Aankomst op de Malediven

Chaaya Reef EiladhooWat begon als een geintje werd al aardig snel serieus. Nadat ik (Sandra) in september 2011 te horen had gekregen dat ik na 18 jaar dienstverband door een reorganisatie geen baan meer zou hebben vanaf april 2012, was Rene het geld van de kantonrechtersformule al aan het uitgeven door te zeggen dat we daar best een reisje naar de Malediven van konden betalen. Prima zei ik, maar alleen als ik dan ook mee mag. Dat was geen probleem. April naderde en ik was vanaf half februari druk begonnen met solliciteren. Het duurde niet lang of ik kreeg een half jaar contract aangeboden per 1 mei. Dat betekende dus wel dat er voorlopig geen vakantie in zou zitten. Maar omdat ik nog een aantal vrije dagen bij Omega Pharma had staan en de vraag kwam of ik ze op wilde nemen of uit wilde laten betalen was de keus snel gemaakt. Ik neem ze wel op. Snel een mailtje naar Rene gestuurd of hij eind april zin had om naar de Malediven te gaan (misschien als een leuk verjaardagskado?). Alleen er kwam geen antwoord. ’s-Avonds er nog maar eens over begonnen. Rene dacht namelijk niet dat het serieus bedoeld was, maar dat was het nu wel. De datum was snel gepland en nu op zoek naar een leuke last minute. Dat was best nog wel lastig want veel resorts hadden geen plek meer. Uiteindelijk geboekt via Diving Holidays om met Air Berlin te vliegen naar Chaaya Reef Eilandhoo. Dit is een klein eilandje in het noordwesten van het Ari Atol. Wel vliegen vanaf Dusseldorf, maar dat scheelde nog best veel geld ten opzichte van vliegen via Schiphol. En dezelfde reis was bij Diving Holidays ook een stuk goedkoper dan bij Arke.

Het leuke van een last minute is dat het niet lang duurt voordat je gaat. Helaas kwamen de tickets niet binnen bij Diving Holidays dus werd er geregeld dat we deze op de luchthaven in Dusseldorf op konden halen. Wel moesten we nog extra bagage regelen aangezien we natuurlijk wilden duiken op de Malediven met onze eigen uitrusting. De goedkoopste manier was het aanschaffen van een Air Berlin Topbonus Service Card. Voor deze kaart betaal je 119 euro en dan kan je een jaar lang op elke vlucht met Air Berlin tot 30 kilo normale bagage meenemen in plaats van 20 kilo, maar daarnaast tevens nog een extra stuk sportbagage van 30 kilo meenemen en je stoelen in het vliegtuig reserveren. Wel moet je dit uiterlijk 48 uur aanvragen. Dat kon via de site. Helaas is ons dat niet gelukt. Hij bleef maar aangeven dat we voor het boeken van de stoelen en de extra bagage nog eens 210 euro moesten betalen terwijl dat gratis had moeten zijn. Dus het nummer van de service desk maar gebeld. Helaas had ik niet het juiste boekingsnummer tot mijn beschikking dus die moest ik eerst opvragen bij Diving Holidays. Nadat ik die binnen had weer gebeld. Deze keer kreeg ik iemand aan de lijn die er ook niet veel van wist. Ik kon volgens hem maar 10 kilo extra meenemen, meer niet. Ik vertelde hem dat dat anders zat maar ik had helaas de betreffende internetpagina niet bij de hand. Ik bel wel terug als ik het zelf heb uitgezocht. Bij het volgende telefoontje kreeg ik niemand aan de lijn. Ik hoorde wel veel achtergrond geluiden maar niemand die me te woord stond. Ophangen en nog maar eens bellen. Toen kreeg ik weer dezelfde man aan de telefoon die ik de eerste keer ook had. Ik legde hem precies uit wat ik wilde en na een telefoongesprek van ruim 17 minuten (a 0,20 cent per minuut) had ik eindelijk een boekingsnummer gekregen voor extra bagage en gereserveerde stoelen. Er kwam zelfs een bevestiging per email.

Op vrijdag 13 april waren we lekker vrij en konden we de laatste spullen inpakken. De duikkoffer stond al een week of 2 klaar dus het kwam alleen op de kleding en de extra koffer neer. Daar gaat toch meer tijd in zitten dan verwacht maar we kunnen het lekker rustig aan doen. ’s-Avonds Scooby naar het pension gebracht en daarna nog een gezellig avondje bij de buren doorgebracht.

Op zaterdag konden we lekker uitslapen en rustig aan doen. Onze vlucht vertrekt pas om 21:20 u en het is 2,5 uur rijden naar Dusseldorf. We zijn al een tijdje klaar om te vertrekken en om half 2 besluiten we dan maar alvast op weg te gaan. Het is een voorspoedige reis zonder files en we parkeren de auto op de reeds geboekte parkeerplaats. Dan op zoek naar de shuttle. We zien een treinrails en lopen in de richting van het station. Dat blijkt echter niet goed te zijn want we moeten met een shuttle bus. Dus lopen we weer terug en als we bij de halte zijn aangekomen komt de bus er al aan. Het is een klein stukje naar de luchthaven en daar aangekomen moeten we in Halle B op zoek naar de balie van Thomas Coocke want daar moeten onze tickets liggen. Het is even zoeken maar uiteindelijk vinden we de balie en krijgen we zowel onze tickets als onze hotel voucher.

Dan lopen we door naar de incheckbalies. Ondanks dat we erg vroeg zijn (ruim 4 uur van te voren) kunnen we toch al onze koffers inchecken. Daarna drinken we eerst een bakkie en daarna gaan we op zoek naar een restaurantje waar we even lekker wat kunnen eten. Het is een italiaans restaurant geworden waar Rene een thaise sate neemt en ik een pasta met zalm. Het is echt heerlijk, dat hadden we niet verwacht voor een restaurant op een luchthaven.

Na het eten gaan we door de douane. Ook hier loopt alles voorspoedig en na de nodige inkopen gaan we lekker bij de gate in onze boeken lezen. De tijd vliegt voorbij en de stoelen bij de gate raken steeds voller. Het vliegtuig is niet helemaal vol en demensen die voor ons zaten zijn opgeschoven naar de middenrij waardoor Rene besluit die 2 stoelen te nemen als het tijd is om te gaan slapen. Ik heb daardoor ook lekker 2 stoelen tot mijn beschikking en na het nemen van de slaappillen hebben we zo lekker een paar uur kunnen pitten. 2 uur voor de landing worden we wakker en krijgen we ontbijt. Dan is het nog maar een klein stukje vliegen en we zien de eerste eilandjes al opdoemen.

De landing is een makkie, alleen moeten we een kwartiertje wachten tot we uit het vliegtuig mogen omdat er nog een vliegtuig van de Emiraten op ons plekje staat. Maar uiteindelijk mogen we dan het vliegtuig uit en de warmte in. Door de paspoortcontrole en weer een stempel erbij. Omdat onze koffers als eerste het vliegtuig in zijn gegaan komen ze nu als laatste op de band. Maar ze zijn er in ieder geval. Dan moet alle bagage door de scanner maar ook dat is geen probleem en als we buiten staan worden we al opgewacht door iemand van Neckermann die ons verteld waar we moeten wachten voor de transfer naar ons eiland. Wij gaan helaas niet per watervliegtuig maar met de speedboot. We zijn met een behoorlijke groep maar we passen allemaal op de boot inclusief onze bagage. Ik had voor de zekerheid op de luchthaven en pil tegen zeeziekte ingenomen en gelukkig tijdens de vaart hier dan ook geen last van. Onderweg zagen we in de verte nog dolfijnen en 2 vliegende vissen. Dat was erg gaaf. De eilanden van de Malediven liggen best ver uit elkaar maar na anderhalf uur varen komen we aan op het eilandje. We worden door een hele crew verwelkomd en we krijgen van allemaal een hand en een hartelijk welkom. Dan krijgen we een verfrissend koud doekje en gaan we naar de bar waar we onze papieren krijgen die we moeten invullen. Helaas is onze kamer nog niet klaar en moeten wij wat langer wachten dan de rest maar na 20 minuten mogen ook wij naar ons strandhuisje. Het is echte een heel leuk huisje met, zoals we al hadden verwacht, een half open badkamer. Lekker douchen in de buitenlucht. Dat is dus ook 1 van de eerste dingen die we doen als we aankomen.

Ons strandhuisjeOnze strandbedjesIn onze bungalowOpen badkamer

Dan gaan we naar het restaurant voor de lunch. We hebben geboekt met half pension dus de lunch is niet inbegrepen. Wel schrikken we van de prijs. Het is 35 dollar per persoon voor het buffet en dit is exclusief de drankjes. Misschien hadden we toch beter all inclusive kunnen boeken, maar ja we zullen wel zien waar we achteraf op uit zullen komen. In ieder geval hebben we op de kamer gratis koffie en thee en ik heb ook nog koffie en thee van huis meegenomen, dus daar hebben we in ieder geval genoeg van. En dat is ook wat we normaal naast water het meeste drinken. Wij zijn niet zo van de hele dag aan de cocktails. Zeker niet als je ook nog een aantal duiken wilt maken.

De lunch smaakt ons ondanks dat prima, als is het volgens ons behoorlijk overpriced. Maar na zo’n lange reis lust je wel wat. Dan lopen we een rondje over het eiland. Het is niet groot. Zo’n 300 bij 200 meter dus je bent het zo rond. We installeren ons lekker op het strandbedje voor de deur, proberen wat te lezen maar vallen al snel in slaap. Rond een uur vijf besluiten we naar de duikshop te lopen om te zien of we nog wat duiken kunnen regelen voor de komende dagen. Dat is natuurlijk geen probleem en na het invullen van het nodige papierwerk krijgen we onze kratten toegewezen waar we onze spullen in kunnen doen voor de komende tijd.

Teruggekomen bij onze bungalow besluiten we alvast een kijkje te nemen op het huisrif. Dus de snorkelspullen gepakt en het water in. Het eerste stuk is voornamelijk door koraal met een paar best leuke vissen, maar als we de blokken, die het eiland beschermen zodat het niet nog kleiner wordt , passeren begint een schitterend koraalrif met flink wat leven. We kijken onze ogen uit in dit aquarium en zien in de verte ook nog 2 rifhaaien voorbij zwemmen. We hebben geen ogen genoeg en op een gegeven moment zijn we omringd door een school hele kleine visjes. Echt heel gaaf. Later zien we dichtbij ook nog een kleine rifhaai zwemmen en een vrijzwemmende murene. Echt super en we komen dan ook erg enthousiast het water uit. De zon is bijna onder en het begint al aardig donker te worden.

Chaaya Reef Eiladhoo

Na nog een keer lekker douchen in die fantastische buitendouche is het al weer bijna tijd om naar het diner te gaan. We kleden ons netjes aan en gaan weer naar het restaurant. We hebben vanmiddag een tafeltje toegekend gekregen en dit is tevens onze tafel voor alle maaltijden de hele vakantie lang. Onze ober is Waseem die helaas niet zo goed engels spreekt en een beetje verlegen doet. Maar hij brengt in ieder geval onze drankjes goed dus dat is weer mooi meegenomen. Het buffet is weer hetzelfde van opzet als vanmiddag met de lunch maar dan weer met andere gerechten. We starten met een soepje en laten daarna lekkere visjes en vleesjes al la minute klaarmaken door de koks die er staan. Ook het toetjes buffet kunnen we niet weerstaan en na het eten lopen maar de langere route naar ons huisje om nog wat van de calorieën eraf te lopen.

We zijn blij met de koffie en thee faciliteit in ons huisje en we installeren ons lekker voor ons huisje met een bakkie. Rene leest nog wat in zijn boek en ik ga maar eens starten aan het verslag.

Onze eerste dag Malediven zit erop en ik moet zeggen het bevalt ons prima.

Duiken op het huisrif

Vanmorgen vroeg opgestaan en vroeg ontbeten. Om 9 uur maken we kennis met Hamzi. Hji gaat vandaag mee op onze checkdive. Maar eerst krijgen we de grand tour in het duikcentrum en worden alle procedures met betrekking tot het duiken op het huisrif en het duiken met de boot uitgelegd.

Als we daarmee klaar zijn bepalen we welke kant de stroming op gaat en maken we een duikplan. Er zijn op het huisrif 6 plaatsen waar je de duik kunt starten. Natuurlijk afhankelijk van de stroming is het goed om te zien waar je de duik wilt beginnen en waar je die wilt eindigen. Op het bord schrijven we onze namen als we klaar zijn met het opbouwen van onze setjes. Aan de hand van de duiktijd worden onze setjes dan naar de betreffende duikstek gebracht. Daar aangekomen hoeven we dan alleen nog maar alles om te hangen en kan de duik beginnen. Tijdens het opbouwen van onze setjes verteld Hazme dat de stroming is veranderd. In plaats van uit het westen komt de stroming nu uit het oosten. We passen het duikplan aan en kunnen dan gaan.

De eerste duik is een checkdive maar de enige bijzondere veririchtingen die we moeten doen is het masker klaren en automaat uit je mond en weer erin stoppen. Dan kan de duik echt beginnen. We zwemmen voorbij de blokken die het eiland beschermen tegen het afkalven door het water. Dan kijken we langs een enorme muur naar beneden die schitterend begroeid is met koraal. Het is even wennen aan de stroming. Die is behoorlijk sterk en we moeten ons best doen om niet met topsnelheid langs het rif te schieten en voorbij Hamze te komen. Na een tijdje hebben we onze draai gevonden maar we verbruiken wel behoorlijk veel lucht. Onderweg wijst Hazme ons op diverse leuke dingen waaronder een harlekijn garnaal en slakjes. We hebben nog maar 80 bar over als we bij het eerste punt komen waar we eruit kunnen. Dat slaan we over en we zwemmen door naar het volgende en tevens laatste punt aan de zuidkant. Dat is ongeveer 140 meter verder maar met deze stroming ben je daar zo. Op vijf meter maken we een safety stop. Het is er druk en door de stroming houden we ons allemaal vast aan de daarvoor bestemde lijnen. Na een duik van 40 minuten gaan we weer naar de kant en zit onze checkdive erop. Vanaf nu kunnen we zonder gids onze duiken doen wanneer we maar willen.

Harlekijn garnaal

Zonder fles, want die konden we bij de duikstek achterlaten lopen we terug naar het duikcentrum waar we op het bord vermelden dat we terug zijn. Nadat we alles hebben gespoeld gaan we lekker terug naar ons huisje om een mooi kleurtje op te doen. Dat kan goed want nadat het de hele morgen tamelijk bewolkt was trekt de lucht nu open en liggen we al snel weg te zweten in de volle zon.

Op bezoekAf en toe maar even het water in om af te koelen en na verloop van tijd toch maar onder de parasol verder lezen voordat we dalijk ons duikpak niet meer aankunnen omdat we verbrand zijn. Op een gegeven moment verschijnt er een vogel die waarschijnlijk af kwam op het zakje met plakjes cake die we van het ontbijt hadden meegenomen. We denken dat hij door de vorige bewoners ook is gevoerd vandaar dat hij zo dichtbij komt.

Helaas voor hem is het niet zijn lucky day want dat bietsen werkt bij ons niet en moet hij weer verder op zoek naar ander voer wat wel binnen zijn dieet past.

Voordat we aan de volgende duik gaan beginnen lijkt het ons wel handig om nog wat te eten voor die tijd. Maar niet in het restaurant want die vonden we echt te duur voor wat je ervoor krijgt. Het blijkt dat ze in de bar ook een kleine kaart hebben en daar staan lekkere dingen op tegen een stuk aangenamere prijzen. Hadden we gisteren een beetje spijt dat we niet toch voor all inclusive waren gegaan met boeken, dat gevoel was vandaag wel over. Want met all inclusive heb je dus wel alleen maar buffet en wij vinden dit wel een aangename afwisseling. Rene neemt een hamburger en ik neem een baguette met tonijn salade. Dit is erg lekker. We bestellen er meteen 2 flessen water bij zodat we ook daar weer genoeg van hebben want het water gaat best wel hard met al die koffie en thee die we in onze bungalow klaarmaken. En natuurlijk moet er vanwege het duiken ook veel water worden gedronken.

Heerlijk lunchen in de barHeerlijk lunchen in de bar

We laten het eten even zakken alvorens we naar het duikcentrum gaan voor onze volgende duik. Deze keer duiken we aan de noordkant. Om half 6 gaan we het water in en we zijn nog niet voorbij de blokken als we in een klein stukje koraal een grote murene zien. We dalen af langs de muur en zien al snel wat rifhaaitjes voorbij komen (of is het iedere keer dezelfde haai die heen en weer zwemt?) Er staat deze keer weinig stroming en we zwemmen rustig langs het rif. Dan voelen we dat de stroming aan het keren is. Gelukkig is deze niet zo sterk kunnen we er rustig tegenin zwemmen. Ons plan om bij de laatste duikplek aan de kant te gaan gaat hierdoor echter niet meer op want we verbruiken op dit stuk nu wel meer lucht dan dat we ons met de stroming mee hadden kunnen laten voeren. Wel zien we onderweg nog een grote stingray en een egelvis.
En als we onze safety stop maken hangen we weer midden in een school kleine zilveren visjes. Erg apart.

Red Lionfish

Als we boven komen worden onze flessen al weer opgehaald en lopen we rustig terug naar het duikcentrum om alles te spoelen. Daarna gaan we naar onze bungalow en kleding ons weer netjes aan voor het diner in het restaurant. Ik ga vandaag voor de curry en dat heb ik geweten. In het begin viel het wel mee, maar even later had ik toch het gevoel van lichtelijk in de fik staan. Geen fanta of water die dat kon blussen. Gelukkig is daar dan nog het toetjes buffet. En na die overheerlijke zoetigheden ging het een stuk beter. Rene koos voor de veilige kant en genoot lekker van zijn beef stroganoff en gebraden kippetje. Een verstandige keuz in deze hitte.

’s-Avonds hebben we nog even de gemaakte foto’s en filmpjes op de laptop gezet en het verslag weer bijgewerkt. Daar ben je toch nog wel een tijdje lekker druk mee en voor je het weet is het alweer bedtijd.

Een dag en een nachtduik

dhoaniVannacht had het geregend en ook deze ochtend komen er af en toe wat regendruppels uit de lucht vallen. Maar dat duurt niet lang en voordat we het weten liggen we weer te zweten op onze strandbedjes onder de parasol.

We gaan hard in onze boeken maar er moet natuurlijk ook tijd gemaakt worden om te duiken. Als we aankomen bij het duikcentrum is het kantoor al gesloten en worden ook de flessen niet naar de duikstek gebracht. Gelukkig staat de stroming zo dat we bij een duikplek dichtbij te water kunnen en lopen daar in volle bepakking naar toe.

Er staat een middelmatige stroming en we laten ons mee voeren langs het rif. In het begin zien we al meteen een murene en daarna de gebruikelijke visjes en koralen. Ook een mooi zwart wit gestreept slakje en een vis met een hoorn bovenop zijn kop. Een leuke duik en aan het einde maken we aan de boeilijn onze safetystop. Dan oefent Rene nog een keer met het oplaten van de divers below marker en dit gaat goed.

Grey MurrayHele scholen vissen komen voorbijReneGuinafowl Puffer

Het is ideaal dat je na de duik de flessen bij de duikstek kan laten staan en zonder al te veel gesjouw weer naar het duikcentrum kan lopen. Daar weer de spullen spoelen en op de daarvoor bestemde plekken ophangen.
Na het spoelen gaan we naar de bar voor een heerlijke lunch. Deze keer voor Rene kip met aardappelwedges en voor mij een club sandwich Eiladhoo. Erg lekker en als toetje nemen we een overheerlijke aardbeienmilshake.

Dan is hebben we nog een uurtje de tijd om even te relaxen voordat we aan de voorbereidingen van de nachtduik gaan beginnen. Deze keer zijn we er wel tijdens de kantoortijden en worden onze setjes naar de betreffende stek gebracht. Nog even genieten van de ondergaande zon en dan gaan we onder water.
Al snel zien we een white tip reef shark. Helaas duurt het even voordat ik de fotocamera op de juiste stand heb en als ik de haai wil filmen is hij helaas al te ver weg en komt niet meer terug.

Starry ToadfishEr staat minder stroming dan vanmiddag en het is goed te doen. Het is leuk om te zien dat er nu weer compleet andere koralen te zien zijn op het rif dan overdag. Helaas niet zoveel visjes die op het rif liggen te slapen. Waarschijnlijk zijn hier meer plekken waar ze in het rif kunnen verblijven. Ook weinig jagende vissen. Maar al met al toch weer een leuke duik. Ondanks dat we nog wat tijd over hadden om door te gaan naar de volgende plek houden we ons toch aan het duikplan en gaan langzaam langs de boeilijn van de middelste stek omhoog om daar onze safety stop te maken.
Als we richting de blokken zwemmen zien we schitterende koraalplakken en besluiten hier van de week nog maar eens even overdag te gaan snorkelen.

Als we onze flessen afkoppelen en Rene zijn masker afdoet schiet het bandje van zijn masker los waardoor hij een plastic onderdeeltje kwijt raakt. Dit is een wit doorschijnend onderdeel en dus niet gemakkelijk terug te vinden in het donker op het witte zand. We gaan terug naar het duikcentrum om de spullen te spoelen maar omdat het irritante gevoel van iets kwijt zijn aanhoudt lopen we toch nog even terug naar de duikstek om het deeltje te gaan zoeken. Helaas kunnen we het toch niet vinden en als we terug naar ons huisje lopen moeten we uitkijken voor de vele hermemietkreeftjes die het strand hebben ingenomen. Een erg leuk gezicht. Vermoeid van de duik slepen we ons naar het restaurant en eten daar een flinke portie pasta. Ik ga bijtijds naar bed maar Rene blijft nog een uurtje of 2 lezen voordat ook hij naar bed komt.

Happy New Year

Vandaag lekker uitgeslapen. Eerst ontbijten en dan nog even bij daglicht op zoek naar het onderdeel van Rene zijn masker. Nu meer geluk want we vinden het vrij snel. Dat is dus mazzel hebben.

Clown TriggerfishVervolgens installeren we ons lekker op onze strandbedjes en vervallen we al snel in onze relax mode van een beetje lezen en een beetje dommelen. Rond half 12 besluiten we naar het duikcentrum te gaan en onze spullen klaar te maken voor een duik op het huisrif. Vandaag gaat Rene fotograferen en na een korte uitleg over de onderwater functies van het toestel kan hij los. Er zijn een aantal visjes die graag op de foto willen en die dus redelijk stil blijven poseren voor de foto. Op het moment dat we de duik planden stond de stroming van west naar oost maar tijdens de duik draait de stroming en al snel moeten we er tegenin peddelen. Gelukkig is het geen sterke stroming waardoor we besluiten ons gewoon aan onze planning te houden.

Onderweg komen we ook het wrakje tegen. Dit ligt op zo’n dertig meter en aangezien we nog voldoende lucht hebben besluiten we er even te gaan kijken. We zwemmen wat rond en als we terug naar de wand van het rif zwemmen moeten we door een hele grote school gele visjes heen. De stroming wordt iets sterker maar nog niet sterk genoeg om onze planning aan te passen. We vinnen dus lekker door. Onze safety stop doen we zwemmend op vijf a zes meter en als die klaar is zijn we aangekomen bij de boeien die onze uitgang van de duikstek markeren. Goede timing dus. Rene besluit nog wat te filmen terwijl ik een poging waag om mijn divers below marker op te laten. Dit lukt aardig totdat de marker omhoog gaat en losraakt van het touw. Met het uiteinde van het touw nog in mijn hand besluit ik rustig aan op te stijgen en de marker te pakken. Rene had niet gezien dat het touw losschoot en die dacht dat ik door de marker mee naar boven werd getrokken. Gelukkig was op de film goed te zien dat dit niet zo was. Het was een leuke duik. Niet veel spectaculaire dingen gezien maar het wrakje en de murene op het eind waren erg leuk.

Terug bij onze bungalow aangekomen ligt er een briefje voor de deur met een uitnodiging voor het Sri Lanka en Bangladesh new years festival die op het voetbalveldje achter ons huisje plaats vindt.

Nieuw jaarsfestiviteitenMaar wij hebben inmiddels best wel trek gekregen dus gaan we eerst naar de bar om lekker wat te eten. Daarna nemen we een kijkje bij het festival. Het is niet erg druk en het lijkt een beetje op het doen van een sportdag met oud hollandse spelletjes. We kijken even bij het geblindoekt kapot slaan van potten en als dat klaar is beginnen ze met lepel lopen. In plaats van eieren gebruiken ze hier een citroen. We hebben het al snel gezien en gaan dus al snel weer richting onze strandbedjes waar we lekker genieten van de laatste zonnestralen van vandaag. Het festival duurt voort en aan het einde van de middag nemen we nog even een kijkje bij het altijd gezellige eieren werpen. Dan weer verder met het verslag typen.

Bootduik en sterke stroming

Op de dhoaniVroeg op want we moeten al om kwart over zeven aan het ontbijt zijn. Daar neem ik alvast een pil in tegen zeeziekte en hoop dat hij zal werken daar we een hele dag op de boot vertoeven. Daarna lopen we naar de boot waar onze spullen inmiddels al zijn neergezet. We schuiven ze even naar een plek zodat we naast elkaar zitten en als iedereen zijn eerste setje heeft opgebouwd kunnen we gaan varen. De eerste duikstek is aan de westkant van het Ari Atol en aangezien wij aan de oostkant zitten is dat zo’n 2 uur varen met de douhni. Ik kan gelukkig nog ruim een uurtje slapen op weg er naar toe. De pil is geen overbodige luxe want zodra ik wakker ben voel ik me niet helemaal lekker maar zonder pil was ik er waarschijnlijk een stuk erger aan toe geweest.

We verzamelen ons op het dek voor de eerste briefing. De eerste duikstek heet Malhos Thila. Deze duikstek is bekend om zijn sterke stroming. De bedoeling is om nadat je van de boot bent gesprongen direct af te dalen naar zo’n 25 meter. Hiervoor moet je nog wel een stuk tegen de stroming in zwemmen. Vandaar gaan we met het rif aan de linkerschouder ons verder erlangs laten driften. Zodra je de 50 bar hebt bereikt ga je naar boven voor het oplaten van de divers below marken en je safety stop.

Als wij onze pakken aantrekken gaat Hamza kijken hoe de stroming is. Deze is zoals verwacht van west naar oost en behoorlijk hard. Met dit in het vooruitzicht is de briefing makkelijker gezegd dan gedaan. Bij het afdalen speert Rene op het rif af terwijl ik moeite heb om naar beneden te komen. Ik haal dan het ook maar net naar het rif maar ben Rene uit het oog verloren. Gelukkig hebben we bij deze duik 2 gidsen bij ons en ik installeer me aan een stukje rif bij Hamza terwijl Rene ergens bij Sol uithangt.

Uiteindelijk zien we elkaar en kan onze duik echt beginnen. Helaas zijn we door het zwemmen tegen de stroming in wel aardig ver door onze lucht heen. Maar goed we zien wel hoever we komen.

Gelukkig heeft het rif veel openingen waar wat minder stroming staat en waar je even op adem kunt komen. Het is lastig maar uiteindelijk is het wel een leerzame duik. We zwemmen over een paar mooie stukjes waaierkoraal en Hamza wijst nog een longnose hawkfish aan die lekker in het koraal ligt. Op het allerlaatst zien we ook nog een schildpad en kan de duik dus niet meer stuk. Wij zijn door onze lucht heen en Rene laat de marker op. Dit gaat erg goed en hangend aan het touw maken we onze safety stop.

Longnose HawkfishPufferfish

Als we boven water zijn worden we opgepikt door de boot en kunnen we onze volgende set opbouwen. Zodra iedereen boven is en heeft opgebouwd varen we in een rustig tempo naar de volgende stek.

Na ruim een uur krijgen we de volgende briefing. De duikstek heet Himendhoo Thila en ook hier kan een flinke stroming staan. Na een check van Hamza blijkt de stroming sterk maar wel minder sterk dan bij de voorgaande duik.

Voor de afdaling volgen we weer dezelfde procedure als bij de eerste duik, echter eindigen we wat minder diep, zo rond de 15 meter. Ik heb inmiddels voor de zekerheid een kilo extra lood in mijn gordel gedaan zodat het afdalen wat gemakkelijker zal gaan en spring met frisse tegenzin het water in. Ook Rene volgt snel en deze keer kunnen we wel bij elkaar blijven en het rif samen bereiken. De tegenzin is snel verdwenen als er bij de afdaling 2 rifhaaien voorbij zwemmen. Erg gaaf. Aangekomen bij het rif kijken we wat rond en volgen dan 1 van de gidsen naar beneden waar een swim through is op zo’n 23 meter waar we dan ook met zijn allen door heen zwemmen. Op een gegeven moment zien we in de verte een aantal haaien op de bodem in het zand liggen. Helaas te ver weg voor een goede foto maar wel een heel gaaf gezicht.



Na deze leuke duik weer dezelfde opstijgprocedure en al gauw zitten we weer op de boot en varen we in een heel rustig tempo naar de volgende duikstek. Aangezien ik al weer last begin te krijgen van de schommelingen besluit ik toch nog maar een pil tegen zeeziekte in te nemen. Als we onze lunchboxen krijgen heb ik eigenlijk geen trek en wordt al misselijk bij de gedachte maar je moet toch eten en dus begin ik langzaam aan het stuk kipfilet dat er in zit te knabbelen. Na een tijdje gaat de pil werken en voel ik me een stuk beter en gaat de lunch ook een stuk beter smaken.



De derde duik is bij Hohalha Thila. Dit wordt een ondiepe duik met als het goed is weinig stroming. En dat laatste dat klopt want er is nagenoeg geen stroming. We beginnen in het westen van het rif en gaan dan via de noordkant naar het oosten. Daarna pakken we nog een groot deel van de bovenkant van het rif dat op ongeveer 8 meter diepte is. Het is een leuke duik en we zien veel klein spul. Garnaaltjes, krabbetjes en murenes. En natuurlijk de vele ladingen mooi gekleurde vissen.



Op het laatst zien we nog 3 nursesharks in een grotje liggen. Een erg gaaf gezicht.

Nursesharks

Enthousiast van deze duik keren we weer terug op de boot. We installeren ons op het dak van de boot en na ongeveer 50 minuten varen meren we weer aan bij de steiger van ons eiland.

Lekker pasta etenWe lopen naar het duikcentrum waar het even wachten is tot de crew onze kratten bij de spoelbakken heeft gezet. We spoelen onze spullen en gaan dan bij de bar kijken naar het voeren van de vissen. We hebben hierbij wel een dubbel gevoel.

Als we terug in ons huisje zijn spoelen we ook onzelf. Rozig van het douchen wachelen we naar het restaurant waar we nog wat nadeinen van het schommelen van de boot. Gelukkig hebben de pillen goed hun werk gedaan en ben ik niet ziek geworden. We verorberen een flink bord met pasta en na nog wat te hebben gelezen in onze boeken vallen we al snel diep in slaap.

Laatste duik op het huisrif

Helaas is voor ons vandaag de laatste duikdag aangebroken. We besluiten vandaag nog 1 duik te maken en dat wordt uiteindelijk een nachtduik op het huisrif. Dus vandaag alle tijd om nog even lekker in de zon te liggen. Maar helaas. Zodra we klaar zijn met het ontbijt gaat Rene een poging doen om zijn mail te lezen en ga ik de zonnebedjes in orde maken. Ik ben daar net mee klaar als het begint te regenen en te onweren. Dus alles maar weer opgepakt en onder het afdakje van ons huisje gaan wachten tot de bui weer over is. Gelukkig duurt dat op de Malediven dan geen uren maar na een kwartiertje kan ik de bedjes weer droogmaken en kunnen we ons toch nog installeren onder de parasol. Dan is het ook meteen weer flink warm en zweten we behoorlijk weg. Het is weer hetzelfde ritueel, beetje lezen, beetje slapen en wat muziek luisteren.

’s-Middags gaan we weer heerlijk lunchen bij de bar. Vandaag staat voor Rene kip met bbq wedges op het menu en ik ga voor de garnalen tempura. Het is weer heerlijk. We lopen meteen door naar het duikcentrum om onze vinnen en maskers op te halen zodat we nog wat kunnen snorkelen. Zodra we voorbij de blokken zijn zwemmen we meteen in een grote school kleine gele visjes.

Een hele school kleine gele visjes

Dat is erg gaaf. Het huisrif is echt fantastisch maar er staat wel veel wind en dat zorgt voor een flinke deining. Ook mijn masker werkt niet mee en blijft maar beslaan waardoor ik het fototoestel maar aan Rene geef want ik zie toch niet wat ik fotografeer. We zwemmen door tot aan de waterbungalows en zwemmen dan daaronderdoor. Als we bij het duikcentrum aankomen gaan we weer naar de kant en leggen we onze spullen weer in de kratten.

Schitterende koraalplatenSingapore Parrotfish

Dan nog even relaxen tot kwart voor zes en dan maken we ons op voor een nachtduik aan de zuidkant van het huisrif. Die is echt fantastisch. We zien vele garnaaltjes, krabbetjes en een spinkrab. Mooie blauwe vissen jagen in het licht van Rene zijn lamp (die daar op een gegeven moment ook wel een beetje gek van wordt). We zien een slapende puffervis en een grote grouper in een grotje. Rene ziet zelfs 2 haaien boven hem zwemmen en in zijn enthousiasme stijgt hij ernaar op. Ik kan hem nog net aan zijn vin naar beneden trekken. Helaas zijn de haaien dan al weer vertrokken zonder dat ik ze heb gezien. Maar ja zo gaat dat.

's nachts is het rif geel gekleurdWaaierkoraalSlapende pufferfishLonglegged Spiny Lobster

We zwemmen weer verder langs de prachtige muur die ’s nachts helemaal geel is vanwege het roosjes koraal dat nu open is.
In een grot zien we nog gigantisch grote clams die geopend zijn en mooie gekartelde randen hebben. Het is dus wel genieten deze duik. Voor het eerst deze vakantie duiken we het klokje rond en eindigen we bij het duikcentrum waar we de duik afsluiten met een langoest onder een stukje koraal. Enthousiast van de duik gaan we spoelen. Jammer dat dit de laatstse was maar het was wel een hele gave duik.



Deze keer zijn we helemaal niet moe na de duik en fris gedoucht en netjes gekleed gaan we naar het diner. Vanavond staat er shoarma op het menu en ik neem een heerlijk stuk beef met rode wijn saus. Ook het toetje banaan in caramelsaus kan ik niet weerstaan en Rene gaat voor een aantal lekkere stukjes pudding.

Bij de bar is weer live muziek en we bekijken het een tijdje met een heerlijk Coffee Eiladhoo Cream voor Rene en een aardbeienmilkshake voor mij. Dan lopen we nog even naar de andere bar maar daar is niet veel te beleven. Inmiddels is de vermoeidheid best wel toe geslagen en is het hoog tijd om naar ons bed te gaan. Rene heeft inmiddels ook behoorlijk last van zijn oor gekregen en neemt voor de zekerheid nog een pijnstiller is. Hopelijk gaat dat morgen beter.

Naar de dokter

Op de foto met de tuinmanHelaas. Ondanks een goede nachtrust is de pijn bij Rene zijn oor niet gezakt. Bij het ontbijt komt hij erachter dat kauwen lastig is en hij heeft het gevoel dat hij flink op zijn bek is geslagen. Omdat we morgen moeten vliegen vinden we het verstandig dat er toch even iemand naar kijkt. We lopen naar het duikcentrum en vragen of daar iemand is die dat wil doen. We krijgen het advies om even langs de dokter te gaan die in buurt van de receptie is.

Bij de receptie horen we dat de dokter om 10 uur aanwezig zal zijn en hij zal een afspraak voor ons inplannen. In de tussentijd doe ik even wat inkopen in het souvenir winkeltje en kom naar buiten met 2 houten visjes voor in onze vitrine kast. Ook een kaart van het eiland en een vissenkaart worden gekocht en dan is het nog maar heel even wachten voor we aan de beurt zijn bij de dokter. Na een oorcontrole blijkt Rene een schimmelinfectie in zijn oor te hebben en hij krijgt daarvoor oordruppels mee. Vier maal daags 2 druppels voor minimaal 3 dagen. Binnen vijf dagen moet het over zijn. Gelukkig valt het dus mee en waarschijnlijk zal hij er met het vliegen niet al te veel last van hebben.

Dan is het hoog tijd om nog even aan onze kleur te werken. Ook al is het lastig uit te houden in het zonnetje installeren we onze strandbedjes er wel midden in. Maar na verloop van tijd zoeken we ook wel weer een plekje in de schaduw op. Rond een uur of twee gaan we richting de bar voor weer zo’n overheerlijke lunch en als we terug zijn is de zon achter de wolken verdwenen maar is het nog wel behoorlijk warm. In de verte horen we onweer maar dat is gelukkig een behoorlijk eind weg.

Bountygevoel

Om vijf uur is het tijd om naar de duikshop te gaan. Dan ligt namelijk onze rekening klaar. Ook nemen we de koffer mee om de overige duikspullen mee terug naar ons huisje te nemen. Dan komen we erachter dat ze een heleboel stempels hebben en als we de koffer in ons huisje hebben achtergelaten gaan we terug met onze logboekjes om die nog even vol te stempelen.

Nog even aan de kleur werkenVlak voor de onweersbui

Eenmaal weer terug in het huisje begint het behoorlijk te regenen. De bui heeft ons eiland dus snel bereikt. Ik wil nog even wat aan het verslag werken maar besluit met dit weer maar niet met de laptop buiten te gaan zitten. Dus installeer ik me binnen waar de airco zorgt voor een aangename temperatuur.

Na het eten is het tijd om onze rekening te betalen. We doen dit bij de receptie en als dit is geregeld gaan we terug naar ons huisje en pakken we de rest van de spullen in. Inmiddels hebben we een brief gekregen waarin staat dat we morgenochtend om 6 uur worden gewekt, om half 7 kunnen ontbijten en om 7 uur weer per speedboot zullen vertrekken.

Weer naar huis

Na een korte en onrustige nacht zijn we al vroeg wakker. Helaas moeten we ook opstaan want vandaag is helaas de dag van de terugvlucht. De koffers zijn ingepakt en staan inmiddels buiten bij de zijdeur. Het is wel vroeg voor ontbijt maar we doen toch een goede poging en ik neem mijn pil in tegen zeeziekte. Na het uitchecken lopen we naar de boot en wachten daar tot het tijd is voor vertrek. Als het zover is staan er weer wat werknemers op een rijtje om ons een hand te geven en ons een goede terugreis te wensen. Als we gaan varen zwaaien ze ons uit totdat we uit het zicht verdwenen zijn. Het is een bumpy ride en de pillen zijn ook deze keer geen overbodige luxe. We zijn het gehops al snel zat maar helaas duurt het anderhalf uur voordat we bij het eiland van de luchthaven zijn.

Cachen op de MaledivenDaar kijken we te horen dat het nog een uurtje duurt voordat we naar de incheckbalie kunnen. Mooi de tijd om de enige cache die op dit eiland ligt te gaan zoeken. Het is wel lastig met al onze bagage. Maar we laden alles op een kar en proberen hiermee zo ver mogelijk te komen.
Om de cache te bereiken moeten we in de richting van het hotel lopen, om het bassin heen en dan de pier op waar de boten hun brandstof krijgen.
Het laatste stuk is niet gemakkelijk met de bagagekar te bereiken dus Rene blijft bij de bagage terwijl ik het laatste stuk op de pier loop. Al aan het begin krijg ik een flinke plens met water over me heen. Ondertussen fotografeer ik de cruiseschepen die voor de kust liggen.
Met behulp van Rene zijn telefoon kan ik nagenoeg precies de plek bepalen en met de hint is de cache dan snel gevonden. Onze naam in het logboekje en we hebben een cache op een wel heel bijzondere plek op ons lijstje erbij. Vlug lopen we terug naar de luchthaven en als we daar aankomen staan de balienummers voor het inchecken vermeld.

Maar eerst moeten al onze koffers door de scan. Dat is geen probleem en als snel staan we in de rij om in te checken. Daar gaat het echter een stuk langzamer en het duurt best wel een tijd voordat de koffers de band op rollen. Gelukkig is ook deze keer het inchecken van de extra bagage geen probleem en kunnen we door de douane . We hadden gelezen dat we op de terugweg nog een toeristenbelasting van 25 dollar per persoon moesten betalen maar daar is niet om gevraagd. Wel krijgen we nog een stempel in ons paspoort.

Mooi uitzicht op de MaledivenNa een lekkere bak koffie en thee is het tijd om te gaan boarden. We lopen naar beneden en daar gaan we nog een laatste maal door de scan. Dan is het wachten totdat we naar het vliegtuig mogen. Gelukkig is het hier lekker koel en kunnen we weer een beetje opdrogen na al dat gezweet van het reizen.

Als het tijd is om naar het vliegtuig te lopen genieten we nog een laatste maal van die heerlijk warme Malediviaanse zon en dan is de vakantie echt voorbij. Ook deze keer is het stil in het vliegtuig en ondanks onze gereserveerde plaatsen bij het raam gaat Rene op een plekje in het midden zitten. Ik blijf tijdens het opstijgen nog even bij het raam zitten genieten van die mooie eilanden waar we overheen vliegen en na het aantrekken van een lange broek en mijn vest ga ik bij Rene in de middenrij zitten.

De vlucht is zo samen op 4 plaatsen wel gemakkelijk te doen. Rene leest in zijn boek en ik werk ondertussen op de laptop het verslag bij en doe nog wat aan de website.