Aankomst, checkdive Front Porch en Andrea 2

Vanwege enkele vluchtwijzigingen van de KLM vliegen we op woensdag 8 april om half twaalf ‘s-avonds naar Bonaire. Dit is een dag eerder dan in eerste instantie de bedoeling was maar het was de beste keus uit de opties die ons werden aangeboden.
Alex brengt ons weg. We zijn 3 uur voor vertrek aanwezig en de incheckbalies zijn al open. We zijn direct aan de beurt. Omdat we exra bagage hebben ingekocht vanwege onze duikbagage moeten we dit ook nog afrekenen. De bagage wordt ingecheckt en wij lopen naar de kassa. Daar moeten we het dubbele tarief afrekenen omdat we de bagage in 2 tassen hebben meegenomen en dit als 2 uitrustingen wordt beschouwd in plaats van 1x 20 kilo. We zijn het er niet mee eens maar maken geen kans er onderuit te komen. We besluiten het bedrag te betalen en er als we thuis zijn maar een brief aan te wagen.
Het wachten duurt lang maar uiteindelijk zitten we in het vliegtuig en zijn we onderweg. Dankzij een slaappil kunnen we toch nog een uurtje of vier slapen dus dat scheelt al bijna de helft van de vlucht. Eenmaal geland duurt het nog een hele tijd eer we door de douaneformaliteiten zijn en daarna nog door de bagage controle.
We lopen naar waar we vorig jaar de auto hebben gehaald maar daar blijkt het gesloten te zijn. Dus weer terug naar de luchthaven en dan verder naar het andere gebouwtje. Daar hebben we meer geluk en we krijgen een zilvergrijze Mazda double pick-up mee.

De weg naar de Yachtclub is bekend en als we om kwart over vier ’s nachts aankomen zitten Wilfried en Tika al op ons te wachten. We hebben deze keer appartement 1 maar ziet er gelijk uit als het appartement 3 waar we vorig jaar in zaten. Het voelt als thuiskomen. We wensen Wilfried nog een goede nachtrust toe en gaan toch maar even de koffer uitpakken.
Dan nog even l ekker douchen en dan naar bed.
Het lukt ons niet de slaap te vatten en om half zeven staan we er dus weer vrolijk naast.
Om acht uur gaat het restaurant op voor het ontbijt dus wachten we daarop. We maken kennis met Rick die samen met zijn vriendin het restaurant gedeelte voor hun rekening nemen. Hij maakt een lekker ontbijtje klaar en dat komt goed uit want we hadden een behoorlijke trek.
Na het ontbijt lopen we naar Jolanda om de incheckformaliteiten af te wikkelen.
Dan is het tijd om boodschappen te gaan doen. We moeten wel inslaan want op goede vrijdag en met pasen zijn de winkels gesloten.

Het volgende punt op het programma is de checkdive bij Wannadive Eden Beach. Rob zorgt voor de formulieren en na het invullen hiervan en de aankoop van de verplichte Stinapa pas zijn we klaar voor de eerste duik op het huisrif.
We schrikken een beetje van de kwaliteit van het rif. Er is heel veel beschadigd door de orkaan Omar die vorig jaar oktober over Bonaire is gegaan. Halverwege de duik komen we bij een wrakje waar we een tijdje omheen zwemmen tot het tijd om weer terug te gaan. Teruggekomen bij Wannadive pak ik nog een kilootje lood extra omdat ik die aan het einde van de duik toch wel nodig heb om onder water te blijven. Rene heeft genoeg aan de zeven kilo die hij nu heeft.



Terug in ons huisje maken we een lunch klaar en verzinnen we waar we onze 2e duik willen gaan maken. Het wordt Andrea 2. Hier hebben we vorig jaar een schildpad gezien. Hopelijk hebben we dit jaar ook dat geluk.
Het omkleden gaat ons steeds gemakkelijker af. Alle spullen hebben een vast plekje gekregen en de tropenpakken die we hebben zijn lekker soepel. Het is een klein stukje lopen van de auto naar de waterkant.



Eenmaal onder water zien we een vis die we nog niet eerder hebben gezien. Bij thuiskomst opgezocht op de vissenkaart en het blijkt een gevlekte riddervis te zijn. We zien ook heel veel flamingotongen. Op een takje zaten er wel vijf.
Voor de rest komt het bekende spul aan papegaaivissen en andere soorten voorbij.
We merken dat we verwend zijn.



Ook hier zijn we nog niet zo te spreken over de kwaliteit van het rif. Hopelijk wordt dat nog wel beter op andere plaatsen. Vanwege de vermoeidheid van de vlucht enzo merken we dat we het koud krijgen en ook veel kramp hebben. We besluiten weer terug naar de kant te gaan. Op het einde van de duik zie ik nog een schorpioenvis liggen in het zand. Nog even snel wat fotootjes en dan weer naar ons huisje om de spullen te spoelen en een lekker douche te nemen.



We kleden ons om en rijden naar Captain Don’s Habitat om een hapje te gaan eten bij de Rum Runners. Het terras aan zee heeft een mooi uitzicht. We merken wel dat we moe zijn en dat halverwege het etentje onze ogen al dicht willen vallen.
Geen tijd voor dessert maar snel naar ons bedje waar we om negen uur als een blok in slaap vallen.

The Lake en Karpata

Uiteraard vanmorgen weer vroeg wakker. Onze biologische klok is nog een beetje in de war.
Omdat we gisteren boodschappen hebben gedaan kunnen we vanmorgen lekker op ons eigen terras ontbijten. We worden vergezeld door een aantal mooi gekleurde vogeltjes die ook een hapje mee willen eten.
Na het ontbijt is het weer dezelfde routine. Flessen halen bij Wannadive en naar de duikstek rijden.


Vanmorgen duiken we in het zuiden van Bonaire. We hebben de duikstek the Lake uitgekozen. The lake is een dubbelrif. We zien een aantal grotere vissen zwemmen. Het rif ziet er schitterend uit. Stukken beter dan de twee waar we gisteren hebben gedoken. Waarschijnlijk komt dat ook doordat dit rif een stuk dieper ligt. We zien nog een egelvis zwemmen maar hij is behoorlijk schuw en zodra hij doorheeft dat wij hem hebben gezien gaat hij er als een speer vandoor. Als met al een leuk duikje.


We zijn weer bijtijds terug bij de Yachtclub en gaan daar lekker aan het zwembad liggen zonnebaden. We moeten goed smeren want een verbrande huid kun je niet echt gebruiken met die strakke duikkledij. We vermaken ons prima met een boekje, i-pod en een zak chips. Aan het einde van de middag is het natuurlijk wel weer tijd voor nog een duik. Deze zal in het noorden zijn. We willen in eerste instantie bij the Cliff duiken maar we kunnen er niet echt komen. Dus rijden we verder door naar boven.


Uiteindelijk komen we uit bij Karpata. Hier kleden we ons om en gaan we te water. Het is niet een heel gemakkelijke instap maar het gaat ons gelukkig goed af. Ook hier is het rif weer schitterend. We zien weer een riddervis, een pauwbot en een barracuda.
Ook zien we een lettervijlvis. Die hadden we nog niet eerder gezien.

Na de duik rijden we het eiland rond en brengen we onze flessen terug naar Wannadive. Daar zetten we onze namen op het bord om dinsdag te gaan duiken bij Lac Cai. Het wordt namelijk hoog tijd voor wat roggen en schildpadden. Maar we blijven hopen dat we die in de komende dagen ook zullen spotten.

Voor het eten rijden we naar het centrum. Daar is bij La Guernica nog een plaatsje op het terras en genieten we van een heerlijke maaltijd. We houden het vanavond een uurtje langer uit dan gisteren en liggen om kwart over tien op bed.

Margate Bay en nachtduik bij Buddy's Reef

Vanmorgen lekker pannenkoeken ontbeten bij de Wannadive hut. Daarna door naar een andere supermarkt waar we nog niet eerder zijn geweest. Hier hebben ze met name producten van het Jumbo huismerk. We halen nog wat spullen voor het paasweekend en ook meteen de flessen voor onze duiken van vandaag.

Het plan is om te gaan duiken bij White Slave echter vinden we de instap daar niet zo gemakkelijk en we besluiten daarom 1 stek verder te gaan duiken bij Margate Bay.
Er staat behoorlijk wat stroming en we zwemmen een stuk er tegenin.
Echter op de terugweg hebben we ons iets te ver door laten voeren waardoor we een stukje terug naar de auto moeten lopen en een wat lastigere uitstap hebben.
Vandaag was een honingraat koffervis het slachtoffer van onze fotowoede.
Het was lastig maar hij staat erop.



De rest van de middag brengen we door aan het zwembad. Omdat er vanavond een nachtduik op het programma staat koken we zelf en eten we een lekkere kippenpoot met wat pasta erbij.
Bij Buddy’s Reef kleden we ons bij schemer om. We spreken nog wat andere duikers die ook een nachtduik gaan maken en zij weten een zeepaardje te vinden. Zij gaan er wat foto’s van maken en vinden het oké dat we ze volgen. Ze vinden hem al snel en terwijl zij aan het fotograferen zijn zien wij onze eerste murene van de vakantie. Als zij klaar zijn met de foto’s gaan wij bij het zeepaardje kijken. Echt een gaaf gezicht.



De verdere duik worden we begeleid door twee jagende tarpons. Uitkijken dus waar je je licht op schijnt. Dit geldt trouwens ook voor een hongerige snapper die dankzij mijn lamp een feestmaal te pakken kreeg.
Door het heen en weer zwemmen waren we een beetje de weg kwijt geraakt en uiteindelijk gaan we maar even boven water kijken waar we zijn. We zwemmen voor het restaurant Rum Runners dus we moeten nog een behoorlijk stuk terug zwemmen. Dat doen we en uiteindelijk zien we het trappetje van Buddy’s. Het was een leuke duik.

We praten nog wat na over het zeepaardje en de murene die we hebben gezien. We horen dat er vorig jaar een sterfte onder de murenes heeft plaatsgevonden door een ziekte. Dat verklaard we er nu zo weinig zien.
We spoelen onze spullen bij Buddy’s en brengen onze flessen terug bij Wannadive.
Dan weer terug naar ons huisje waar we lekker op ons terras nog wat lezen. Vanavond weer een uurtje langer opblijven. We komen als een beetje in ons ritme.

Red Slave en Windsock

Hoewel nog niet helemaal want ook nu weer om zeven uur wakker. Rustig aan en we ontbijten in het restaurantje. Ze hebben er deze keer een buffet van gemaakt want er is een grote groep gasten aangekomen die ook allemaal komen ontbijten en dan is een buffet gemakkelijker.
We rijden naar Red Slave. Het lijkt erop dat het rustige duik wordt maar niets is minder waar. Er staat een behoorlijke stroming. We hebben een kleine discussie over welke kant we op gaan en starten uiteindelijk tegen de stroming in. Rene gebaart dat hij twee schildpadden ziet maar ik kan ze nergens vinden en hij ook niet meer. Wel zien we hele scholen makrelen zwemmen.

Op een gegeven moment raakt Rene in paniek. Ik heb geen idee waardoor maar we houden even stil en na een tijdje gebaard hij dat het wel weer gaat. Hij wil niet de duik afbreken en naar de kant gaan maar een minuut of tien met de stroom mee zwemmen en dan ondiep terug. Dat doen we dan ook.
Eenmaal weer aan de kant bleek dat hij vermoeid werd van het zwemmen zonder het idee te hebben dat hij vooruit kwam en daar kon hij niet goed tegen. Daarnaast was hij ook wat misselijk dus dat hielp ook niet echt mee. Volgende keer beter.



We halen thuis wat broodjes en gaan op het strandje bij Wannadive Windsock liggen. Hier gaan we ook onze volgende duik maken. Maar eerst even lekker in de schaduw liggen relaxen. Rond half drie gaan we onze setjes opbouwen en is het tijd om te gaan duiken. Dankzij de trap en de zandvlakte is het een makkelijke instap. Het is een stukje uitzwemmen om naar het rif te gaan. Het is een saaie duik en er staat een beetje stroming. Op de terugweg zien we nog een barracuda die een tijdje bij Rene blijft hangen. Dan gaan we op zoek naar onze marker, 2 grote tonnen vlak voor de ingang van Windsock. We vinden ze en komen recht voor de trap boven water.



We spoelen hier meteen onze spullen zodat we thuis gelijk op kunnen hangen.
Een snelle douche, omkleden en dan richting het centrum.We wilden eigenlijk bij Mona Lisa restaurant gaan eten maar die is gesloten. Bij het City cafe hebben ze nog wel een tafeltje voor ons en genieten er van een heerlijk hoofdgerecht en een nog lekkerder toetje (witte chocolade cheesecake).

Nukove en Sponge Bob City

Vandaag een klein beetje uitslapen (dwz Rene). Ontbijten doen we op ons terras en dan gaan we op pad.
De eerste duik gaan we in het noorden maken. Boven de Bopeck zijn 2 duikstekken. Om er te komen moet je over een onverharde weg door het heuvellandschap. Na flink wat gehobbel en gebobbel komen we aan bij een vuurtorentje. Hier genieten we wat van het uitzicht en rijden dan weer verder.



We vinden de 2e duikstek Nukove. De instap ziet er lastig uit maar dat houdt ons niet tegen. We bouwen onze setjes op en klauteren naar de waterkant. We moeten heel wat stenen over eer we in het water liggen maar het gaat goed.

Dan de volgende hindernis. De boei ligt een behoorlijk stuk zwemmen van de kant af. In principe heeft Rene een hekel aan uitzwemmen aan de oppervlakte maar deze keer doet hij mee. Achteraf viel het best wel mee. Er staat weinig stroming en we zijn vrij snel bij de boei. Hier maken we een vrije afdaling naar 8 meter en de duik kan beginnen.


Het is een mooi rif en zien vooral het bekende spul. Als ik een foto wil maken zie ik dat er condens zit voor de lens. Shit, gelukkig is ons toestel van zichzelf ook nog waterdicht dus we maken ons niet echt grote zorgen. We houden in de gaten of hij niet verder volloopt en duiken verder. Dan ziet Rene een gigantische langoestine. We zwemmen ernaartoe en de langoestine zit in grote twijfel… moet ik vluchten of moet ik aanvallen. Hij doet van allebei een beetje en na een paar foto’s (in de hoop dat het toch nog wat wordt ondanks de condens) en een filmpje laten we hem weer met rust.


De safetystop maken we als we terug zijn bij de boei. Dan zwemmen we het grootste deel terug naar de kant onder water. Dat is toch wel het gemakkelijkste.

Bij terugkomst aan de kant blijkt dat onze auto is doorzocht. We missen gelukkig geen spullen maar het is wel een bizare gewaarwording in de middle of nowhere. We hobbelen weer terug naar de Yachtclub en ruilen onderweg nog even onze lege flessen om voor volle. Dan even lunchen het fototoestel in orde maken en ook nog even slapen. Als we wakker worden besluiten we toch nog een 2e duik te gaan doen.
Deze doen we dichtbij huis. Aan de overkant zit de duikschool van Dive Friends Bonaire / Yellow submarine. Zij schijnen een mooi huisrif te hebben dus dat gaan we dan even bekijken. De instap is in ieder geval een stuk gemakkelijker dan vanmorgen. Vanaf het strandje geleidelijk aan over het zand naar beneden. Er zijn genoeg herkenningspunten om we goed terug te komen en ook nu gaan we weer linksaf het rif over.



Hier zien we een murene. Hij zit best wel verscholen en laat zich niet verleiden om eruit te komen. Na een beetje in allerlei bochten zwemmen kan ik toch nog een redelijke foto van hem maken. Verderop heeft een gele trompetvis het op Rene zijn lamp voorzien. En volgt ons een hele tijd. De duik zit er bijna op als we nog een schorpioenvis tegenkomen.
Dan zien we onze herkenningspunten en gaan we de kant weer op. Het gaat al schemeren als we ons omkleden.

Bij de yachtclub onze spullen spoelen en zelf ook snel onder de douche. We komen erachter dat we niet genoeg benzine hebben om morgen naar Lac Cai te rijden. In het boekje lees ik echter over een benzinestation die tot 21:00u open is. Dus rijden we daar voor het eten nog even langs.
Eten doen we bij Will’s grill. Het hoofgerecht is heerlijk maar ook hier weer een supertoetje gegeten een warm chocolate chip cookie met een bolletje vanille ijs, een glaasje met kalua room en een lepeltje met chocolade dip.

Teruggekomen in ons huisje nog een bakje koffie gezet en op ons huiselijk gezellige terras opgedronken. Gisteren is namelijk onze buitenverlichting kapot gegaan en nu hebben we de schemerlamp maar buiten gezet. Morgen maar een nieuw peertje regelen.

Lac Cai

Vanmorgen moeten we vroeg op. Vandaag staat namelijk een duik bij Lac Cai op het programmma. Dit was vorig jaar onze meest fantastische duik en we verwachten er ook deze keer veel van.

Normaal gaan er maximaal 4 mensen mee op deze duik maar gisteren zagen we op het bord dat er al 6 mensen hun naam bij hadden gezet. We zien wel hoe dat verloopt.
Als we om 8 uur bij Wannadive Eden Beach aankomen worden we verwelkomt door een groep van ongeveer 30 dolfijnen. Dan begint je dag wel goed kan ik wel zeggen. Dat belooft wat voor de rest van de dag.
We maken kennis met James. Een canadees die zich ook heeft ingeschreven voor de duik bij Cai. De rest komt niet opdagen en dus vertrekken we om kwart over acht met Bart richting het oosten.

We starten met de briefing. Bart verwacht een zware duik gezien de windrichting en het weer. We kleden ons om en gaan het water in. Al snel krijgt de stroming ons te pakken en we worden de baai uitgezet. Onderweg zijn een aantal agressief jagende tarpons bezig een lekker maaltje voor zichzelf te vangen. Gelukkig horen wij daar niet toe.
Uiteindelijk komen we bij de muur waar Bart al snel een schildpad spot. En vrij kort daarna nog een.
Bij het 2e rek zit Rene halverwege zijn lucht en dus is het tijd om terug te gaan. We zijn nog niet onderweg of er komt een hele school met adelaarsroggen langs. Toch nog maar even naar beneden voor een foto. We genieten van het uitzicht maar dan is het toch echt tijd om terug te zwemmen. Er komt nog een schildpad langs om ons gedag te zeggen en dan gaan we de kom weer in en worden we verwelkomt door de stroming.



Bart wil net gaan uitleggen dat we ons weer moeten voorbereiden om ons voort te trekken aan de rotsen als de rots waar hij dit mee voordoet aanvalt. Dat wil zeggen er zit een groene murene onder die uithaalt naar zijn hand. Hij kan hem nog net op tijd terugtrekken. De stroming valt uiteindelijk wel mee en we komen weer met zijn viertjes terug aan de kant.
Dit was echt wederom fantastisch en smaakt naar meer. Dus teruggekomen bij Wannadive hebben we meteen onze namen weer op het bord gezet voor volgende week.



Vandaag geen 2e duik meer want de vorige kan toch niet overtroffen worden. Dus we halen wat boodschappen en gaan de rest van de middag lekker aan het zwembad liggen bakken.


’s-Avonds gaan we eten bij de Tipsy Seagull. Een romantisch restaurantje aan de zee op het Plaza park. Het is even zoeken en we vinden het uiteindelijk als we een kaartje krijgen van de receptie van het park.
Het is niet druk en er is nog een mooi tafeltje aan het water.
Met de voetjes in het zand genieten van een heerlijke maaltijd.
Dat is pas vakantie.

Funchi en Boca Slagbaai

Vanmorgen hebben we rustig aangedaan. Vier flessen gehaald bij Wannadive en naar het noorden gereden. Vandaag gaan we duiken in het Washington Slagbaai park. Onze eerste duik gaan we maken bij Funchi. De instap is lastig met al die stenen. We zwemmen een klein stukje uit en gaan dan onder water. Eenmaal aangekomen bij het rif gaan we op 22 meter naar rechts. Het rif ziet er schitterend uit echter qua vissen is het het bekende spul. Wel zien we nog een murene en een nieuwsgierige egelvis.
Op de terugweg is er toch wel een flinke stroming en we gaan hard door onze lucht heen. Op een gegeven moment besluiten we toch maar eens te gaan kijken hoe ver we nog moeten. Toch wel een aardig eindje. Dit doen we toch maar boven water.

Na de duik gaan we picnicken onder de bomen. Onze lunch moeten we wel delen met talloze hagedisjes. Ze lopen zelfs over je been omhoog om maar bij de lekkere hapjes te kunnen komen. En sommigen eten uit je hand.



We rijden verder door het park en gaan nog een duik maken bij Boca Slagbaai. De instap is redelijk gemakkelijk maar het rif is moeilijk te navigeren. We hebben een aantal keer dat we denken dat we de goede kant op zwemmen maar het kompas geeft een andere koers aan. Het kompas heeft gelijk.
We zien al snel een gigantische papegaaivis. Zo groot hebben we die nog niet gezien.
Een schorpioenvis en een murene volgen al snel en ook een egelvis is weer van de partij.
Eenmaal weer aan de kant eten we nog een lekker ijsje voordat we weer een stuk gaan hobbelen over de onverharde paden richting de uitgang.



’s-Avonds eten we in het restaurant van de Yachtclub bij Rick en Kim. Het ziet er schitterend uit en beter nog het smaakt fantastisch. Ook het sfeertje is erg gezellig.

• Week 2 (2008)
• Top
• Week 2 (2009)