat. Het is druk maar gelukkig is er
nog een tafeltje voor ons. Na even heerlijk op het toilet onze handen te hebben gewassen is ook een heerlijk koel drankje erg
welkom. Na verloop van tijd komt de eigenaar aan ons tafeltje zitten en verteld ons wat er vandaag op het menu staat, Alles is
dezelfde prijs en er is keus genoeg en alles mag ook nog eens gecombineerd worden. Wij kiezen uiteindelijk voor 1 leguaan
en 1 geitje. Het eten is heerlijk alleen de leguaan heeft wel heel veel kleine botjes die afgekloven moeten worden, alles
tot aan de bonenrijst aan toe is lekker. Een prima lunch dus. We willen weer verder dus we lopen naar de counter om af te
rekenen. Blijken we ook nog een toetje te krijgen. Aangezien we op het punt staan om af te rekenen wordt het in een meeneem
bakje gestopt. Van de eigenaar krijg ik ook nog een leuk beeldje van een papagaai in mijn handen gestopt als aandenken. Erg leuk.
Buiten op het bankje eten we dan toch nog maar even onze toetjes op, want om met deze temperatuur een ijsje te bewaren is
geen goed idee.
Het is 5 minuten voor 4 als we bij landhuis Knip aankomen. We wilden nog het museum bezoeken maar helaas sluit dat om 4 uur
en als we de auto uit stappen zien we dat het hek wordt gesloten. Dan maar verder rijden. We bekijken 1 van de vele
strandjes die je hier hebt maar omdat het best een volle en vermoeiende dag is geweest besluiten we toch maar weer in de
richting van Willemstad te gaan rijden. Rene wil graag over de Julianabrug dus ik zoek de beste route om hierop te komen
en dat lukt. Eenmaal thuis zoeken we lekker de koelte van de airco op. Ondanks dat we van te voren hadden besloten om
vanavond uit eten te gaan voor onze 17 jarige trouwdag toch maar de kip uit de vriezer gehaald en ontdooit. Hiervan een
lekkere kip tandoori gemaakt en daarna ben ik lekker op de bank in slaap gevallen terwijl Rene zijn 2e boek uitleest.
Strand en Zanzibar
Van de bank om 11 uur dan toch mijn bedje ingerold. Rond half 7 even wakker maar daarna gewoon weer verder geslapen sta
ik pas om half 8 op. Ook Rene vind het wel best en is niet vroeg zijn bed uit. Het is weekend en vandaag staat er niet
veel meer dan een dagje strand op het programma. Vanavond willen we ons gemiste etentje van gisteravond in halen en we
nemen een kijkje bij het restaurant van Chogogo. Dat kwam er op internet wel goed uit maar bleek erg klein en in plaats
van aan het verwachtte strand aan het zwembad te liggen. Dat doen we toch maar niet en besluiten uiteindelijk bij Zanzibar
te reserveren.
We kiezen bij Papagayo Beach 2 bedjes in de schaduw en gaan heelijk liggen lezen. Af en toe smeren of wat verkoeling
zoeken in het water. Een smoothie en later een mojito maken het feest compleet tesamen met de heerlijke zomerse klanken
die een dj voor ons voortbrengt. Dat is pas echt vakantie.
Om 5 uur lopen we naar Zanzibar. Hier is inmiddels de happy hour in volle gang. Ook hier even een drankje en genieten
van de dj die lekkere zomerse house muziek draait. Dan nog even terug naar ons huisje om ons even op te frissen en om
te kleden en om 7 uur zijn we weer terug bij Zanzibar voor het diner. Het is er nog steeds gezellig druk en de live band
staat inmiddels ook te spelen.
We kiezen als voorafje een stuk knoflookbrood en Rene neemt ossenhaas en ik de tonijn als hoofdgerecht. Het smaakt allemaal
even lekker. Als toetje neem ik een lekker stuk brownie met caramelsaus en Rene een koffie met een huisgemaakt likeurtje.
Als de koffie wordt gebracht vraagt de serveerster hoe hij dat op gaat drinken. Blijkbaar hebben ze sinds 5 dagen een nieuwe
kaart en is koffie met een likeurtje nieuw hierop en dit was schijnbaar de eerste keer dat het besteld werd. Rene legt uit
dat hij om en om een slokje neemt maar geeft wel aan dat dit likeurtje wel erg groot van formaat is. Later blijkt dat ze
het ook niet helemaal goed hadden gedaan. De bedoeling was om 43 likeur te mixen met appelsap en room en het geheel af te
maken met wat kaneel. De kaneel was echter nog niet voor handen en de room waren ze duidelijk vergeten. Maar het smaakte
goed dus geen probleem.
Na het eten lopen we nog even rond. De band is inimddels aan het afbreken en de dj heeft het weer overgenomen. Het is
gezellig druk maar ondanks dat besluiten wij toch terug naar ons huisje te gaan. Hier leest Rene onder het genot van
een bakkie lekker verder in zijn boek en typ ik het verslag van de afgelopen 2 dagen.
Toch nog duiken
Ook vandaag slapen we uit al is het niet zo lang als gisteren. We zijn dan ook wat eerder op het strand en kiezen 2
bedjes in de schaduw van een palmboom. Maar dat is wel nadat we bij de locale duikscholen hebben geinformeerd wat de
mogelijkheden voor het duiken hier zijn. Eerst bij Scuba Do die aan de baai bij Zanzibar zit en daarna bij All-in one
watersports die bij Papagay Beach Club zit. Beide duikscholen ontlopen elkaar niet zo veel qua prijs. De tweede
duikschool zit er iets korter en daardoor zou het rif wat mooier zijn dan aan de andere kant. Door het informeren gaat
het duikvirus toch wel kriebelen en dus besluiten we in de middag toch alvast een duikje te gaan maken. Maar eerst nog
even lezen op ons strandbedje. Vandaag zouden we eigenlijk thuis gaan lunchen maar vandaag hebben ze sushi bij Papagayo.
Dus na het zonnen zoeken we een tafeltje in de schaduw en kies in voor een bordje met 5 verschillende soorten sushi. Deze
smaakt erg lekker. Aangezien Rene niet van dooie vis houdt kiest hij voor een tosti.
Eenmaal terug in ons huisje de maskers, computers, pasjes en de logboeken gepakt en lopen we de heuvel weer af naar
Scuba Do. Daar passen we een pak en vinnen en tuigen we ons setje op. Met 7 kilo, wat misschien wat veel is met een shorty,
gaan we het water in. Ondanks dat Rene niet van het uitzwemmen is raad Steve ons toch aan om dat wel te doen. Anders
heb je de kans om het rif helemaal te missen en verteld het verhaal van een duiker die geen koraal heeft gezien maar
uiteindelijk wel bij het wrakje uitkwam dat in het midden van de baai ligt.
Op een gegeven moment geeft Rene aan dat hij wel onderwater verder wil. Prima, en dus duiken we onder. Al snel zie ik
een platvis die langzaam van ons wegzwemt. Verder is het nog een kale zanderige bodem. Na een tijdje hebben we toch
wel het idee dat we in een rondje aan het zwemmen zijn en ja hoor ook wij komen op een gegeven moment het wrakje tegen.
Rene gaat toch maar even met zijn hoofd boven water om te kijken welke kant we op moeten en uiteindelijk komen we na
30 minuten zwemmen eindelijk bij het koraal en kan de echte duik eindelijk beginnen.
We komen al meteen Steve tegen die samen met een Belgische vrouw aan het duiken is en die vlak achter ons het water
is ingegaan. Als snel zie ik onder ons een grote groene murene vrij rond zwemmen. We zwemmen wat rond langs het mooie
koraal en zien aardig wat visjes zwemmen maar verder geen bijzondere dingen. Wel voel ik tijdens de duik wat steken in
mijn been ter hoogte van mijn knie. Er is verder niets te zien en aangezien ik midden in de zee zwem kan het ook geen
vuurkoraal zijn. Later verteld Rene dat hij wel een kwalletje heeft zien zwemmen, nou ik heb hem niet gezien maar blijkbaar
dus wel gevoeld.
Na de safety stop gaan we omhoog en dan moeten we toch nog een behoorlijk stuk zwemmen terug naar de kant. Maar uiteindelijk
zijn we weer terug bij de duikschool en kunnen we onze spullen spoelen. Al met al een erg rommelig duikje en zeker
geen duikprofiel volgens het boekje. Hierdoor toch weer het belang van een kompas ingezien.
Nadat we alles weer hebben gespoeld en opgeruimd rekenen we af en gaan we terug naar ons huisje en eten we de kip tandoori
die we nog hadden.
Nog een keer naar Willemstad
Vanmorgen uitgeslapen en rustig aan gedaan. Alleen even naar de Appie Hein voor wat boodschappen gelopen. Om 13:55 staan we
op de bus te wachten die ons weer naar Willemstad zal brengen. Deze keer is hij maar 10 minuten te laat. Even over half 3
zijn we al weer in Punda en lopen we eerst naar Plasa Bieu. In deze markthal gaan veel lokalen genieten van een echte
Curacaose lunch. Je moet er wel vroeg bij zijn want er wordt opgeruimd als de pan leeg is. Wij zijn dus veel te laat maar er
zijn nog wel een paar tentjes die de laatste restjes aan het verkopen zijn. Maar goed wij kwamen dan ook niet om te lunchen.
Wel voor een ijsje en daarom lopen we naar het Wilhelminaplein waar we vorige week een ijszaakje hadden gezien.
Met 2 bolletjes in een hoorntje heb je een echte maaltijd, zo groot.
Langzaam lopen we door de autovrije straatje in de richting van de pont. We gaan op zoek naar Kura Hulanda. Hier is naast
een hotel ook het slavenmuseum gevestigd. Nadat we de kaartjes hebben gekocht lopen we de eerste zaal binnen. Hier heel
veel voorwerpen uit de oudheid van verschillende landen te zien en daar lopen we dus snel doorheen. Daarna volgt de
beeldentuin. Dit is echt een rommeltje en weinig te zien op een wel heel gave muurschildering na.
Daarna komen we dan wel in de zaal die over de slavenhandel gaat. Een hele heftige periode. Er staat een gids wat uitleg te
geven aan een gezin met 2 kinderen en hij is zo passioneel aan het vertellen dat ook wij even in de buurt blijven hangen om
een deel van zijn verhaal mee te krijgen.
We lopen door en komen we in het deel van de slavernij in de USA en nog een klein zaaltje over de hedendaagse slavernij
want helaas is dat nog steeds gaande op deze wereld.
Vervolgens bekijken we nog een zaal met Afrikaanse kunst en na een uurtje hebben we het museum bekeken en lopen we nog
even door een grote straat met kledingzaakjes en souvenirswinkeltjes. Wat een meuk. Het mag dus duidelijk zijn dat we
niets hebben gekocht.
We lopen terug en gaan naar het Rif Fort. Een lekker koel drankje op het terras om onze tijd vol te maken. We worden om
18:00 verwacht bij Restaurant Gouverneur de Rouville. Hier is een tafeltje op het balkon voor ons. We zijn vroeg dus de
eerste die arriveren maar al snel zit het hele balkon vol.
We genieten van een heerlijk soepje en een heerlijk hoofdgerecht. Het is 19:00u als we daarmee klaar zijn. Aangezien
we best vol zitten besluiten we geen toetje en ook geen koffie na te nemen zodat we de bus van 19:30 nog terug kunnen
nemen. Dat scheelt ons tevens veel geld, aangezien de volgende bus pas om 21:30 vertrekt en we anders een taxi naar
ons park moeten nemen. Een taxi is $35 en het busritje kost ons nog geen $2. Dus na het afrekenen snel op de ferry en
we halen de bus met gemak.
Als we terug bij Papagayo komen staat er een groep onderaan de helling die bezig zijn met een soort van bootcamp training.
Rene wordt overgehaald om mee te rennen, de heuvel op. Aangezien ik daar op mijn slippertjes niet zoveel zin in heb loop
ik alvast rustig naar boven en pak onderwijl de camera, want dit moet uiteraard gefilmd worden. Rene eindigt als 2e en
kan vervolgens lekker in ons huisje op de bank neerploffen. De rest zal de heuvel nog wel een aantal keer op hebben moeten rennen.
Nog twee keer duiken
Na een warm nachtje maken we ons op voor een duikdag. Vandaag aan de andere kant van de baai bij All for One watersports.
We worden warm onthaald en na een praatje met de eigenaar vullen we de benodigde papieren en in worden we door de shopmanager
voorzien van onze spullen. Op verzoek krijgen we beiden een langpak en na het opbouwen van onze setjes lopen we de trap
af en zwemmen in de richting van de witte boei waar het rif begint. De duikstek is Divers Leap en dankt zijn naam aan de
rots waar de duikers vroeger vanaf moesten springen. Aan de kant komen vanuit het water was lastig dus zat er weinig
anders op dan je mee te laten voeren met de stroming en in de baai bij Zanzibar uit het water te komen. Nu is dat dus
veranderd maar omdat het rif over het algemeen alleen met een boot werd bedoken ziet het er nog schitterend uit. Hopelijk
blijft dat ook zo met de komst van deze duikschool.
Het is een zeer relax duikje. Mooie grote koralen en sponsen en veel vis. We zien niet veel bijzondere vissen. 1 Barracuda
en een lion vis die de jagers die we onderweg zijn tegengekomen gemist hebben. Op de weg terug krijg ik echter last van mijn
buik waardoor we wat sneller terug zijn gezwommen dan in de planning zat. Geen heel uur volgemaakt, maar wel genoten van
deze duik.
We spoelen de spullen en regelen nog een nieuw masker voor Rene. Diegene die hij had liep 2 dagen geleden vol vandaar
dat hij nu met een masker van de duikschool heeft gedoken. Dat beviel goed, dus tijd voor een nieuw masker.
Wij settelen ons even op een strandbedje met een boekje en na een uurtje op het terras voor de lunch, van Dobben
kroketten met brood. Nederlandser kan het bijna niet.
Rond 3 uur weer terug naar de duikschool voor de 2e duik. We bouwen onze setjes weer op en liggen al weer vlot in het
water. Ook nu weer een relaxe duik op deze schitterende stek. Iets meer stroming dan bij de eerste duik dus we besluiten
iets verder door te duiken omdat de terugweg ook wat sneller zal gaan. We zien een grote langoest in een grotje en ook nu
weer vele visjes. Een school van blauw met gele visjes komt voorbij maar het leukste was wel de schildpad die we aan het
einde van de duik tegen kwamen. Hier blijven we zo’n 7 minuten bij hangen en nadat de schildpad een rondje rond ons heen
is gezwommen gaat hij lekker onverstoorbaar verder met eten terwijl wij toekijken. Dan is het toch echt tijd om verder te
zwemmen en aangezien Rene verder door zijn lucht is dan ik bied ik hem nog een paar teugen lucht uit mijn fles aan waar hij
graag gebruik van maakt.
Het nieuwe masker waar hij deze duik mee heeft gedoken is goedgekeurd en word direct aangeschaft. We rekenen af en gaan
nog even bijkomen op het strand.
Vanavond eten we lekker thuis dus direct na binnenkomst de oven aangezet een een paar kippenbouten gebraden. Met brood,
knoflooksaus, komkommer en sla erbij hebben we weer een heerlijke maaltijd.
Voor de rest van de week hebben we niet veel meer op de planning. We slapen voor de verandering maar weer eens uit, doen
rustig aan en zoeken een strandbedje in de schaduw waar we half slapend, half lezend de tijd doorbrengen.
Het is tenslotte vakantie. Eten doen we graag bij beatchclub Zanzibar waar op vrijdagavond de band Los Pistoleros de la Pas
een super concert geeft. Wat ons betreft is Curaçao een heerlijk vakantie eiland.
Top
Amerika