Sharon's Serenity en Webers Joy / Witches Hut

Bijtijds op voor de bootduik van vanmorgen. We zijn met 8 duikers. Op de kant bouwen we onze setjes op. Dan gaat alles in de boot en mogen wij er ook in. We varen naar de overkant, naar het eiland Klein Bonaire.

De duikstek waar we stoppen is Sharon’s Serenity. Na een korte briefing van Roeland worden de buddyparen ingedeeld en kunnen we via een achterwaartse rol het water in.
In het begin volgen we Bart maar na een tijdje zwemmen we zelf een stuk vooruit. Er zijn nog 2 andere buddyparen die dat ook doen en zo zwemmen we een tijdje achter elkaar aan. Het rif ziet er mooi uit.

Voor ons is een buddypaar (team Belgie) iets aan het fotograferen. Als ze klaar zijn nemen wij ook een kijkje. Het blijkt een ballon egelvis te zijn. Die hadden we nog nooit gezien. Erg leuk.
Op weg terug naar de boot worden we, eveneens door team Belgie, gewezen op een voorbij zwemmende eagle ray.
Je kan dus wel spreken van een geslaagde duik.



Full speed varen we weer terug naar Wannadive. Hier liggen we nog even op het strandje en gaan dan naar huis om te lunchen.

’s Middags staat er nog een duik op het programma. Deze doen we bij Webers Joy / Witches hut. We zien 3 egelvissen. Zo zie je ze nooit en zo zie je ze bijna elke duik.

’s Avonds eten we bij Mona Lisa in het centrum van Kralendijk. Niet goedkoop maar wel erg lekker.

Hilma Hooker en nachtduik bij Buddy's Reef

Vanmorgen gaan we een diepe duik maken bij de Hilma Hooker. We zwemmen naar de eerste boei. Dan zwemmen we nog even door totdat we het wrak zien liggen en zwemmen er overheen.
Dan beginnen we aan een vrije afdaling naar 24 meter. Hier doen we netjes 4 minuten over.
We worden verwelkomd door een baracuda.
Dan gaan we het wrak verkennen. Vorig jaar hebben we deze duik ook gedaan maar dan met perslucht. Nu doen we het met nitrox en hebben we langer de tijd om op deze diepte rond te kijken. Dat is goed te merken.

We zwemmen rond het schip. Het ligt op zijn kant waarbij de bovenkant van het schip dieper ligt dan de onderkant.
Aan de onderkant zijn 2 franse keizersvissen op hun kop aan het zwemmen.
Ik maak er een filmpje van. Het ziet er raar uit.
Ook is er een Sergeant Majoor die, als ik in de
buurt kom, zenuwachtig heen en weer gaat zwemmen.


Als we boven het schip zwemmen zien we heel veel visjes op hun kop wat begroeisel van de boot af eten. Rene probeert ze na te doen door ook op zijn kop te gaan zwemmen. Ziet er raar uit.

Dan is het al weer tijd om naar de kant te zwemmen. We komen redelijk goed uit en lopen voorzichtig weer de kant op. We ruimen de spullen op en leggen onze handdoeken nog even op een klein stukje zand om te picnicken en te zonnebaden.

Op de terugweg rijden we nog even langs de supermarkt om eten voor vanavond te halen. Vanwege de nachtduik eten we thuis. Er staan hamburgers op het menu.

De rest van de middag hebben we lekker vrij om aan het zwembad te liggen lezen in de zon. Er moet natuurlijk ook aan de kleur worden gewerkt.

De hamburgers smaakten lekker en om kwart voor zeven is het dan weer tijd om naar
Buddy’s Reef te rijden voor de nachtduik.
Eerst gaan we op zoek naar het zeepaardje en zowaar we vinden hem nog ook. Een aantal foto‘s gemaakt en dan weer verder op weg.

We zwemmen een tijdje naar links als er ineens een karetschilpad onder ons door komt zwemmen. We volgen hem een tijdje terug en worden daarna ook nog vergezeld door 2 tarpons. Die zwemmen ook rustig met ons mee. Dan komen we ook nog een murene tegen en het feest is compleet. Echt een super duik.

Vermoeid komen we na 55 minuten weer terug bij de trap van Buddy’s.
We spoelen onze spullen en gaan voldaan weer terug naar ons huisje.

Vista Blue en 1000 Steps

Vandaag gaan we voor de verandering weer eens duiken. De eerste stek die op het programma staat is in het zuiden bij Vista Blue. Hier zien we het bekende spul. Mooi maar niet spectaculair.
Na de duik zitten we nog even in het zand onze krentenbol te delen met de bietsende hagedissen.



Dan nog even terug naar het huisje voor een lunch en dan door naar de volgende duikstek. Rene kiest voor 1000 steps.
Het rif is hier erg mooi en heeft een gemakkelijke instap via het strand (als je de trap niet meetelt).
Het is een leuke duik en we zien nog een kleine gevlekte murene.

Thuisgekomen alles weer spoelen. Ik til Rene zijn vest op en vindt hem wel aan de lichte kant. Dat klopt want het blijkt dat hij een loodpocket kwijt is. We zoeken alles na maar hij is niet te vinden. Rene is ook nog even teruggereden naar de duikstek om daar te kijken, maar helaas levert dat ook niets op.
En of dat nog niet genoeg is is ook zijn duikcomputer stuk gegaan. Waarschijnlijk is er water in gekomen en het uurwerk werkt niet optimaal meer. Besloten om er maar niet meer mee te gaan duiken om verdere schade te voorkomen. Morgen kijken of we voor de verdere duiken nog een computer kunnen huren bij Wannadive.
Vanavond eten we bij restaurant Sense tegenover het Van de Valk resort. Van Wilfried hebben we gehoord dat daar een goede dj draait vanavond. Hij had hem gisteren namelijk gezien bij It Rains Fishes. En dat was wel een feestje.



Aangekomen bij Salsa staat er heerlijke lounchmuziek op. Later komt inderdaad de dj John Dowm en ook hij draait lounchmuziek. Dit wordt echter opgeleukt door een saxofonist en later nog door een gitarist en een percussionist.



We hebben ons eten op en dan begint inderdaad het feestje. Lagen we de vorige dagen nog rond half 11 op ons bed, nu staan we lekker op de dansvloer. Het is dan ook half 2 eer we weer bij ons huisje aankomen. Vermoeid van een hele leuke avond gaan we naar bed.

1000 Steps en Bachelors Beach

Ik schrik wakker van geluiden in de woonkamer. Rene ligt naast me dus dat klopt niet. Als ik naar de slaapkamerdeur loop gaat hij ineens open. Het is de schoonmaakster en we schrikken er allebei van. Het is half negen dus wel een mooie tijd om eruit te gaan. Wij gaan bijkomen op het terras als de schoonmaakster haar werk doet. Daarna maken we ontbijt en gaan we langzaamaan richting Wannadive. Daar regelen we een computer voor Rene en we kunnen weer op pad.

Onze eerste stek wordt opnieuw 1000 steps. Want stel je voor dat we toch nog zijn loodpocket terug vinden...
Natuurlijk is dit niet het geval maar we zien wel een schildpad dus het is een geslaagde duik.



Terug in het huisje gaan we na de lunch nog even op bed liggen en we vallen vrij snel in slaap. Rond een uurtje of 4 worden we wakker en we besluiten toch nog een duik te gaan maken bij Bachelors Beach. Rene is aardig wakker maar ik loop een beetje slaapdronken in de rondte. Gelukkig is het opbouwen van onze setjes routine aan het worden dus op de automatische piloot komt het wel goed.
Eenmaal in het water ben ik gauw wakker en flink op dreef. De duik is nog maar net begonnen of we zwemmen bijna tegen 2 adelaarsroggen aan.



Nog maar net hiervan bekomen zie ik een murene. Hiervan zien we er in deze duik in totaal 3. Ook zien we nog 3 goudgevlekte slangalen en een langoestine. Het is een druk duikje en na afloop genieten we van de duik en de zonsondergang.



Het is een druk duikje en na afloop genieten we van de duik en de zonsondergang.



Daarna snel spoelen en omkleden voor een hapje eten. We hadden het plan om bij Argentijns steakhouse Patagonia te gaan eten, maar daar zit het al helemaal vol. Dan pakken we toch maar de auto richting het centrum en gaan we eten bij Salsa. We hebben een tafeltje boven en het is gezellig en lekker.

Red Slave en Windsock

Ook vanmorgen doen we rustig aan. We zijn wat later ons bed uit en gaan pannenkoeken ontbjten bij de Wannadive hut. Daarna nog wat boodschappen gehaald bij Cultimara en dan op weg om flessen te halen bij Wannadive. Echter doordat er momenteel een aantal grote groepen van duikverenigingen zijn zijn de grote flessen nitrox al op. Er staan alleen nog een paar 10 liter flesjes. We nemen er toch maar 4 mee want we hebben weinig andere keus en gaan dan richting het zuiden naar Red Slave.
Van 2 Duitse mannen die net terug zijn van de duik hoor ik dat het zicht wat minder is door opgewarreld zand maar dat er weinig stroming staat. Eenmaal in het water zien we dat het klopt wat ze hadden gezegd.

Als snel zien we een schorpioenvis en Rene wijst nog op een egelvis die in de verte zwemt. Dan zie ik opeens een soort van groen palmblad liggen. Dat is raar dat klopt niet. Eens even kijken. En ja hoor het blijkt de staart van een grote groene murene te zijn. Erg gaaf. Verder zien we nog een aantal erg grote vissen.
Het is een leuke duik maar helaas door de 10 liter flesjes iets korter dan normaal.



We hebben eten, drinken en een boekje meegenomen dus we gaan lekker bij Windsock aan het strandje liggen.
We hebben al gehoord dat hier op het rif een geel zeepaardje moet zitten. Door een aantal mensen op het strandje wordt dit bevestigd en we besluiten op zoek te gaan.



En ja hoor na een korte zoekactie hoor ik Rene naar me roepen (voor zover dat gaat met een automaat in je mond) en ik zwem er met de fotocamera in de aanslag op af. Het zeepaardje zit op een lastige plaats maar het lukt me toch nog om het beestje op de gevoelige plaat vast te leggen.
Verder zien we nog een langoestine en een goudgevlekte slangaal. Wederom weer een geslaagde duik.



Avond eten doen we vandaag bij It Rains Fishes. Een goede keuze.

Lac Cai en Ebo's Reef

De laatste duikdag is aangebroken. Maar dat wordt wel weer een hele gave want Lac Cai staat weer op het programma.
Maar bij het vertrek vanaf Wannadive heeft Bart wel zijn twijfels of de duik wel door kan gaan. We zijn met drie duikers (Jan, Rene en Sandra) vandaag en we halen Bart over om in ieder geval naar de duikstek toe te rijden om ter plaatse te beslissen wat we gaan doen.
Aangekomen bij Cai zijn de twijfels van Bart nog steeds niet weg. Zeker als hij ziet hoe het met het zicht gesteld zal zijn. Maar hij heeft geen alternatief voor deze duik dus tja dan toch maar het water in.

Eenmaal onder water is het zicht inderdaad niet al te best en door de sterke stroming zijn we ook nu weer snel de baai uit en bij de muur aangekomen. Maar wat is deze duik toch geweldig. We zien bijzonder veel eagle rays. Op een gegeven moment komen er zelf 5 in een formatie voorbij.




Daarnaast ook nog 5 schildpadden en een groene murene. Wat wil je nog meer. Geweldig.
Helaas komt ook aan deze duik weer een eind en deze keer moeten we ons flink aan de rotsen voorttrekken om bij de kant te komen. Het is lastig als je daarbij een paar keer de verkeerde rots pakt oftewel een steen die los ligt waardoor je weer opnieuw kunt beginnen. Maar langzaamaan komen we dichterbij de kant en zwemmen we boven water verder.

Dat is wel lastig omdat er 5 surfers zijn die er een sport van maken om zo dicht mogelijk langs ons heen te surfen. Irritant maar ja wat doe je eraan. Op een gegeven moment komt Sandra met een vin vast te zitten in een vislijn. Gelukkig kan ze zich los maken en komt toch nog aan de kant. Kortom een duikje voor gevorderden maar zooooo gaaaaaf.




Terug bij Wannadive willen we onze laatste duikdag toch nog volledig benutten en we besluiten de laatste twee plaatsjes op de boot te reserveren. Tot die tijd gaan we nog even eten en relaxen.

Er staat een behoorlijke wind en stroming. Omdat dit een stromingsduik wordt gaat Jeff mee als schipper en zorgt ervoor dat als we klaar zijn met de duik de boot op ons ligt te wachten. Onno is de dive master en nog andere een jongen is hiervoor in opleiding. Zij hebben vandaag de leiding. Het te water gaan gaat erg rommelig. De leiding heeft niet echt overzicht en doen behoorlijk ongeorganiseerd. Wat een verschil met de eerste bootduik die we hier gemaakt hebben. Maar uiteindelijk liggen we allemaal in het water en kunnen we de duik beginnen.

Het is een aardige duik maar niet bijzonder. Geen nieuwe dingen gespot. Op een gegeven moment zien we nog wel een schildpad heel in de verte maar dat was het wel.



Na de safety stop gaan we richting de boot. Ook dit gaat erg ongeorganiseerd en aangezien we weinig instructie hebben mee gekregen zijn er een aantal duikers die achterlangs de boot zwemmen wat gevaarlijk kan zijn vanwege de schroef.
Jeff probeert nog het een en ander in goede banen te leiden en schreeuwt zijn instructies over het water.
Uiteindelijk zijn we allemaal weer boven water en aan boord dus de duik is geslaagd.



Voor de laatste keer spoelen we onze spullen en gaan we eten bij Richards restaurant. De entree, de kaart en het hoofdgerecht vallen echter wat tegen en we besluiten al snel dat we vlug de rekening betalen en koffie en thee met heerlijke zelfgemaakte bonbons aan de bar van de Yacht Club gaan eten. Toch nog een goede afsluiting.

De laatste dag

De laatste dag en we mogen niet meer duiken. Dus doen we 's-ochtend nog wat laatste kleine dingetjes zoals de geboekte duiken bij Cai en met de boot afrekenen, de wagen aftanken en de laatste boodschapjes. En dan moet er natuurlijk nog wel even verder aan de kleur worden gewerkt. En de boeken moeten worden uitgelezen. Dit doen we lekker aan het zwembad van de yachtclub.
's avonds de koffer ingepakt want morgen gaan we met het vliegtuig terug naar Nederland en zit de vakantie er helaas weer op.

• Week 1 (2009)
• Top
• Amerika