Aankomst op Bangkok

Het is nog vroeg als we op dinsdagochtend in Bangkok landen. We hebben sneller gevlogen dan verwacht. Maar voor ons gevoel is het erg laat. We hadden het hele weekend om de koffers in te pakken en de laatste dingen te regelen. En als je zoveel tijd hebt dan blijf je op de een of andere manier bezig. Maandagochtend onze poezen Joels en Jezebel naar het pension gebracht en toen terug naar huis om de koffers op te halen. We waren vroeg op Schiphol en het inchecken ging best vlot. Ondanks een, qua turbulentie, rustige nachtvlucht niet veel geslapen. Rumoerig in het vliegtuig en helaas waren de ingenomen slaappillen daar geen remedie tegen. Dus nog maar een filmpje gekeken en wat muziek geluisterd.

Op de luchthaven moesten we even wachten tot onze chauffeur arriveerde. De koffers nam hij mee op een karretje en als een speer liep hij met best korte beentjes, vergeleken met die van ons, naar de auto. En wij renden er zo'n beetje achteraan. Een korte stop bij het kantoor van de reisorganisatie ter plaatse, een uurtje rijden van Bangkok centrum vandaan. We krijgen wat uitleg en tips van Eric en dan brengt de chauffeur ons naar ons hotel waar we rond 13:00u aankomen. Snel even wat geld gewisseld bij de receptie zodat we in ieder geval wat fooien kunnen geven, want uit de pinapparaten komen alleen maar briefjes van 1000 bath, wat ongeveer gelijk staat aan 25 euro.

Ondanks dat het bed in onze mooie kamer op de 5e verdieping met uitzicht op de rivier er heel aanlokkelijk uit ziet kiezen we toch maar voor een lekkere opfrissende douche en gaan dan op zoek naar een plek om een kleine lunch te eten. Het is weer even wennen onze weg hier te vinden maar op weg naar een leuk straatje lopen we door een bar/restaurantje dat er wel goed uitziet. René kiest voor een broodje met shoarma vlees en ik kies de gefrituurde vegetarische springrolls. Daar kunnen we de middag wel mee door.

Het plan is om naar What Pho te gaan waar een gigantische liggende gouden Boeddha ligt. De vorige keer toen we in Bangkok waren was het er niet van gekomen om hier een kijkje te nemen dus vandaag doen we een nieuwe poging. We zijn alleen niet heel efficiënt qua route. De route die we in eerste instantie gekozen hadden wordt onderweg nog vele malen aangepast. Het is ook zo leuk om door al die straatjes te slenteren. Maar uiteindelijk zijn we op de plaats van bestemming en kopen we een kaartje want we zijn gelukkig nog ruim op tijd om alles hier te kunnen bekijken. Ook nu vinden we alles weer helemaal mooi en genieten we van alle bling bling die hier te vinden is.




Omdat het een zware dag is geweest besluiten we om niet de hele weg terug naar het hotel te lopen. De boot biedt uitkomst. De vaart gaat gepaard met heel wat geschommel, met name tijdens het aanmeren bij de platformen gaat het flink tekeer en moeten we ons goed vasthouden.

Terug in het hotel worden we, na het heen en weer sturen van wat appjes , gebeld door Tita. Zij zijn ook in Thailand maar dan een stuk noordelijker. Morgen gaan wij vliegen naar Chiang Rai en dan zijn we al wat dichter bij elkaar, maar toch nog te ver om elkaar te gaan zien.

Omdat er in het hotel waar we verblijven een bruiloftsfeest aan de gang is besluiten we om ieder geval niet in het restaurant van het hotel te gaan eten. We lopen weer richting het backpackers gedeelte van de stad, die we eerder als tip van Eric hadden gekregen, en komen in een heel leuk voetgangersgebied met winkeltjes, bars en restaurantjes. Het is er erg druk maar we vinden toch nog een tafeltje in een eenvoudig restaurantje waar we een heerlijke pasta en fried rice eten. We slenteren nog een paar keer alle door alle straatjes op zoek naar een plek waar Rene een lekkere bak koffie kan drinken maar uiteindelijk besluiten we toch maar naar de Starbucks te gaan. Daar neem ik een groene thee latte die zijn naam wel eer aan doet.

Chiang Rai

Vandaag staat alweer een vlucht op het programma. Als we klaar zijn met ons ontbijt en zijn uitgecheckt staat de chauffeur al op ons te wachten. We moeten echter nog wel even wachten want zijn auto staat een beetje ingebouwd. Maar als de betreffende sta-in-de-weg naar voren is geduwd kunnen we vertrekken. Het is erg druk op weg naar de luchthaven. De chauffeur switcht regelmatig van baan om zo snel mogelijk vooruit te komen. Ook maakt hij regelmatig van een driebaansweg een vierbaansweg. Maar dat schijnen de andere weggebruikers niet vreemd te vinden en iedereen vindt hier zo zijn weg.

Ons vliegtuig heeft vertraging. Zo'n twintig minuten later dan gepland vertrekken we. Het is 75 minuutjes vliegen en al snel zitten we dus al weer in onze transfer naar het Laluna hotel in Chiang Rai. Een leuk resort met allemaal huisjes in een goed onderhouden tuin.

Het is inmiddels al weer tijd om te lunchen maar dat is hier iets minder gemakkelijk dan in Bangkok. We lopen de straat uit om een leuk restaurantje te vinden maar alles ziet er gesloten uit. Uiteindelijk vinden we een plek waar wat lokale bevolking zit te eten en proberen met een iet wat onduidelijke menukaart eten te bestellen. Uiteindelijk heeft Rene noedels met gehaktballetjes en ik een wontonsoep ook met gehaktballetjes.

De rest van de middag brengen we door aan het zwembad. De zon is gaan schijnen en het is heerlijk warm.



We eten in het restaurant van het hotel. We willen eigenlijk daarna koffie drinken in de lobby omdat we daar lekkere stoelen hadden gezien, maar worden helaas door de receptionist terug naar de bar/restaurant verwezen. Dan besluiten we toch maar nog even de straat in te lopen en drinken uiteindelijk bij het Hardcore café een cocktail.

Op weg naar Laos

Na een kort nachtje staan we rond half 5 op en zijn twintig minuten voor tijd al bij de receptie in de hoop dat onze chauffeur ook wat eerder is. We checken uit en krijgen onze ontbijt pakketjes mee. Het wachten begint. Er komen wel wat wagens aan maar dat is of personeel of voor andere gasten. Om vijf over zes besluiten we naar Seb te bellen. Met excuses voor het vroege tijdstip leggen we het probleem voor. Hij gaat de chauffeur bellen en een kwartiertje later komt er iemand met onze naam op een briefje de lobby in lopen. We denken dat we de wagen waar hij in rijdt wel hebben aan zien komen maar die had op het terrein geparkeerd waardoor we dachten dat het geen transfer kon zijn en de chauffeur was niet naar de lobby gekomen.

Eindelijk zijn we op weg. Het is zo'n twee uur rijden naar de grens met Laos. Om half tien vertrekt daar de boot die wij moeten halen. Maar voor die tijd moeten we ook nog een visum kopen. De chauffeur blijkt in de veronderstelling dat wij met een boot de grens over moeten steken en brengt ons naar een verkeerde grensovergang. Wij leggen hem uit dat wij eerst de brug over moeten en dan pas op een boot stappen. Dus terug in de auto en 6 km terug rijden.

Om half negen arriveren we pas bij de grensovergang. Gelukkig staat daar een medewerker van de Luang Say organisatie en na het overhandigen van 2 pasfoto's zorgt hij dat wij de juiste papieren hebben om de grens over te steken. Dan door de douane van Thailand en dan wachten tot de bus naar Laos vertrekt. Bij aankomst worden we meteen opgewacht door nog meer medewerkers van de Luang Say organisatie. Onze paspoorten worden in de molen gedaan maar dan is het wachten tot ze door de bureaucratie van de Laotiaanse douane zijn gegaan. Na ruim drie kwartier wachten kunnen we eindelijk 70 dollar betalen en krijgen we onze paspoorten inclusief visum retour. Dan kunnen we eindelijk met het busje naar de boot worden gebracht.

Inmiddels zijn we ook miljonair geworden. Terwijl we op de paspoorten aan het wachten waren heeft Rene met zijn credit card geld kunnen pinnen en zijn we nu in het bezit van 1 miljoen kip oftewel de Laotiaanse variant van een ruime 100 euro.

De Slowboat over de Mekong rivier

We zijn uiteraard de laatste die aankomen maar vinden nog een mooi plekje op de boot omdat deze maar half vol is. La is onze gids tijdens deze tweedaagse cruise. Hij spreekt goed verstaanbaar Engels. Hij legt ons het programma uit voor de komende twee dagen en leert ons wat Laotiaanse woordjes. goeiedag - sabai dii, dank u - kopt chai, tot ziens - la kone

Rond half twaalf varen we voorbij de landgrens van Thailand en Laos en gaan we met de boot dieper het binnenland in. Aan beide zijden is het land nu van Laos.

We genieten van het landschap, de verhalen van La en de relaxtheid op de boot. We zijn wel een van de jongsten. Het is dat er bananenplantages op de kust te zien zijn en we een tropische temperatuur hebben anders had het, gezien de gemiddelde leeftijd, ook een reisje op de Rijn kunnen zijn.

Na een korte stop, waar de boot wat belastingen moet afrekenen om over de rivier te mogen varen, genieten we van een heerlijke lunch.

En daarna is het tijd om een kijkje te nemen bij een dorpje met de Kamu-bevolking dat hier woont. Vroeger woonden zij hoger in de bergen waar ze leefden van de houtkap en opiumteelt. Dit is vanuit de regering niet meer wenselijk en als alternatief hebben ze nu huizen met elektriciteit in een lager gebied bij de rivier en krijgen ze educatie. We bekijken de diverse traditionele paalwoningen van voornamelijk bamboe maar zien ook enkele woningen die met modernere materialen zijn gebouwd. Ook hier veel kinderen dus kunnen we onze vingerpoppetjes die we meegenomen hebben uit Nederland uitdelen. Het eerste zakje is al weer op.




Voor de rest van de middag kunnen we heerlijk luieren aan boord. Languit op de banken met een boekje in het zonnetje en af en toe lekker de oogjes dicht.

Rond vijf uur komen we aan in de Luang Say Lodge. We nemen onze intrek in een mooie paalwoning. Dan begint het flink te regenen en te onweren. Helaas is dat nog niet gestopt als we om zeven uur bij de dansvoorstelling worden verwacht. Met wat improvisatie worden muzikanten en de dansers in het overdekte deel van de bar gezet en wij schuiven wat stoelen uit het restaurant dichterbij. We zien enkele dansen van drie verschillende stammen: Lao, Kamu en Mong. Daarna genieten we van een heerlijk buffet en drinken we nog wat met La en een Engels stel in de bar. We zijn de laatsten die naar de kamer gaan om te gaan slapen.

We hebben besloten om niet mee te gaan naar de markt waardoor we wat langer kunnen slapen. Na het ontbijt weer terug op de boot. Ook nu varen we weer door een mooi gebied. Langs de oevers zien we wat dieren en af en toe varen er wat bootjes voorbij. Onze eerste stop is bij een dorpje waar er veel handgeweven shawls worden gemaakt maar waar ook een traditionele distilleerderij is. Als we aanmeren worden we al door de vele kinderen opgewacht.



Deze zijn een gewild foto object. We lopen naar boven de trappen op naar het dorp en starten met de tempel die beschilderd is met diverse straffen die er op de loer liggen als je de regels van het geloof overtreed. Deze zijn er als geheugensteuntje om niet te vervallen in het slechte gedrag zoals het veelvuldig doden van dieren, alcoholmisbruik e.d.



We lopen tussen de vrouwen door die naast elkaar kleedjes vol met dezelfde soorten shawls proberen te verkopen. Onderweg kom ik erachter dat ik het hoesje van onze kleine fotocamera mis. We lopen een stukje terug maar helaas is die niet meer terug te vinden.



Dan maar weer verder achter de groep aan naar de distilleerderij. Zo vroeg op de ochtend hebben wij nog geen zin om de alcoholische drank te proeven dus laten we het glaasje aan ons voorbij gaan.



Terug op de boot genieten we wederom van een overheerlijke lunch en varen we naar de Pak Ougrotten. Hier zijn duizenden boeddha beeldjes verzameld. We lopen zelfs naar de tweede grot ondanks dat we daar een klim van 238 treden moeten doen. In het donker staan ook daar vele zeer oude boeddha beeldjes.

Luang Prabang

We varen door naar Luang Prabang waar onze chauffeur al op ons staat te wachten. Als ook de koffers naar boven zijn gesjouwd door de porters kunnen we op weg naar het My Dream hotel. Het is even zoeken voor de chauffeur maar uiteindelijk staan we voor de deur en worden we zeer hartelijk ontvangen. We krijgen een mooie kamer en ,omdat we aan de andere kant van de rivier zitten, uitleg over de drie manieren om in het centrum te kunnen komen. Wij besluiten ons op te frissen en om half zeven de shuttle bus naar het centrum te nemen. We worden bij het postkantoor afgezet en besluiten meteen nog maar een miljoen kippen te pinnen. Ook hier lukt dat echter alleen met onze creditcard. Dan lopen we via de night market naar tourist street waar we een hapje willen eten. We kopen een klein toilettasje die dienst kan doen als bescherming voor ons kleine fototoestel. Verder veel kleding en spullen te koop maar niet voor ons. Bij Coconut restaurant eten we een prima maaltijd. Dan bekijken we nog de andere kant van de night market en proberen we ook nog een cache te vinden maar dat lukt niet goed in het donker. Via de bamboebrug lopen we dan terug naar ons hotel.



Deze morgen een kort nachtje. Om kwart voor vijf staan we op en lopen naar de straat door door die voor ons hotel loopt. Hier zouden 's-ochtends vroeg vele monniken voorbij moeten komen. We lopen naar de rechterkant naar de hoek van de straat en gaan wachten. Er komen enkele locale mensen die gaan zitten wachten met een offermandje met eten voor de monniken, dus we staan hier best wel goed. Helaas is het nog erg donker en lukt het ons niet goed om mooie foto's te maken van de 11 monniken die voorbij komen. We hadden gehoord dat er meerdere groepen voorbij komen en ook de man en de vrouw die al geofferd hebben blijven nog zitten wachten. Helaas worden wij vandaag opgehaald voor een excursie dus om half zeven besluiten we toch maar terug naar het hotel te lopen om nog even te douchen en te ontbijten.

Een half uurtje te laat arriveert onze gids Boun. Met hem gaan we eerst naar het nationaal museum. Hij loopt hard door, achteraf met de reden dat er veel grote groepen liepen die hij voor wilde zijn omdat je anders de kans hebt dat je ruim een half uur moet wachten om naar binnen te mogen. Maar ondanks dat wij niet spontaan achter hem aan renden waren we gelukkig toch op tijd binnen. Voorheen was dit het Koninklijk paleis. Het is door de Fransen gebouwd maar heeft een mix van Laotiaanse en Khmer architectuur. We zien de vertrekken van de voormalige koning en koningin en enkele giften die ze van andere landen hebben ontvangen. Het is niet heel groot maar het is wel mooi om te zien.




Aan de overkant zit de morning market waar we ook nog een kijkje nemen. En ernaast zijn de trappen die leiden naar een uitkijkpunt over de stad. Onze gids raad ons aan dat in de middag te doen als we terug zijn van onze excursie. Het is een beklimming van meer dan 300 treden dus we houden dat waarschijnlijk voor vandaag maar voor gezien. Op de markt veel etenswaren waaronder ook krekels en bamboewormen. Ook vissen maar die zijn veelal geïmporteerd omdat Laos niet aan zee ligt.



Dan gaan we verder op weg in de richting van de Kuang Si watervallen. Maar eerst stoppen we nog even bij een Mong dorpje. De mensen die hier wonen zijn animisten en geloven in geesten. Zij doden veel dieren die ze dan offeren om de geesten tevreden te houden. Onze gids stopt een dorpje verder dan waar normaal de toeristen naar toe worden gebracht omdat dit dorpje nog niet zo verziekt is door het toerisme en ze hier níet voor elke foto om geld vragen. We krijgen uitleg over de cultuur en de bouw van de huizen en rijden dan door naar de waterval.



Voordat we naar de waterval lopen kijken we eerst nog bij het beren rescue centrum wat in hetzelfde park zit en waar we enkele opgevangen beren zien.



Dan horen we het water al stromen en zijn al snel bij de voet van de waterval. Het is er schitterend en ook hier worden weer vele foto's gemaakt. We genieten hier ook van een fantastische picknick lunch. En rijden daarna terug naar het hotel om lekker bij het zwembad te gaan liggen.



René wil vandaag wat later op dan gisteren maar ik besluit toch weer om rond vijf uur op te staan. Na mijn meditatie en een douche snel aankleden en met 2 fototoestellen de straat op. Ik loop nu naar het einde van de linkerkant van de straat. Daar is een tempel en ik verwacht dat er daar misschien meer monniken te zien zullen zijn. Gelukkig kom ik onderweg nog wat met offermandjes wachtende vrouwen tegen dus er wordt nog een groep monniken verwacht. Na een tijdje wachten komen er uit een andere straat 2 groepen monniken aan. Ik wacht daarna nog een tijdje maar besluit dan langzaamaan terug richting het hotel te lopen omdat ik Rene ook nog op tijd wakker moet maken. Maar dan doemt er een oranje gloed op in de verte. Ruim 75 monniken komen mijn kant op. Ik zet het kleine toestel op een hek en zet deze op filmen zodat ik mijn handen vrij heb voor het andere fototoestel. Het is een erg indrukwekkend tafereel om te zien en ik ben blij dat ik ook vandaag op tijd hiervoor ben opgestaan.



Bij terugkomst op de hotelkamer is Rene net wakker en ik laat hem snel de foto's en de filmpjes zien. Dan moeten we opschieten want alle bagage moet weer worden ingepakt.

Phonsavan

Er staat een lange autorit voor de boeg. We eten een flink ontbijt en net als ik de eerste koffer richting de receptie breng komt onze gids van vandaag er al aan. Samen met dezelfde chauffeur die we gisteren hadden zal hij, Pai, vandaag en morgen onze gids zijn. Ook de vader van de chauffeur zal met ons meerijden en die installeerde zich liggend op de achterste bank van de minivan. Wij nemen ook onze plaatsen in en de rit van ruim 7 uur kan beginnen. Het eerste stuk is nog wel te doen maar eenmaal in de bergen begint er toch wel een lichte vorm van wagenziekte op te treden en ik, die normaal hele boeken in een auto uit kan lezen, wordt nu al misselijk na het lezen van de eerste zin.


Dat wordt een zware rit. Een groot deel lig ik met mijn ogen dicht het rotgevoel weg te ademen. Maar uiteraard probeer ik ook nog wel wat van de mooie omgeving mee te krijgen.



Af en toe stoppen we om even lekker de benen te strekken en een paar foto's te maken.



Rond 12 uur stoppen we in een dorpje waar we eerst de lokale markt bekijken. Een paar kraampjes hebben wel een hele originele manier om de vliegen weg te houden, een ventilator met pluimpjes eraan. Een stukje verderop mogen we een kraampje niet fotograferen. Dit omdat er door de regering verboden etenswaren zouden liggen. We zien een soort knaagdieren en ook vleermuizen. Alles wordt snel afgedekt als wij eraan komen.
Dan is het tijd voor de lunch. We hebben niet veel trek maar de noodlesoep met kip, die we dankzij een andere gids die daar zat te eten hebben besteld, smaakt ons prima. Dan weer de bus in en verder met het gehobbel en het geslinger.

Aangekomen in Phonsavan nemen we onze intrek in het Maly hotel. Een zeer gedateerd hotel maar het is schoon. Alleen ruikt de badkamer als die van oma, waarschijnlijk hetzelfde ouderwetse schoonmaakmiddel.




's-Avonds het centrum in. Met moeite vinden we een geschikt restaurantje dat open is. Het terras van Craters is omgeven door bomomhulsels. We bestellen een saté en een pizza die we niet tegelijkertijd krijgen. Gelukkig hadden al we besloten de gerechten met elkaar te delen zodat we toch tegelijkertijd aan het eten zijn.

Na een milkshake terug naar het hotel waar Rene lekker gaat zitten lezen en ik het verslag van de afgelopen dagen typ.

Plain of Jars en het Lone Buffalo project

Als we klaar zijn met een eenvoudig ontbijt zien we onze minivan al voor de deur staan. Snel pakken we onze spullen en rijden naar de plain of jars. De gids haalt de kaartjes en wij bekijken de borden in het informatie centrum. Met een karretje worden we naar het veld gebracht. Bizar hoe groot en hoe zwaar sommige potten zijn. Onderzoekers zijn er nog steeds niet uit over het wat en hoe van deze kruiken. Het zou een soort begraafplaats kunnen zijn waar de overledene in de kruik werd gestopt en waarna er gewacht werd totdat er alleen nog botten over waren. Die werden dan uiteindelijk begraven. Maar er bestaan meerdere verhalen. We lopen nog naar een limestone grot. Hier hangen een aantal grote bijennesten dus erg voorzichtig gaan we de grot binnen. De potten die buiten staan zijn voornamelijk gemaakt van zandsteen dus het materiaal moet ergens anders vandaan zijn gehaald. We lopen naar de top van een heuvel en hebben een mooi uitzicht over de vlakte en de omgeving.



We vervolgen onze weg naar de tweede vlakte. Hier minder potten en minder pottenkijkers, maar wel erg mooi. Het was wel even klimmen maar zeker de moeite waard.



Via de oude weg rijden we naar de derde vlakte. Het is een beetje hobbelen maar de omgeving maakt veel goed. We lopen via rijstvelden en tussen de koeien door. Klimmen over hekjes en dan verschijnen er ook hier weer heel veel potten. Dus ook hier maar weer volop geklikt met onze fototoestellen. Wordt nog een hele uitzoek klus thuis om de mooiste uit te zoeken.



We rijden via de nieuwe weg terug naar Phonsavan waar we in een restaurantje in de hoofdstraat worden getrakteerd op een lunch. We nemen afscheid van Pai. Hij gaat met de nachtbus terug naar Luang Prabang. Vanwege een gidsen tekort moet hij morgen nog wat gasten daar begeleiden. Wij hebben morgen alleen een transfer op het programma en de projecten die we nog moeten bezoeken hebben eigen Engelstalige begeleiding.

We gaan relaxen op onze kamer tot even voor 4 uur als we weer opgehaald worden voor een bezoek aan het Lone Buffalo project. Hier kunnen kinderen gratis Engelse les krijgen, maar er worden ook heel veel andere activiteiten georganiseerd. We maken kennis met Mark. Hij heeft 4 jaar geleden dit project zo'n beetje voortgezet nadat een man, die hij had leren kennen toen hij als reisleider hier kwam en wiens bijnaam Lone Buffalo was, dit concept al een beetje uitvoerde was overleden. Samen met een vriend en 5000 dollar is hij toen maar begonnen en inmiddels wordt er aan zo'n 160 leerlingen les gegeven. Het project draait compleet op donaties en fondsenwerving. Onze reisorganisatie is een grote sponsor van dit project. Ook wij doen een donatie maar eerst maken we kennis met enkele leraren en de leerlingen. Wij nemen plaats in een klas met uiteindelijk 9 leerlingen. We krijgen zelf ook een lesboekje om te gebruiken en worden hiermee weer teruggeworpen in de schoolbanken voor Engelse grammatica. Toch nog wel lastig, zeker als je er over na gaat denken. Daarna wordt de klas in 2 delen gesplitst en gaan Rene en ik elk aan een groepje kinderen lesgeven. Gelukkig krijgen wij het vel met de antwoorden erbij en er wordt door ons toch regelmatig op gespiekt. Na 5 onderdelen te hebben behandeld neemt Joerg, de leraar van deze klas, het weer van ons over, nemen we afscheid van iedereen en gaan wij vermoeid ons busje weer in. Het was een intensieve maar erg leuke ervaring om zo weer ons kleine steentje te kunnen bijdragen aan het land dat we bezoeken.



We laten ons afzetten bij restaurant Bamboozle. Ook dit restaurant doneert voor iedere maaltijd die ze serveren een bedrag aan het Lone Buffalo project. We genieten van een heerlijke soep en daarna een pasta en een kipschnitzel met patat en mayo.

Vang Vieng

De spullen worden weer ingepakt want morgen gaan we weer een stukje rijden. Maar voordat de reis gaat beginnen rijden we nog even langs het Mulberiesproject. Hier leren vrouwen uit de buurt hoe ze zijderupsen kunnen kweken en van de poppen het garen kunnen maken waar ze vervolgens zijden sjawls van weven. We zien het hele traject en na afloop is er natuurlijk de mogelijkheid om de gemaakte producten te kopen.




Dan gaat de rit dan echt beginnen. Zo'n zes uur, en ook weer door de bergen. Gelukkig deze keer iets minder last van wagenziekte. Het eerste stuk is nog vlak en het lukt me zelfs om een beetje te lezen. Maar zodra we weer de berg op rijden moet ik dat maar voor gezien houden en sluit ik lekker mijn ogen in de hoop dat de tijd wat sneller gaat. We rijden in 1 ruk door naar het dorpje waar we op de heenweg ook hebben geluncht. We kiezen hetzelfde restaurantje en ook hetzelfde gerecht.



Deel 2 van de rit is gelukkig iets minder ruw en ik geniet met een muziekje lekker van het uitzicht. Het is leuk om zo in het leven van alle dag in Laos een kijkje te nemen. Vlak voordat we bij het plaatsje Vang Vieng zijn stoppen we nog even op een kleine lokale markt. Ook hier weer de verboden diersoorten onder kleedjes en nog levende knaagdieren in kleine hokjes. Tja dat is hier nog de cultuur maar wel even slikken om te zien.

Dan gaat de chauffeur op zoek naar ons hotel. Het is voor ons best lastig om mee te kijken want heel veel borden zijn alleen in Lao taal. We worden afgezet bij een heel mooi resort. Er staat al iemand anders in te checken dus worden we door een andere medewerkster meteen al naar een heel leuk huisje gebracht. We krijgen bonnen voor het ontbijt en de WiFi code. We besluiten meteen maar bij het zwembad te gaan liggen. De zon brandt goed en het water is heerlijk verkoelend.



Na een uurtje of 2 komt er iemand langs die vraagt of we de voucher voor haar hebben. René loopt ermee naar de receptie en komt terug met de mededeling dat we in het verkeerde hotel zitten. Ons hotel is een straat verderop. Tja, er staat nergens de naam van het hotel op dus dat was ons echt niet opgevallen. Wel jammer want we hadden het hier erg goed naar ons zin. We betalen onze drankjes en laten een tuktuk komen om ons naar het juiste hotel te laten brengen. Maar goed dat we niet zijn gaan lopen met onze koffers want het grootste deel van de weg bestaat uit grind.
Helaas is Villa Nam Song niet zo mooi qua faciliteiten als het vorige, Kangaroo Sunset, maar het is vele malen beter dan het Maly hotel in Phonsavan. Hier ook geen zwembad meer. Maar wel een grote kamer, een heerlijke douche en normaal wc papier, want dat was bij Maly hotel helemaal ruk.



We douchen extra lang en gaan dan het stadje verkennen. Veel bars, restaurantjes waar bijna niemand zit en souvenir shops. Wij gaan eten bij Sanaxy omdat daar nog de meeste mensen zitten. We bestellen een steak en vis met patat en knoflook brood. Jammer genoeg zitten vis en vlees onder een onbestemde laag saus. Verder was het wel te eten. Maar daar blijft het bij. Koffie en een toetje doen we een stukje verderop bij LuangPrabangCoffee. Eindelijk weer een goede cappuccino voor Rene en een goede bak thee voor mij. De rest van de avond brengen we door op het zitje bij onze kamer.



Na een slechte nacht, ik had behoorlijk last van buikkrampen, konden we vandaag in ieder geval wel uitslapen. Na het ontbijt, met boterhammen met chocopasta, lopen we naar het dorpje om fietsen te huren. Voor 3 euro hebben we er twee voor de hele dag. Geen geld maar helaas ook geen kwaliteit en achteraf vonden we het jammer dat we niet even doorgevraagd hadden naar de prijs voor twee mountainbikes. Dit ook gezien de wegkwaliteit. Maar goed, op onze fietsen met mandje rijden we naar de That Luang grot. Wel moeten we eerst nog een bruggetje over waar uiteraard tol voor moet worden betaald. En ook voor de grot wordt entree gevraagd. Toeristen betalen meer dan localen.




Het is best een mooie grot met limestone maar ook met glinsterend graniet. Na nog een zak met plastic uit de bek van een koe te hebben getrokken die hij uit de vuilnisbak aan het eten was weer terug over de brug gereden en we besluiten naar de Blue Lagoon te rijden. Een tocht van 7 km over een weg vol met keien, kuilen en losse stenen. Tel daar een te laag zadel en een hoge temperatuur bij op en je begrijpt dat dit best wel afzien is. Als we eindelijk aankomen valt het enorm tegen. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is het hier 1 grote kermisattractie. We nemen nog wel een kijkje en rusten wat uit met een zakje chips en een ijsje maar besluiten om de hoge klim naar de grot zelf niet te maken aangezien we nog een eind terug moeten fietsen.



Op de terugweg lunchen we bij een biologisch restaurantje dat is opgezet door een vrijwilligersorganisatie. Helaas verloopt de terugweg nog minder soepel dan heen. Ruim vijf keer loopt mijn ketting vast. 1 keer zelfs zo erg dat we hem met geen mogelijkheid meer los krijgen. Gelukkig krijgen we wat hulp van een bewoner die de juiste tools had voor dit klusje. Heel zachtjes rijden we terug en leveren meteen de fietsen in. We zijn blij dat we kunnen gaan douchen want we kunnen onszelf inmiddels behoorlijk uitwringen, wat we níet doen met die zwarte vette handen van het ketting smeer.

Vanavond eten we een heerlijke pie bij de Ierse pub van Gary. Na nog een paar wodka/red bull lopen we ook nog even langs de koffiezaak want Rene wil natuurlijk nog een lekkere cappuccino drinken.

Vientiane

Vandaag weer een reisdag. In ruim 3 uur worden we naar de hoofdstad van Laos, Vientiane, gebracht. Ook nu weer een deel door de bergen, dus weer wagenziek. Op de helft van de route gaat de chauffeur ineens flink toeteren. Als we vervolgens langs een soort van altaar achtig iets rijden gaan zijn handen in prayer pose, dan nog een keer flink toeteren en ik denk dat we de rest van de rit wel gezegend zijn. Na een korte stop vlak daarna hebben we gelukkig geen bergen meer en ik voel ik me een stuk beter. Dat kun je niet zeggen van de wegkwaliteit. Ondanks hele stukken met goed asfalt zijn ze ook stukken vergeten en met gravel en gaten in de weg dus veel gehobbel als gevolg.

We checken in in het Settha Palace hotel aan de rand van city center. Vijf sterren en dat is wel te zien aan de gedekte tafels in het restaurant en de prijzen op de menu kaart. Omdat onze kamer nog niet klaar is lunchen we een paar dure springrolls bij het zwembad, ik de verse en Rene de gefrituurde variant. We hebben een mooie kamer en ik ga meteen de was uitzoeken zodat we snel weer schone kleren hebben.



Om half twee staan onze chauffeur en gids al weer klaar voor de middag tour.
We beginnen bij Wat Sisaket, de oudste tempel van de stad. In de nissen bevinden zich wel duizenden kleine en grotere Boeddhabeeldjes.






Aan de overkant van de straat staat de herbouwde Koninklijke tempel: Ho Pha Keo. In vroege tijden was hier de zeer vereerde Emerald Boeddha ondergebracht tot de Siamezen hem stalen in de oorlog. Nu is de Emerald Boeddha in Wat Phra Kaew te zien in Bangkok. Laotianen vinden overigens nog steeds dat deze bijzondere Boeddha in Laos thuishoort. Helaas werd de tempel gerestaureerd en konden we alleen de tuin bezoeken.



Dan rijden we naar de Wat That Luang stupa. Hier omheen is het erg druk omdat er deze week een festival zal plaatsvinden. Normaal gebeurd dit op een heel groot plein maar omdat het plein gebruikt gaat worden voor het 60 jarig bestaan van de factie spreiden de festival stands zich overal uit. Hier ook veel militairen ter beveiliging maar er heerst wel een hele gemoedelijke sfeer ondanks de kermis die er gaande is.



Pha That Luang is een boeddhistische stoepa in de stad Vientiane in Laos. Het gebouw staat zo'n drie kilometer ten noorden van het stadscentrum. Op het terrein van de stoepa staat een beeld van Jayavarman de zevende. Dit was de laatste koning van Angkor.



Ook schijnt er een haar van Gautama Boeddha te worden bewaard. Het bouwwerk werd in de 16e eeuw gebouwd in opdracht van koning Sai Setthathirat I en is een belangrijk nationaal symbool. Het is verwerkt in het wapen van Laos en staat afgebeeld op de bankbiljetten van de nationale munteenheid.



Als wij er zijn wordt ook dit terrein in feeststemming gebracht en staan er ook al wat offers voor Boeddha klaar.



Als laatste rijden we naar de Victory Gate (Patouxai). Het is de Laotiaanse variant van de Franse Arc de Triomphe. Dit monument werd gebouwd om de slachtoffers te herdenken die stierven tijdens de revolutie van 1975. We lopen helemaal naar boven om er een cache te vinden maar helaas hebben we hier een dnf/need maintenance moeten loggen, hij was echt niet meer te vinden. Wel een mooi uitzicht over de stad gezien.
We redden het niet om het hele programma te doen vanmiddag dus zullen we daar morgen nog wat tijd voor nemen. We gaan terug naar het hotel waar we nog een uurtje aan het zwembad liggen.

Avondeten doen we bij Pimenton, een Spaans tapasrestaurant waar ze ook heerlijk steaks serveren. Dat wilde Rene wel dus hier het duurste diner van de vakantie gegeten. Maar het was wel erg lekker. Erna zijn we maar direct naar de atm gelopen om de kipvoorraad weer aan te vullen.

Na het ontbijt staan de gids en de chauffeur al weer klaar om ons naar het Boeddha park te brengen. Deze beeldententoonstelling is gemaakt door een sjamanistische priester, Luang Pu, in de jaren vijftig. De beelden zijn gebaseerd op het hindoeïsme en het boeddhisme. Elk beeld verteld een eigen verhaal. Dit was erg bijzonder om te zien.



Dan rijden we terug naar Vientiane om een kijkje te nemen bij het Cope visitor center. Hier krijgen we een indruk van de gevolgen van de Secret War. Laos was hierbij het zwaarst gebombardeerde land in de geschiedenis. We bekijken een film die laat zien hoe een dag eruit ziet voor de mensen die werken aan het opruimen van deze bommen. De Cope organisatie voorziet voornamelijk in het verstrekken van protheses voor de slachtoffers die door de nog niet opgeruimde mijnen en bommen ledematen zijn kwijtgeraakt. Ook hier maar even een donatie gedaan.



Dan zit onze excursie erop en nemen we afscheid van Mr Seng, onze gids, en laten we ons af zetten bij de fontein om daar in de buurt te lunchen. We vinden een leuk tentje waar we zelf onze sandwiches kunnen samenstellen en ze serveren er ook nog een hele goeie cappuccino en chai tea latte bij.

Terug in het hotel installeren we ons met een boek bij het zwembad. De zon brand goed en een verfrissende duik zo nu en dan is geen overbodige luxe. Het personeel is het terras in orde aan het brengen voor een buffet. Hoewel wij er geen last van hadden kwamen ze ons toch een glas witte wijn brengen als compensatie voor de overlast. Wel viel 1 van de gasten nog onbedoeld in het zwembad. Ze ging er zelf gelukkig goed mee om. Wij hebben haar maar een handdoek gebracht. Aan het eind van de middag kwamen er donkere wolken aan en stak er een harde wind op. Snel onze spullen gepakt en naar de kamer. We waren er nog maar net of er barste een flinke onweersbui los.
Gelukkig was die al weer over toen we richting het restaurant liepen. Bij het Tad Dam Wine House genoten van een heerlijk diner en een goede fles wijn. Bij terugkomst moesten we nog de koffers reorganiseren want morgen staat er een vlucht op het programma. Daarna weer bijtijds naar bed.

Eilanden Don Khone en Don Khong

We checken uit en na een korte rit van nog geen 15 minuten staan we op de luchthaven van Vientiane. We checken in en onze koffer worden na het wegen op een karretje gezet. Daarna door de douane en dan wachten tot we kunnen boarden. We zitten op rij 1 in het vliegtuig, bij de nooduitgang en dus lekkere beenruimte. Na een vlucht van 75 minuten landen we op Pakse. Onze gids staat er al, wij moeten alleen nog op onze koffers wachten.

Ook nu nemen we weer plaats in een mooie minivan en rijden we naar Ban Nakasan waar we op een bootje stappen en naar het eiland Don Khone varen. Hier nemen we onze intrek in een 1 van de kamers van een French Residence. We drinken bij een tentje verderop een heerlijke fruitshake en om 5 uur staat Pé, onze gids, al weer op ons te wachten. Hij brengt ons naar een brug die de eilanden Don Khone en Don Det met elkaar verbindt. Hier genieten we van een schitterende zonsondergang. Pé wil niet met ons mee dineren dus doen we dat zelf in het restaurant bij ons hotel. Daarna weer de hoognodige terugkerende zaken regelen zoals foto's back-uppen en verslag typen.





Na een ontbijt met warme pistoletjes en fried eggs lopen we met Pé een stukje het dorpje in naar de plek waar onze fietsen voor ons klaarstaan. Als ik weg wil rijden met ik dat ik niet vooruit kom. Dejavu. Ja hoor, de ketting was eraf gelopen. Na een snelle reparatie kunnen we op weg. De weg waarover we rijden is wel beter dan in Vang Vieng. Minder keien en kuilen. Het is nog best een behoorlijk stukje trappen naar de onderkant van het eiland waar we op een bootje stappen om op zoek te gaan naar de irriwady dolfijn. We hebben uitzicht op de kust van Cambodja en in de verte hebben we enkele dolfijnen voorbij zien komen. Helaas lukt het niet om ze op film te krijgen, Rene heeft nog wel een rug en een vin kunnen fotograferen met de telelens.



Op de terugweg fietsen we nog langs een waterval en dan gaan we terug naar het dorp waar onze koffers inmiddels zijn gebracht bij het zaakje waar we de fietsen vandaan hebben. Daar stappen we ook op de boot en als we weer op het vaste land zijn stappen we in de minivan voor een korte rit naar het Don Khong eiland, die via een brug te bereiken is.



Als we bij ons hotel aankomen is het er nog heel stil. Pé regelt dat we er kunnen lunchen, hoewel het restaurant eigenlijk gesloten is, is de kok wel aanwezig en maakt voor ons een heerlijk fried noodles met kip. Dan naar onze kamer. Hoewel we een leuk zitje voor de deur hebben met uitzicht op de Mekong rivier zorgt de muziek van de buren ervoor dat we besluiten om binnen maar wat gaan lezen.



Omdat we lekkere trek krijgen gaan we toch nog even het plaatsje bezoeken en drinken op een terrasje een fruitshake en nemen er wat patatjes bij om de trek te stillen. We kletsen wat met een Frans stel die bezig is de stroom van de Mekong rivier zoveel mogelijk te voet af te leggen. Dat is best een eind, van China naar Vietnam lopen. Ze hebben er 8 maanden voor uitgetrokken. Om half 5 staat Pé klaar voor onze avondwandeling. We lopen naar een rijstveld waar we ook nu weer de zon onder zien gaan, helaas iets minder spectaculair dan gisteren.



Na een diner van fried Rice en gebakken kip zoeken we lekker de koelte op van onze kamer en als het verslag weer geschreven is maakt de iPad weer even ruimte voor de ereader.

Het Bolaven plateau

We zijn vroeg wakker en hebben nog even tijd om op ons terrasje voor de kamer nog wat te lezen voordat het tijd is voor ontbijt. Vandaag staat er een rit van 200 km op het programma. We gaan op weg naar het Bolaven plateau waar zich voornamelijk koffieplantages bevinden. Maar op de weg ernaar toe maken we eerst nog twee keer een stop bij een waterval. Ook stoppen we nog op de plaatselijke markt van Paksong. Pé wilde hier eigenlijk met ons lunchen maar na een korte wandeling op de markt heeft hij al snel door dat wij daar niet zoveel trek in hebben. We zijn blij als we de stank van deze markt kunnen verlaten.



Rond half twee komen we aan bij Sinouk Coffee Plantation waar we een hele mooie grote kamer krijgen. Aangezien we ook nog moeten lunchen nemen we plaats in het restaurant waar we 2 tosti's bestellen (wij blij dat we hebben gewacht met de lunch) en Rene uiteraard een cappuccino. Dan stelt de eigenaar voor dat we ook nog naar een andere kamer kijken. Deze is wat kleiner maar heeft een heel leuk zitje bij de rivier. Ondanks dat de kamer inderdaad wat minder is dan de vorige geeft de plek en het uitzicht hier de doorslag en onze spullen worden overgezet als we onze lunch aan het verorberen zijn.



We maken een wandeling over het park. Het is heel mooi opgezet met schitterende planten, watervalletjes en uiteraard de koffieplantage en de machines die gebruikt worden voor de bewerking ervan. Er is hier verder niets in de buurt en de bedoeling is dat we hier lekker zullen relaxen vanmiddag en morgenochtend. Dat komt erg goed uit want we zijn allebei weer in een erg goed boek begonnen. En dus installeren we ons op ons balkonnetje bij de rivier. De temperatuur is hier een stuk lager dan hiervoor omdat we hoger zitten. Ook dat is erg aangenaam.



Met al dat water komen met de schemering ook de eerste muggen tevoorschijn. Dus gaan we snel naar binnen. Het diner wordt gelukkig geserveerd in de gezamenlijke huiskamer. Ook wordt de WiFi nog even aangezet zodat we ons niet vervelen terwijl we op het eten wachten.



Ondanks dat we kunnen uitslapen zijn we standaard vroeg wakker. Maar het is wel lekker dat we niet meteen in actie hoeven te komen maar lekker rustig aan kunnen doen. Op ons gemak lopen we naar het restaurant voor het ontbijt en daarna zoeken we een plekje in de tuin waar we lekker in de zon gaan zitten lezen.

Pakse

We worden pas om 12 uur opgehaald. Een half uurtje van te voren bestellen we nog lekker 2 tosti's die we net op hebben als Pé er aan komt. De bagage wordt naar de minivan gebracht en na een rit van 2 uur nemen we afscheid van Pé en de chauffeur en checken we in in het Athena hotel in Pakse. De rest van de middag brengen we door met onze boeken afwisselend op ons terras en in de kamer om even af te koelen bij de airco. We wilden gaan eten bij een Italiaans restaurant maar toen we daar aankwamen bleek deze gesloten te zijn. We besluiten een groepje te volgen die tegelijkertijd met ons bij het restaurant stonden en zij stappen bij restaurant Athens naar binnen. Na een blik op de menukaart stappen wij er ook naar binnen en genieten van een heerlijke maaltijd.

Ook vandaag doen we weer rustig aan. Het is de laatste dag in Laos de zon schijnt en we settelen ons met onze boeken op ons terras in de volle zon. Er moet natuurlijk nog en even aan onze kleur gewerkt worden. Om af te koelen duiken we af en toe het zwembad in. Voor de lunch gaan we weer naar restaurant Athens, waar we genieten van een heerlijke burger en een shake. Dan verkennen we nog even het centrum. We lopen een grote elektronica zaak binnen. We worden meteen verwelkomt door een medewerker die als we door de zaak heen lopen ons blijft volgen alsof we in het spelletje pacman waren belandt. Voordat we de zaak weer verlaten zien we in de hoek bij de mobiele telefoons nog 3 monniken staan, dat blijft voor ons toch nog steeds een rare gewaarwording.



We zoeken de shopping mall en vinden deze ook. Hij ziet er echter niet meer zo mooi uit als op het YouTube filmpje van de opening. Meer een doorsnee markt, echt vergane glorie. Na een bakkie bij Sinouk Coffee en het wisselen van nog 20 dollar omdat we niet genoeg kippen hebben om het avondeten te kunnen betalen gaan we terug naar het hotel om verder te lezen en om de koffer nog even te reorganiseren voor de vlucht morgen. Vanavond is het Italiaanse restaurant wel open en onze laatste maaltijd in Laos is een heerlijke pasta.

Terug naar Bangkok

Twee dagen geleden hadden we met de reisorganisatie afgesproken dat we om 7 uur opgehaald zouden worden. We checken uit en wachten op onze ontbijtboxen omdat we eigenlijk geen tijd zouden hebben voor een ontbijt. Er staat echter geen chauffeur op ins te wachten. Ik bel met het kantoor en zij gaan het regelen. Tien minuten later staat er een oud busje voor de deur en die is voor ons. Hij zal ons tot de grens brengen en dat is een uurtje rijden.

Al hobbelend eten we ons ontbijt en als we bij de grens worden gedropt hebben we niet helemaal het idee waar we heen moeten maar de chauffeur wijst recht vooruit, dus dat doen we dan maar. Dan worden we weer ingehaald door de chauffeur en hij stelt ons voor aan de man die ons verder zal rijden in Thailand. Die wijst ons naar de grens en voor we het weten staan we bij de Thaise immigratie dienst. We vinden het wel vreemd dat we geen Laotiaanse douane hebben gevonden want het lijkt ons dat we ook nog een uitreisstempel moeten krijgen. Dat blijkt ook wel als we door de Thaise douane willen en we fijntjes terug naar buiten worden verwezen. Uiteindelijk vinden we waar we moeten zijn en na ontvangst van onze stempels mogen we de grens met Thailand passeren en zitten we weer in een luxere minivan op weg naar Ubon Ratchathani. We zijn uiteraard veel te vroeg op de luchthaven maar dat hadden we wel verwacht omdat we ruim de tijd hadden genomen omdat we niet wisten hoe de grensovergang van Laos naar Thailand zou verlopen. Maar na 2 uur wachten voor de check-in en nog eens anderhalf uur wachten tot het boarden kunnen we dan eindelijk het vliegtuig in voor een vlucht van 1 uur naar Bangkok.

We checken in in ons hotel waar we nog even snel een duik in het zwembad nemen voordat we op zoek gaan naar een restaurantje op een in kerstsfeer verlicht plein.



De volgende ochtend worden we met de shuttle bus van het hotel naar de luchthaven gebracht waar we in het vliegtuig terug naar Nederland stappen. Het zit er weer op maar kunnen terugkijken op een weer een hele mooie reis.

• Azië
• Top
• Home