Safaga

We’re on a road to nowhere and we end in the middle. The middle of nowhere betreft in ons geval Magic Life Kalawi in Safaga waar we 11 dagen zullen verblijven.
Nadat we eerst een week lang thuis waren vanwege een flinke griep waren we gelukkig op maandag 4 februari 2013 genoeg opgeknapt voor een vliegreis naar Egypte. Om half 6 vertrokken we van huis en gelukkig reden we behoorlijk filevrij naar Schiphol. Op P3 stond de bus al klaar en nadat Rene mij met de koffers bij de bus had afgezet vond hij snel een parkeerplaats. Ook het inchecken ging soepel ondanks de 2 extra koffers met elk 15 kilo duikbagage. Nadat we de extra 30 euro hadden betaald kregen we onze instapkaarten en waren we klaar om te vertrekken.

De vlucht met Arkefly ging soepel aan ons voorbij. Helaas hadden we wel een tussenstop in Sharm el Sheik waardoor we wel een stuk later aankwamen. Maar gelukkig konden we al na 40 minuten weer vertrekken en kwamen we ruim voor de verwachte landingstijd aan op de luchthaven van Hurghada.
Bij aankomst ging alles in een stroomversnelling. Overal stonden mannetjes te roepen waar de kudde van Arke, Tui en Holland International naartoe moesten. Het kon dus niet missen. Eerst het visum betalen en dan de stempels halen. In no time stonden we bij de bagageband waar onze bagage al op ons stond te wachten. Door via nog meer roepende mannetjes naar de bussen. Wij hadden busje 27 en  nadat we de 4 andere personen op een ander park af hadden gezet moesten wij nog 45 minuten verder naar het zuiden rijden. De zon was inmiddels onder gegaan en op een gegeven moment doemden de lichtjes van het park al in de verte op.

Na de benodigde papieren te hebben ingevuld kregen we voor de verandering geen all inclusive bandje om. Er is hieromheen in geen velden of wegen een ander park te bekennen dus herkenbaarheid is hier niet noodzakelijk. De kamer is mooi en nadat we snel de koffers hebben uitgepakt en een schoon t-shirt hebben aangetrokken gaan we richting het restaurant. Het thema van vanavond was deep blue en dat hield in extra seefood. Heerlijke garnalen, zalm en een halve kreeft lagen al snel op mijn bord. Gelukkig was er aan de landdieren ook aandacht besteed dus Rene deed zich tegoed aan een lekker kippetje en beef. Wat wel een beetje tegenviel was de temperatuur.

Met kippenvel zaten we in de bar aan een warm bakje koffie en thee om het een beetje warm te krijgen. Een vestje is dus geen overbodige luxe.

Ondanks dat we best wel moe zijn en we eigenlijk op weg naar de kamer waren stoppen we toch nog even bij het theater. Het is in de openlucht maar ze hebben er warme dekens die je lekker om je heen kan slaan. Ondanks eerdere ervaringen met het entertainment in Egypte dat gewoon echt niet kan tippen aan de shows die je bij Iberostar ketens in Mexico en de Dominicaanse Republiek hebt moeten we toegeven dat deze show echt niet slecht was. Het was hier en daar wel wat onsamenhangend maar er zaten echt wel wat leuke en ook professionele elementen in. Met name de acrobatenact was van grote klasse.
Na de show nog een gebruikelijk praatje van een speaker die iedereen voorstelde. Ook de personen van de dagentertainment kwamen hier aan bod. En op weg naar buiten werden er lekkere cocktails  uitgedeeld. Toen was het echt tijd om richting ons bedje te gaan. Morgen maar eens bij daglicht kijken hoe het park is. Hopelijk is het dan wel lekker warm.

Verkopers op het strand

Ondanks het harde bed hebben we allebei lang en lekker geslapen. De zon is al op en we gaan eens een kijkje nemen bij het ontbijtbuffet. Rene vindt al snel de eitjesbakman en besteld een lekkere omelet. Ik heb de fruit en de muesli gevonden dus voor allebei een lekker ontbijt. Dan wisselen we onze kaartjes in bij de handdoekenman en met onze schone badlakens gaan we op weg naar het strand. We zoeken een mooi bedje vooraan in de zon en brengen hier de hele ochtend met gemak liggend op het strandbedje door met een goed boek. Helaas zijn wij ook gespot door de mannen met de boekjes. Die speuren het strand af naar nieuwkomers. Dat is niet zo moeilijk, want die zijn namelijk nog wit. Eerst komt de paardenman genaamd Sebastiaan. Hij kan ook een paar Nederlandse woordjes en dus horen we de komende dagen als we hem tegenkomen: heee Holland machtig prachtig. Ondanks dat Rene van zijn manueel therapeut geen paard mag rijden hebben we toch ineens een boeking voor donderdag om een uur langs het strand te rijden. Goeie verkoper, die Sebastiaan.

Vervolgens is daar de massageman. Ook een heel verhaal en Rene kreeg nog een kort voorbeeld van de massage die hem te wachten stond als hij een boeking maakte. Daar had hij wel zin in en dus een boeking gemaakt voor 2 uur vanmiddag. Toen kwam de schoonheidsman. Hij had gezichtsbehandelingen, manicure en pedicure in de aanbieding. Dat hebben we maar even overgeslagen. Vonden het nu wel genoeg.



Na de lunch vonden we dat we er toch wel rood uitzagen en zijn we verhuisd naar een plekje in de schaduw bij het zwembad. Daar weer heerlijk gelegen tot het tijd was voor Rene zijn massage. Helemaal relaxed kwam hij terug. Bij de poolbar aan de cappucino en de alcoholvrije cocktails en heerlijke getoaste broodjes met beleg naar keuze.  Vervolgens nog even naar de kamer waar we erachter kwamen dat de zon ons toch wel erg rood had verbrand. Snel smeren met verkoelende aftersun en hopen dat het snel bruin bijtrekt. Morgen maar een schaduwdagje.

Bij de receptie boeken we een thema restaurantje voor de volgende dag. Wij kiezen voor mediterraans. Dan gaan we naar het buffetrestaurant waar het thema vanavond Italiaans is. Er is weer volop keus en we laden ons bordje weer vol.

Entertainment vanavond is beachparty. In plaats van in het theater hebben ze nu een een groot deel van het strand ingericht met een bar, een eettentje, tafels en stoelen en een podium. Als we aankomen gaat het net beginnen. Een hele gave act met vuur is als eerste aan de beurt. Ziet er erg goed uit. Vervolgens acrobatiek. Een mannetje balanceert op een plank die op een koker ligt. Hij wurmt zich vervolgens door hoepels en jongleert er wat bij. Ook dit was erg leuk. De messenwerp act die volgde vonden wij wat minder geslaag maar daarna kwam er weer een act met vuur en werd er uiteindelijk nog een groot kampvuur bij het strand aangestoken. Daarna ging het nog door met muziek en hielden wij het voor gezien. Na nog wat te hebben gelezen op bed toch vroeg gaan slapen.


Vakantieroutine

Het is een routine waar we makkelijk aan wennen. Ontbijten, strandbedje, lunchen, strandbedje, dineren, nog wat drinken en dan naar bed. Zo zullen er nog wel wat daagjes volgen. Vandaag gaan we wel in de schaduw. We liggen bij het activiteitenbad maar erg veel activiteit is er niet. Wel muziek, soms er goed maar niet altijd. Aan het einde van de dag toch maar even verkast naar een rustiger plekje zonder geluid. Vandaag ook minder gestoord door de mannen met mappen. Tja we hebben nu een kleurtje en vallen niet meer op als newbies. We gaan wel hard door onze boeken. Met deze routine komen we wel tot een boek per dag. Goed dat we onze ereaders flink volgezet hebben.



Het eten in het thema restaurant is erg goed. Het voorgerecht was vis, dus daar maar 1 voor mij van besteld. Een bordje met zalm, garnaal, mossel, soort van makreel en krab. Erg lekker. Dan voor Rene een minestrone soep en voor mij de bisque (vissoep). Al snel volgt het hoofdgerecht. Voor Rene is dat een lekkere lendesteak en voor mij gegrilde zalm. Na de citroenmousse zitten we vol en gaan we nog even in de bar een drankje drinken. We hebben het al snel koud en gaan weer lekker naar onze kamer om warm te worden onder de dekens en onze boeken uit te lezen.

Horseback riding on the beach

Weer heerlijk geslapen. Het is al laat als we richting het ontbijt lopen. Kreeg ik gisteren al een mooi boeket met Chinese rozen van de tuinman, vandaag kreeg ik een bosje met heerlijk geurende kruiden. De rozen van gisteren waren erg kort en konden niet goed in het water gezet worden. Maar na een heerlijk sapje van de beachbar de beker gevuld met water en uiteindelijk het bosje op de kamer gezet.



Vandaag staat het paardrijden op het programma. We zijn samen met onze gids Saïd en rijden op de paarden Maria en Cleopatra. Volgens ons is Saïd ongeveer geboren op zijn paard. Wij rijden nooit maar vinden het wel leuk om rustig stappend langs het strand te lopen. Saïd wil wel een beetje actie in de tent en spoort onze paarden aan naar draf. Aangezien Rene eigenlijk al niet op dit paard hoort te zitten vinden we dat gehobbel niet echt een goed idee maar de  paarden luisteren gelukkig goed als wij ze vervolgens weer afremmen. Eenmaal wel tot galop gekomen maar aangezien de beugels, voor mij in ieder geval, niet op de goede hoogte zitten was het wel erg lastig om goed mee te veren met de bewegingen van het paard. Dus ook hier maar weer snel afgeremd. Wel een hoop leuke foto’s van ons op het paard en de omgeving. Na afloop kwam Sebastiaan nog langs en na een kort praatje hebben we nog een aantal foto’s van de dromedaris gemaakt.



Hierna nog even langs de duikshop om wat informatie en inschrijfformulieren te halen. Eens kijken of we morgen of overmorgen eens een duikje kunnen maken op het huisrif.

Een dagje rustig aan doen

Nadat we vanmorgen de papieren voor de duikschool hebben ingevuld blijkt dat onze doktersverklaringen volgens hun maatstaven eigenlijk niet meer geldig zijn. Boven de 40, en jawel dat zijn wij inmiddels, is de doktersverklaring maar 1 jaar geldig en dat betekend dat hij nu 2 weken verlopen zou zijn. Tja, moeten we dan die 01 wijzigen in 04 zodat we nog binnen het jaar vallen. Dat gaat ons toch wat te ver en dus besluiten we het er maar op te wagen. Nadat we heerlijk de ochtend aan het strand hebben doorgebracht lopen we na de lunch naar de duikschool met al onze formulieren en pasjes. Alles wordt gecheckt en aangevuld en ook de datum van de doktersverklaring wordt netjes op het formulier overgenomen en er wordt niets van gezegd. Prima wat ons betreft. We schrijven ons in voor de checkdive morgenochtend om 10 uur en gaan dan terug naar het huisje om nog even lekker te relaxen voor we vanavond naar het Sofra restaurant gaan.


We hebben gereserveerd om 19:30u en maken een keus van de menukaart. In eerste instantie willen we de eerste gang overslaan. Maar omdat dat geen keuze menu was en wij niet erbij hadden gezegd dat we die niet wilden werd hij dus gewoon geserveerd. Ondanks de beschrijving van de gerechten die ons eigenlijk niet echt aansprak blijkt het bord toch wel vol lekkere hapjes te liggen en hij gaat dan toch behoorlijk leeg. Ook de volgende gerechten smaken prima en als gauw hebben we onze buikjes vol gegeten.



Daarna willen we nog even een bakkie drinken in de bar voordat we richting het theater willen gaan. Het duurt echter zo lang voordat we het bakkie hebben dat de voorstellng al ruim is begonnen. Dus besluiten we, omdat het best wel fris is geworden, om na het bakkie terug naar onze kamer te gaan en lekker te gaan lezen en slapen.


Check dive

Bijtijds de wekker gezet want om 10 uur is onze checkdive en we willen ruim op tijd zijn zodat we op ons gemak alle spullen in orde kunnen brengen en bekijken hoe alles hier in zijn werk gaat. Er zijn nog 5 anderen die ook de checkdive zullen doen en na een rondleiding door de duikschool weten we waar we alles kunnen vinden en kunnen we onze setjes opbouwen. Die gaan allemaal op een kar en worden voor ons naar de pier gereden. Ondertussen krijgen wij de briefing. Omdat wij de meest ervaren duikers zijn kunnen wij relax achteraan zwemmen en ons eigen plannetje trekken. Wel moeten we wat contact met de gids houden zodat hij zelf ook ons niveau kan bepalen. Omdat we  met een grote groep zijn besluit hij de verplichte oefeningen naar het einde van de duik te zetten. Het belangrijkste is nu onder water komen en hij heeft al erg goed ingeschat dat de pakken die wij hebben erg droog zijn. We hebben ze tenslotte al een half jaar niet meer gebruikt. En dat het daardoor dus best lastig zal zijn om onder water te komen. En daar blijkt hij gelijk in te hebben. Ondanks onze 9 kilo lood moeten we toch hard aan de boeilijn trekken om onder water te komen. Eenmaal daar is er weinig meer aan de hand en kan de duik beginnen.

In de briefing wordt gesteld dat de gids het diepste niveau heeft en dat niemand onder hem zwemt. Achteraf moeten we toch met een aantal constateren dat dit niet echt is gelukt. Tja wat wil je als je die eerste blue spotted stingray op de foto wilt zetten. Dan ga je toch echt wel even die paar meter verder naar beneden. Niet te weten dat er nog vele stingrays zullen volgen.

Het is een relaxe duik en we vermaken ons prima. Rene ziet nog een lionfish maar ik heb deze helaas niet gezien. Wel mooi koraal en vele visjes die gewoon te snel zijn om goed op de foto te krijgen. Bij het keerpunt hebben wij nog meer dan 100 bar in onze flessen en het is oke om wat te blijven hangen en rustig aan terug te gaan. Op een gegeven moment hoor ik de gids rammelen met een rammelaar. Dat betekend dat er wat leuks is gespot. We kijken in de rondte en zien ver boven ons een schildpad zwemmen. Hij gaat naar boven om te ademen vlak naast een snorkelaar. Dat zal hij ook wel gaaf hebben gevonden.




Wij blijven op onze diepte en wachten tot de schildpad weer naar beneden komt zwemmen. Gelukkig besluit hij precies voor ons langs een grotje in te zwemmen zodat we hem nog redelijk dichtbij hebben kunnen spotten. Dan weer verder op weg. Vlak bij de pier ligt nog een drakenkopvis. En omdat we nog wat lucht over hebben kunnen we na het klaren van onze maskers en het uit je mond nemen van je automaat hier nog op ons gemak in de rondte zwemmen en onze safety stop doen.
Na een duikje van 50 minuten houden we het voor gezien en klimmen we, nadat we de vinnen in de daarvoor bestemde kist hebben gedumpt, de trappen op. Ons duikniveau is zeer goed bevonden dus het is oke om de volgende dagen zelfstandig op het huisrif te gaan duiken. We hadden niet anders verwacht.
Als we terug zijn in de duikschool spoelen we onze spullen en hangen ze op de daarvoor bestemde rekken. Dan praten we nog wat na over de duik en schrijven ons in voor de nachtduik die dinsdagavond om 18 uur plaats zal vinden. Dan gaan we lunchen en halen we onze spullen op voor een lekker middagje aan het strand.

Wanneer de zon onder gaat en het te fris wordt om aan het strand te liggen besluiten we nog om de cache te gaan zoeken die hier in de buurt van het park moet liggen. Volgens de gps moet hij aan de buitenkant van de muur liggen en dus lopen we om de muur het park af, gevolgd door de bewaking die even komt checken wat wij van plan zijn. Ik vertel hem dat we geocachen in de hoop dat hij inmiddels ook wel weet wat dat is en verzeker hem dat we snel het park weer op zullen lopen. Dat is oke en hij verdwijnt weer achter de muur. De plek waar de cache ligt is niet al te fraai. Er ligt heel veel afval en andere zooi en wij speuren de muur af naar plekjes waar dat filmkokertje zou kunnen liggen. Rene had de logs ververst toen we in de lobby nog internet hadden en leest er een paar voor. Door een hint in de tekst blijkt dat we veel te hoog aan het zoeken waren. Toen we daar achter waren was de cache uiteindelijk snel gevonden. Hup onze naam in het logboekje, een fotootje en de boel weer achterlaten zoals we het gevonden hebben. Terug op het park maar even lief gezwaaid naar de bewaking. Die zal wel blij zijn met al die eigenwijze cachers. Vooral omdat het park overwegend bevolkt is door Duitser en het geocachen daar ook behoorlijk populair is.
Maar goed, we hebben hem gevonden en kunnen deze kilometers weer bijschrijven op de nog in ons bezit zijnde tb’s.

Vanavond eten we in het Mai Thay restaurant. Als we hier aankomen bijkt het terras al aardig vol te zitten en hebben we het laatste vrije tafeltje. Het is er erg donker en we hebben moeite met het lezen van de kaart. Vanavond staat er een 5 gangen menu op het programma en het is best lastig kiezen. Uiteindelijk is het gelukt een keuze te maken en nu maar hopen dat het niet te pittig is voor ons. In het begin viel het wel mee. De soep was goed te doen en de salade en de loempiaatjes waren ook heerlijk. Vervolgens kwam de eend in curry. Gelukkig stond er genoeg water op tafel en ook het wijnglas werd al snel een stuk leger. Maar het was wel heerlijk. Na een bakkie koffie en thee wordt het gefrituurde ijs geserveerd. Geen idee hoe het is gedaan maar het is wel overheerlijk.

Na het eten gaan we richting het terras waar we nog een tafeltje kunnen bemachtigen. Vanavond blijkt het romantische avond te zijn en het start met een stel dat aan stijldansen doet en een leuke show weggeeft. Vervolgens is het de bedoeling dat de gasten oo de dansvloer op gaan. Dat is echt aan ons besteed en dus duiken wij weg in onze ereaders en hopen dat ook het animatieteam, die iedereen de dansvloer op probeert te krijgen, ons met rust laat. Dat lukt en na een gezellige leesavond met achtergrondmuziek duiken we voor ons doen nog vrij laat ons bedje in.

Keelontsteking

Vannacht wakker geworden van wat lijkt op een beginnende keelontsteking. Gelukkig heb ik nog wat Strepfen, Strepsils en Trachitol bij me maar helaas helpt dat allemaal niet. Slikken is dus lastig maar een zacht broodje met een eitje kan ik toch wel naar binnen werken. Na het ontbijt terug naar de kamer om de spullen voor onze duik te halen. Vandaag gaan we lekker samen een duik maken op het huisrif. Het plan is om rond 11 uur in het water te liggen. We pakken onze spullen die inmiddels weer droog in de private room hangen en bouwen onze setjes op. We schrijven onze namen op de lijst en vermelden het percentage nitrox wat we gecheckt hebben. Dan laden we alles op een karretjes  en lopen richting de pier. Dat is nog best wel een eind en besluiten dat ze de duikschool best wel wat dichter bij de pier hadden kunnen plaatsen. Daar was nog plek genoeg. Maar helaas moeten we het nu doen met een behoorlijke wandeling.

We maken ons gereed voor de sprong in het water en zwemmen naar de boei voor onze afdaling. We hebben dezelfde aantal kilo’s lood meegenomen en hopen dat onze pakken nu inmiddels doorweekt genoeg zijn geweest voor een wat soepelere afdaling. Het is nog wel nodig om af te dalen via de boeilijn maar het gaat in ieder geval wat vlotter dan gisteren. Eenmaal beneden zie ik een krokodilvis liggen. Ik zwem er naar toe om een foto te maken maar blijkbaar had de vis daar niet zoveel zin in en zwemt naar een verderop gelegen stukje zand. Jammer voor hem dat ik daar nou ook heen moet en uiteindelijk geeft hij zicht gewonnen en wordt hij vastgelegd op de gevoelige plaat.

Omdat een gids aan de linkerkant van het rif een schildpad heeft gezien besluiten we toch maar die kant op te zwemmen. Helaas komen wij de schildpad niet tegen maar wederom zien we weer ontelbare blue spotted stingrays. Ook een lionfish komt voorbij en deze keer zie ik hem wel zodat hij ook op de foto kan. Het is een relax duikje en we zwemmen een redelijke tijd op ongeveer 22 meter diepte langs het rif. Ik zit op 100 bar als ik een anemoonvisje zie. Die moet natuurlijk ook worden gefotografeerd. De anemoon kan niet ver weg zijn en als ik het spot blijkt er ook nog een klein anemoonvisje in rond te zwemmen. Daarna keren we om en zwemmen we terug richting de pier. Omdat we ook nu nog op een behoorlijke diepte terugzwemmen raak ik behoorlijk snel door mijn lucht heen. Toch maar wat omhoog dan. Eenmaal bij de pier heb ik nog 45 bar in mijn fles en beginnen we aan de safety stop. Op dit moment merken we dat het toch fijner zou zijn om nog een kilootje meer lood bij ons te hebben. Want het is lastig om op de 5 meter te blijven. Gelukkig is er de boeilijn en kunnen we toch nog onze safety stop gemakkelijk afronden.



Nadat we alles weer op de kar hebben gezet lopen we weer richting de duikschool om alle spullen te spoelen en onze duik te loggen. Er staan ook nu weer 2 heerlijke kopjes mierzoete thee voor ons klaar. Dat is best aangenaam na de duik. Als alles is gespoeld, opgeruimd en ingevuld gaan we naar de beachbar voor een lekker drankje. En dan is het inmiddels al weer tijd voor de lunch.

Na de lunch gaan we nog even naar het strand. Helaas trekt de bewolking al snel dicht en de wind maakt het best wel koud. Na nog even onder mijn strandhandoek te hebben gelegen besluiten we toch maar richting de poolbar te lopen waar we nog een bakkie drinken met een heerlijk broodje erbij. Omdat mijn oor best wel last heeft van de wind en mijn keel nou ook niet echt jofel is besluiten we lekker naar de kamer te gaan waar we nog even wat lezen en uiteindelijk in slaap vallen.
Rond 7 uur zijn we weer wakker en is het tijd voor het diner. Deze keer weer buffet en omdat ik vanavond weinig zin heb in kou wordt het mijn spijkerbroek met gympen en sokken, een t shirt en mijn vest. Rene doet hetzelfde en daarmee moeten we de avond wel mee doorkomen.

Na het eten gaan we door naar de bar waar uiteindelijk ook wat  live muziek is. Rond 10 uur gaan we terug naar onze kamer. Er moet tenslotte ook nog wat aan het verslag worden gedaan. Rene gaat verder in zijn boek.

Naar de dokter

Met mijn keel gaat het vandaag niet veel beter en ik besluit om toch even langs de dokter op het park te gaan. Hier kan ik vanaf 9 uur terecht en dus doen we dat maar even voor het ontbijt. Na een uitleg van de klachten volgt de controle. Geen koorts, bloeddruk goed, longen geluisterd en ook prima bevonden maar die keel was dat niet. Of ik allergisch ben voor antibiotica? Nou, geen idee want ik kan me niet heugen dat ik ooit antibiotica heb geslikt. Ik krijg een kuurtje voor 6 dagen en daarnaast ook nog pijnstillers en keel ontsmettende tabletten. Dat alles kunnen we ophalen en afrekenen bij de pharmacy. Morgen moet ik terug voor een nieuwe check-up en de rekening van de pillen meenemen zodat hij ze in het dossier voor de verzekering kan vermelden.



Na het bezoek aan de pharmacy gaan we eindelijk richting het ontbijt waarna de eerste pillen worden ingenomen. De rest van de dag doen we rustig aan en liggen we heerlijk aan het strand met een goed boek. Zodra het weer wat frisser wordt besluiten we toch maar weer richting de kamer te lopen. Onderweg stoppen we bij een gelegenheid waar we al vele malen zijn langsgelopen maar waar we nog niet binnengekeken hadden. Dat hadden we eerder moeten doen, want binnen blijkt een heerlijk koffietentje te zitten met een vitrine vol met super lekkere taartjes. Wij bestellen een thee en een cappuccino met een lekker stuk appeltaart en sachertaartje. Dit had ik toch wel eerder in de vakantie willen ontdekken.

Na wat relaxen op het terras van ons huisje, kleden we ons wederom weer warm aan en gaan deze keer weer eten in het buffet restaurant. Daarna gaan we verder met het lezen in ons boek op het terras voor de lobby en kijken met een half oog naar de show die er wordt opgevoerd.

Nachtduik

Vandaag eerst maar weer naar de dokter voor een check-up. Mijn keel voelt wel iets beter maar het is nog niet over. Ook nu weer temperaturen, bloeddruk meten enz. Advies: doorgaan met de medicatie en op de laatste dag voor vertrek nog even langs komen om het dossier op te halen.

Vandaag doen we overdag weer rustig aan. Maar vanavond staat er onze inschrijving voor de nachtduik. Ik weet dat het niet verstandig is om met een keelontsteking en antibiotica te duiken maar de verleiding is te groot en ik besluit om toch een poging te wagen. Als het niet gaat kan ik alsnog besluiten om de duik af te breken.




Om half 6 verzamelen we ons bij het duikcentrum en pakken alvast onze spullen. We zijn met een behoorlijk grote groep en wij worden ergens in het midden van de groep ingedeeld als buddypaar. Ik ben daar niet zo blij mee want ik hou er niet zo van om binnen een groep te duiken, zeker niet als ik nog wil fotograferen. Dus maken we de afspraak dat we het aan zullen geven als we samen besluiten de groep te verlaten om op ons eigen houtje verder te duiken.

Dan is het zover. We lopen richting de pier waar onze spullen al op ons staan te wachten. We verzamelen bij de boei en het afdalen gaat goed. We zwemmen achter elkaar maar ik heb het inderdaad al snel gehad met de groep want ja, als de gids iets aanwijst wil iedereen dat natuurlijk tegelijk zien. En als ik een foto heb gemaakt kan ik niet echt makkelijk weer naar achteren om van het rif af te komen omdat er natuurlijk weer iemand dicht achterop zit. 


Gelukkig geeft René aan dat hij ons al van de groep heeft afgemeld en zodra de rest op de terugweg is zwemmen wij nog een stukje verder en vinden een giga grote schildpad die in een grotje ligt te slapen. Dan gaan ook wij weer terug richting de pier en als we boven komen kunnen we nog net onze spullen op het karretje plaatsen en hoeven we er niet mee naar de duikschool te sjouwen. Dat is erg prettig.



Snel spoelen we onze spullen en gaan we naar onze kamer om even lekker te douchen. Na een lekker diner in het buffetrestaurant maken we het vanavond niet laat. Toch wel vermoeiend zo’n nachtduik.

Stroming

Omdat het gisteren best goed ging met de nachtduik besluiten we om vandaag toch ook nog maar een duik te maken. We zijn tenslotte nog niet aan de rechterkant van het rif geweest en we willen daar eigenlijk ook nog wel een kijkje nemen. Dus na het ontbijt gaan we op ons gemak richting de duikschool en pakken onze spullen. Omdat er een groep is die met de Zodiac op pad gaan kunnen we onze spullen bij hun op de kar zetten. Dat scheelt ons weer wat sjouwwerk. Eenmaal onder water staat er hier en daar nog best wat stroming maar ondanks dat kunnen we toch de rechterkant van het rif verkennen. Het ziet er mooi uit maar zien helaas weinig spectaculaire vissen voorbij zwemmen. Voor de rest een relaxte duik totdat we op de terugweg weer in de buurt van de pier komen. Als we denken dat we er bijna zijn moeten we tegen een behoorlijke stroming in zwemmen. Helaas was de inham die we ingingen nog niet die van de pier en dus moesten we nog een stuk om het rif zwemmen om de juiste inham in te zwemmen. Er zit nog maar bar weinig in onze flessen als we aan de safety stop beginnen maar kunnen hem toch met een rest van 25 bar afronden.

Eenmaal boven gekomen doe ik mijn vinnen in de daarvoor bestemde bak mikken en wil naar boven. Maar de mannen die boven staan gebaren dat er iets mis is. Het blijkt dat mijn fles los is van mijn vest en dus willen ze dat ik naar het platform kom een stukje verderop. Maar dat is niet zo handig zonder vinnen. Maar met veel inspanning lukt het me uiteindelijk en wordt ik aan de kant geholpen. Achteraf was het veel handiger geweest als ik bij het trappetje mijn vest had uitgedaan, maar soms krijg je door de omstandigheden niet de kans om hierover helder na te denken.



De laatste duik zit erop en na de lunch duiken we nog lekker met een goed boek op een strandbedje. Daarna nog een lekker stukje appeltaart en sachertaartje in het koffiehuis en dan is het toch echt tijd om de koffers in te gaan pakken. Dat gaat uiteindelijk vrij vlot en hebben we nog genoeg tijd om ons om te kleden voor het laatste diner in het Mediterraanse restaurant. We genieten van alle heerlijkheden die ons worden voorgeschoteld en na een lekker bakkie gaan we ook nog even kijken bij de show in het theater.

Valentijn

Vandaag is het Valentijnsdag en tijdens het ontbijt het restaurant is helemaal opgefleurd met hartjes. De koffers zijn zover ingepakt maar we moeten alleen de duikspullen nog ophalen. Die hebben we in de duikschool laten hangen en we hopen dat ze inmiddels droog zijn. Dat is zo en na een kort praatje pakken we onze spullen en gaan de rest van de koffers inpakken. We pakken ook een apart tasje in met de spullen die we vanavond nodig hebben want we vliegen pas laat en we worden rond 5 uur opgehaald bij ons resort. De koffers zetten we voor de kamer en dan checken we uit.

Gelukkig kunnen we vandaag nog wel van alle faciliteiten gebruik maken en gaan lekker nog even aan het strand liggen. Vandaag lijkt het wel de warmste dag van de vakantie en al gauw zoeken we toch ook wat schaduw op. De laatste lunch, de laatste keer wat drinken bij de strandbar. Jammer dat de vakantie al weer aan zijn einde is gekomen. Rond half 4 gaan we ons omkleden en eten we nog een broodje bij de zwembadbar. Dan gaan we naar de uitgang en wachten we op de bus die ons naar de luchthaven zal brengen.

Het is een grote touringcar en we moeten nog een aantal hotels af voordat we eindelijk rond 7 uur bij de luchthaven aankomen. Hier moeten we nog wel betalen voor de extra bagage die we natuurlijk ook wel weer mee terug willen nemen. Omdat we te weinig cash geld hebben moeten we nog wel even langs het pinapparaat, maar we checken eerst in zodat we weten hoeveel Egyptische briefjes we uit het apparaat moeten trekken. Als alle formaliteiten achter de rug zijn lopen we richting de gate waar we onze tijd volmaken met lezen. Helaas hebben we een uur vertraging en ook als er wordt omgeroepen dat we kunnen boarden staan we nog een half uur in de rij voordat ze daar eindelijk mee gaan beginnen. Maar eenmaal in het vliegtuig hebben we supergoeie plaatsen met erg veel beenruimte.

De vlucht gaat voorspoedig en al gauw landen we in ons koude kikkerlandje. Gelukkig viel het erg mee dat de door iedereen voorspelde sneeuw niet viel en al snel zaten we in de bus op weg naar de parkeerplaats. Om 4 uur stapten we ons huis binnen en zijn gelijk door naar ons warme bedje gegaan. Morgen gaat namelijk op tijd de wekker weer voor een ritje richting Vught waar we onze katjes uit het pleeggezin op gaan halen. Al met al wel een leuk vooruitzicht.