Luc-sur-Mer

Even een weekje er tussen uit. Daar waren we eigenlijk best wel aan toe. Een aantal collega’s van René waren dit jaar naar Normandië geweest en dat klonk best leuk. Dus op zoek naar een leuke verblijfplaats. Dat was nog niet zo gemakkelijk. Alles was eigenlijk best klein. En een appartement met een stapelbed zagen we niet zo zitten. Uiteindelijk vonden we een leuk huisje van 24 m2 met daarbij een grote tuin en gratis gebruik van sauna en jacuzzi. Dat klonk in ieder geval erg leuk.

Zaterdag 13 augustus vroeg op. Het is 6 uur rijden van Spijkenisse naar Luc-sur-Mer en we worden om 16:00 bij het huisje verwacht, dus zitten we om 7 uur al in de auto. De eerste helft is een makkie. Geen last van files en we hadden geen idee dat Kortrijk zo dicht bij de Franse grens lag. In verband met de recente aanslagen door IS in Frankrijk is er bij de grens wat meer controle dan normaal. Wij zien er blijkbaar betrouwbaar genoeg uit en mogen zo doorrijden.

Picknickplaats onderwegAls we er 300 km op hebben zitten maken we een pitstop bij een picknickplaats langs de weg. De tafel met het bankje is voor ons en hier eten we lekker een broodje met een bakkie koffie en thee erbij. Als alles op is rijden we weer verder. De navigatie geeft echter wel wat vertragingen aan en dus besluiten we op sommige stukken een alternatieve route te rijden om wat files te omzeilen.

Daardoor komen we langs een aantal leuke dorpjes. Dit gaat niet altijd even snel, maar we rijden door en dat ook nog in een mooie omgeving. Het plan was om over de brug van Le Havre te rijden.


Een van de vele tolpoortenEen korte stop onderweg

Die schijnt bijzonder mooi te zijn, maar omdat er op die route ook veel file te verwachten was besluiten we toch maar via Caen te rijden. En dus komen we ruim een uur te vroeg aan in Luc-sur-Mer. We rijden meteen door richting de kust. Even de zee zien. Het ziet er allemaal gemoedelijk uit. Dan rijden we door naar het sleuteladres en maken we kennis met Pierre en Jessica. We parkeren de auto op onze privat parking onder ons huisje en nemen alvast een kijkje als Jessica de spullen pakt voor de controle en de uitleg. Het is klein maar ziet er mooi en schoon uit. Hier kunnen we het wel een weekje volhouden. Als we alle spullen binnen hebben gebracht en opgeruimd zetten we de ligbedden in de tuin in de zon waar we tot het begin van de avond heerlijk liggen lezen.

Luc-sur-MerLuc-sur-Mer

Omdat we vandaag wel genoeg in de auto hebben gezeten lopen we naar de kust waar we op zoek gaan naar een restaurantje. Onderweg kopen we bij de plaatselijke groenteboer een meloen. Ondanks dat hij alleen Frans spreekt en wij niet kunnen we hem toch duidelijk maken dat we de meloen morgen willen eten en hij gaat direct op zoek naar een exemplaar die rijp genoeg is. Leuk dat we ondanks de taalbarrière dan toch precies krijgen wat we willen. Aan de boulevard vinden we niet echt een geschikte eetlocatie maar aan de straatkant zit een brasserie waar we een flinke kipfilet met patat eten. Op de terugweg vinden we ook nog een cache. Als we terug in ons huisje zijn drinken we nog lekker een bakkie in de tuin, kijken nog even olympische spelen (de internetverbinding is hier echt fantastisch), typen het verslag van vandaag en lezen tot het bedtijd is.

Omaha Beach - Grandcamp Maisy, Pointe du Hoc en La Cambe

Grandcamp MaisyVanmorgen hebben we geen wekker gezet en doen we rustig aan. Op het gemak ontbeten. En dan op pad richting Omaha beach. We willen de weg langs de kust rijden maar het is erg druk op de weg. Het is zondag dus er zijn naast toeristen ook veel fransen op pad waardoor er in de dorpjes veel file ontstaat. Ook is er in een aantal stadjes het centrum afgesloten voor lokale marktjes wat ook niet echt meehelpt in een goede doorstroming van het verkeer. Maar we zijn op vakantie dus we hebben de tijd.

Onze eerste stop is in Grandcamp Maisy, hier bekijken we de Batterie de Maisy. Deze kustbatterij is aangelegd vanaf 1942. De plek maakte deel uit van een militaire zone van 44 hectare. Er is 60 jaar lang niet naar deze Duitse batterij omgekeken maar in 2006 is de plek herontdekt. De stranden Utah en Omaha werden vanuit deze plek fel bestookt. Op 9 juni 1944, tijdens de beslissende bestorming door Bataljon van de 5e en 2e Rangers werden de Amerikanen 5 lange uren onder vuur genomen. We lopen door de loopgraven langs verschillende commandoposten en kanonplaatsen. Het is best indrukwekkend.


Grandcamp MaisyGrandcamp MaisyGrandcamp MaisyGrandcamp Maisy

Als we de hele ronde hebben gelopen rijden we door naar Pointe du Hoc. Ook hier de overblijfselen van een Duitse arteleriebatterij. De diepe wonden tonen de hevigheid van de strijd aan die op 6 en 7 juni heeft plaatsgevonden. Hier zijn 135 Rangers gesneuveld.

Pointe du Hoc

De Rangers zijn hier de krijtrotsen opgeklauterd terwijl de Duitser ze goed beschut van bovenaf bestookten. Hoewel de wand erg glibberig was en de touwen extra zwaar waren door het zeewater waren de Rangers toch binnen enkele minuten boven. In een maanlandschap van kraters werd de felle strijd nog veel bloediger en dodelijker dan de beklimming zelf. Boven wachtte de Rangers echter een grote verrassing: ze ontdekten dat de kanonnen vervangen waren door houten balken.

Pointe du HocPointe du HocPointe du HocPointe du HocPointe du Hoc

Na een flinke wandeling en het vinden van 2 caches op dit terrein rijden we door naar de Duitse militaire begraafplaats van La Cambe. In totaal zijn er 6 Duitse militaire begraafplaatsen in Normandië. Het terrein van 7,5 hectare is eigendom van de Franse staat maar is voor onbepaalde tijd ter beschikking gesteld aan de Duitse overheid. Hier rusten ruim 21000 Duitse soldaten die in Normandië gesneuveld zijn. Bij de entree is een herdenkingskapel en tegenover de begraafplaats in de Vredestuin en langs de toegangsweg zijn 1120 bol-esdoorns gepland als symbool voor de vrede.

La CambeLa CambeLa CambeLa CambeLa Cambe


Vandaag is ook de dag dat we een multi moeten lopen om een geocache souvenir te krijgen. We zoeken er 1 uit die maar 2 waypoints heeft. Als we de eerste vraag beantwoord hebben kunnen we de locatie van de cache berekenen. We lopen hiernaar toe en moeten om de cache te bereiken een vrij steile afdaling maken naar een ondergronds grotje.
Als René beneden is en onder de stenen aan het zoeken is komen er ook nog 3 fransen aan met een gps in de hand. Duidelijk geocachers. 1 van het gaat ook naar beneden en zijn oog valt direct op de verstopplaats waardoor we toch nog snel kunnen loggen.

Eten doen we in de haven van Port-en-Bessin Huppein. We nemen het 3-gangen menu. Het eten is best aardig maar we hadden we iets meer van de Franse keuken verwacht. Op de weg terug naar het huisje stoppen we nog even bij het strand om naar de zonsondergang te kijken.





Het is al weer laat als we terug in ons huisje komen, waar we nog even kijken wat de Nederlanders op de olympische spelen hebben gedaan voordat we vermoeid ons bedje in stappen.



De krijtrotsen van Etretat en het strand van Honfleur

Vandaag vertrekken we wat eerder want er staat een flinke rit op het programma. We willen naar de krijtrotsen in Etretat wat toch nog op zo’n anderhalf uur rijden van Luc-sur-Mer ligt. De spotify afspeellijst met Franse nummers gaat op om de tijd al meezingend door te brengen. De navigatie geeft aan dat er een wegafsluiting is en dat dit 3 kwartier vertraging met zich meebrengt, dus besluiten we voor de omleiding te kiezen. Qua tijd maakt dat niet zoveel uit met de originele reistijd en zo komen we ook nog eens op weggetjes die we normaal zelf nooit gekozen zouden hebben. En het is ons ook wel duidelijk waarom, want er zitten een aantal erg smalle weggetjes tussen. Erg fijn als je dan ook nog tegenliggers hebt, maar uiteindelijk gaat alles goed en komen we aan in een erg druk Etretat.
We rijden in de file door naar het strand. In heel het stadje is geen parkeerplaats te vinden en dus rijden we terug naar de rand van het stadje waar we op een betaalde parkeerplaats een mooi plekje vinden. Het is een stukje lopen naar het strand maar dan zien we de olifantenrots al voor ons opdoemen.

EtretatEtretatEtretatEtretatEtretatEtretatEtretat

Het is gezellig druk. Langs het strand is een leuke boulevard en we eten een crêpe bij 1 van de restaurantjes. Dan beginnen we aan de flinke klim naar boven alwaar we willen genieten van een mooi uitzicht. Op een rots eten we onze lunch die we goed moeten vasthouden want er is een brutale meeuw die ook wel trek heeft in zo’n lekker broodje.

EtretatEtretat

We dalen weer af en lopen nog een rondje in het gezellige centrum van Etretat, waar we ook nog een leuke hoed voor René kopen.

EtretatEtretatEtretat

Dan rijden we naar Honfleur. Ook een heel leuk stadje, maar ook hier weer een file van auto’s door alle straten. Het is even zoeken naar een parkeerplaats bij het strand, maar als er 1 wagen langs de weg besluit te parkeren volgen er meer en wij sluiten ons daar graag bij aan. En zo staan we onverwacht bijna recht voor de ingang van het strand en genieten we nog een paar uurtjes van een heerlijk zonnetje.

Pont de NormandyHonfleurHonfleurHonfleurHonfleur

Hier in Honfleur is er een behoorlijke keus aan restaurantjes. We bekijken enkele menukaarten maar het is nog lastig kiezen. Uiteindelijk vinden we een plekje op een terras maar ook hier is het eten niet echt hoogstaand. Jammer, we hadden toch echt wat meer verwacht van de Franse keuken. Na een heerlijk ijsje lopen we weer de heuvel op waar onze auto geparkeerd staat en is het nog een uurtje rijden naar Luc-sur-Mer. Het is al laat als we bij ons huisje aankomen en in ons kleine bedje in slaap vallen.

Omaha Beach - Normandy American cemetary en Operation Overlord Museum

Vanmorgen weer vroeg de wekker en na mijn meditatie in de tuin is René ook al weer wakker. We ontbijten met de laatste restjes die we nog bij ons hadden, witte puntjes met gekookte eitjes. Daarna pakken we de fietsen uit het schuurtje en rijden naar de Carrefour supermarkt in het centrum van Luc-sur-Mer. Op de terugweg halen we verse stokbroden bij de bakker en alvast wat croissantjes voor morgenochtend.
Als we weer terug zijn is het toch al best weer laat en stellen we onze plannen om naar Utah beach te rijden iets bij omdat we dan toch wel erg laat zouden aankomen daar. We willen tenslotte vanmiddag ook nog even van de zon genieten op het strand.




We besluiten opnieuw naar Omaha beach te gaan en daar het Normandy American Cemetery te gaan bezoeken. Dit is sinds 8 juni 1944 de eerste Amerikaanse begraafplaats op Europees grondgebied in de tweede wereldoorlog en bevat 9,387 graven met omgekomen militairen waarvan de meeste hun leven verloren tijdens de D-Day landings of aanverwante operaties. Aangezien we eerst graag naar een toilet willen voordat we dit 172 hectare grote gebied gaan bezoeken besluiten we eerst het visitor centre in te gaan. Hier bij de ingang ook weer controles dus er zit niets anders op dan in de rij te gaan staan. Eenmaal binnen besluiten we ook de tentoonstelling en de bijbehorende film te bekijken.

Normandy American CemetaryNormandy American Cemetary

Daarna gaan we naar buiten en lopen we via het monument de begraafplaats op. De opstelling van de graven is zoals we ook al eerder op Arlington cemetery hadden ervaren. Alleen dan op een kleinere schaal, maar toch nog gigantisch groot. Heel indrukwekkend. We brengen hier dan ook behoorlijk wat tijd door.

Normandy American CemetaryNormandy American CemetaryNormandy American CemetaryNormandy American CemetaryNormandy American CemetaryNormandy American CemetaryNormandy American CemetaryNormandy American Cemetary

Na de lunch rijden we naar de overkant waar het Operation Overlord museum is gevestigd. Operation Overlord is de code naam voor de planning, wapenproductie en opleiding van de mannen voor de roemruchte geallieerde invasie van Normandië, die begon in de winter van 1943 onder leiding van de generaals Eisenhower en Montgomery. D-Day was gepland op 5 juni maar werd vanwege het slechte weer 24 uur uitgesteld. In dit museum heel veel oorlogstuig. Veel tanks en andere voertuigen zijn hier op een mooie manier tentoongesteld.

Operation Overlord museumOperation Overlord museumOperation Overlord museumOperation Overlord museumOperation Overlord museumOperation Overlord museumOperation Overlord museum

Het is al bijna 3 uur als we richting het strand gaan. We kiezen voor een strand nabij Arromanches in het stadje Asnelles. We zien een mooi parkeerplekje langs de weg en het is maar een klein stukje lopen naar het strand. Hier ook weer een mooi plekje gevonden en al snel liggen we te bakken op onze handdoeken op Gold beach. Helaas staat er een fris windje. Best verraderlijk, want dan voel je de warmte niet zo.

Asnelles BeachAsnelles Beach

Italiaans restaurant Gold BeachAls we het zat zijn lopen we terug naar de auto en gaan we op zoek naar een restaurantje. Een zaakje die al eerder was opgevallen tijdens de ritten naar ons huisje wordt onze keuze. Het blijkt een Italiaans restaurant te zijn gerund door 2 mannen en dit is tot nu toe echt het beste restaurant waar we tot nu toe gegeten hebben. Heerlijke garnalen in knoflookolie op en ook de bruchetta’s die René had gekozen zagen er heerlijk uit. Ook de steak van René was perfect gebakken en de pasta met zeevruchten waren erg lekker. Hier komen we zeker terug.

Ondanks dat we bijtijds terug in ons huisje wilden zijn is het ook nu weer aan de late kant. Toch maar even het verslag typen van de afgelopen 3 dagen.

Utah Beach en het eiland Tatihou

Ook vanmorgen ging al weer vroeg de wekker. Niet erg lekker geslapen door het bed en de warmte dus met een duf hoofd naar de badkamer waar ik, toen ik naar binnen wilde stappen iets op mijn hoofd voelde. Dat bleken slingers te zijn, want vandaag is mijn verjaardag en René had de kamer versierd. We vertrokken vandaag wat later want René had wat problemen met zijn lenzen en ik moest me natuurlijk bezig houden met alle verjaardag wensen die via allerlei media binnen stroomden.

We rijden weer een andere route dan voorheen. Een snelle weg richting Bayeux en dan nog een stuk snelweg. René had echter niet begrepen dat ik naar het eiland Tatihou wilde en had de navigatie op Utah beach gezet. Dus ik snapte niet waarom hij ineens een parkeerplaats op reed. Maar dat werd snel duidelijk. Ik had deze stop op de terugweg gepland en omdat we er nu toch waren kijken we meteen maar even rond bij alle monumenten die hier weer zijn geplaatst vanwege D-day. Het museum slaan we deze keer maar over, maar we maken wel graag gebruik van het toilet en in de shop kopen we nog een stripboek in het Nederlands waarin het hele verhaal van operation Overlord beschreven is.

Utah BeachUtah BeachUtah BeachUtah BeachUtah BeachUtah BeachUtah Beach

Dan rijden we door naar het plaatsje waar we de boot moeten hebben om naar het eiland Tatihou te varen. We vinden gelukkig snel een parkeerplaats, want ook dit plaatsje is weer overstroomd door auto’s. Om even na 12:30u arriveren we bij het Victor center en buiten staat een bord waarop staat dat om 12:30u de laatste boot naar het eiland vertrekt. Tegen beter weten in lopen we toch naar binnen en krijgen inderdaad de bevestiging dat de laatste boot naar het eiland is vertrokken. Maar er blijkt een alternatief te zijn. Om half 4 is het mogelijk om naar het eiland te lopen. Het is dan zulk laag water dat er een route naar het eiland ontstaat. We gaan kijken bij de plaats waar gezegd is dat we de oversteek moeten gaan beginnen. Hier nog heel veel water en we kunnen ons maar moeilijk voorstellen dat we daar straks kunnen lopen.

TatihouTatihou

Aangezien we nog drieënhalf uur vol moeten maken besluiten we eerst te gaan lunchen en daarna de auto te verplaatsen naar een plek die dichterbij het startpunt is. Het laatste uurtje brengen we door op het strand. Als ik na een beetje dommelen in de zon opkijk richting het eiland lopen er grote groepen mensen voorbij over het strand. Het water is bijna helemaal verdwenen tot zover je kan kijken. Dat is snel gegaan. We hadden ook niet verwacht dat er zoveel mensen zouden zijn die de oversteek zouden maken. Langzaamaan ruimen wij onze spullen op en brengen die naar de auto. Daar trekken we onze waterdichte bergschoenen aan en beginnen aan de wandeling.

TatihouTatihou

Het is goed te doen, een leuke wandeling langs de oesterbanken. Al snel bereiken we het eiland. Hier is ook een cache te vinden maar die ligt aan de buitenrand.

TatihouTatihouTatihouTatihou

We besluiten eerst het fort zelf te bekijken. We lopen een tijdje rond op het eiland en bekijken enkele gebouwen.

TatihouTatihouTatihouTatihou

Als we weer buiten de muren staan lopen we naar de cache die we snel vinden vanwege een losse steen in de muur. Bij het pakken van de cache schoten er 2 hagedisjes weg. Na het loggen starten we aan de terugweg. We zijn niet de enigen. Het lijkt wel of dat iedereen ineens op de vlucht is voor het opkomende water. In een lange rij proberen we een beetje het tempo erin te houden en slalommen tussen de mensen door. Al snel bereiken we de auto en starten we aan de rit naar huis.

TatihouTatihou

Onderweg stoppen we bij de Carrefour en halen we een gebraden kippetjes met stokbrood en knoflooksaus. Eenmaal thuis genieten we van dit snelle en simpele verjaardagdiner. Omdat we vroeg zijn duiken we ook nog even het bubbelbad en de sauna in. Heerlijk.

VerjaardagdinerVerjaardagdiner

Mont Saint Michel

Gisteravond had ik een paar kussentjes onder het matras gelegd en zowaar heb ik vannacht heerlijk geslapen zonder weg te rollen. We vertrekken vandaag rond half negen richting Ardevon, een rit van ruim anderhalf uur. Om 10 uur precies parkeren we onze auto voor de camper van Dick en Tita, die deze week ook in Normandië hebben rondgereden met de camper. We hadden elkaar al eerder willen ontmoeten maar onze planning liepen een beetje langs elkaar heen. Toen we gisteren hoorden dat zij vandaag naar Mont Saint Michel gingen besloten we daar ook naar toe te gaan en het eiland met de abdij gezamenlijk te bezoeken.

Camping in ArdevonBij Dick en Tita

Na een lekker bak koffie en thee gaan we op pad. Vanaf de camping was er al een mooi uitzicht op de Mont en het is een klein stukje rijden tot de parkeerplaats waar we de auto stallen en in de rij gaan staan voor de gratis shuttle bus naar het eiland. Tijdens het wachten loggen we nog een cache en na een korte wachttijd nemen we plaats in de bus. Het leuke van deze bussen is dat ze niet hoeven te keren maar dat ze aan allebei de kanten een stuur hebben zodat na het parkeren en het uit- en instappen van de passagiers de chauffeur aan de andere kant van de bus instapt en verder rijdt.

Mont Saint MichelMont Saint Michel

We maken een leuke wandeling over het eiland en genieten van de mooie uitzichten ondanks dat het weer niet bijzonder is. Het miezert en het is grauw en grijs. Jammer voor de foto’s maar je kan niet alles hebben. Maar er ligt wel een cache en die moeten we natuurlijk even vinden. Als we boven aangekomen zijn zien we dat er een behoorlijke wachttijd is om de binnenkant van de abdij te bekijken. We zien een bordje met een wachttijd van een half uur en daarachter staat nog een lange rij. Dit slaan we dus maar even over en we lopen via de andere kant weer langzaam naar beneden. Er zijn op het eiland heel wat restaurantjes en bij 1 ervan genieten we van een heerlijke lunch die ik van Dick en Tita voor mijn verjaardag krijg.

Mont Saint MichelMont Saint MichelMont Saint MichelMont Saint MichelMont Saint MichelMont Saint MichelMont Saint Michel

Het is inmiddels droog geworden en de temperatuur loopt langzaam op. We wandelen verder door de lagere delen van dit kleine dorpje en bekijken van een afstandje de artikelen in de diverse souvenirshops. Als we zo’n beetje alles wel hebben gezien besluiten we terug richting de parkeerplaats te gaan lopen. Halverwege de route ligt ook nog een cache en die willen we ook nog loggen.

Mont Saint Michel

Op de terugweg naar de camping stoppen we ook nog even bij een nog werkende graanmolen, waar uiteraard ook een cache ligt en als we op de camping aankomen is de zon heerlijk gaan schijnen en zetten we de tafel en de stoelen op een heerlijk plekje op het gras voor de camper en genieten van de warmte en het uitzicht op de Mont.

Rond acht uur zijn we weer terug in ons huisje en genieten van een snelle tosti en een warme avond. En ook vanavond duiken we nog even het bubbelbad en de sauna in. Heerlijk.

Juno Beach en Gold Beach - Arromanches

Vandaag is de laatste dag al weer aangebroken. We doen rustig aan en nadat ik nog even op de fiets een vers stokbroodje voor de lunch heb gehaald bij de bakker vertrekken we richting Arromanches. De weersverwachting voor vandaag is helaas niet zo mooi als wat we de afgelopen week hebben gehad dus vandaag zullen we wat meer binnen activiteiten opzoeken. Onderweg stoppen we eerst bij Juno beach. Hier kwamen in juni 1944 de Canadezen aan wal. We bekijken enkele monumenten en maken een pitstop bij het Centre Juno Beach Museum. Omdat we het museum niet zullen bezoeken doen we wel een kleine donatie in de daarvoor bestemde pot.

Juno BeachJuno BeachJuno BeachJuno BeachJuno Beach

We rijden weer verder en zetten de auto op de betaalde parkeerplaats bij de Cinema Circulaire Arromanches 360, een cirkelvormige bioscoop met beelden van de slag om Normandië geprojecteerd op negen schermen. De voornamelijk uit archiefmateriaal bestaande beelden geven een impressie van de 100 dagen durende strijd en is een eerbetoon aan strijders uit alle landen en aan de 2000 burgers die tijdens de oorlog zijn omgekomen. Ik vond het een indrukwekkende film en was ook onder de indruk van hoeveel er in die tijd is vastgelegd.

Arromanches


ArromanchesArromanchesArromanchesArromanches

Na de film lopen we de heuvel af richting het dorpje. Voor de kust zie je nog de restanten van de kunstmatige haven die nadat deze stad op 7 juni 1944 was ingenomen is gebouwd. Op 8 juni werden 2 phoenix caissons tot zinken gebracht om een dam te vormen en de golven te breken. Binnen een week kon het lossen beginnen. In 100 dagen werden 220000 soldaten, 530000 ton proviand en 39000 voertuigen aangevoerd. Het was de sleutel tot de overwinning van de geallieerden. In het invasie museum komen we te weten hoe de haven opgebouwd werd en hoe die functioneerde. Erg interessant.

ArromanchesArromanchesArromanchesArromanchesArromanchesArromanchesArromanches

Als we weer buiten komen is het behoorlijk gaan regenen. We hebben geen zin om de wandeling naar boven te maken en stappen in het treintje dat voor het museum staat. Zo zitten we meteen droog en na een korte wachttijd worden we gratis naar boven gSoldat Leon, Ouistrehamebracht. In de auto eten we onze lunch en omdat we nog wat tijd over hebben besluiten we naar Ouistreham te rijden. Thuis hebben we de app Soldat Leon gedownload die als je op het dak van het visitor centre van dit plaatsje staat de beelden laat zien van hoe deze soldaat in Normandië aan kwam en hoe zijn missie, de verovering van het casino van Ouistreham, verliep. Ondanks dat we op de goede plek staan en onze locatievoorziening is aangezet voor deze app werkt hij niet. En in het visitor centre spreken ze geen Engels dus kunnen we ook niet vragen wat er mis is. Inmiddels zijn we wel weer toe aan wat rust en dus rijden we naar ons huisje waar we wat lezen en René nog een lekker middagdutje doet.

Toetje bij La Cale, Asnelles
Vanavond zijn we van plan om weer bij de Italiaan in Asnelles te gaan eten. Omdat we wat laat vertrekken en het nog wel een ruim half uur rijden is willen we reserveren, maar het bandje wat we te horen krijgen is in het frans en we hebben geen idee wat ze zeggen. Dus rijden we er maar naar toe en bij aankomst blijkt dat het restaurant gesloten is. Gelukkig zitten er nog meer restaurantjes en dus lopen we door na la Cale. Ondanks dat er alleen nog op het terras een plekje is, en het weer behoorlijk afgekoeld, genieten we toch van een heerlijk 3-gangen menu. Een mooie afsluiting van de vakantie.

Terug naar huis

Ook vanmorgen doen we rustig aan. De koffer heb ik gisteravond al ingepakt en na het ontbijt laden we de auto vol. Ook nu nog even op de fiets naar de bakker voor wat lekkers voor onderweg. Als we alles hebben afgehandeld met Jessica en haar hebben bedankt voor de fantastische gastvrijheid rijden we weg. Vandaag is international Geocache day en dus moeten we nog even een cache zoeken om een digitaal souvenir te verdienen. Gelukkig ligt er 1 in een woonwijk even verderop en als we onze naam in het logboekje hebben gezet gaan we echt op weg naar huis.

Ondanks dat dit het laatste weekend is van de schoolvakantie hebben we een voorspoedige terugreis zonder files. Met 2 keer een koffiestop onderweg stappen we om 17:00u ons eigen huis weer binnen en kunnen we terugkijken op een hele leuke vakantieweek in Normandië.