Oslo

Het is de bedoeling dat we om 7 uur vertrekken, dus we rijden om half 8 de straat uit. Het is heerlijk rustig op de weg en om half 10 stoppen we bij Hengelo voor de laatste gratis benzine in Nederland en een ontbijt op de parkeerplaats.

Ook het tweede stuk gaat voorspoedig en de volgende 225 km zitten er al weer op als we onze 2e stop maken. Het plan was om half 6 in Kiel te zijn want vanaf 6 uur kan er worden ingecheckt, maar de reis zat zo mee dat we al om half 3 arriveren. Er staan al wat auto’s op de kade en de Stena Scandinavia ligt al klaar maar we hebben weinig zin om 3,5 uur in de auto te gaan zitten wachten.


We rijden verder Kiel in en zien een bordje met uitzichtpunt. Via een hobbelige weg rijden we hiernaar toe. Het uitzicht is wel aardig maar niet spectaculair en op een klein strookje gras leggen we ons kleedje neer en gaan lekker in de zon zitten voor een late lunch en het lezen in een boek.

Om half 5 besluiten we naar de kade te rijden waar inmiddels al een flinke rij auto’s staat te wachten. We sluiten aan en na een ruim half uur komt de rij al in beweging. Helaas zitten wij in rij 3 en hebben we een loketbeambte die niet het snelst is.
Uiteindelijk rijden we de boot binnen en rijden we het bovenste autodeck op. We zoeken onze hut en de ruimte hiervan valt ons reuze mee. Afgezien van het uitzicht (binnenhut dus geen ramen) ziet het er best gezellig uit. Even relaxen en dan de boot verkennen. Om precies half 8 gaat de boot draaien en dat past precies.

Na een schitterend staaltje stuurmanskunst zijn we op weg. Er worden wat mensen uitgezwaaid en wij hopen natuurlijk dat die zakdoeken door de wind worden weggeblazen. Helaas gebeurd dat niet.
Nu we op weg zijn gaan we kijken wat we kunnen eten. We besluiten in de Food Corner te gaan eten en nemen varkensfilet medallions met een of andere saus en patatjes. Dit was heerlijk.
Even wat uitbollebuiken in onze hut en om half tien gaan we nog een bakje drinken in de bar. Een man speelt live op zijn gitaar en zingt erbij met muziek van een minidisk op de achtergrond. Klinkt best goed. Het valt ons op dat er aardig wat mensen behoorlijk aan het zuipen zijn en hebben het erover hoe lang het duurt voordat die alcohol uit je lichaam is. Iedereen moet tenslotte morgen weer achter het stuur. Om 11 uur gaan we slapen.

Om 5 uur wakker, maar wel lekker geslapen. Even uit bed klimmen om naar de wc te gaan en dan nog lekker 2 uurtjes verder knorren. Om 7 uur wordt iedereen aan boord gewekt. Aankleden en vervolgens naar het ontbijtbuffet. Voor 70 skr p.p. een lekker ontbijtje genuttigd. Snel de spullen ingepakt en naar het bovendek gegaan om te kijken bij het inschepen. Dan naar de auto waar we om kwart over 9 de boot af mogen rijden.
Voordat we de snelweg op mogen worden alle automobilisten door de Zweedse politie aan een blaastest onderworpen. We moesten het er gisteravond nog over hebben.

We rijden meteen door richting Oslo. Bij Haby op een picnikplaats gestopt en even de korte broeken uit de koffer gehaald en aangetrokken. De zon schijnt volop en het is ver boven de 20 graden.

We rijden door tot net over de Noorse grens. Bij het plaatsje Halden naar de vesting Fredriksten gereden. Hier hebben we wat gewandeld en daarna hebben we op een terrasje in de zon wat gegeten en gedronken. Om 2 uur vervolgen we onze weg richting Oslo. We besluiten een kleine omweg te nemen door over de E110 de Oldtidsveien te rijden. Een weg waarlangs een aantal archeologische vindplaatsen liggen (vandaar de naam: weg van de oudheid).
Voordat we doorhebben hoe de vindplaatsen zijn aangegeven zitten we al bijna in Fredrikstad. Bij Begby stoppen we en bekijken we de rotstekeningen die zo’n 3000 jaar oud zijn.
Via de E111 rijden we terug naar de E6 richting Oslo.


Het is inmiddels al half 4 en we moeten ook nog zoeken waar ons hotel ligt. We stippelen een route uit om het centrum in te rijden. Helaas laten we ons verleiden door de borden Sentrum te volgen en komen we in plaats van via de E6 via de E18 Oslo binnen. Vervolgens rijden we direct de Oslotunnel in, dus van onze oorspronkelijke route is niets meer over.
Toch was deze weg niet eens zo slecht. Zodra we de weg af konden zijn we terug gereden en kwamen we uit op de Bygdøy allé. Ons hotel ligt aan een zijstraat van deze weg. We konden het dus uiteindelijk heel gemakkelijk vinden.


Ingecheckt en op de kamer een lekker bakje koffie en thee gezet. We hadden wel parkeerproblemen verwacht maar dit valt ook reuze mee. Aan 1 kant van de straat moet je betalen en aan de andere kant niet. Op het moment dat we de koffers gaan halen rijdt er een auto weg van de goede kant van de straat. Die plek is nu voor ons en dus staan we nu recht voor de ingang van het hotel.

Vanavond onze eerste kennismaking met Oslo. We gaan lopend naar het centrum. De afstanden blijken mee te vallen. We lopen via het slotspark naar de Karls Johans gate. Hier zijn behoorlijk wat restaurantjes, terrasjes en winkeltjes.
Bij TGI Friday hebben we een heerlijke steak en hamburger op met cheesecake als toetje. Vervolgens lopen we naar de haven en Aker Brygge. Dit is een groot overdekt winkelcentrum ook met vele terrassen en restaurants alleen nu lekker aan het water. Het ziet er schitterend uit. Dan lopen we terug naar ons hotel. Het is inmiddels 10 uur geworden. We bellen nog even naar Nederland en horen dat het gisteren volop heeft geregend en dat het vandaag half bewolkt was. We zijn dus op het juiste moment weggegaan.

De volgende ochtend trekken we de wandelschoenen aan. Na het ontbijt lopen we naar het Vigeland Park. Het is heerlijk weer, het zonnetje schijnt maar het is niet te warm voor een flinke wandeling. We bekijken de beelden die allen zijn ontworpen door Gustav Vigeland (1869 – 1943).
Het park is verdeeld in 5 eenheden die in elkaar overgaan langs een 850 meter lange as: de hoofdingang, de brug, de fontein, de Monoliet en het wiel van het leven. De beelden zijn in brons of graniet, maar ook de smeedijzeren hekken zijn van de hand van Vigeland. De Monoliet is gehouwen uit 1 granietblok.
Vigeland maakte het model in gips, waarna 3 steenhouwers er van 1929 tot 1943 hun dagelijks brood verdienden. Het gedeelte met figuren is 14,2 meter hoog (inclusief zuil 17,3 meter) en bestaat uit 121 figuren.



Na een drankje op het terras lopen we terug naar het hotel voor een plaspauze waarna we verder doorgaan naar het Slottet.
Hier bekijken we de wisseling van de wacht. We lopen verder het centrum in en kopen onderweg bij de bakker een lekker broodje dat we in het parkje naast het raadhuis op een bankje in het zonnetje opeten.



Via de haven lopen we naar Akershus kasteel. Het kasteel is gebouwd van 1299 tot de 2e helft van de 14e eeuw. Tijdens de middeleeuwen omstreeks 1500 werd het kasteel meerdere malen belegerd en in 1592 werd het 1 van de moeilijkst te veroveren forten van Noorwegen. Van 1637 – 1648 werd het fort omgebouwd tot een renaissance kasteel en kreeg het kasteel het huidige uiterlijk. We bekijken het mausoleum en het koninklijk museum. Vervolgens gaan we nog even terug naar het hotel om te relaxen en ons op te frissen voor het diner.



Vanavond eten we aan Aker Brygge bij Pasta Basta. Na een wandeling over de Karls Johans gate lopen we terug naar ons hotel. De schoenen zijn vandaag goed ingelopen en de kuiten zijn gevoelig. We zijn ook al aardig gekleurd door het zonnetje en de aftersun kan uit de toilettas worden gehaald. En we hebben vandaag allebei ons eerste boek uitgelezen.

Vandaag wordt een culturele dag. We gaan naar het schiereiland Bygdøy. Hier zitten een aantal musea. Wij kiezen als eerste voor het Vikingschip museum. Hier liggen 3 overblijfselen van schepen uit de tijd van de Vikingen. De schepen zijn gevonden bij grote grafheuvels in het Oslofjord. Het Osebergschip werd gebouwd omstreeks 815 en gebruikt als transportschip. Rond 834 werd het gebruikt als begrafenisschip voor een prominente vrouw. In 1904 werd het schip uitgegraven. Doordat de onderkant met klei en de bovenkant van het schip met turf was bedekt is het zo goed bewaard gebleven en zijn ook kleding en stoffen in een goede staat aangetroffen. Er waren geen sierraden meer aanwezig wat aangeeft dat het graf wel is geplunderd.

Het Gokstadschip is in 1880 gevonden bij Sandefjord in een grafheuvel van blauwe zeeklei. Het werd omstreeks 900 gebouwd en heeft weinig houtsnijwerk. Het schip zou het graf zijn geweest van de 50-jarige stiefzoon van koningin Åsa.
Het Tune-schip is in 1867 opgegraven in Tune. Hiervan is alleen de bodem goed bewaard. Het moet omstreeks 900 zijn gebouwd en was alleen geschikt voor tochten op rustig water.

Omdat de parkeermeter bij het museum kapot is en we daardoor niet hoeven te betalen lopen we naar het volgende museum dat we willen bezoeken: het Noors volksmuseum. Een verzameling van 150 huizen en boerderijen gerangschikt naar streek. Hier staat ook de staafkerk van Gol gebouwd in 1200 en later naar het volksmuseum overgebracht.
Vanwege de opening van een expositie "Rusland – Noorwegen: al 1000 jaar buren" krijgen we 20 kronen per persoon korting.
Er wordt hoog bezoek verwacht want er staan aardig wat blauwe mannetjes met geladen mitrailleurs. We lopen wat rond en gaan in het erbij gelegen restaurantje wat eten.

Op een gegeven moment worden de blauwe mannetjes wel heel erg zenuwachtig en de straat wordt afgezet. Het hoge bezoek is gearriveerd. We weten niet precies wie er is gearriveerd maar er gaan stemmen op van de Russische ambassadeur tot iemand van het koninklijk huis van Noorwegen. Wij lopen in ieder geval weer naar onze auto en rijden verder naar het volgende museum: het Kon-Tiki museum.

In dit museum is een aantal boten te zien van Thor Heyerdahl’s expedities. Het vlot de Kon-Tiki was een kopie van een prehistorisch Zuid-Amerikaans schip, gebouwd met behulp van 9 boomstammen uit Equador. Hiermee zeilde Thor met nog 5 bemanningsleden in 101 dagen van Peru naar het eiland Rarola in Polynesië. Een documentaire van deze reis won in 1951 een Oscar.
Verder bouwde Thor in 1969 de RA I. Een kopie van een oude Egyptische papyrus boot die in Egypte is gebouwd en vervolgens naar Safi in Marokko is verplaatst om vandaar uit koers te zetten naar Barbados. Helaas moest niet ver van de eindbestemming het schip worden verlaten omdat er problemen waren met de boeg.

Tien maanden later werd de RA II gebouwd. Deze boot slaagde er wel in om in 57 dagen de 4000 mijl naar Barbados af te leggen. De Ra II is te zien in het museum. Ook zijn er foto’s van expedities naar Paaseiland te zien en is er een replica van een beeld van Paaseiland. Kortom een interessant museum.

We verlaten het schiereiland en rijden naar het noordwesten van Oslo naar Holmenkollen. De oudste skischans van de wereld en een nationaal symbool. De verste sprong op de allereerste schans was in 1892: 21,5 meter. De schans is in de loop der tijd steeds verhoogd en ook het record ligt nu al ruimschoots boven de 120 meter.



Ons dagje is weer gevuld en we rijden terug naar het hotel. We raken even de weg kwijt en zitten ook nog eens midden in de spits, maar uiteindelijk rijden we langs het Vigelandspark en vragen ons af waarom we zonet tol hebben moeten betalen terwijl we op dezelfde weg reden toen we naar de Holmenkollen gingen en we toen helemaal geen tolhuisje hadden gezien. Maar dan wordt het ons duidelijk dat je tol moet betalen om Oslo in te kunnen. Een dagje cultuur in Oslo is trouwens niet goedkoop. We waren alleen aan de entreegelden voor de musea al 48 euro kwijt. En dan hadden we nog korting bij het volksmuseum.

We hadden het plan om bij het theatercafé te gaan eten. Daar aangekomen staat de straat vol met politie en andere blauwe mannen. De man die dus vanmiddag bij de opening van de tentoonstelling was bevindt zich dus nu in hotel Continental.
Het theatercafé ziet er te chique uit en we besluiten ergens anders te eten. Maar op de terugweg naar ons hotel lopen we nog wel even langs hotel Continental om te kijken of er nog wat actie is. En jawel, na even gewacht te hebben wordt de straat afgezet en komt er een man de uitgang uit en gaat snel de gereedstaande auto in. Onder politiebegeleiding vertrekt hij. We hebben nog steeds geen idee wie het was, hier zullen we waarschijnlijk ook niet achter komen, maar het was wel een leuke belevenis.

Nordseter

Vandaag begint de eigenlijke rondreis die we hebben geboekt. Met wat geluk rijden we via de juiste weg Oslo uit en zitten we bijna direct op de E6 richting Trondheim. We rijden naar Nordseter, een bergdorpje 15 km van Lillehammer. De reis voert ons langs het Mjosameer. Dit is het grootste meer van Noorwegen. Omdat we vandaag niet al te veel kilometers hoeven te rijden en de reis wederom voorspoedig verloopt nemen we een kleine omweg door via de 222 van Tangen naar Hamar te rijden.

We maken een stop in Hamar. Omdat in 1994 de Olympische winterspelen in Noorwegen werden gehouden is hier een schaatsbaan gebouwd in de vorm van een omgekeerd Vikingschip. Aan het meer hebben we een bakje gedronken en even de benen gestrekt.
Van hieruit is het niet ver meer naar Lillehammer. We rijden over de brug en via een tunnel het centrum in. Eerst gaan we op zoek naar de plaatselijke VVV. Die is bij het treinstation. Hier kopen we wat ansichtkaarten voor thuis en een map met wandelroutes.
Weer aangekomen in de hoofdstraat eten we bij de bakker een broodje en doen we wat inkopen bij supermarkt Kiwi.
Dan de bergen in. Nordseter ligt 15 kilometer rijden van Lillehammer op zo’n 800 meter hoogte en bestaat uit niet meer dan een aantal appartementen en Hyter en een kleine kruidenier. We checken in bij de receptie en krijgen appartement C1. Dit is op de begane grond. We hebben een flink terras en een leuk uitzicht op veel bomen en een meertje. De zon schijnt dus snel de boeken te voorschijn gehaald om in het zonnetje te lezen. In de overige appartementen zitten trouwens alleen maar Nederlanders. Het lijkt wel een kolonie.

Vanavond eten we kip Tandoori met de kruiden uit Nederland en Noorse kip, een lekker combinatie. In ons huisje zit ook een sauna. Deze moest natuurlijk meteen worden uitgeprobeerd. Heerlijk… en we zitten hier nog 3 dagen.



We hebben lekker uitgeslapen, dat wil zeggen Sandra tot 8 uur en Rene tot half 10. Na het ontbijt bekeken wat er in de buurt is te zien en we besluiten naar Gjovik te rijden. Helaas is het wat bewolkt, maar het is nog droog en niet koud.

Ook in Gjovik zijn sporen te vinden van de Olympische winterspelen van 1994. Hier is een ijshockey stadion in een rots gehakt. We nemen een kijkje en het lijkt een beetje op Ahoy maar dan in een berg. Er hangen ook wat foto’s van de opening en afsluiting van de spelen.
Vervolgens rijden via de 33 naar Dokka waar we een hamburger eten en wat geld pinnen. Via de 250 rijden we weer terug richting Lillehammer waar we een giga winkelcentrum hebben ontdekt (hoe hebben we het over het hoofd kunnen zien?) Hier doen we de boodschappen voor de komende dagen. Ik heb Rene gisteren een barbecue cadeau gegeven en die gaan we morgen uitproberen, dus kooltjes, vlees en sausjes in de boodschappenkar.

Vanavond gaan we uit eten. We komen terecht bij bar/restaurant Nikkers. Op het terras hebben we een mooi plaatsje in een klein straaltje zon. Hier hebben we heerlijk gegeten en het was er gezellig druk. Terug in ons huisje de sauna aangezet en na een uurtje konden we weer heerlijk zweten. Wat een luxe.

Wederom uitgeslapen, ontbeten en de lunch klaargemaakt. Om 11 uur gaan we rijden. We rijden verder de berg op en komen bij een tolpost. Voor 25 kronen rijden we via de Pellevegen naar Oyen waar we weer op de E6 komen. We rijden naar Ringebu. Even voor dit dorpje ligt een staafkerk. We nemen een kijkje maar gaan niet naar binnen omdat er 40 kronen entree per persoon voor wordt gevraagd. Dit vinden we een beetje overdreven. We slenteren wat over het kerkhof en drinken nog wat voor we weer verder gaan.



Onze bestemming is Rondane NP. Vlak voor het dorpje Otta duiken we een bergweggetje op. Deze brengt ons naar de rand van het nationale park. We klimmen snel naar grote hoogte. Ook hier is een tolweggetje en na het betalen van 25 kronen rijden we tot het uiteinde van de weg. We parkeren de auto en lopen een stukje naar een meer. Het is inmiddels al half 2. Hier zitten we een uurtje aan het meer en lunchen en lezen in het zonnetje. Dan lopen we weer terug naar de auto en beginnen aan de rit terug.
Bij het dorpje Vinstra nemen we 255 terug naar Lillehammer. Een mooie route door de bergen, beter dan de saaie E6, die rijden we overmorgen wel weer als we naar onze nieuwe bestemming moeten. Om kwart over 6 zijn we weer in ons huisje.

Vanavond gaan we barbecuen. We hebben er alleen geen rekening mee gehouden dat het een tijdje duurt voordat de kooltjes warm zijn. Om half 9 doen we het eerste vlees maar even bakken in de pan. De rest gaat wel op de barbecue.
Het zonnetje schijnt maar het is toch wel koud. Toch blijven we stoer buiten eten. De sauna is al aangezet dus straks worden we wel weer warm.

We zijn niet echt al te vlot deze morgen maar vandaag staat er niet veel op het programma.
In de middag rijden we een stukje naar Hunderfossen familiepark. Hier brengen we de middag door. Het is een simpel pretpark, maar het is niet druk dus je kunt overal doorlopen.
Hier staat de grote trol die je in alle reisgidsen ziet.

We bekijken een energie tentoonstelling. Hier zien we hoe de elektriciteitsmasten worden neergezet en kunnen allerlei vragen beantwoorden over energie.

Leuk is het plein waar je gebruik kan maken van de elektrische barbecues om je eigen eten op klaar te maken, zal je in Nederland niet gauw vinden in een pretpark.
Na ons vermaakt te hebben met wat bestuurbare bootjes en autootjes, een ritje in het sprookjespaleis (met engels commentaar) en een 3d film (in het Noors) gaan we ook nog even de wildwaterbaan in, waar we behoorlijk nat worden. Maar in het zonnetje ben je ook weer snel droog.

Op de terugweg kijken we nog even in het Olympische dorp waar we elke dag voorbij zijn gereden. Omdat de olympische spelen ons nou niet zo interesseren slaan we het museum maar over. Terug bij ons huisje nog in het zonnetje gezeten op het terras en macaroni gegeten. Vanavond voor de laatste keer in de sauna en er moet worden ingepakt.

Isfjorden

Bijtijds opstaan want er moet worden schoongemaakt. Na het ontbijt de spullen ingepakt en op het terras gezet. Vervolgens moet er worden gestofzuigd, gesopt en gedweild. Dan de auto inladen. Helaas had René een lelijke aanvaring met de koffer en hierna behoorlijk pijn in zijn onderrug. Rustig aan doen dus (kan ook niet anders).
Het is maar 300 km maar met een gemiddelde snelheid van 70 km per uur is het toch een behoorlijke tijd rijden.
Tot Otta is de weg bekend. Die hadden we 2 dagen geleden al gereden toen we naar Rondane NP zijn geweest. Je merkt al dat het landschap wat ruiger wordt.
We stoppen bij Dombas. Bij de bakker een broodje met een bakje koffie en thee gehaald en op het terras opgegeten. Onderweg hebben we af en toe wat regen gehad maar nu is het lekker warm in het zonnetje. In het souvenirwinkeltje een leuke trol gekocht. Hierna toch maar even pinnen want we moeten ook nog tanken en boodschappen doen.



Op de weg naar Andalsnes worden de bergen ruiger. We rijden langs watervallen en zien de nog besneeuwde toppen. Echt schitterend. We rijden het dorpje in en zoeken de plaatselijke supermarkt. Bij de Spar is het assortiment niet echt om over naar huis te schrijven maar uiteindelijk vinden we spullen om vanavond en morgenochtend mee door te komen.
Aangekomen in het park blijkt het eigendom te zijn van 2 families uit Nederland. Zij hebben ongeveer 8 weken geleden hun intrek genomen en de huisjes opgeknapt.
We krijgen een map mee met informatie over de omgeving en nemen onze intrek in huisje nummer 4. Het is een stukje kleiner dan het vorige huisje en ook wat minder luxe. Maar het is knus en na wat houtblokken in de kachel te hebben gegooid lijkt het hele huisje op een sauna (dus toch wel luxe).
Op het 2-pits kookstelletje een soort van shoarma gemaakt van kipreepjes met ui en shoarmakruiden (die laatste uit Nederland meegenomen) en in plaats van pitabroodjes moeten we het doen met hamburgerbroodjes. Het smaakte in ieder geval lekker. Vanavond eens even kijken wat er in de omgeving allemaal is te zien en een planning maken voor de komende 2 dagen, want we blijven 3 nachten in oma’s cabin.

De regen is weg en het is weer schitterend weer. We besluiten de Atlantische route te gaan rijden vandaag. Omdat we gisteren vergeten zijn te tanken, en we geen idee hebben hoe ver het is naar Molde, gaan we eerst terug naar Andalsnes waar we 3 grote tankstations hadden gezien aan de rand van het stadje. Dit is wel 25 km om maar dat is beter dan zonder benzine komen te zitten.
Om 11 uur rijden we weer langs ons huisje en gaat de trip beginnen.
Na ongeveer 13 km komen we bij de veerpont uit. Helaas hebben hem net gemist en moeten we 3 kwartier wachten. Voor 71 kronen mogen we naar de overkant en rijden richting Molde waar we via een brug en een toltunnel komen.

Voor de jachthaven stappen we even uit om de benen te strekken. In het stadje volgen we (met een beetje moeite) de borden Valden. Dit is een mooi uitzichtpunt over Molde, de fjord en de 87 pieken van het Sunmøre gebergte. Hier drinken we wat met een heerlijk gebakje erbij en schieten een paar mooie plaatjes.

Terug naar het kruispunt waar we de 64 naar het noorden pakken. We moeten kiezen of we de gewone of de tolweg 64 pakken. Wij kiezen de gewone want we hebben geen haast en het is leuk rijden.
Bij Sylte nemen we de kustroute via de 663/664 naar Bud en Farstad. Na Farstad begint de Atlantische route met een giga brug en een mooie weg die over eilandjes in de Atlantische oceaan voert.
Door naar Kristansund via een veerpont. In het centrum aangekomen hebben we wel zin in een terrasje in de zon. Helaas is het centrum behoorlijk ingeslapen, het is pas kwart over 4 maar de winkels zijn dicht of zijn bezig dicht te gaan. De terrasjes waar wij langs komen zijn leeg en zien er niet aantrekkelijk uit. Een stukje door rijden dan maar.

Via de 70 richting Sunndalsøra rijden we weer naar het zuiden. We waren van plan na de toltunnel de E39 richting Molde te nemen maar door wat verwarring missen we de afslag en kunnen niet zonder nog 2 keer tol te betalen weer op de E39 terug komen. Dan toch maar de lange route om het Tingvollfjord en het Sundalsfjord heen. Gelukkig kunnen we hier behoorlijk door rijden en is het een uurtje later als we in Sunndalsøra aan komen.
Het fjord wordt hier behoorlijk verstoord door industrie. Er zit o.a. een aluminiumfabriek en een krachtcentrale. Het is inmiddels tijd om te eten en bij een shoarma/pizza restaurant bestellen we een heerlijke maaltijden.
René besteld Plankebiff, een houten plank met daarop aardappelpuree, wat groente en 2 biefstukjes onder 2 verschillende sauzen en ik bestel Scampi Indiana, rijst met kerriesaus, champignons, uien, ananas en garnalen.

We zijn inmiddels wat bijgekomen van de toch wat langer uitgelopen reis en gaan aan het laatste stuk beginnen. Via de 62 naar Eidsvåg en de 660 langs de Langfjorden weer naar ons huisje. Het is een actief stukje rijden. Maar uiteindelijk zien we de veerpont die we op de heenweg hebben genomen. Nu is het niet ver meer. Nog even het huisje fotograferen waar we op het dak een boom hebben zien groeien en na 3 bochten zien we het Gjersetpark al liggen. Om kwart over 9 zijn we thuis en krijgen we visite van een kat die we voor het gemak maar even Felix noemen. Die heeft de hele avond gezellig bij ons op de bank liggen slapen. Omdat het de hele nacht licht blijft heb je geen idee van tijd. Om 12 uur gaan we naar bed maar het is nog net zo licht als om 8 uur. Echt bizar.

Ik ben om acht uur opgestaan en er is bijna geen wolkje aan de lucht en de zon schijnt al volop. Even het verslag van gisteren getypt en dan douchen en aan het ontbijt beginnen en natuurlijk René wakker maken. Gelukkig had hij gisteren al een stuk minder last van zijn rug (zie aanvaring met koffer op maandag) en ik hoop dat het vandaag over is.
Vandaag zijn we van plan naar Ålesund te rijden. René heeft uitgevonden dat we dit ook kunnen doen door nu al over het Trollenpad te rijden.

Omdat het zulk lekker weer is zullen we dat zeker doen want we willen niet het risico nemen dat we morgen, als we het Trollenpad weer moeten rijden om naar onze volgende bestemming te gaan, weinig kunnen zien vanwege slecht weer. Op weg naar het trollenpad zien we eerst een paar koeien op de weg.
Op de eerste parkeerplaats voor de bergweg is het aantal Nederlanders al flink vertegenwoordigd. Sandra loopt wel even naar de waterval. René loopt een eind mee maar besluit op een gegeven moment toch de auto te gaan halen en hiermee verder te gaan. Bij de waterval is namelijk gewoon ook een parkeerplaats dus waarom zou je al die moeite doen?
Dan gaan we het trollenpad berijden.



Het is gelukkig niet al te druk en we kunnen zelfs nog een keer stoppen dicht bij de waterval. Bovenaan geparkeerd en via de souvenirwinkeltjes naar het uitzichtpunt. We zitten nu op 850 meter en er ligt nog sneeuw! Een schitterend uitzicht over het steile pad naar beneden, we blijven fotograferen. Overal langs de route staan er opgestapelde steentjes. De ene berg nog hoger dan de andere. Leuk gezicht. We vervolgen onze weg verder over de 63 langs hoge stukken sneeuw, soms wel hoger dan een meter. Maar ook langs gele bloemenvelden.



Bij Valldal moeten we morgen de boot hebben voor onze volgende bestemming, maar nu rijden we via de 650 richting Alesund.
Een goede route voor ons tunnel gemiddelde. We tellen namelijk vanaf Zweden elke tunnel waar we doorheen rijden. Als we er 2 maal door heen rijden telt ie ook dubbel mee.
Alesund is in 1904 bijna geheel afgebrand en hierna opgebouwd in Jugendstil. In het centrum rijden we een parkeergarage in.
Hier krijgen we van een man die met de kaartjesautomaat bezig is een gratis uitrij kaartje. Ja, hier in Noorwegen weten ze hoe ze Nederlandse toeristen te vriend kunnen houden.



We lopen naar het autovrije gedeelte en lunchen op een terrasje in de zon met een hamburger en een omeletje met garnalen.
Nog even uit de auto een trui gepakt, want er staan toch wel een frisse zeebries. We lopen wat rond en besluiten de stadsberg Aksla op te gaan. Dit kan lopend met een trap van 418 treden of met de auto en dan de bordjes Fjellstue volgen. En je kent ons wel inmiddels wij gingen met de ……



juist: auto! De weg terug via de E136 is inmiddels al wat minder spectaculair. Wat raak je snel verwend van al die mooie uitzichten. Om kwart over 6 komen we bij ons huisje aan waar we vanavond heerlijk pannenkoeken gaan eten. Nog even geëxperimenteerd met het fotograferen van de waterval op het park en de foto’s bekijken op de laptop.
Wel leuk dat je nu de foto’s al zo groot op het scherm kan zien. De koffer alvast ingepakt en in de auto gelegd, de haard aan en de route voor de komende dagen bekeken. Het verslag van deze dag getypt. Als ik het wil voorlezen aan René loopt hij net naar buiten om een sigaret te roken. Sandra merkt bij de hand op dat hij dit thuis ook wel mag voortzetten. De discussie wordt gesloten met de opmerking: m’n reet. Dus René gaat voortaan thuis ook buiten poepen, goeie deal.

Kaupanger

Vandaag staat er een lange rit met veel bezienswaardigheden onderweg op het programma. We staan dus vroeg op, maken het huisje schoon en zeggen Felix gedag. Om kwart voor 9 vertrekken we naar onze volgende bestemming bij Kaupanger. Maar eerst moeten we weer het trollenpad bedwingen. Gelukkig hebben we dat gisteren met mooi weer gedaan want vandaag regent het en hangt er een lage bewolking. Nog even een fotootje maken voor het verschil en dan verder naar Gudbrandsjuv. Dit hebben we gisteren over het hoofd gezien maar willen het toch niet missen.
Het kolkende water van de Valldalelv baant zich hier door een kloof van slechts 5 meter breed. Dan rijden we naar de pont die ons naar Eidsdal brengt. Via de adelaarsweg (Ørneveien) rijden we door de bergen naar Geiranger. In de Arendsbocht gestopt, maar helaas hebben we door het slechte weer niet zo’n weids uitzicht. Hier hebben we ook de keuze om met de boot door het fjord naar Hellesylt te gaan of met de auto de Dalsnibba te bedwingen. Wij kiezen voor het laatste.
Via 29 haarspeldbochten rijden we omhoog tot 1000 meter.

Omdat we toch de gehele Dalsnibba willen bedwingen rijden we ook het laatste stukje tolweg 5km onverhard naar boven. We eindigen net boven de wolken en zitten nu op 1476 meter hoogte. Weer terug op 1000 meter rijden we langs het nog bevroren meer via de 15 naar Stryn.



Hier parkeren we en in een cafetaria nuttigen we de lunch. In Fosnes is het Nasjonalparksenter Jostedalsbreen waar een expositie en een film over de ijskap Jostedalsbreen te zien is. Omdat we hebben gelezen dat die in Fjaerland leuker is slaan we deze over. Wel nemen we bij Olden de afslag naar het Briksdalsbreen. Na een smal kronkelweggetje van ongeveer 23 km beginnen we hier aan een wandeling van ongeveer 3 kwartier naar de gletsjer.
Het eerste stuk is redelijk steil maar verderop zien we een trappetje. René vindt trappenlopen gemakkelijker dan de weg die we nu lopen en besluiten hier op te klimmen. Het duurt alleen niet lang voordat de traptreden veranderen in een stenenmassa waar ook nog het water langs stroomt. Gelukkig hebben we onze bergschoenen aan en we klauteren verder omhoog. Uiteindelijk komen we wel weer bij het pad uit. De gletsjer is echt schitterend.



Van dichtbij lijken het ijsblokjes die op elkaar zijn gestapeld en is het ijs echt super doorzichtig. Maar ben je er een stukje vanaf dan worden de blauwe kleuren zichtbaar. Ook in het water ervoor heb je een mooie weerspiegeling. Leuk voor de foto’s die dan ook weer talrijk worden gemaakt.
Ook de wandeling terug duurt 3 kwartier en onderweg komen we ook nog dicht langs de waterval. Ik offer me op om ervoor te staan voor de foto maar door de harde wind ben ik wel binnen kortste keren zeiknat.

Het is inmiddels al 6 uur al we in Olden onze weg vervolgen. Het is de bedoeling dat we (volgens de wegenkaart) op een soort van snelweg rijden maar voor ons is het nog steeds een bergweggetje. Op een gegeven moment gaan we via een tunnel onder de ijskap van het Jostedalsbreen door. We rijden nu over de Geo Nature route.
Bij Fjaerland is het tolhuisje. Hier moeten we 150 kronen tol betalen, omgerekend is dit 19 euro ( we zullen de omrekening naar guldens maar laten zitten, maar we vinden het wel veel geld). Om kwart voor 8 komen we aan bij Vesterland Feriepark.
We checken in en krijgen de sleutel van huisje 28d. Dit is echt een geweldig huisje en verdient zeker de originaliteitprijs.



Het is geschilderd in groen en rood en overal waar je kijkt zijn trollen, op de deuren aan de muren. Echt heel gaaf.
In de slaapkamer is een hemelbed een ook hangt er weer een bizar schilderij aan de muur van een hulder, mooi en verleidelijk maar wel met een koeienstaart. De legende verteld dat de hulder er door de trollen op uit wordt gestuurd om mensenkinderen te krijgen. Maar na het sluiten van een kerkelijk huwelijk met een nietsvermoedende jongeling verliest ze haar staart en verandert ze in korte tijd in een oude heks.

We maken snel wat soep klaar en bekijken de foto’s. We lezen wat en besluiten dat we morgen een rustdag nemen.
Ik heb uitgeslapen tot kwart voor 9 en ga wat lezen in de woonkamer met een lekker bakje thee. Na het een en ander gereorganiseerd te hebben in onze bagage, even lekker douchen en uiteindelijk wordt René ook wakker.
Het is nu inmiddels half 11 geweest. Na het oude brood van de afgelopen dagen hebben we een welkome afwisseling.
Warme broodjes uit de oven.

In de morgen was het wel droog maar bewolkt, maar na het ontbijt begint de zon volop te schijnen en is het bijna 30 graden. Onze rustdag is dus zeer geslaagd. We maken een klein wandelingetje over het park en installeren onszelf daarna op ons terras in de zon.

Aan het eind van de middag rijden we nog even naar Kaupanger. We bekijken de staafkerk maar verder is er in dit dorpje niet te beleven. Dan terug naar Sogndal. Hier doen we de boodschappen voor de komende dagen.
Vervolgens eten we buiten in de zon. Teriyaki, errug lekker. Straks het plan voor de komende dagen maken.

Na wat getwijfel over de invulling van deze dag besluiten we toch naar de Nigardsbreen te rijden voor een gletsjerwandeling. Daar aangekomen kunnen we nog net mee met de tour van 12 uur. We hadden in eerste instantie de familietour willen nemen, maar die bleek niet te gaan. Dus 1 moeilijkheidsgraadje hoger dan maar.
Na het betalen van de tol ‘racen’ we over het smalle weggetje naar de verzamelplaats. Hier moeten we even wachten op de gids, die omdat de groep ineens wel heel erg groot werd, nog een andere gids ging halen.
We nemen onze ijzers, houweel en handschoenen in ontvangst en lopen richting boot. Hier staat een grote groep mensen te wachten. Omdat de tickets voor de boot bij de wandeling zijn inbegrepen hebben wij voorrang en onze gids gaat dat wel even vertellen. Dit levert hem een aantal boze/teleurgestelde gezichten op want die mensen hadden ook al een andere groep voor moeten laten gaan. Maar helaas voor hen gaan wij toch als eerste in de boot.



Voordat we bij de gletsjer zijn moeten we eerst nog een stuk klauteren over stenen. Dit was behoorlijk zwaar. Aangekomen bij de gletsjer worden we met touwen aan elkaar gezekerd en krijgen we uitleg hoe we de ijzers moeten onderbinden en hoe we erop moeten lopen op het ijs. Op dat moment komt er aan de zijkant van de berg een flinke lawine sneeuw naar beneden. Erg indrukwekkend en hopen dat hier op de gletsjer niet in terecht zullen komen.
Dan begint de tocht. Ik loop (na de gids) voorop bij de eerste groep, gevolgd door René. Het eerste stuk gaat naar boven over een soort van uitgehakte trap in het ijs. Het is behoorlijk wennen aan het lopen met de ijzers maar na wat gestuntel is dan toch iedereen boven.
Het is een schitterend uitzicht en we zitten al gauw behoorlijk hoog. Gelukkig raken we ook gewend aan de manier van lopen, maar dit is voor de gids alleen maar een aanleiding om de moeilijkheidsgraad wat te verhogen.
Op een gegeven moment moeten we over een heel smal richeltje ijs met maar aan 1 kant houvast en aan de andere kant een ijsspleet lopen. Het verbaasd ons dat we al zover de gletsjer op zijn gewandeld maar een kijkje op de klok verteld ons dat we al anderhalf uur aan het lopen zijn. De tijd gaat snel.



We leren dat op dit moment deze gletsjer, als een van de weinigen op de wereld, groeit. Jaren geleden hebben ze een aantal koude zomers gehad en dat merk je nu aan de gletsjer. Als ik het goed heb groeit hij zo’n 10 meter per jaar. Aan de afdaling merk je pas hoe vermoeid je bent, maar gelukkig is de 2e groep niet zo snel en kunnen we nog een half uurtje uitrusten voordat we weer aan het geklauter over de stenen naar de boot gaan beginnen. Vermoeid maar een geweldige ervaring rijker rijden we naar het infocenter waar we graag een warm bakkie willen, maar helaas is het al 5 uur en dat is ook precies de sluitingstijd van het infocenter. Dan toch maar direct naar huis rijden.

Omdat we gisteren best een behoorlijke inspanning hebben geleverd, te voelen aan de spierpijn, besluiten we dat we vandaag nog een rustdag nemen. Helaas is het weer niet al te geweldig dus hebben we de hele dag lekker zitten lezen. We hebben allebei 2 boeken uitgelezen.

Bergen

Helaas moeten we ons gezellige trollenhuisje vandaag verlaten, maar niet na de schoonmaakbeurt. Alle buren staan zowat op hetzelfde tijdstip buiten de kleedjes uit te kloppen, leuk gezicht. En om 10 uur zijn we gereed voor vertrek. Het is jammer genoeg regenachtig en het ziet er naar uit dat dit niet gauw zal ophouden. Zeker niet met het vooruitzicht dat we naar Bergen gaan dat erom bekend staat dat het er ongeveer 300 dagen per jaar regent. Via de pont varen we van Manheller naar Fodness. Dan richting Laerdal. In tegenstelling tot de voorgaande ritten zullen we van deze rit niet veel van de omgeving zien omdat we door talloze tunnels moeten rijden. De langste is zelfs 24,5 km.



Bij Flåm gaan we met het treintje over de steilste treinbaan naar boven naar Myrdal. Hier wordt over een afstand van 20 km een hoogte verschil van 865 meter overbrugd. Op de heenweg is het lekker rustig in de wagon en kunnen we lekker heen en weer lopen om foto’s te nemen. Op de terugweg is het een stuk drukker, maar dat maakt voor ons niet uit want wij hebben het toch allemaal al gezien.
We vervolgen onze weg over de E16 en nemen een afslag naar het Stalheim hotel om het uitzicht over de kloof Stalheimskleiva te bekijken. We moeten over het steilste bergweggetje tot nu toe 18%. Met onze zwaar beladen wagen redden we dat net, maar wel in de eerste versnelling naar boven. Op het terras van het hotel heb je inderdaad een uitzicht over de kloof, helaas kun je hiervandaan de 2 watervallen niet zien.
Naar beneden moeten we tussen de haarspeldbochten door ook nog 2 bussen laten passeren, maar we hebben het gered en kunnen weer verder over de E16 naar Voss.


Vlak voor dit plaatsje stoppen we even bij een waterval die trapsgewijs naar beneden valt, Tvinnefoss. Na het plaatsje stoppen we even bij een vaag restaurantje voor een bakkie.
Dan rijden we, door nog meer tunnels door naar Bergen. Ons appartement ligt in een wijk aan de westkant van Bergen en de routebeschrijving leidt ons hier via het noorden van Bergen naar toe.
Omdat tot nu de weg naar alle huisjes goed is beschreven zijn we niet bang dat we het niet zullen vinden. Maar nadat we op een gegeven moment de omgeving van Damsgård zijn uit gereden en we nog geen bordjes Bergen Inn zijn tegen gekomen, besluiten we toch maar een stukje terug te rijden.
Op een gegeven moment zien we een bordje met een bedje erop. Deze toch maar volgen en ja hoor aan de straatnaam kunnen we zien dat we in de buurt zijn. Nu alleen nog maar het huisnummer vinden.


We nemen onze intrek in appartementencomplex Bergen Inn. Van buiten saai maar van binnen volop ruimte. Helaas niet zo knus als ons trollenhuisje, maar dat was ook wel zeer uitzonderlijk. Een klein nadeel is wel dat we de auto niet voor de ingang van ons appartement kunnen parkeren en we met al onze bagage door de regen en smalle gangetjes moeten lopen. Het is inmiddels al half 8 en vermoeid gaan we aan het avondeten beginnen dat we eerder op de middag in een supermarkt hadden gekocht.
Kip met rauwe witlofsalade en gebakken aardappelen. Jammie!! Vanavond is het René voor het eerst gelukt de e-mail op te halen. 238 mailtjes, niet normaal. Na nog wat internetten is het tijd om naar bed te gaan.

Opvallend is dat het nu wel wat donkerder wordt rond 12 uur ‘s nachts. Je kunt zien dat we weer naar het zuiden gaan.

De volgende ochtend zijn we weer eens niet al te vlot. Maar ja daar is het toch vakantie voor. Aan het einde van de ochtend besluiten we dan toch naar het centrum van Bergen te gaan. We hebben ervoor gekozen om toch met de auto te gaan en midden in het centrum de auto in een parkeergarage te zetten. Na een klein richtingsprobleempje van René, we gaan rechtsaf i.p.v. linksaf rijden we uiteindelijk terug op de goede weg.
De eerste parkeergarage die we tegen komen is wel heel groot maar gezien het slechte weer vinden we dit toch te ver lopen van het centrum. We rijden dus nog even door. De volgende garage zit vol en we rijden weer door. En ja hoor ook de garage die echt midden in het centrum zit, zit ook vol. We gokken erop even te wachten, en ja hoor, binnen 5 minuten zijn we binnen. Binnen hangen er bordjes welke richting je op moet voor de lege plaats, dat is erg gemakkelijk.

We staan geparkeerd vlak bij de vismarkt. Ziet er heerlijk uit allemaal. Af en toe schuilen onder de luifels van de kraampjes en dan weer verder richting Bryggen. Bryggen ligt aan de kade en zijn kleurrijk geschilderde koopmanshuizen die na veelvuldige stadsbranden steeds op dezelfde plaats zijn herbouwd. Als je van de drukke kade tussen de huisjes door een steegje inloopt kom je echt in de middeleeuwen terecht. In een restaurantje met een vloer uit de 11e eeuw en een middeleeuwse sfeer drinken we een bakkie om wat warm te worden en op te drogen, want helaas is het weer niet wat wij hadden besteld. Hierdoor laten we het uitzichtpunt Floyen maar even voor wat het is.



We lopen terug naar de markt en kopen wat aardbeien op de groente en fruitmarkt voor morgen voor het ontbijt. Dan gaan we verder naar Torgalmenningen. Hier zit een groot winkelcentrum met 6 verdiepingen. Dit hebben we helemaal doorgelopen, maar niets gekocht. We lopen door naar Johanniskirken. Hier besluiten we naar het aquarium te gaan lopen omdat het pas 3 uur is en we in Bergen willen eten. We bekijken de pinguïns en zeeleeuwen en de aquaria met vissen verschillend van karper en haring tot tropische verrassingen. Ook bekijken we de film over de omgeving van Bergen, zowel boven als onder water op 5 schermen breed. Na de slangen en de krokodillen is het weer tijd om naar het centrum te lopen. We eten bij TGI Fridays. Na het betalen van de parkeergarage 150 kronen (ongeveer 19 euro) rijden we weer terug naar het appartement waar we naar de EK wedstrijd Nederland - Duitsland kijken, uitslag 1 – 1.

De volgende dag hebben we geen zin om iets te gaan doen en dus een rustdag genomen. Veel gelezen maar nog wel wat boodschappen gehaald bij de COOP. Op de voetbalvelden naast het appartementen complex is een schooltoernooi bezig. Gezellige boel.

Hovden

Dan moeten we Bergen weer verlaten. Bij het uitchecken krijgen we onze borg terug die we voor het inschakelen van de telefoon hebben moeten betalen. We krijgen alles terug want ze kan geen telefoontikken vinden. Dat is wel vreemd want we zijn een halve avond bezig geweest met het ophalen van de mail en internetten. Maar goed, je hoort ons niet klagen.
We rijden weer bovenlangs terug naar Trengereid en nemen daar de 7 naar Kwanndal. Hier nemen we de ferry naar Kinsarvik.
We moeten 3 kwartier wachten dus zetten we de auto in de rij en drinken we een bakkie op de picknickplaats. Het is lekker weer maar aan dek staat een frisse wind dus toch maar even een trui aan. In 50 minuten zijn we, na een tussenstop in Utne waar de auto’s die mee wilden naar Kinsarvik achteruit de boot op moesten, op plaats van bestemming en rijden we via de 13 naar Odda. De weg hiernaartoe staat vol met fruitbomen en voert ons langs de oever van de Sørfjorden. Het centrum van Odda ziet er gezellig uit maar toch rijden we door en komen langs de dubbele waterval Låtefossen. Hier maken we een fotostop, en we zijn niet de enige.



Onderweg komen we bijzonder veel Nederlanders tegen. Het lijkt wel of er meer Nederlanders rondrijden dan Noren. Via vele tunnels en steile bergwegen rijden onder de Røldalsfjell door en rijden we weer door een heel ander landschap dan een uurtje geleden. Leuk hoor die afwisseling op de route. We komen zelfs zo hoog dat we weer tussen de sneeuw rijden.
In Røldal bekijken we de staafkerk die dateert uit de 13e eeuw. In de kerk zijn muurschilderingen op hout te zien, een doopfont van zeepsteen en een crucifix uit 1200 die, volgens de overlevering, in de Sint-Jansnacht van 24 juni wonderen verricht.
Hier willen we even een bakkie drinken voor we verder gaan maar de picknicktafels die er staan blijken voor de campinggasten bestemd te zijn. Voor 20 kronen mogen we er wel gebruik van maken. Nederlanders als we zijn rijden we wel een stukje verder, je kan tenslotte overal langs de weg stoppen bij verschillende picknickplaatsen.

Het is rond 5 uur als we in Hovden aankomen. We rijden een stukje door om op zoek te gaan naar een supermarkt, die we in het kleine centrum vinden. We doen wat boodschappen en rijden dan terug naar het Hovden Høyfjellsenter. Hier vinden we de sleutel van ons huisje in de groene brievenbus aan de muur van de receptie. We hebben een 9-persoonshuisje met sauna waar we voor 20 kronen per keer gebruik van kunnen maken. Helaas geeft de televisie maar 1 zender en dat is van de 3 Noorse zender helaas nog de slechtste ook (geen voetbal en geen leuke films of series want die worden op Noorwegen 2 en 3 uitgezonden). Hoewel we genoeg eten hebben besluiten we te gaan eten in het nabij gelegen Quality Inn Hotel een stukje verderop. Hier hebben we heerlijk gesnoept van het uitgebreide buffet. In de bar van het hotel staat ook de televisie op voetbal, dus hier kan zaterdag de wedstrijd Nederland – Tsjechië gelukkig wel worden bekeken.
Helaas is het mooie weer verandert in een flinke regenbui. Hopen dat dit morgen weer over is. Wij besluiten de dag in ieder geval heerlijk in de sauna.

Als we opstaan is het slechte weer helaas nog niet over. De omgeving ziet er triest uit en we hebben geen zin om erdoor te gaan.
Tijdens een kleine opklaring besluiten we naar het ertsmuseum te gaan dat hier in Hovden zit. Als het slechte weer dan terug komt lopen we in ieder geval droog, dachten we.
Het is een klein stukje rijden want het museum ligt vlak achter het centrum. We lopen een stukje van de parkeerplaats naar waar we denken dat het museum zit en op de weg ernaar toe gaat het alweer regenen. Dan blijkt het museum ook nog dicht te zijn en lopen we onder het genot van een heftige stortbui terug naar de auto.

Dan maar even boodschappen doen. We blijven nog even in de auto zitten op de parkeerplaats voor de supermarkt want inmiddels is het gaan hagelen. Als dit een klein beetje is bedaard rennen we snel de supermarkt in waar we zeer op ons gemak boodschappen doen. Teruggekomen in ons huisje gaat het ook nog sneeuwen. Op het park blijft de sneeuw niet liggen, maar tijdens een korte wandeling die we nog maken zien we boven op de bergen toch een flinterdun laagje sneeuw liggen.
We lopen naar het ski centrum. De ski liften liggen er nogal verlaten en bouwvallig bij. Het is net of dat met het smelten van de sneeuw iedereen gewoon is meegesmolten. ’s Avonds eten we Paella in ons huisje en gaan daarna nog even naar het hotel om de wedstrijd Zweden – Italië te kijken. Iedereen die er zit is voor Zweden op 3 Italianen na. Dat is voor hen wel zielig. Uitslag 1-1. Wel ideaal dat hotel, want ze schenken er gratis koffie en thee en we kunnen er tv kijken.

Ondanks dat het nog steeds regent gaan we toch rijden, anders zien we helemaal niets van de omgeving. We hadden gehoopt dat het mooi weer zou zijn want we willen graag wandelen naar de Preikestolen. Dit is een rit van ruim 7 uur met een wandeling van 5 uur maar we hebben toch besloten om niet zo vroeg weg te gaan en deze rit voor morgen te bewaren.
Vandaag gaan we voor iets korters. We rijden de 9 door Hovden naar Flateland. Het landschap hiertussen is weer compleet anders dan dat we hiervoor hebben gezien. Veel stenen en bomen met kleine riviertjes, echt schitterend.
Dan nemen we de 45 richting Dalen. Volgens de borden is dit een tolweg maar we zien nergens een huisje om de tol te kunnen betalen.

Bij het kruispunt met de 38 besluiten we de route nog wat te verlengen. Dit blijkt een goede keuze want bij het eerstvolgende waarschuwingsbord voor elanden zien we er 3, en we hebben ze ook nog allemaal op de foto. Dit maakt de dag wel goed.
In Varden maken we een stop bij een cafeetje waar we echt een overheerlijke hamburger eten. Met mayonaise, want volgens de eigenaar maak je Nederlanders pas echt blij als je ze mayonaise bij het eten geeft. In ons geval klopt dit zeker.

Via de 41, de E134 en de 45 rijden we weer richting Dalen. Om er te komen moeten we ook behoorlijk dalen en dit doen we via een paar steile haarspeldbochten. Dalen is in voorbereiding van een feestje. Overal staan partytenten en er is een kleine braderie op het plein. We nemen de bergweg via Mo naar de E134 en rijden zo weer terug naar Hovden. Na het eten van macaroni begeven we ons weer naar het hotel waar we naar de wedstrijd Nederland – Tsjechië gaan kijken, wederom met gratis koffie en thee.
De wedstrijd begon goed met al snel een 2-0 voorsprong maar Nederland zou Nederland niet zijn als ze dat dan ook weer uit handen geven en uiteindelijk verliezen ze met 2-3. Helaas zijn ze nu van Duitsland afhankelijk of ze doorgaan of niet.

Vroeg op (7 uur) want we willen toch kijken of we bij de Preikestolen kunnen komen. Helaas ligt ons huisje niet echt gunstig voor de rit ernaartoe. We rijden weer de 9 naar het zuiden en nemen bij Nomeland de bergweg richting Lysebotn. Bij Suleskar besluiten we vanwege de plensende regen dat we niet doorrijden naar de boot richting Oanes voor de 5 uur durende wandeling. In plaats daarvan proberen we de steile afdaling (800 meter over 8 km) naar Lysebotn en hopen dat daar een ferry naar Stavanger gaat. Voordat we in Lysebotn aankomen rijden we eerst door een bizar maanlandschap. De weg is smal maar dat is voor de noren geen excuus om er lekker op los te scheuren en vooral niet opzij te gaan tijdens het passeren. Er zijn er maar een paar wel zo beleeft om af te remmen of te stoppen op de daarvoor beschikbare uitwijkplaatsen, maar we verdenken die ervan dat dit toeristen in een huurauto zijn.



Het is half 12 als we bij Lysebotn zijn aangekomen. Er gaat inderdaad een ferry, 1 maal per dag om 3 uur en je moet als je met de auto wilt van te voren boeken. Er staat een telefoonnummer bij, maar we hebben weinig zin om in dit gehucht 3,5 uur door te brengen in de regen. Bovendien kom je pas om 7 uur ’s avonds aan in Stavanger en dan is het nog een heel eind terug naar Hovden zo’n 4 uur.
Dus dezelfde weg terug. Onderweg eten we, als het eventjes droog is, nog een boterhammetje bij een klein plaatsje met zilversmederijen. Om ongeveer 4 uur zijn we terug van een rit nergens naartoe. Maar we hebben wel door mooie landschappen gereden. Vandaag moet ook de koffer weer worden ingepakt want we gaan morgen aan de terugreis naar huis beginnen.

• Top
• Europa