Iberostar Tucan in Playa del Carmen

Op zondag 3 april is het weer tijd voor een nieuwe vakantie. Bestemming Playa del Carmen, Mexico. We halen Alex en Michelle op in Maasdam en rijden dan door naar Schiphol. Daar aangekomen staat er een flinke rij bij de incheckbali ondanks dat we best vroeg zijn. Maar bij de bali worden meerdere vluchten ingecheckt vandaar dat er dus al zo’n rij met mensen staat.
Als we eindelijk aan de beurt zijn krijgen we te horen dat het vliegtuig overboekt is. We krijgen de aanbieding van 300 euro en een hotel overnachting als we de volgende ochtend willen vertrekken. We besluiten dit niet te accepteren en ze gaat even bellen omdat ze zegt dat ze echt geen stoelen meer heeft. Uiteindelijk verschijnen er 2 plaatsen in haar scherm. Het is gelukt, we mogen mee. Helaas zien we echter net een berichtje binnen komen op de telefoon dat de vlucht met 2 uur is vertraagd. Maar goed we gaan wel vandaag en dat is een goed vooruitzicht.

Martinair is wel erg strikt met het handhaven van de bagageregels. Je mag maar 1 stuk bagage van 23 kilo per persoon meenemen. Er wordt niet meer naar een totaal groeps gewicht gekeken en zelfs de handbagage wordt gewogen. Ook de handbagage mag maar 1 stuk per persoon zijn, dus mijn losse handtas was in eerste instantie een probleem. Tot ik zei dat ik de 2 tassen ook in 1 rugzak kon stoppen en toen was het ineens oke. Daarna is er niet meer op gecontroleerd en ben ik gewoon met de 2 tassen en inmiddels ook nog een extra sea/buy/fly tasje het vliegtuig in gegaan.
Wel moest onze handbagage enige malen door de scanner. We hebben namelijk onze automatensets bij ons en in de andere tas zit alleen maar electronica zoals laptop, ereaders, duikcomputers, oplaadsnoeren en ga zo maar door. Als dan alles op een klutje zit is dat op de scanner ook niet meer goed herkenbaar. Maar uiteindelijk is alles oke en kunnen we wachten tot we gaan boarden.

Als we in het vliegtuig onze plaatsen op gaan zoeken zien we tot onze grote vreugde dat we ingedeeld zijn in de comfort class. Lekkere beenruimte, een gratis entertainmentset en extra drankjes onderweg. Niet verkeerd dus. De vlucht gaat voorspoedig. Na wat te eten en een goede film (127 hours) neemt Rene een slaappil en slaapt 3 tot 4 uur en ik kijk ondertussen nog even de laatste Harry Potter film.
Dan is het bijna 20:00u plaatselijke tijd in Mexico en is het tijd om te gaan landen. De rij voor de douane is lang maar na een tijdje wachten krijgen we onze stempels in de paspoorten en ligt de bagage al op de band.
We drukken op de knop die aangeeft of de bagage gecheckt moet worden maar gelukkig druk ik groen en mogen we dus doorlopen. De dame van Neckerman hebben we al gauw gevonden en we mogen plaatsnemen in bus 2 waar Pablo zorgt dat de bagage in de bus wordt gezet en na ruim een uur wachten start Gerardo de bus en brengt ons allen naar de betreffende resorts.

We zijn er, Iberostar Tucan. We checken in en krijgen onze paarse polsbandjes om zodat we de rest van de vakantie onbeperkt kunnen eten en drinken op het park. Het is inmiddels 23:00u als we in onze kamer zijn. We pakken direct onze spullen uit en gaan daarna, ondanks de vermoeidheid (het is tenslotte 6:00u NL tijd), het park nog even verkennen. We eten en drinken nog wat in een restaurantje dat open is en gaan dan terug naar onze kamers waar we nog snel een sms typen naar huis voordat we in slaap vallen.

Het bed is erg hard, maar ondanks dat hebben we heerlijk geslapen. We zijn wel vroeg wakker. Buiten is het al lekker weer en we besluiten op te staan en te gaan ontbijten. Het is een erg uitgebreid buffet met lekkere sapjes, fruit, een eitjesbakman en ga zo maar door. Het is uitkijken dat je niet tonnetje rond weer naar buiten komt. Na het ontbijt gaan we even kijken waar de fittness ruimte is aangezien ik nog verder wil trainen met het interval programma hardlopen dat ik een aantal weken geleden ben begonnen. Met Rene de afspraak gemaakt dat ik, als ik hier net zo vroeg wakker ben als thuis, lekker ga trainen als hij nog ligt te slapen.

Dan pakken we onze spullen om naar het strand te gaan. Ondanks dat er geen ligbedden gereserveerd mogen worden liggen er overal al handdoeken op de bedjes en een beetje mopperend gaan we op zoek naar een mooi plekje. We zien een leuke plek en maken kennis met Veronika en Danijel die op de 2 bedjes ernaast liggen en die ook gisteren zijn aangekomen. We raken aan de praat en besluiten de komende tijd een aantal excursies met elkaar te doen. Het zonnetje is warm en ondanks dat we een groot deel van de tijd in de schaduw zitten of in de zon ingesmeerd met factor 30 krijgen we toch al gauw een lekkere rode kleur. Het is dus verstandig om hier niet de hele dag in te liggen.

Ook het animatieteam is druk in de weer. Om 11:00u ga ik meedoen met de yogaklas terwijl Rene lekker verder leest op zijn ereader. Het is weer heerlijk om een half uurtje alle spieren weer eens lekker rustig op te rekken. Daarna worden we entertained door een aantal activiteiten op het strand vlak voor ons. Wij hebben niet de behoefte om mee te doen maar blijven lekker in de rol van toeschouwers. Dat gaat ons prima af. Af en toe een drankje halen bij de strandbar of een hapje eten in het ernaast gelegen restaurant... All Inclusive. We vermaken ons dus prima.

’s Middags besluiten we op zoek te gaan naar de duikshop die we thuis hadden uitgekozen na het lezen van wat reviews op internet. Met de taxi zit je voor 70 pesos (ongeveer 4 euro) in het centrum. De hoofdstraat van het centrum is 5th avenue. De duikshop moet tussen 5 en 10 avenue liggen en op de 24e straat. Daar laten we ons afzetten met de taxi, echter de duikshop van Diversity Divers is niet te vinden. We lopen nog een stukje rond en besluiten dan op zoek te gaan naar Tank Ha, de volgende op ons lijstje. Die zit op de 10e straat en deze vinden we wel. We krijgen wat informatie met betrekking tot het duiken en hebben er wel een goed gevoel bij. We besluiten dus wat duiken in te plannen.

Momenteel is het het einde van de periode van de Bull sharks maar er zijn er nog een aantal gesignaleerd. We maken de afspraak om de volgende dag te bellen of er nog Bull sharks gespot zijn en als dat zo is morgenmiddag een duik te maken op die plek. Verder boeken we voor vrijdag 2 duiken bij Cozumel en op zondag 2 duiken in een cenote. Twee oceaanduiken die we bij Playa del Carmen willen doen boeken we later wel.

Nu dat is geregeld gaan we de rest van het plaatsje verkennen. Het is hier heel relaxed, de mensen niet echt opdringerig. Er hangt een hele leuke sfeer. Veel souvenir shops maar daar zijn wij niet zo van dus we lopen lekker rustig door.
Aangekomen bij de ferry van Cozumel besluiten we om terug naar ons resort te lopen via het strand. Er is gezegd dat het een half uurtje lopen. Dat was trouwens erg optimistisch want we hebben er ruim 3 kwartier over gedaan en toch best redelijk doorgestapt. Het was soms best wel zwaar door het mulle zand. Maar ook wel weer lekker en ook hiervan zijn we goed verkleurd.



Dan een snelle douche en ons opmaken voor het diner en de show die vanavond zal worden gegeven op het park. Ondanks dat we vanavond voor het buffet hebben gekozen is het best goed eten. Een lekker wijntje erbij doet het ook altijd goed. Als we aankomen bij het deel waar de show wordt gegeven staat er een heel goede band te spelen. We zoeken een mooi plaatsje en nemen een lekker bakkie koffie en thee. Dan begint de Hollywood show. Dansen in allerlei thema’s van Shrek tot de Matrix. Het is erg mooi maar omdat we nogal vermoeid zijn hebben we wel moeite onze ogen open te houden. Rond half elf is het afgelopen en gaan we direct naar onze kamer en naar bed.



We slapen tot half zeven, waarna Rene weer in slaap valt, en ik om zeven uur besluit eruit te gaan. Snel wat sportkleding aangetrokken en op weg naar de gym. Ik zet het verkeerde trainingsnummer op wat als gevolg heeft dat ik in plaats van twee keer tien minuten met een rustpauze ertussen ineens vijfentwintig minuten achter elkaar moet lopen. Het lopen gaat lekker dus ik ga ervoor en kom tot drieentwintig en een halve minuut. Goede score. Na de cooling down weer terug naar de kamer waar Rene nog steeds ligt te slapen. Dus maar snel onder de douche en op het balkon het verslag gaan typen totdat hij wakker wordt (kan nog wel even duren).

Om tien voor tien zijn we net op tijd voor het ontbijt in het Tulumrestaurant. Daarna naar het strand waar we gezellig met Veronika en Danijel kletsen tot het tijd is om de duikshop te bellen. Er is vanmorgen 1 Bull shark gesignaleerd en we besluiten de duik toch te doen. Dus snel naar de kamer om alle spullen in orde te maken en met een taxi naar Playa del Carmen.
Bij de duikshop aangekomen krijgen we te horen dat ze 10 minuten na ons telefoongesprek te horen hebben gekregen van de havenpolitie dat ze niet meer mogen uitvaren vanwege te ruwe zee. De duik gaat dus niet door. Jammer. We kunnen onze spullen laten liggen en besluiten te wachten tot half vier. Om deze tijd hebben we met Veronika en Danijel afgesproken op de plaats tussen de Starbuck’s en de Haagen Dash zodat we met elkaar nog wat excursies kunnen plannen.

We gaan in eerste instantie naar het strand en leggen daar onze handdoeken neer. Maar omdat we al best wel erg verbrand zijn is dat uiteindelijk niet zo’n erg goed plan. Dus na een telefoontje van Rene naar zijn moeder besluiten we toch onze tijd in de schaduw door te gaan brengen.

Bij Senzi op het terras genieten we de resterende tijd met een rose, tortillachips en guacemole. Als dat geen vakantie gevoel is. Vlak na half vier (het afrekenen duurde iets langer vanwege een stroomuitval) arriveren we op de afgesproken plek. Helaas geen Veronika en Danijel. We wachten tot vier uur, bellen dan nog even naar het resort en hun kamer waar we helaas geen gehoor krijgen.

We besluiten dan nog een stukje de 5th avenue af te lopen, maar we komen ze niet tegen. We vragen wat informatie over wat excursies in een houten stalletje en lopen dan weer terug naar de duikshop om onze tas met duikspullen op te halen.
Met de taxi gaan we weer terug naar het resort. Helaas liep de dag vandaag anders dan verwacht. Maar het was toch wel lekker. We douchen en gaan nog lekker even lezen en het verslag typen. Vanavond is de Vegas show. Hopelijk kunnen we nu wel onze ogen open houden.

In de eetzaal komen we Danijel en Veronika tegen en we vragen wat er mis is gegaan. Zij stonden ook te wachten tussen een Starbuck’s en een Haagen Dasch maar dan op de hoek van Calle 2 terwijl wij op de hoek van Calle 10 stonden. Hadden van te voren niet verzonnen dat de combinatie van die 2 zaken tegenover elkaar op meerdere plekken van de winkelstraat zou voorkomen. Maar goed terwijl zij stonden te wachten hebben zij ook met een aanbieder van excursies staan onderhandelen en hebben best een goede prijs met hem afgesproken. Het plan is dus om morgen in de loop van de dag met een taxi naar Playa te gaan en bij hem te boeken.
Gezamelijk kijken we de Vegas show en blijven tot onze verbazing de hele show wakker. We besluiten zelfs om na de show nog even een kijkje in de discotheek van het park te gaan nemen. Dat hebben we echter gauw gezien. De muziek is wel aardig maar de pitch staat veel te snel en na een klein uurtje besluiten we toch om lekker naar bed te gaan.
Maar voordat het zover is nog even Rene feliciteren. Het is tenslotte na 12 uur dus 6 april en jarig. Toen hij op het balkon zat snel wat slingers opgehangen in de kamer en 2 leuke kaarten aan hem gegeven. Zijn cadeau (een I-pad 2) is in bestelling en kan hij pas na de vakantie ophalen.

Rene is jarig

De volgende dag slaapt Rene lekker uit en als we op het strand aankomen liggen de bedjes dan ook weer vol met handdoeken. Maar Danijel en Veronika hebben een mooi plekje gevonden en we kunnen aanschuiven. Onder de parasol voor ons ligt ook een Nederlands stel en Rene raakt nog met hen aan de praat over de handdoekenkwestie.

Na nog een tijdje met Danijel en Veronika gepraat te hebben gaat de vrouw die voor ons ligt ineens zeuren dat we te luiddruchtig zijn en dat we met onze parasol niet op deze plek mogen liggen omdat ze nu niet kan lezen. Of we weg willen gaan? Aangezien het strand volgens haar niet van iedereen is en volgens ons wel vraagt Rene wat ze nu precies wil maar dat we niet van plan zijn om weg te gaan en dat we het dus op een andere manier op gaan lossen. We schuiven een stukje naar achteren en de vrouw gaat verder in haar boek. Maar het zint haar toch niet en dan is voor haar alles wat we doen bij voorbaat al verkeerd. Aangezien de zon draait liggen we dan ook al snel in ‘haar’ schaduw. We merken dat ze weer wil gaan zeiken maar laten het voor wat het is. Haar man heeft er minder last van en zegt ook dat ze het maar even moet laten voor wat het is en dat ze toch voldoende ruimte hebben. Hij kent haar dus duidelijk wat langer dan vandaag. Het is wel humor om te zien en wij storen ons er verder dan ook niet aan op hier en een grapje na dat we niet kunnen lezen of dat er iemand in mijn schaduw ligt.

Als we net op het punt gekomen zijn om een hapje te gaan eten en daarna naar Playa del Carmen te gaan om de excursies te boeken loopt er een man voorbij die ook excursies aanbiedt. Hij vraagt of we willen boeken maar we zeggen dat we dat al zo’n beetje gedaan hebben. We vragen wat hij allemaal aanbiedt en dat is onder andere hetzelfde wat iedereen doet.
Daniel merkt op dat we Chichen Itza voor 55 dollar p.p. kunnen boeken en hij gaat hier 5 dollar onder zitten. Ook kan hij Xcaret aanbieden. Dit is een vaste prijs bij iedereen en kan niet over onderhandeld worden. We besluiten dan ook de excursies bij hem te boeken en hebben daarmee in totaal 20 dollar en een taxirit naar Playa uitgespaard.

Na het eten is het tijd voor Danijel en Veronika om een introductie duik in het zwembad te maken. Deze mogelijkheid zit ook in de all-inclusive. Wij gaan mee om wat onderwaterfoto’s ervan te maken. Helaas vindt Veronica het ademen onder water best lastig en stopt ermee maar we hebben toch wat leuke plaatjes gemaakt.

Daarna gaan wij terug naar de kamer en zetten wat foto’s op de pc. Ook regelen we een uurtje internet en gaan een tafeltje in de bar zitten. Terwijl Rene bezig is met de pc sluip ik even snel naar het standje van de tafelreserveringen. We eten vanavond in het steakhouse en ik vraag of ze nog iets leuks kunnen regelen voor Rene zijn verjaardag. Dat gaat ze doen en ik sluip weer terug naar ons tafeltje bij de bar. Achteraf zegt Rene dat hij het niet eens gemerkt heeft. Dan verschijnen ineens Danijel en Veronika in de bar met een cadeautje voor Rene. Hij krijgt een mini sombrero. Erg leuk. En het staat hem goed!

Dan gaan we ons netjes aankleden en lopen naar het steakhouse. Er was bij het reserveren pas om 21:00u plaats en daardoor is het voorgerechten buffet helaas al behoorlijk leeggegeten en niet echt aangevuld. Maar we weten er toch nog wat lekkers vanaf te plukken. Rene neemt een ribeye en ik ga voor de tenderloin. De vleesjes zijn heerlijk en hebben een lekkere authentieke grill smaak. Vlak voor het toetje horen we een hoop herrie uit de keuken komen en 4 obers komen met pruiken op en veel tromgeroffel en lawaai met een bordje met toetjes en 2 kaarsjes onze richting op. De kaarsjes worden aangestoken en Rene moet ze uitblazen en een wens doen. Jaaa zegt 1 van de obers, ik heb gezien wat jij hebt gewenst... Jij wenste dat 1 van de obers ging buikdansen. Dus nog meer tromgeroffel en een buikdansende ober aan de tafel. Vervolgens was het tijd voor Tequila, Rene z'n stoel wordt achterovergetrokken en de Tequila wordt naar binnen gegoten. Erg grappig allemaal. Het toetje is heerlijk en het was een gezellige avond.

Chichen Itza

We worden om kwart voor acht opgehaald voor een dagtocht naar Chichen Itza. We zijn de eersten in de bus en dat betekent dat we nog een aantal hotels af moeten om wat andere stellen op te halen. En na een oponthoud van bijna een uur gaan we dan eindelijk op weg naar Chichen Itza. We hopen dat we het halen want we zien op het dashboard van het busje het motorlichtje branden en ook de oliemeter gaat soms vreemd heen en weer. Maar goed we zullen het vanzelf meemaken.
Het is tweeenhalf uur rijden maar onderweg stoppen we nog 2 keer zodat we even naar het toilet kunnen en de benen kunnen strekken.



Aangekomen bij Chichen Itza maken we kennis met onze gids. Hij vertelt ons van alles over de historie van de Maja’s en de gebouwen die we te zien krijgen. Het is warm maar gelukkig zijn er hier en daar wat schaduw stukjes waar we onze uitleg krijgen. Het is erg interessant en we maken veel mooie foto’s.




Na de tour hebben we nog een klein uurtje vrije tijd die we besteden aan het eten van onze uit het resort meegenomen broodjes bij de cenote op dit park.

Deze heilige cenote werd in vroegere tijd gebruikt om mensenoffers te brengen. Waarschijnlijk om de regengod Chaac gunstig te stemmen, want het verzekeren van regelmatige regenbuien was een belangrijke wens van een ieder in dit droge gebied.

In deze cenote zijn bij onderwaterarcheologie diverse slachtoffers boven water gekomen.


Teruggekomen bij de bus zijn we behoorlijk bezweet en snakken we naar afkoeling. Maar eerst nog even langs een restaurant voor de lunch. Na een korte dansvoorstelling mogen we de bus weer in en rijden we naar een cenote waar we kunnen gaan zwemmen.
Het is een openlucht cenote en het water is heerlijk verkoelend. Helemaal opgefrist zijn we klaar voor de terugreis. Aangezien er een ander busje kapot is gegaan wordt er gevraagd of we nog 2 passagiers mee terug kunnen nemen. Dat is geen probleem want ons busje is niet helemaal vol. Het bleek dat bij hen ook het lampje van de motor brandde onderweg. Het is dus ook voor ons de vraag of we het nog wel naar ons resort terug halen.

Onderweg stoppen we een half uurtje in het plaatsje Valladolid en bekijken we de kerk en het plein. Dan is het nog 2 uur rijden naar Playa del Carmen.



Het is even schrikken als we een grote zwarte wagen inhalen met daarop een compleet in het zwart geklede gemaskerde man met een gigantisch geweer in zijn handen. Enkele amerikanen willen daar een foto van maken wat in onze ogen nogal dom is. Ik vraag aan de chauffeur of hij weet wat dit voor mannen zijn en het blijkt dat zij van een soort van SWAT team zijn die uitkijken naar gestolen voertuigen en drugs. Het was wel indrukwekkend.
Rond 20:00 uur zijn we weer terug in ons resort.

Duiken bij Cozumel

Om 8 uur nemen we de taxi naar Playa del Carmen om een duik te gaan maken bij Cozumel. In eerste instantie zouden we met 10 duikers op de boot zijn maar inmiddels zijn er daar al weer een aantal van afgevallen.
Onze gids is Rolf een Nederlander die nu al weer 2 jaar hier in Mexico leeft. Christof is een Zwitser die meegaat om de duik te filmen. Verder duiken we vandaag met Pedro, Melissa en Tim. De laatste 2 zijn hier op huwelijksreis en Melissa heeft zojuist haar Open Water brevet gehaald. Maar aangezien ze al jaren aan wedstrijd zwemmen doet heeft ze een goed luchtverbruik en kunnen we qua tijd met zijn allen best een goede duik maken.

We trekken onze pakken aan en zorgen dat de rest van onze spullen in de bak van de fiets terecht komen. Dan lopen we naar het strand waar de boot al op ons ligt te wachten.



Het water is niet zo erg ruw maar toch maakt de boot behoorlijke klappen op het water. Het duurt dus ook niet lang voordat ik zeeziek word. Gelukkig is het water rond Cozumel wat rustiger en mede dankzij een aantal slokjes Ginger Ale gaat het gelukkig al gauw ietsje beter.

De eerste duikstek is Santa Rossa en is een driftduik langs een muur. Ik mag als eerste het water in en dan is de zeeziekte al snel over. Helaas heb ik van de duik niet echt kunnen genieten. Ik had te weinig lood en moest hard werken om onder water te blijven. Omdat ik daar zo mee bezig was heb ik er niet aan gedacht wat lood bij Rolf te vragen. Ik heb niet veel foto’s gemaakt en ook niet veel gezien. Uiteraard was het hebben van te weinig lood een groot probleem bij de safety stop. Ik gebaarde naar Rene en die zag al aan mijn houding (hoofd naar beneden en benen in de lucht) wat het probleem was. Hij trok me naar beneden zodat ik toch nog mijn safety stop kon doen.



Op de boot wat extra lood in mijn pockets gestopt en een sandwich voor de lunch gegeten. Na een klein uurtje gaan we weer het water in. Deze keer bij het rif Yacab/Tormentos. Deze duik was een stuk relaxer. Het eerste stuk heeft Rene gefotografeerd maar toen hij zag dat hij daardoor meer lucht verbruikte ging het toestel al gauw naar mij. Dit is een rif wat veel weg heeft van de riffen van Bonaire. We zien ook dezelfde soort visjes. Maar dat is niet zo gek want het is dezelfde zee. Helaas niet echt bijzondere dingen gezien en na 57 minuten zijn we weer boven water.

De terugvaart is ruwer dan op de heenweg en het duurt dan ook niet lang voordat het voor mij tijd is om de vissen te voeren. Zelfs de ginger ale werkt niet meer en ik voel me behoorlijk ziek.

Na veertig minuten zijn we gelukkig weer bij het strand van Playa en ik weet niet hoe snel ik het water in moet springen. Ondanks dat ik nu van de boot af ben duurt het nog best een tijdje voordat het weer wat beter gaat.
Volgende keer geen risico meer nemen en dus echt wel pillen tegen zeeziekte innemen.




Als we terug zijn in het resort gaan we even het park verkennen met het fototoestel. Met de zoomlens fotograferen we een paar leuke beestjes die hier rondlopen. Ook komen we de troep apen tegen die hier leven. Er zijn ook een paar baby aapjes bij.
Erg leuk om te zien. We blijven er lang kijken en moeten dus snel opschieten om nog op tijd in het Italiaanse restaurant te zijn waar we vanavond gaan eten.

Xcaret

Met Danijel en Veronika gaan we vandaag naar het park Xcaret. Het duurt even voordat het busje komt maar we zijn de laatsten die worden opgehaald en het park is niet zo ver rijden. We krijgen onze plus bandjes om en gaan het park op. Daar aangekomen gaan we eerst een ecological tour boeken. Dan gaan we op zoek naar onze lockers om wat overbodige ballast te dumpen en moeten we snel weer terug lopen om op tijd te zijn voor de tour.
We zien een aantal dieren die op het park verblijven en krijgen een uitgebreide uitleg in het aquarium en bij de schildpadden. Na drie kwartier is de tour voorbij en kunnen we verder op eigen gelegenheid het park gaan bekijken.



Het is een leuk park en er is veel te zien en te doen. We lopen wat rond en gaan op zoek naar de manatees, de poema, de panter en de vlindertuin.
Na verloop van tijd zijn we behoorlijk oververhit en is het tijd om te gaan snorkelen in de rivier. We halen onze snorkelspullen en gaan naar de ingang van de rivier. Het water is lekker fris en we kiezen de tocht die zowel ondergronds als bovengronds gaat. Het laatste stukje gaat door de mangrove en zien we ook nog wat visjes.



We lopen weer terug naar onze lockers en kleden ons weer om. Dan gaan we het Mayadorp bekijken. Indrukwekkend is de begraafplaats die in een cirkel is gemaakt en erg kleurrijke graven heeft. In dit geval niet echt maar nagemaakt. Maar wel gaaf om te zien.
We zitten even bij te komen in de schaduw van de kapel als we opeens een hard tromgeroffel horen. We gaan erop af en zien een show van een Maya ritueel. Heel mooi.



Via de papegaaientuin gaan we terug naar onze lockers om onze spullen te pakken en de kluissleutel in te leveren. Danijel en Veronika kopen nog wat souvenirs voor hun zoontjes en dan gaan we naar het theater voor de show. Op de weg ernaar toe staan er al vele gebodypainte mannen en vrouwen op ons te wachten en waar we leuke foto’s van kunnen maken.



Het theater is gigantisch groot en we kiezen een mooi plekje. We krijgen ook allemaal een kaarsje.
De show begint met een Maya ritueel. Middels fakkels wordt het vuur doorgegeven en zo kunnen we allemaal onze kaarsjes aan steken.



De Maya’s hadden wel iets met vuur. Met name de hockeywedstrijd met een vuurbal is erg spectaculair. De show gaat verder met de inval van de spanjaarden en werkt zich verder op naar het Mexico van nu. Het duurt ongeveer 2 uur en is heel mooi opgezet.



Rond kwart voor 10 zijn we weer terug in het resort en kunnen we nog een klein hapje eten voordat we vermoeid onze kamers opzoeken.

Cenoteduiken

Vandaag weer een duikdag. Gelukkig niet met de boot maar met de auto het binnenland in. We maken kennis met Iwan, die vandaag onze gids is, en met Bill en Debbie uit Texas die samen met ons, ook voor de eerste keer, in de cenotes gaan duiken.
Het is een rit van ongeveer 20 minuten richting het zuiden en ergens ter hoogte van Tulum gaan we naar rechts en zijn we bij de cenotes gearriveerd. We parkeren de auto en lopen naar de cenote, genaamd Kukelcan, waar de eerste duik plaats gaat vinden.
Hier krijgen we de briefing van Iwan. Het ziet er gaaf uit en we zien al meteen 2 kleine schildpadjes. Verder zwemt hier in de cenote niet veel rond. Er zijn een paar visjes maar die zijn uitgezet.



Dan gaan we onze setjes opbouwen. Er staan een aantal stenen tafels en het is ideaal om daarop alles op te bouwen zodat je het ook gemakkelijk aan kunt trekken. Dan hetzelfde stuk lopen met uitrusting en dan ben je blij als je het verkoelende water in kunt.
De duik kan beginnen. We zwemmen een stukje de cenote in en als we achterom kijken zien we meteen de mooie doorkijkjes waar deze duiken onder andere om bekend staan.



De zon schijnt schitterend in het water en we genieten met volle teugen. Het is een hele gave duik. Heel bijzonder en compleet anders dan we tot nu toe ooit gedaan hebben. Na 47 minuten zijn we weer terug bij de in/uitgang. En we zijn allemaal even enthousiast.



De lunch bestaat uit een kipsandwich. En we raken maar niet uitgepraat over die geweldige ervaring van zojuist. Gelukkig volgt er nog een cenoteduik in een andere dan die we net hebben gedaan. Deze heet Chac Mool en deze zit hier net om de hoek het trapje af. We laten ons achterwaarts het water in vallen en trekken onze vinnen aan. Deze cenote vindt ik nog gaver dan de eerste.



Het is een echte grot met stalagtieten en stalagmieten die volgelopen is met water en we moeten best wel door smalle gangetjes zwemmen. Halverwege kunnen we in een kamer boven water komen. En ook hier gaat iedereen weer uit zijn dak.



We geven aan hoeveel lucht we nog hebben en het blijkt dat we allemaal ongeveer hetzelfde luchtverbruik hebben. Dat is wel prettig. We gaan verder en zien hier en daar nog een aantal mooie fossiele schelpen. Na 53 minuten zit de duik erop en vermoeid van alle indrukken ruimen we onze spullen op.

Teruggekomen bij het duikcentrum besluiten we de inmiddels gereserveerde oceaanduik van Playa del Carmen om te ruilen voor nog een cenote duik. Ook Bill en Debbie willen nog een keer cenote duiken en we spreken af om woensdag wederom met zijn vieren te gaan.
We drinken nog even wat chocomel en cappucino bij de Starbuck’s en nemen dan een taxi terug naar ons resort.
Hier kijken we eerst de dvd die we vandaag van Christof hebben gehad en brengen we de rest van de middag door aan het strand.

Om 19:00 uur is het tijd om naar het restaurant te gaan. Vanavond staat het Mexicaanse specialiteiten restaurant op het programma. We nemen een soepje vooraf en als hoofgerecht neemt Rene tortilla’s special en ik de met tequilla geflambeerde brochette. Het eten is heerlijk en na een bordje vol van het toetjes buffet (en een bak slechte amerikaanse koffie) gaan we richting het theater voor de Star Friends show. Vanavond is het thema movie. De show is korter dan anders maar we vermaken ons weer prima. Na de show kijken we nog even de foto’s van de duiken van vandaag en stappen we vermoeid in bed.

Even rust

Vandaag na 4 volgeplande dagen eindelijk weer eens een rustdag. Het moet tenslotte wel vakantie blijven. Ik ben vroeg wakker en ga om 7 uur Danijel en Veronika uitzwaaien die opgehaald worden om met de dolfijnen te gaan zwemmen. Daarna door naar de sportschool om weer 25 minuten te gaan hardlopen.

Na mezelf behoorlijk in het zweet te hebben gewerkt ben ik om 8 uur weer terug op de kamer. Rene is inmiddels ook wakker geworden.

Rustig aan gaan we richting de ontbijtzaal en daarna naar het strand om nog even lekker bij te kleuren, een boekje te lezen en een muziekje te luisteren. Na lange tijd weer eens wat albums van Fish en Marillion geluisterd. Rene houdt het bij Led Zeppelin en Enigma.

Als de zon te erg gaat branden besluiten we naar de eetzaal te gaan om een hapje te eten.

Daarna toch maar even uit de zon blijven en inderdaad als we op de kamer aangekomen in de spiegel kijken hebben we qua kleur ongeveer het uiterlijk van een kreeft. Geen zon meer voor vandaag maar een lekkere koude douche en smeren met veel vette bodylotion.

Voorlopig maar even in de schaduw van het balkon vertoeven. Dan heb ik meteen de tijd om het verslag van de vorige dagen te typen. Want dat was er tot nu toe nog niet van gekomen.

Het is op het balkon een aangenaam temperatuurtje en als het te warm wordt ga je gewoon even naar binnen om af te koelen bij de airco. Naast een lekker zomerse Housequacke mix schreeuwen de pauwen, de apen en de papegaaien er vrolijk op los. Een perfect sfeertje dus.

De volgende dag nemen we ook een rustdag. Geen zon voor ons vandaag maar lekker in de schaduw van de parasol met een boekje en een cocktail. ’s-Middags even naar het kleine winkelcentrum gelopen en een souvenir voor Veronika en Danijel gekocht als aandenken van de vakantie.

Het specialiteitenrestaurant waar we vanavond gaan eten is de Japanner. Wij hebben echter de enige Mexicaan aan ons tafeltje maar ondanks dat probeert hij er toch een leuke show van te maken. Helaas vanavond geen fototoestel meegenomen. We hebben een leuke tafel met een stel Amsterdammers en een familie Amerikanen. Erg gezellig maar vooral lekker eten.
Ook duurt het eten hier langer dan in de andere restaurants. Daar sta je binnen het uur weer buiten en hier ben je al gauw anderhalf uur bezig.
Na het eten gaan we naar de show, maar daar is voor het eerst weinig aan en halverwege besluiten we toch maar op de kamer wat te gaan lezen voor het slapen gaan. Morgen weer bijtijds op voor onze laatste duikdag.

Nog een keer cenoteduiken

Als we bij het duikcentrum aankomen staan Debbie en Bill al op ons te wachten. We takelen onze spullen naar beneden en laden de wagen in. Iwan is wederom onze gids. De cenote waar we gaan duiken heet Dos Ojos, wat 2 ogen betekend. Als je de cenotes van bovenaf zou bekijken zijn het net 2 ogen, dus vandaar de naam.
Ook Rolf is meegegaan met nog een Amerikaanse, Heather die ook in de cenote gaat duiken. Allereerst krijgen we de briefing bij de cenote zelf. Het is een populaire stek en er zijn dan ook aardig wat wagens met duikers. We besluiten de volle tanks voor de 2e duik alvast naar beneden te sjouwen en daarna met onze opgebouwde setjes naar de cenote toe te lopen voor de eerste duik.

Ook deze duik is weer fantastisch. Mooi helder water. Deze keer alleen maar zoet dus geen temperatuursverschillen en alleen maar goed zicht. Ondanks de drukte zwemt niemand elkaar in de weg omdat je achter elkaar de lijn volgt. De eerste duik is de barbie duik. Niet omdat het touw roze is maar bij het punt dat halverweg markeert is er een barbie aan de lijn vastgemaakt.
Deze duik heeft Rene een wonderbaarlijk goed luchtverbruik dat een stuk lager ligt dan mij. Oorzaak is onder andere dat tijdens de duik mijn automaat steeds volliep met water als ik in de rondte aan het kijken was. Ook moest ik regelmatig het water uit mijn masker halen. Daar heb ik wel zo’n 30 bar mee verspeeld. Om die stress te voorkomen heb ik besloten de volgende duik met de andere automaat te duiken.



We bouwen onze setjes op en gaan dan, met de gebruikte flessen, terug naar de auto. Daar genieten we in het zonnetje van een lekkere sandwich als lunch. Op een gegeven moment zoekt Rene een boom om tegen te plassen. Hij komt terug met de mededeling dat hij bijna op een slang plaste die op dat moment bezig was een leguaan op te peuzelen. Dat willen we allemaal natuurlijk wel zien. Dat was dus best spectaculair en alle camera’s werden tevoorschijn gehaald om het vast te leggen. Na de duik maar eens kijken hoever de leguaan dan is opgegeten.



Ook de 2e duik is gaaf. Halverwege de duik kunnen we weer naar boven en bevinden we ons in de bat cave. En inderdaad zien we ook nog een vleermuis vliegen. Dan zwemmen we rustig aan weer terug naar de in-/uitgang van de cenote en zit onze laatste duik erop.
De slang is niet veel verder gekomen met zijn maaltijd. Het zal nog wel een tijdje duren voordat hij zijn bordje leeg heeft. Maar dan heeft hij waarschijnlijk wel voor een paar maanden genoeg gegeten.
Op de terugweg zijn we allemaal vermoeid van de indrukken en de duik en zitten lekker te dommelen totdat we weer terug zijn in Playa del Carmen.
Dan pakken we onze tas in en gaan we eerst een bakkie koffie drinken bij Starbucks. Daarna keren we terug naar de duikshop om de financien af te wikkelen en afscheid te nemen van Rolf en Desiree en ze te bedanken voor de goed geregelde duiken.

We hebben al snel een taxi en aangekomen op onze kamer spoelen we onze spullen. Daarna gaan we nog even aan het zwembad liggen waar al snel ook Veronika en Danijel langs komen. Zij waren nog op jacht gegaan naar een USB stick maar die was hier zo duur dat ze maar hebben besloten die niet aan te schaffen.

Wel krijgen we van hen alvast de videocamera om de filmpjes die ze hebben gemaakt over te zetten op onze laptop. Dan gaan ze naar hun kamer om zich op te frissen voor het eten en alvast wat spullen in te pakken.

Om 5 voor half zeven loop ik nog even langs het standje voor de boekingen van de restaurant om te zien of er nog ergens een plekje vrij is. We kunnen om half 7 bij de Japanner terecht., Aangezien ik dat gisteren erg leuk vond en ook Veronika en Danijel vanavond om 7 uur bij de Japanner hebben gereserveerd is de keus gemakkelijk.

Als ik weer op de kamer kom moet Rene wel even flink opschieten maar dat is geen probleem. Veronika en Danijel hebben niet door dat wij al in het restaurant zitten als ze binnenkomen. Als ze een beetje gesetteld zijn zet Rene de videocamera aan en loopt naar hen toe om hun reactie te filmen. We maken nog wat fotootjes van elkaar en genieten van het heerlijke eten.


Na het eten gaan we naar het theater voor de show. Voor deze show hebben ze een andere dansgroep ingehuurd en het ziet er echt geweldig uit. We genieten met volle teugen. Na de show worden we door de leden van het animatie team gehaald om te gaan dansen.
De heren laten het afweten maar Veronika en ik doen een goede poging het clubdansje van het animatieteam zo goed mogelijk te volgen. Daarna wordt ik nog gevraagd door Paul om de volgende dans mee te doen.

Daarna nog een paar dansjes met Rene en dan is het tijd om naar bed te gaan.

Relaxen en fotoshoot

Helaas vertrekken Veronika en Danijel vandaag. We hebben om 9 uur in de lobby afgesproken om de foto’s van ons op Danijel zijn telefoon te zetten. Dat lukt en daarna is er nog tijd voor hen om nog even wat zonnestraaltjes op het strand mee te pakken. Om 13:00 uur is het dan echt tijd voor het afscheid en gaan zij hun spullen halen bij de receptie en met de bus naar het vliegveld. Maar we hebben mailadressen uitgewisseld dus we zullen nog wel contact hebben als ook wij weer terug zijn in Nederland.

Wij blijven op het strand en wisselen het lezen af voor wat dommelen in de schaduw. Zo brengen we de rest van de middag door. Na een heerlijke douche nog even wat aan het verslag typen voordat we in het buffetrestaurant gaan eten.

De volgende morgen staan we om 8 uur klaar voor een fotoshoot met fotografe Perla. We hebben ons netjes maar toch casual aangekleed en beginnen in de jungle met de eerste foto’s daarna door naar het strand waar ook behoorlijk wat foto’s worden geschoten.



Aan het strand staat behoorlijk wat wind en het is lastig dat ik mijn haar los heb want het waait continu in mijn of in Rene's gezicht.



Als we klaar zijn met de shoot spreken we af dat we om half 2 de foto’s kunnen bekijken. In de tussentijd dus maar weer even op het strand vertoeven. Lekker onder de parasol liggen lezen.



Om half 2 staan we klaar maar Perla is nog niet in zicht. We lopen daarom maar richting het kantoortje dat aan de Quetzal kant is van het resort. Daar krijgen we te horen dat ze net naar de Tucan kant is gelopen. We hebben elkaar dus net gemist. We lopen weer terug en zien onze foto’s op het scherm verschijnen. Er zijn er 61 gemaakt en allemaal nemen is een zeer kostbare aangelegenheid dus gaan we aan het kiesproces beginnen. Gelukkig werken ze met lightroom en dat is ons wel bekend. Hierin is het gemakkelijk om een aantal foto’s van dezelfde serie naast elkaar op het scherm te zien zodat we makkelijk kunnen vergelijken en de mooiste kunnen kiezen.



Al met al zijn we toch nog wel een uurtje bezig om een goede keus te kunnen maken en uiteindelijk blijven en 19 over die we op een cd-tje laten branden. Omdat we er niet voor kiezen om een fotoboek te nemen (de verzendkosten hiervan zijn erg duur) krijgen we 3 foto’s naar keuze afgedrukt mee. Erg leuk.

Daarna gaan we weer verder met relaxen, alvast een beetje de koffer inpakken, eten in het buffetrestaurant en ’s avonds weer genieten van een fantastische show.


Onze laatste volledige vakantiedag in Mexico is aangebroken. Ook vandaag zijn we niet van plan veel uit te voeren. Dus bivakkeren we het grootste deel van de dag weer onder de parasol op het strand onder het genot van de tropical coconut cocktail die Rosaria ons komt brengen.
Om half zeven worden we verwacht in het Steak house waar we wederom weer een lekkere biefstuk eten. Deze keer echter zonder zingende obers en tequilla verrassing.
Ook vanavond genieten we weer van een fantastische show.


Helaas is nu toch de dag van de terugreis aangebroken. Ondanks dat we nu al 14 dagen op een all-inclusive park verblijven vermaken we ons nog steeds prima en hebben dus geheel geen zin om naar huis te gaan. Na het ontbijt pakken we toch maar de rest van de koffers in en brengen het naar de receptie. Hier kunnen we onze bagage opslaan totdat we vanmiddag worden opgehaald.



Dan gaan we weer ons plekje opzoeken op het strand totdat we om half 3 naar het restaurant gaan voor een late lunch. Dan halen we wat handdoeken op om te gaan douchen en nadat we zijn opgefrist en compleet zijn uitgecheckt staat de bus al voor de deur.
Het duurt ongeveer een uur voordat we alle andere hotels zijn afgegaan en iedereen hebben opgehaald en daarna nog een uur voordat we bij het vliegveld zijn. Er staat een lange rij voor de balie maar het gaat toch wel vrij vlot. Dit ondanks dat er streng wordt gecontroleerd op de bagagerichtlijnen en er toch aardig wat mensen problemen hebben met overbagage. Wij zijn echter erg blij met de digitale weegschaal die we hebben gekocht en meegenomen waardoor wij in ieder geval zeker weten dat al onze bagage aan alles voldoet.
Deze keer ook geen problemen bij de controle van de hangbagage. We leggen alles op de band en we hoeven niets uit te pakken. In no time zijn we dus bij de gate waar we nog wel een tijdje moeten wachten tot we kunnen boarden.

De vlucht gaat voorspoedig. We vertrekken op tijd, de vlucht duurt een uur korter dan op de heenweg en de verwachte tussenlanding op Havanna is niet aan de orde. Na anderhalf uur wordt er eten geserveerd en als we dat op hebben nemen we alvast de slaappillen in. Dan wordt er nog koffie en thee geserveerd. Ik drink mijn thee op gooi de beker weg en ga lekker slapen. Rene neemt ook een slok koffie en valt prompt in slaap. Als hij 5 uur later wakker wordt is zijn beker koffie opgeruimd en zijn tafeltje opgeklapt. Dat zal de stewardess wel hebben gedaan.

We hebben allebei dus een behoorlijke tijd geslapen en worden vlak voor het serveren van het ontbijt wakker. Het is nu nog maar 2 uurtjes vliegen dus dat gaat best wel snel. Na een hobbelige landing zijn we snel door de douane en hebben we bijna als eerste onze koffers. Ook Alex staat al te wachten en we zitten dan dus snel in de auto op weg naar huis. Het is lekker weer dus de overgang van temperatuur is niet zo groot. Dat is wel lekker.

Thuisgekomen zoekt Rene de papieren van Ifactors. Afgelopen vrijdag kreeg hij een berichtje dat zijn verjaardagscadeau (I-pad2) is binnengekomen. Die gaat hij natuurlijk meteen ophalen. In de tussentijd pak ik de koffers uit en doe alvast de eerste wasjes. Ook halen we Scooby weer op. Het gewone leven is weer begonnen. Maar gelukkig hebben we een heleboel mooie foto’s om nog even terug te komen in de vakantiestemming van de afgelopen weken. En op de I-pad zien ze er ook fantastisch uit.

• Mexico 2004
• Top
• Amerika