Het relaxen kan beginnen

Woensdag 12 oktober moeten we vroeg op want om 6 uur vertrekt het vliegtuig dat ons naar Ibiza zal brengen. Het is een korte nacht met weinig slaap omdat ik die avond ervoor last kreeg van een verkoudheid en voor Rene die het te warm had onder het dikke dekbed dat ik alvast in de dekbedhoes had gestopt omdat dat wel nodig zou zijn voor als we terug kwamen. Na tweeënhalf uur vliegen landen we op de luchthaven van Ibiza waar we tijdens het wachten op de bagage alvast in de rij gaan staan bij de autoverhuur. We hebben gehuurd bij Thrifty dat een onderdeel van Hertz blijkt te zijn. Als ik de koffers van de band haal neemt René de autosleutel in ontvangst en lopen we met onze bagage naar het gebouw waar we onze witte Seat Ibiza op ons staat te wachten.

We vinden al snel de weg naar het noorden en dankzij de op de telefoon gedownloade map in de app maps.me zien we precies waar we ons bevinden en welke weg we moeten afleggen naar Hacienda Encanto de Rio. Het weer is wisselvallig. Zon, regen en bewolking, we hebben het allemaal tijdens ons ritje van een half uurtje.

Als we aankomen bij het resort horen we dat we nog een half uurtje moeten wachten en dan kunnen we al de kamer op. In plaats van de geboekte groene kamer krijgen we de rode kamer, maar het verschil betreft alleen de kleur.


Om de tijd te overbruggen nemen we een ontbijtje in het restaurant, want inmiddels hadden we toch wel weer trek gekregen. Het is een uitgebreid ontbijt met broodjes, beleg, een eitje naar keuze, yoghurt, fruit en nog veel meer.





Nadat we de koffers hebben uitgepakt ploffen we neer op de ligbedjes op het terras voor onze studio. In de zon lezen we wat, soezen we langzaam weg en worden we wakker als er een wolk voor de zon komt wat best koud aanvoelt. In de middag verhuizen we naar het zwembad waar ernstig koud water in zit, maar waar ik het toch nog voor elkaar krijg om 8 baantjes in te zwemmen maar dan helaas vanwege pijn in mijn schouder moet stoppen.


Na nog een dutje op de kamer besluiten we op zoek te gaan naar een supermarkt. Er is er 1 in de buurt maar we hopen dat er in een plaatsje verderop een groter exemplaar te vinden is. Uiteindelijk belanden we in Cala Sant Vincente waar we eerst de boulevard verkennen en nadat we de nodige inkopen hebben gedaan we op een terras gaan zitten eten. Na een heerlijke maaltijd rijden we terug naar onze studio waar we al om 9 uur van vermoeidheid ons bed induiken.



Om 3 uur zijn we wakker. Het is net of we last hebben van een jetlag. Alleen hebben we hier geen tijdverschil ten opzichte van Ibiza. Gelukkig vallen we nog wel in slaap en knorren we nog tot een uur of 7 verder.

Grotten, uitgebreid lunchen en naar de oude stad

De planning vandaag is om de oude stad van Ibiza maar omdat de afstanden hier op het eiland niet al te groot zijn nemen we een omweg er naar toe. We rijden richting het noorden en onze eerste stop is bij Cova d’es Cuilleram. Deze grot is bekend omdat het de vindplaats is van talrijke Punische godenbeeldjes. De Puniërs waren de eerste hippies van Ibiza, op zoek naar spirituele bevrediging en vrije liefde. Vanaf de plaats waar wij parkeren loopt er een smalle weg omhoog.



Het is een behoorlijke klim, zeker omdat we inmiddels allebei lopen te snotteren van een verkoudheid en we weinig lucht krijgen tijdens deze pittige wandeling omhoog. Na enkele malen stoppen en hopen dat na de volgende bocht de grot verschijnt komen we toch eindelijk boven aan. Een goede voorbereiding is het halve werk zeggen ze weleens. Wij gingen vandaag voor de halve voorbereiding en dus zijn we hier boven zonder water, druivensuiker en ook zonder zaklamp. Het grootste deel hiervan ligt of in de auto of in onze studio. Er moet hierboven ook een cache liggen dus na een korte rust klimmen we nog wat trappen op en gaan we op zoek. Helaas kunnen we niets vinden maar gelukkig hebben we op deze berg een goede 4g verbinding en zien we dat er op internet een spoilerfoto staat.



Dankzij deze foto vinden we de cache en kunnen we onze naam in het logboekje zetten van onze eerste gevonden cache op Ibiza. Dan lopen we nog even naar de grot en bekijken deze aan de buitenkant. Veel zin om erin te gaan hebben we niet, want het ziet er allemaal nogal smal uit.

`

We beginnen aan de afdaling en zijn blij dat het droog is ondanks de verwachting die we vanmorgen zagen. Eenmaal terug in de auto blijkt dat de officiële parkeerplaats van de grot bij de volgende afslag is. Waarschijnlijk is vanaf daar de route naar de grot ook wat gemakkelijker vanaf daar want de mensen die we bij de grot tegenkwamen waren minder vermoeid al wij. Maar goed, daar kunnen we nu niets meer aan veranderen en we zijn trots op onszelf dat we het gedaan hebben.

Wel waren we blij dat we het de hele wandelroute droog hebben gehouden. In de verte hoorden we wel wat onweer en als we in de auto onze weg vervolgen begint er een flinke bui. De volgende stop maken we bij Santa Gertrudis de Fruitera. In dit restaurantdorpje speelt het sociale leven zich af rond de kerk.




We lopen wat in de rondte en drinken een bakje koffie en thee op een terras. We bekijken de restaurantjes waarvan er enkele gesloten zijn omdat die alleen voor het diner open gaan. Hier ook wat leuke kledingzaakjes en terwijl ik er daar 1 van bekijk zit René voor de winkel op een bankje en komt er een kat hem gezelschap houden. We besluiten om toch maar hier te gaan lunchen en vinden een leuk restaurantje aan de achter de kerk aan de overkant van de weg. De lunch die ze hier aanbieden blijkt een 3-gangen lunch te zijn. Toch maar doen want het menu ziet er toch wel lekker uit. Na een voortreffelijke uiensoep krijg ik een pasta met garnalen en René een kipkarbonade met rijst. Dan ook nog een toetje.

Voldaan van deze exorbitante lunch wandelen we weer terug naar de auto en vervolgen onze rit naar Dalt Villa, de oude stad in Eivissa. Maar eerst stoppen we nog even bij een kleine afslag naar Can Caus want volgens ons boekje kun je hier alle specialiteiten van Ibiza kopen. Helaas is de winkel gesloten vanwege de siësta. Het naastgelegen grill restaurant is wel open maar wij hebben voorlopig nog geen trek.

Vlakbij de oude stad parkeren we Jimmy (het nummerbord van onze auto eindigt namelijk op JMY). We klimmen eerst de trappen op naar de universiteit maar vanaf dat punt komen we niet voorbij de stadsmuren. We moeten dus weer naar beneden en vinden al snel een andere ingang. Dalt Villa is gebouwd op een heuvel. Dat betekend dat we weer aardig wat moeten klimmen. Onderweg naar boven komen we verschillende teams tegen met een ipad en een sticker op hun shirt. Zij blijken een speurroute te doen in de oude stad en moeten hier en daar ook opdrachten uitvoeren. Dit alles wordt georganiseerd door Trivago en LifeExperiences.com. Het zag er leuk uit en iedereen had er wel lol in. Ondanks het klimmen genieten we van de mooie uitzichten die vanaf de muren kunnen zien. Over de stad en over de zee. In de verte zien we een flinke regenbui aankomen en als we beneden zijn schuilen we op een overdekt terras met een lekker drankje.









We besluiten om terug te rijden naar Can Caus om toch nog even bij de supermarkt te kijken naar die Ibiza specialiteiten. Helaas blijkt het gewoon om een kleine supermarkt te gaan en is er maar een beperkt assortiment aan speciale kaas en worst. Het grill restaurant is nog niet open dus doen we nog een poging in het plaatsje Santa Getrudis. Maar ook hier zijn we te vroeg. Het is half 7 en de restaurantjes zijn nog allemaal gesloten. We willen er niet op wachten en na wat inkopen bij een supermarkt te hebben gedaan rijden we terug naar onze studio en eten we daar brood met knakworst. We zijn moe van de actieve dag en van de verkoudheid dus ook vanavond zullen we niet al te laat op bed liggen.

Aigua Blanca

Na weer een overheerlijk ontbijt gaan we terug naar onze studio waar we heerlijk op onze patio op de ligbedden in het zonnetje gaan liggen. We hebben geen inspiratie om vandaag iets te doen dus wordt het een relax dagje. Als de zon achter ons huisje verdwijnt is het tijd voor een lunch en dus pakken we de strandspullen om naar het dichtstbijzijnde strand Aigua Blanca te rijden. Vanaf de parkeerplaats is het een hele steile helling naar beneden en daar eenmaal aangekomen blijkt het water zo hoog dat er geen strand meer te zien is.





We lunchen bij de strandtent. Hier wel even schrikken van de prijzen voor een lunch. Uiteindelijk neemt René een pizza en ik paëlla. Achteraf hadden we aan die ene pizza wel genoeg gehad voor de lunch. De porties zijn zo groot dat we geen van beiden onze borden leeg krijgen.

Omdat we hier niet op het strand kunnen liggen rijden we terug naar de Haciënda waar we de rest van de middag aan het zwembad gaan liggen lezen.

Het was een zeer lui dagje vandaag. Zo lui dat we geen zin hebben om nog de deur uit te gaan naar een restaurantje. Gelukkig hebben we nog wat pasta, champignons en carbonarasaus in de koelkast en met een lekker wijntje erbij is het heerlijk eten aan de chef’s table in club Ruby bij Haciënda Encanto del Rio.

Ook nu liggen we bijtijds op bed en worden ook nog eens laat wakker. We komen hier wel aan onze slaapuurtjes.

Hippiemarkt Las Dalias

Vanmorgen staat de hippiemarkt Las Dalias op het programma. We rijden naar het plaatsje Sant Carles de Peralta en parkeren Jimmy even na Bar Anita langs de kant van de weg. Dan is het nog een stukje lopen naar de markt. Het leuke van deze markt is dat de producten die er worden verkocht authentieker zijn dan op andere markten zoals die bij Es Canar. Elk kraampje heeft zijn eigen aanbod en we zien geen kraampjes met dezelfde artikelen verderop. Met zo’n 240 kraampjes ben je ook wel even zoet.

We struinen langs de verschillende kraampjes met kleding en sieraden en genieten van de mensen om ons heen. We drinken een ananassapje op kussentjes op de grond bij een barretje en lachen om een paar Hollanders die aan het tobben zijn met een zitplaats in de schaduw maar tot de conclusie komen dat er geen koffie wordt geserveerd en dus als er net 2 zitten maar weer weggaan. Ik koop een dromenvanger en een op jute gespoten gezicht van Boeddha. René vindt op het einde nog een zwarte riem. Helaas is de armband waar ik mijn zinnen op had gezet te klein, dus die koop ging niet door.





We lopen terug naar Anita’s bar om wat te eten. Inmiddels heet het restaurant Can Pep Benet en Anita is al een lange tijd door maar dat maakt geen verschil. In het restaurant zie je nog steeds de houten kasten met postvakjes waar nog altijd de post van de bewoners wordt neergelegd. Velen van hen waren de hippies van toen. Ook zien we de ooit enige telefooncel waar de hippies vroeger naar het vooral Duitse en Britse thuisfront belden met het verzoek om geld op te sturen, zodat ze de openstaande rekening aan Anita konden betalen.



Na een hamburger en een zalmsalade zijn we hier wel klaar en rijden we naar het dichtstbijzijnde strandje Cala Lienya. Hier leggen we onze handdoekjes neer en lezen onze boeken in de zon.



Aan het einde van de middag rijden we even naar de Haciënda om ons even op te frissen en gaan dan op zoek naar restaurant la Paloma. Het is even zoeken maar uiteindelijk vinden we het restaurant. Helaas is het zo populair dat het, ondanks de nog vele lege tafels, volledig volgeboekt is. Dan maar verder op zoek. We rijden verder richting het zuiden op wat ze restaurant road noemen. Hier zitten langs de weg een stuk op 10 goede restaurants. We stoppen bij Cicale. Dit restaurant ziet er leuk uit maar er zit helemaal niemand. We besluiten om verder te zoeken en rijden naar restaurant Juanita. Hier is het drukker maar er is geen parkeerplaats te vinden en dus rijden we verder. Uiteindelijk stoppen we bij Can Pepeta. Ook dit restaurant is helemaal leeg maar omdat we geen zin hebben om verder te zoeken besluiten we toch maar hier te gaan eten. De zalm en entrecôte zijn lekker maar worden wel gedeeld met de kat die hier rondloopt en met regelmaat op René zijn schoot springt.

Beniras

Het wordt vandaag weer een heerlijk zonnige dag en na het ontbijt gaan we dan ook lekker van het zonnetje genieten met een boek op onze ligbedden op de patio. We hebben nog brood met knakworsten dus dat wordt onze lunch.

We pakken de tas in en besluiten de middag door te gaan brengen op het strand van Beniras. Hier wordt op zondag avond tijdens de zonsondergang een trommelconcert gegeven. Dit fenomeen is ontstaan in 1991 als gevolg van een protest bijeenkomst van activisten tijdens het uitbreken van de eerste Golfoorlog.



Het is druk op het strand en alle strandbedjes zijn al bezet. Dus leggen we onze matjes en handdoeken op een nog leeg plekje in de buurt van het water. Het is een beetje bewolkt maar als de zon ertussen door komt is het heerlijk. Naarmate het later in de middag wordt zien we al wat mensen met een trommel voorbij komen. Aangezien het nog wel even duurt tot de zon onder is besluiten we eerst bij Elements een hapje te gaan eten. Een leuke club maar het eten valt hier een beetje tegen. De kip en de patatjes zijn lauw en ook mijn vis is niet erg warm maar smaakt desondanks wel lekker. Voor de prijzen die ze hiervoor rekenen en de pretentie van de tent hadden we wel iets meer kwaliteit verwacht.


We lopen via een kleine markt terug naar het strand. Aan het einde van de baai horen we al wat getrommel en we lopen daar op af. Het is al gezellig druk. We worden verwelkomd door een lichte wiet lucht (lang geleden dat we dat hebben geroken). Er zijn al behoorlijk wat mensen verzameld en het getrommel zwelt langzaam aan. Er wordt gedanst en de muziek is opzwepend. Wij nemen plaats in de kring eromheen en genieten van het geluid.






Als de zon onder gaat gaan we allemaal staan en genieten van de schitterend gekleurde lucht die de zon voor ons achterlaat. Het getrommel en de dansers gaan nog even door en er wordt midden in de kring een bos met hout aangestoken en wordt de omgeving verlicht door een klein knapperend haardvuur.

Wij besluiten het verder voor gezien te houden en drinken nog een bakkie bij een nabij gelegen tentje. Dan in de auto terug naar huis waar we met een wijntje en chips de avond afsluiten.

Ses Salinas, Sa Caleta, Cafe del Mar

Het wordt vandaag nog een mooie dag en dus gaan we maar eens de andere kant van het eiland verkennen. Onze eerste stop is Platja d'en Bossa. Hier is het langste strand van Ibiza te vinden, nl. 2,7 km lang. Het discoleven moet hier legendarisch zijn maar inmiddels hebben de meeste clubs hun closing party al gevierd en ziet het er zeker in de voor de partygangers vroege ochtend erg troosteloos uit met al die gesloten deuren. Ook op het strand zijn niet veel mensen te bekennen. Wij drinken wat bij een zaakje dat wel geopend is. De bediening is niet op zijn best. Ik bestel voor ons een cappuccino en een mangosapje. Dan kijkt ze René aan en die bevestigd dat hij de cappuccino wil. Dus krijgen we 2 cappuccino's en het mangosapje was niet mogelijk. Maar wel de ananassmoothie. Dan wordt het die. René doe je wel een plezier met 2 bakken dus ook die kwamen wel op.



Zoals gewoonlijk wijken we nogal eens af van onze voornemens. We zien in de verte een toren staan en daar willen we wel een kijkje nemen. We kiezen een punt op de kaart en rijden er naar toe. De route ernaar toe is best druk met allemaal gele en rode Audie's van eenzelfde type. De parkeerplaats die wij hadden uitgekozen is behoorlijk vol en ook de route is erg smal. Toch lukt het ons om te keren maar dan moeten we wachten tot er heel wat Audie's geparkeerd zijn door een valet parking aan de andere kant voordat we weer terug kunnen rijden.

We rijden hier tussen de zoutvlaktes door en in de erge zien we auto's vol met zout naar een grote zoutberg rijden. Hier genoeg om te strooien in de winter.

We bevinden ons nu in natuurpark Ses Salines. Er liggen hier nogal wat geocaches en we besluiten om hier een wandelroute te gaan lopen en kiezen voor de Cavellet serie aangevuld met nog wat andere caches. Het is een leuke route met mooie uitzichten langs leuke kleine baaitjes. Op 1 na vinden we de caches op onze route en aan het einde van de flinke wandeling over een terrein met heel veel keien trakteren we ons zelf op een kipburger met een milkshake bij de eerste strandtent die we tegen komen.





Dan lopen we over het strand weer naar de auto en rijden we verder naar Sa Caleta. Ook hier weer een kleine baai.



Wij lopen langs het restaurantje naar boven waar enkele bunkers zijn en de afgraving van een kleine Carthaagse nederzetting uit de 7e eeuw v. Chr. We houden het hier snel voor gezien en rijden dan door naar Sant Antoni de Portmany om een kijkje te nemen bij Café del Mar. Ondanks dat we al wat later op de middag aankomen vinden we een mooi parkeerplekje bij de haven waar we voor 2 euro 2 uur kunnen blijven staan.

Vervolgens lopen we over een moderne boardwalk langs de kust in de richting van Café del Mar waar we onder het genot van de relaxe Café del Mar muziek en een heerlijk drankje de zon in de zee zien zakken.



Dan is het tijd om op zoek te gaan naar een restaurantje. Omdat we dat niet hier in Sant Antoni willen doen kiezen we een restaurantje in een klein dorpje een stuk verderop. René zijn oog is gevallen op Can Cires in het centrum van San Mateu d'Aubarca. Via een bergweggetje rijden we er in het donker naar toe en in het centrum zien we het bord van het restaurant al staan. Gelukkig is het open en er zitten zowaar ook wat gasten te eten in de tuin achter het restaurant. Wij nemen plaats en worden al snel vergezeld door de 2 katten die hier rondlopen. De keuze maken we vanaf het krijtbord. We delen een carpaccio en als hoofdgerecht lonkt de Chateau Briand naar ons. De eerste en laatste keer dat we dat hebben gegeten was tijdens een reis in Portugal en we denken dat we hier ook een goede kans maken dat het heerlijk wordt klaargemaakt. En daar krijgen we gelijk in. We genieten nog na met wat koffie en thee en dan rijden we via de zuidkant van het eiland weer naar de Haciënda.

Santa Euralia

Vandaag maar weer eens rustig aan doen en na het ontbijt installeren we ons op onze patio met onze boeken. Ook de lunch doen we hier maar dan zijn we redelijk door onze voorraad heen en moeten we eigenlijk boodschappen doen. Er moet ook gepind worden en dus besluiten we naar Santa Euralia te gaan omdat we daar de kans op een pinautomaat het grootst achten. Het is lastig om een parkeerplaats te vinden maar uiteindelijk vinden we er één net buiten het centrum.

Santa Euralia is een leuk plaatsje met een gezellige haven en een leuke winkelstraat. De eerste banken die we tegenkomen kunnen onze bankpassen echter niet aan, maar gelukkig vinden we een stuk verderop La Caixa bank en halen we de benodigde flappen uit een zeer ingewikkeld pinapparaat.

We vinden ook nog een straat met vele restaurantjes en het is moeilijk kiezen waar we zullen gaan zitten. Uiteindelijk belanden we bij Kathmandu, een indiaas restaurant waar we genieten van Korma en Tikka Masala met rijst en een supergroot knoflook naanbrood dat hij niet op ons tafeltje past. Van boodschappen doen komt het niet meer omdat de supermarkten al gesloten zijn als wij weer terug naar de Haciënda rijden.

Siesta en dark side of the moon

Vandaag moeten we echt boodschappen halen en dus rijden we eerst naar Santa Euralia waar een grote supermarket zit. Omdat er wat spullen in de koelkast moeten rijden we eerst weer terug naar onze studio en bergen alles op. Dan pakken we de tas in en besluiten we naar een dorpje te rijden dat net na Santa Euralia ligt en de naam Siesta heeft. Van een middagdutje is er vandaag echter geen sprake want we gaan een cache route lopen. Als we van te voren hadden geweten wat voor terrein het zou zijn hadden we onszelf voor gek verklaard om dit zonder bergschoenen te lopen, maar we wisten het niet en we hebben onze bergschoenen zo wie zo niet bij ons dus lopen we de route met René op zijn Puma’s en ik op mijn Converse gympen.

We gaan vandaag onder andere de cache doen die de meeste favorieten punten heeft hier op Ibiza. Deze cache is een mystery met de fantastische naam: Dark side of the Moon. Om daar te komen moeten we eerst een stuk een pad aflopen langs een mooie kust waar we de meest fantastische huizen passeren. Gelukkig is dat niet de enige cache hier in de omgeving, er ligt ook een serie die Siesta heet en bestaat uit 13 caches. Wij lopen deze in omgekeerde volgorde en beginnen dus bij nummer 13. Na Siesta 10 moeten we de route van de Dark side of the Moon op gaan pakken en na een kleine verwarring over het pad dat we moeten hebben gaan we toch dat kleine paadje in waar we al klimmend over de rotsen onze weg vervolgen. Met af en toe een miezerbuitje worden die keitjes waar we over moeten lopen soms best wel glad en op kracht en concentratie moet de weg worden vervolgd. Het is best een zware tocht zeker op ons schoeisel maar uiteindelijk bereiken we een tunnel. Hierin geen bereik meer zowel mobiele telefonie als sateliet en met de zaklampjes van onze telefoon lopen we het donkere gat in. De cache ligt halverwege en gelukkig vinden we deze ook nog. Helemaal geweldig. Dit is met recht de meest favoriete cache van Ibiza.



Nadat we aan de andere kant van de tunnel even hebben uitgerust op een grote steen en ook hier van het uitzicht hebben genoten vervolgen we onze weg en vinden nog meer van de Siesta caches. Op een gegeven moment hebben we ook weer een lekker breed pad met niet al te veel rotsen om over te lopen. Helaas duurt dat niet al te lang want als we de bocht om gaan gaat dit brede pad over in een heel small paadje recht de berg op. Bijna kruipend en ons voorttrekkend aan de beplanting moeten we zo’n 40 meter omhoog. Dat is best zwaar maar we halen het en worden weer met een mooi uitzicht en een cache beloond.



Dan is het nog best een stuk terug naar de auto maar nu over de weg al moeten we hier toch nog wel wat dalen en stijgen. Uiteindelijk hebben we een afstand van ruim 10 kilometer gelopen en de berg staat gelijk aan het traplopen van 52 verdiepingen.

We rijden terug naar het plaatsje Santa Euralia en parkeren de auto weer net buiten het centrum. Na eerst ergens een bak koffie en thee te hebben gedronken lopen we naar het pleintje waar we onszelf trakteren op een heerlijk koel glas rosé. Dan gaan we naar het restaurant straatje en genieten bij Bistro 51 van een heerlijk 3 gangen menu.

Lekker thuis

We hebben vandaag geen zin om wat te ondernemen en dus besluiten we na het ontbijt lekker in onze boeken te duiken. We verhuizen van het bed naar de ligbedden op de patio en vervolgens als het ‘s-middags nog verder afkoelt naar de bank waar we met de kachel aan en een wijntje ons verder warm houden. Voor het diner hoeven we ook niet ver want dat doen we in het restaurant op de Haciënda. Hier heerlijk genoten van een dorade en een kip curry met chocolademousse toe.

Yoga, regen en bitterballen

Deze dag start ik met een yoga les van Crista. Om 9 uur staan we met zijn drieën te wachten en als Crista aankomt hebben wij de matjes al uitgerold en kan ze meteen met de les beginnen. Het is een heerlijke relaxe les met rustige oefeningen en enkele stille meditaties. Daarna lopen we door naar het ontbijt waar René al aan begonnen is en ik kan zo aanschuiven. René wilde graag een massage en die heb ik bij Crista geboekt. Om 13 uur is hij aan de beurt. Vandaag is een regenachtige dag en tot het tijd is voor René zijn massage duiken we weer lekker in onze boeken. Na een stevige massage is het tijd voor mijn Reiki behandeling. Ik was hier wel nieuwsgierig naar en is ook wel goed bevallen.

Het regenen zet helaas flink door en dus hebben we eigenlijk niet zo veel zin
om veel te ondernemen. Dus ook nu maar weer lezen. Aan het einde van de middag houden we onze kamer wel even voor gezien en dus rijden we naar Sant Vincent waar we bij de beachclub ons op de lekkere banken installeren en genieten van een drankje en jawel…. een portie bitterballen. Hier ook nog een hamburger gegeten. Het houdt niet op met regenen maar na verloop van tijd wagen we ons toch een stukje erdoor om bij de auto te komen. Het korte ritje naar de Haciënda is best zwaar vanwege alle kiezels en rotsblokken die van de bergen af gekomen zijn en op de donkere weg liggen. Maar gelukkig komen we weer veilig aan en zoeken lekker ons warme bedje op.

Cala Llenya en nog een keer de hippiemarkt

Eindelijk begint de dag weer met een zonnetje en dus besluiten we om in plaats van te starten met de Hippiemarkt in Las Dalias en vandaag maar mee te eindigen. We rijden direct door naar het nabij gelegen strand Cala Lienya en huren hier voor 10 euro 2 strandbedjes. Dat ligt toch wat comfortabeler dan een matje met een handdoek op het zand.

De zon blijft lekker schijnen dus er komt weer wat meer kleur op onze lijven. Ook de zee is heerlijk en we deinen lekker mee op de golfslag.


Aan het einde van de middag rijden we toch nog even naar de hippiemarkt waar het bijzonder rustig is. Ik koop toch de armband die ik vorige week al had gezien. Maar helaas niet de witte die ik graag wilde maar één met bruin glas waar een afbeelding van een gekko in zit met bruin leer. Die valt net iets groter dan de witte variant die echt te strak zat. We maken nog wat foto’s van de bijzondere mensen die hier rond lopen en gaan dan naar het Argentijnse restaurant in het dorp.



We moeten even wachten totdat het restaurant open gaat voor het diner maar een half uurtje is zo overbrugd met een heerlijk glaasje rosé. De BBQ staat al op te warmen op het terras en we kiezen allebei een gerecht die hiervan afkomstig is. Helaas worden deze wel met gegrilde pepers en tomaten geserveerd dus ik zou graag wat salade erbij eten. Maar een salade is hier een voorgerecht en het is erg lastig om dat tegelijk met het vlees te serveren. We laten die dus toch maar als voorgerecht serveren en besluiten hem dan te laten staan tot het vlees komt. Jammer joh, dan gaan zij wachten totdat jij de salade op hebt voordat ze het hoofdgerecht serveren. Uiteindelijk komt dan toch het vlees en wilde de serveerster onze bordjes salade weghalen. Dat feest ging niet door en dus hadden we toch een beetje wat we wilden.

Na afloop van een toch wel lekkere maaltijd nemen we nog een dessert. Ik ga voor Flao, dit is een cheesecake van geitenkaas en mint, wat ik erg lekker vond. René gaat voor de crème brulee.

Torre del Pirata, Festival Club en nog een keer Beniras

Ook vandaag wordt het weer een heerlijke dag en we gaan al om half negen ontbijten zodat we bijtijds op pad kunnen en onze laatste volle dag op het eiland goed kunnen benutten. We rijden eerst langs de supermarkt om wat lekkers voor vandaag te kopen en rijden dan naar het zuid-oosten van het eiland om bij Torre del Pirata van het uitzicht op Es Vedra te genieten en een paar caches te zoeken. Helaas is de terreinwaarde van de caches erg hoog en dus besluiten we na al best een klim gemaakt te hebben dat het toch te hoog en te ver is op onze gympen waardoor we deze 3 maar even laten voor wat het is. Wel zien we nog een met steentjes gemaakt doolhof wat erg leuk was op deze plek.



Dan rijden we door naar een ander uitzichtpunt met een andere cache. Hier wel een mooi uitzicht op de magische rots Es Vedra maar de cache was helaas niet te vinden.



Om toch nog wat leuks te vinden besluiten we via het midden van het eiland naar het noorden te rijden want daar is nog een lost place. De festival club is een club die in 1972 is opengegaan. Helaas zijn 2 jaar later al de deuren gesloten bij gebrek aan publiek. Daarna is het aan de natuur overgeleverd en ligt het terrein met een soort van amfibietheater nu dus al 42 jaar braak. Het is een apart terrein en de overbleven muren zitten vol met kleurrijke graffiti. Helaas ook veel afval hier maar het is een aparte plek om te bezoeken en zowaar vinden we de cache die zich op dit terrein bevindt ook nog eens.



Dan is het hoog tijd om ons naar het strand van Beniras te begeven. Via hoge bergweggetjes banen we ons een weg hier naar toe. Ondanks de drukte hebben we snel 2 bedjes vlak bij de waterlijn en we installeren ons heerlijk in het zonnetje. Aan het einde van de middag haalt René nog een lekkere pizza bij de pizzeria op het strand en die verorberen we onder het genot van een fles Rosé die we voor deze gelegenheid hadden meegenomen. Het getrommel is inmiddels ook al begonnen en voordat we daar gaan kijken leggen we eerst even onze spullen in de auto. Ook nu is het weer één groot feest met mooie mensen en dansen we lekker mee op het ritme van de muziek.




Daarna nemen we nog even een kijkje bij de festiviteiten bij bar/restaurant Elements en gaan we na een laatste drankje weer huiswaarts waar we helaas de koffers in moeten pakken. Morgen is echt onze laatstse dag en moeten we rond 16 uur in het vliegtuig naar het koude Nederland zitten.

• Spanje
• Top
• Europa