Aankomst op Sal
Het was al een tijd geleden geboekt maar 8 april was het dan eindelijk zover. Na een korte nacht met weinig slaap rijden we om 5 uur weg richting Schiphol. We vliegen met Tui en omdat we ook wat duikspullen bij ons hebben is de achterbak volgeladen met 1 koffer en 2 grote tassen en ook nog 2 rugzakjes als handbagage.
We vinden snel een plekje in de parkeergarage en lopen met onze bagage naar de shuttlebus die ons naar vertrekhal 3 brengt. We checken de bagage in en dat gaat goed totdat de grondstewardes zich er bij de 3e tas mee gaat bemoeien. En dus wil het apparaat die tas niet meer accepteren. We roepen haar er weer bij en ze regelt dan wel dat we bij een aparte check-in balie de koffer alsnog ingecheckt krijgen.
Na de koffie en thee bij Starbucks, standaard als we op Schiphol zijn, vullen we onze meegebrachte lege flessen met water en lopen alvast naar de gate. Het vliegtuig staat er nog niet maar dat zal niet lang meer duren.
De vlucht van ruim 6 uur is toch best een lange zit. Maar uiteindelijk verlaten we het vliegtuig en lopen een halfbewolkt Kaapverdie binnen met een heerlijk temperatuurtje van 25 graden.
Het duurde even voordat alle koffers op de band verschenen maar daarna vinden al snel de reisleidster van Tui die ons naar de juiste bus leidt.
Het is een kort ritje en nadat we nog 3 stops hebben gemaakt bij andere resorts mogen ook wij uitstappen. We checken in bij het Melia Tortuga Beach resort. Krijgen ons geel gekleurde all-inclusive bandje om en kunnen helaas nog niet op de kamer omdat die nog niet klaar is. Omdat we na de lange zit in het vliegtuig wel even wat beweging kunnen gebruiken besluiten we om maar even het park te gaan verkennen. Het is niet groot en als we aan het einde van de weg bij het strand uitkomen gaan we daar bij het grill restaurant alvast wat eten.
We zitten op de begane grond en het appartement heeft een behoorlijke oppervlakte. Er zit zelfs een keuken in, maar die zal niet veel worden gebruikt aangezien we op elk tijdstip van de dag wel ergens wat te eten en te drinken kunnen halen. Ik pak de koffers uit en geef alles een plekje.
Helaas is het niet zo zonnig en soms is het best fris. Het is dus even bekijken met wat we aantrekken. ’s-Avonds eten we in het Spices buffet restaurant. Er is veel keus en de kwaliteit van het eten vinden we best goed. En dan wordt het een gevecht tegen de vermoeidheid. Het is hier 3 uur eerder dan in Nederland en het is een lange dag als je al vanaf half 5 NL tijd op bent. We doen nog een poging om de Afrikaanse show om 21 uur mee te maken, maar helaas kan die ons niet zo boeien (het getrommel in Beniras op Ibiza vonden wij beter). We gaan dus vroeg naar bed waar we ondanks het geluid van de Afrikaanse trommels omdat ons huisje dicht bij het podium staat toch snel in slaap vallen.
Vroeg op
Uiteraard zijn we vanwege het tijdverschil ook vroeg wakker, maar ik kan het uiteindelijk toch nog rekken tot half 6 Kaapverdische tijd. Dan ga ik eruit voor een koude douche en een meditatie terwijl Rene zich nog even omdraait en een uurtje verder probeert te slapen.
Vandaag is het een bewolkte dag. Na het ontbijt loop ik naar het strand waar om 9 uur de yogales begint. Rene duikt de gym in om wat aan zijn conditie te doen. De rest van de dag hangen we hier en daar rond met onze boeken. Van het strand naar een bedje bij het zwembad, even thuis om op te warmen en dan weer in de lobby. Zo komen we al lezend in onze boeken de dag wel door. Ook hebben we alvast wat diners in de verschillende thema restaurants geboekt. Maar vanavond eten we nog gewoon in het buffetrestaurant.
Daarna is er live muziek en ook nu proberen we 21 uur te halen om er wat van mee te krijgen. De zanger met gitaar is best muzikaal maar heeft de vreemde neiging om bij elk nummer wat hij speelt op bepaalde delen de hoogte in te gaan. Hij kan het wel maar om dat nu bij elk nummer te doen is behoorlijk irritant. We houden dit dus niet lang vol en gaan al snel terug naar ons huisje en het lukt ons met deze muzikant op de achtergrond toch om snel in slaap te vallen.
Fietsen met tegenwind
Omdat het vandaag ook een bewolkte dag is besluiten we om fietsen te huren en de omgeving te gaan verkennen. En dan hebben we de fietskleding ten slotte ook niet voor niets meegenomen. Na het afwikkelen van het papierwerk staan er 2 mooie mountainbikes voor ons klaar en al snel zijn we onderweg.
Het eerste deel van de rit rijden we over de “snelweg” van Kaapverdië. We gaan niet hard want we hebben een finke wind tegen. Al snel proberen we een pad te vinden die ook gebruikt wordt om met quads over te rijden. Het eerste deel ziet er goed uit maar eindigde in een vuilnisbelt. Dan is het lastig om de goede route te vinden die ook op het kaartje staat. Uiteindelijk vinden we na veel gehobbel en op sommige stukken lopen een mooi pad die langs een ranche leidt. We maken wat foto’s van de paarden en het uitzicht op de zee. Dan rijden we verder in de richting van de eerste cache. Dat is nog een behoorlijk stukje doorrijden en ook hier hebben we wind tegen.
Als we aankomen bij de cache komen we erachter dat we vergeten zijn een pen in de tas te stoppen. We maken een foto en hopen dat dit genoeg is om deze cache te mogen loggen. Dat doen we ook bij de volgende cache die we vinden.
Op een klein strandje maken we een stop om wat te eten te drinken en om een plan voor de rest van de route te maken. We besluiten om door te rijden naar het dorpje Murdeira. Ook nu weer een flinke wind tegen maar uiteindelijk halen we het tot het dorpje waar we op een bankje bij een baai onze meegebrachte broodjes opeten.
Het eerste plan was om het eiland over te steken en zo zuidwaarts te rijden maar we hebben eigenlijk wel genoeg van het gehobbel over de paden met tegenwind en dus besluiten we naar het zuiden te gaan over de “snelweg” met windje mee en dan door te rijden naar het centrum van Santa Maria.
Dit reedt best lekker door maar aangekomen in Santa Maria zijn we eigenlijk best moe en dat motiveert niet om het plaatsje goed te bekijken. Na een klein rondje waar we nou niet echt van onder de indruk raken besluiten we om terug te rijden naar ons resort en de fietsen weer in te leveren. Daar aangekomen halen we de sloten van de fietsen maar terwijl ik dat doe schiet het slot met grote vaart op en vliegt de sleutel ergens heen waar wij hem niet meer kunnen vinden. We hoorden niets vallen en dus denken we dat hij in het zand terecht is gekomen, maar het zoeken levert niets op. Uiteindelijk helpen er nog 2 anderen mee met zoeken en als we het op willen geven wordt de sleutel ineens een heel stuk verderop in het zand gespot. Die is gelukkig terecht en we kunnen met een goed gevoel weer verder.
Vanavond eten we in het Waterfront restaurant bij het zwembad. Als we er heen lopen regent het een beetje. Op de kaart staan aparte gerechten en combinaties. We kiezen wat uit en het blijkt allemaal erg lekker te zijn. Terug in ons huisje zijn we weer zo vermoeid dat we onze boeken lezen met onze ogen dicht. Tijd om naar bed te gaan. De anonymous family circus show laten we aan ons voorbij gaan en met het circusgeluid op de achtergrond vallen we snel in slaap. Helaas voor mij van korte duur want al snel lig ik te snotteren. We hadden allebei al een behoorlijke keelpijn maar de griepverschijnselen zetten deze nacht bij mij in ieder geval flink door.
Snotteren
Na een kort nachtje slapen ga ik om 5 uur maar op de bank lezen. Rene slaapt nog even verder. Ook vandaag is het een bewolkte dag en omdat we allebei inmiddels last hebben van een fikse verkoudheid verplaatsen we ons van de bank, naar een bedje bij het zwembad, naar uiteindelijk toch weer ons bed. We doen rustig aan en slepen ons ’s-avonds toch nog even naar het buffetrestaurant voor het diner. Het lukt ons zelfs om nog een deel van de Brazil dance show mee te krijgen, die overigens erg goed was.
Zonnen en sporten
Ondanks dat de verkoudheid niet helemaal over is gaat het vandaag wel al weer een stuk beter. We zijn vroeg op en zijn al vroeg in de ontbijtzaal. En de zon is eindelijk gaan schijnen waardoor de temperatuur een stuk aangenamer is. Omdat we vroeg zijn hebben we ook nog 2 bedjes en een parasol op het strand kunnen scoren en daar brengen we de hele dag lekker door.
Aan het einde van de middag vinden we zelfs nog de fut om even te gaan trainen in de gym. Daarna door naar het o’Grill restaurant waar we genieten van een snelle zonsondergang en een heerlijke maaltijd.
Eenmaal terug in ons appartement proberen we de sportkleren te wassen in de wasmachine die in onze keuken staat. Helaas is dat geen succes. De trommel wil niet draaien en loopt de hele tijd vast. Dan maar met de hand spoelen en de boel nat ophangen. Ben benieuwd of het nog een beetje wil drogen. Hierdoor missen we wel de Capoeira show. We zouden het laatste stukje nog kunnen zien, maar ik besluit toch om het verslag af te schrijven en nog een stuk in mijn boek te lezen.
Cocktailtime
Vandaag is een hele standaard vakantiedag. Vroeg opstaan, ontbijten, handdoeken en boeken pakken en dan de hele dag liggen op een strandbedje in de zon en in de schaduw.
Aan het einde van de dag een lekker mojito en dineren doen we vanavond in het buffetrestaurant.
Enige nadeel van deze dag: iets te lang in de zon gelegen en dus op sommige plekken verbrand. Dat slaapt niet lekker tusssen die stugge lakens.
Wandelen naar Santa Maria
Voor de verandering maar even niet bakken in de zon. We doen dus rustig aan in de ochtend en besluiten om een wandeling te maken naar het dorpje Santa Maria. We lopen ons park af en nemen dan de eerste gravelweg richting de kust.
Daar komen we op een mooi wit zandstrand uit. Het is wel een eind ploegen door het zand maar uiteindelijk komen we aan de rand van het plaatsje uit. We zoeken eerst nog een cache maar die blijkt er uiteindelijk niet meer te liggen gezien de not found logjes die we zien.
Dan lopen we door naar de cache die we een paar dagen geleden hadden gevonden toen we geen pen bij ons hadden. Nu zetten we wel onze naam in het logboekje. We lopen terug richting het strand en gaan verder op de boulevard waar met name Senegalezen standjes hebben met souvenirs. Zoals echte Nederlanders betaamd wel gekeken maar niets gekocht.
Op de pier verderop is het een drukke bedoening. Ook hier veel mannen die tours proberen te verkopen maar ook een vismarkt en ondertussen ook wat duikers die in en uit RIB bootjes komen. Het is een wir war van mensen maar het doet best gezellig aan.
We gaan verder het plaatsje in en komen nu in het centrum uit. Dit ziet er erg gezellig uit. Ons doel ligt echter na het centrum op een pad richting de zuidwestelijke punt van het eiland waar een cache ligt. Onderweg drinken we nog wat bij de Nautic club. Er wordt op deze plek nog volop gebouwd en er is nog veel niet af. We vinden de cache vrij snel en lopen terug naar het plaatsje waar we een leuk tentje vinden om te lunchen. Bij Cabo Fruit is alles natuurlijk en zelf gemaakt. Ze hebben de heerlijkste fruitsapjes en smoothies en het is lastig kiezen tussen al die heerlijke smaken. Rene neemt een wrap en ik een salade. Helaas zijn de banken gemaakt van pallets ondanks de kussentjes niet heel comfortabel maar het eten en drinken maakt veel goed en er hangt een fijne relaxe sfeer. En met de best of David Bowie op de achtergrond ook nog een prima muziekje.
Na de lunch besluiten we richting Salinas te lopen. Hiervoor lopen we door een echt arm gedeelte van Santa Maria. Alleen de zoutvlakte zoals we hem verwachten lijkt daar niet echt op en al van een afstandje zien we dat dat hem ook niet gaat worden. We buigen dus al snel af richting ons resort en lopen langs een gigantisch nieuw gebouw,, wat er ook heel verlaten uit ziet, via de kortste route terug. Uiteindelijk hebben we een wandeling van zo’n 15 km achter de rug. We hoeven dus niet meer te sporten vandaag en kunnen dus lekker weer in onze boeken duiken.
Vanavond eten we in het Aqua restaurant. Italiaanse kaart. De bediening begon een beetje stug, we schoten schijnbaar niet snel genoeg op met het kiezen van het menu, maar uiteindelijk hebben we wel lekker gegeten. Daarna genieten we van de traditional dance show entertainment team.
Volop in de zon
Omdat we het gisteren qua zonuren rustig aan hebben gedaan wagen we ons vandaag toch weer in het zonnetje. Gewapend met bakolie voor de eerste ochtendzon en een ruime factor voor daarna en een parasol voor de nodige schaduw komen we met onze boeken makkelijk de dag wel door.
We onderbreken de dag door nog even wat boekingen te doen voor de thema restaurants voor de rest van de week en in de middag boeken we nog een halve dag tour om het noorden van het eiland te gaan bekijken.
We sluiten de middag af met mojito’s en een diner in het buffetrestaurant.
’s-Avonds bekijken we de mama Afrika show.
Pasen
Vandaag is het eerste paasdag en na eerst via de nodige social media iedereen een fijne pasen te wensen lopen we ook nu weer na het ontbijt naar onze bedjes op het strand waar we heerlijk de hele dag vertoeven. Aan het einde van de middag kleden we ons om en gaan we nog even sporten in de gym.
Daarna gaan we eten in het waterfront restaurant, en de resort katten zijn natuurlijk ook nu weer aan ons tafeltje te vinden.
Omdat we nu een uurtje later zijn gaan eten is de tijd tot het wachten op de show ook wat korter, althans dat dachten we. Er zou live muziek zijn maar het is al ver na 9 uur en er staat nog niemand op het podium. Omdat de stoelen daar toch niet zo lekker zitten verruilen we die voor onze bank (die ook niet erg lekker zit) en vervolgens voor ons bed. Uiteindelijk is er nog wel een artiest gekomen maar wij hebben geen zin meer om er te gaan kijken.
Relax
Tweede paasdag. Hier geen winkelboulevards of autoshows, dus ook vandaag weer een dagje in de schaduw op het strand. Rene gaat aan het einde van de dag nog even sporten en ik werk het verslag bij en log de gevonden caches.
Om half acht zitten we in het O’Grill restaurant en genieten we van een lekkere maar erg kleine maaltijd, maar wel onder begeleiding van live muziek. Er is een saxofonist die een lekker deuntje wegspeelt.
Na het eten gaan we nog even aan de strandbar zitten om nog verder te luisteren naar de saxofonist. Helaas is het al snel pauze voor hem. Erg jammer dat hij als pauzemuziekje een cd met saxofoonnummers opzet.
Dan maar naar de show waar de anonymous family circus show verrassend leuk blijkt te zijn.
Als we terug in onze kamer zijn zien we dat er een briefje onder de deur door is geschoven. De excursie die we morgenochtend zouden doen is verplaatst naar de middag en dus kunnen we morgen lekker uitslapen. Aangezien Rene deze nacht niet zo lekker slaapt komt dat dus best goed uit en kan hij in de ochtend toch nog even wat slaaptijd pakken.
Excursie naar het noorden
We doen dus lekker rustig aan vanmorgen en na het ontbijt installeren we ons dus toch maar weer op het strand met een boekje. Na de lunch pakken we de tas in en gaan naar de receptie om te wachten op de jeep die ons vanmiddag over het eiland zal rijden. Samen met een stel uit Groningen zitten we achterin de jeep en voorin nog een ander stel, een fotograaf, de chauffeur (uiteraard) en onze gids Noy.
We wachten nog even op een tweede jeep die mensen heeft opgehaald bij andere hotels en dan gaan we op weg naar het eerste plaatsje Murdeira. Hier zijn we vorige week met het fietsen ook al geweest en hopen dat we nu meer te zien krijgen dan toen. Want toen vonden we het wel erg saai daar.
Dat blijft zo want meer dan de mooie baai en het uitzicht op de Leeuwenberg is er inderdaad niet. We stappen dan ook weer snel in en rijden door de hoofdstad Espargos waar we onderweg veel tanks zien waar brandstof wordt opgeslagen.
We rijden naar Palmeira waar we een kijkje nemen in de haven en bij het schoonmaken van de vangst van de vissers.
Langs de kust rijden we naar het noorden waar we een stop maken bij Buracona. Hier is een inham in de rotsen waar een natuurlijk zwembad is ontstaan. Aan de zijkant is een gat in de rotsen met eronder een holte die via een natuurlijke tunnel met zeewater wordt gevoed. Als de zon er recht in schijnt, lijkt het alsof er beneden een groot blauw oog te zien is, vandaar dat ze het ook wel The Blue Eye noemen.
Helaas staat als wij er zijn de zon niet in de juiste stand en is het mooie blauwe niet te zien maar er is hier wel een cache en dus wijken wij al snel van het gebaande pad af om dit kokertje te vinden. Gelukkig waren we nu beter voorbereid en zat er in ieder geval een pen in de tas.
De cache was gemakkelijk te vinden en kon dus snel worden gelogd. Ook de earthcache die hier is konden we doen. Nog wel even het antwoord op de vraag aan de chauffeur gevraagd en dus kunnen we ook die op ons lijstje gevonden caches bijschrijven.
We rijden door het binnenland over de droge gravelwegen. In het midden stoppen we om in de verte de fata morgana te zien. Hoe meer je door je knieen zakt hoe groter het ogenschijnlijke water wordt. Een waar paradijs maar helaas net zo droog als waar we ons nu bevinden. Dat geldt ook voor de plaatselijke bar waar we nu voor staan. Hier is volgens ons ook geen drankje meer te verkrijgen.
Via de sloppenwijken rijden we naar een hoog punt waar we een weids uitzicht over het eiland hebben. Hier staat ook de communicatietoren die uiteraard erg belangrijk is voor het eiland en wordt bewaakt door enkele militairen. En ook hier is een souvenirkraampje te vinden. Wij geven de 2 honden die hier rondlopen wat water waar ze uitgebreid van drinken.
We dalen weer af en rijden dan riching Pedra de Lume. Het lijkt wel een verlaten mijnstadje. Vervallen onderdelen van wat vroeger een katrolsysteem is geweest staan er een beetje verweerd bij.
Maar ook hier is weer een cache te vinden.
We lopen door een tunnel naar een oude, lage vulkaankrater waarin de rijke zoutpannen lagen waaraan Sal uiteindelijk haar naam heeft te danken. Op dit moment wordt er nog maar op hele kleine schaal zout gewonnen en is toerisme een grotere bron van inkomsten. Tegen betaling van een paar euro entree kun je de krater en de pannen bezoeken en in het eerste deel van van het pekelmeer mag je dan zwemmen of beter gezegd drijven want het zoutgehalte hier is meer dan 20 keer hoger dan in de Dode Zee. Wij geloven dit wel en lopen wat rond als de rest van de groep zich wel in het zoute water waagt. Na afloop van deze zwempartij krijgen we van Noy nog een leuk Tui schildpadje als souvenir en dan rijden we weer terug naar ons hotel.
We zijn nog ruim op tijd terug en kunnen rustig aan doen voor we weer in het Aqua restaurant worden verwacht. Na een bak koffie en thee gaan we naar het podium waar het entertainment team weer een knap staaltje Braziliaanse dansen neerzet.
Massage en sauna
De laatste volledige vakantiedag is aangebroken. Nu is het hoog tijd om echt even flink aan die bruine teint te werken en dus ook vandaag weer lekker aan het strand. Halverwege de ochtend komen er twee vrouwen van de Spa langs met een aanbieding voor een massage. We boeken die voor half twee en dus gaan we na de lunch richting de spa en genieten we van een ontspanningsmassage van 50 minuutjes. Helemaal relaxed maken we nog gebruik van de andere faciliteiten van de Spa. Dus eerst even lekker bijkomen met een drankje in de rustruimte en vervolgens gaan we nog even een hele hete sauna in en ook nog het turkse stoombad.
Een leuke afsluiter zo op het einde van de vakantie.
Helaas moeten nu ook de koffers weer worden ingepakt. En als de kleding voor morgen weer is klaargelegd genieten we nog 1 keer van een heerlijke avondmaaltijd in het buffetrestaurant en bekijken we ook nog een deel van de Capoeira show.
Terug naar het koude Nederland
Aangezien alles al is ingepakt en we pas om 12:15u worden opgehaald door de bus kunnen we ook deze ochtend nog lekker op het strand vertoeven. Om half 11 nemen we voor de laatste keer een thee en een cappuccino met cake by the ocean en dan is het echt tijd om ons op te frissen en die lange spijkerbroek aan te trekken voor de reis terug naar Nederland.
We hebben een lekker plaatsje op de bank in de receptie gevonden maar het duurt wel lang voordat de bus er uiteindelijk is. Dat maakt niet zoveel uit want we komen erachter dat onze vlucht een uur vertraging heeft.
Aangekomen op de luchthaven checken we al onze bagage weer in en dan begint het lange wachten. Uiteindelijk zien we ons toestel aankomen en kunnen we onze plekken op de één na laatste rij innemen.
Na een vlucht van ruim 6 uur landen we dan toch op de polderbaan en als we uiteindelijk onze bagage van de band hebben gehaald zijn we met de shuttlebus al weer snel bij de garage waar onze auto staat. Om 3 uur liggen we dan eindelijk in ons eigen bedje voor een kort nachtje slaap. Morgen om half 11 moeten we namelijk al weer in Hellevoetsluis zijn om onze katjes op te halen. Die zijn blij dat ze weer thuis zijn. Wij balen een beetje want het is toch wel koud hier in Nederland en al snel ben je toch weer in het normale ritme. Maar we kunnen wel weer terug kijken naar een heerlijke relaxe zonvakantie.
Afrika
Top
Home