Aankomst in Cambodja

Terwijl ik het eerste deel van dit reisverslag schrijf zitten we heerlijk op een strandbedje aan het zwembad te wachten tot onze kamer klaar is. Gisteren was het eindelijk zover. De koffers stonden al zo'n 2 weken ingepakt te wachten en ook wij hebben erg naar deze reis uitgekeken. De rit naar Alex en Michelle en vervolgens naar Schiphol verloopt erg voorspoedig. En ook het inchecken is een eitje. Met in totaal 32 kilo aan bagage is dat geen probleem. Dat is wel wat anders dan met 60 kilo op duikvakantie gaan.

Na een heerlijke bak koffie en thee bij Starbuck's is het nog een eind lopen naar gate D57. Maar in het vliegtuig hebben we 11 uur de tijd om uit te rusten. Na het diner, dat gelukkig al snel geserveerd wordt, nemen we onze slaappillen in en proberen wat uurtjes slaap mee te pakken. Mij lukt dat aardig maar Rene kan helaas de slaap niet vatten en besluit dan toch maar een filmpje te gaan kijken.
Gelukkig hebben we geen vertraging want de overstap tijd bedraagt een krappe 5 kwartier. Als we het vliegtuig uit lopen staat er al iemand klaar met onze namen op een bord. We krijgen allebei een grote gele sticker opgeplakt en met een sneltreinvaart worden we door haar, al snelwandelend, over de luchthaven meegenomen naar de volgende gate. Een korte stop bij de transferbalie om onze boardingpassen op te halen en dan als een speer naar de gate waar we bij aankomst bijna meteen kunnen boarden.
Het verwachte vluchtje van een uur duurt maar 38 minuten en het is nog haasten om binnen die tijd alle papieren voor de aankomst, het visum en de douane in te vullen.

Voor we het weten lopen we in een heerlijk temperatuurtje het vliegtuig uit en de aankomsthal in. Daar zitten ruim 10 mannetjes op ons te wachten om het visum voor ons te regelen. De eerste 3 nemen de formulieren voor een toeristenvisum, de paspoorten en de 20 dollar per persoon in ontvangst. Vervolgens gaat het paspoort door de handen van alle andere mannetjes totdat de laatste je naam roept en je je paspoort inclusief visum terug krijgt.
Daarna ga je bij een ander poortje door de douane en kom je bij de bagageband. Hier helaas geen koffers voor ons.
We lopen uiteindelijk met een man mee naar de lost and found balie en hij noteert alle gegevens. Uiteindelijk krijgen we een formulier mee waarop onze gegevens staan. De koffers zullen bij aankomst op de luchthaven per taxi naar ons hotel worden gebracht. Gelukkig arriveren er vandaag nog 3 vluchten dus de kans is groot dat we vanmiddag of vanavond de koffers al weer hebben. Laten we het hopen.

Als we dan eindelijk de luchthaven aflopen staat daar helaas niemand op ons te wachten. Ik ga kijken of ik 1 van de nummers kan bellen van het kantoor ter plaatse maar helaas krijgen we geen verbinding. Dan gaat Rene nog even kijken bij het groepje chauffeurs en vindt zowaar die van ons.
Het is een kleine 20 minuten rijden naar ons hotel en onderweg worden we nog 2x gebeld op de telefoon van de chauffeur. Eerst met de vraag of we bij aankomst in het hotel de chauffeur willen betalen. Daarna met de melding dat ze dat toch op een andere manier zullen doen.
Bij aankomst op het Siddharta resort hangt er een heerlijke serene sfeer. We worden welkom geheten met een heerlijk drankje en nadat hij de chauffeur heeft betaald maken we kennis met Menno die ons namens het kantoor van de reisorganisatie Van Verre ons welkom heet.


Het bleek dat onze oorspronkelijke chauffeur onderweg een ongeluk heeft gehad, vandaar dat er een nieuwe chauffeur geregeld moest worden, die daardoor dus wat later was.
We krijgen goede tips van Menno met betrekking tot ons verblijf hier tot in Battambang. Zo te horen gaan wij ons prima vermaken hier de komende tijd.

Omdat onze kamer nog niet klaar is gaan we even op een ligbedje bij het zwembad liggen wachten en ondertussen sturen we wat berichtjes naar de thuisblijvers.




Na een klein uurtje is het zover en kunnen we ons eindelijk een beetje opfrissen van de reis. Helaas moeten we daarna wel weer onze oude kleren aan, het is nu even niet anders. Na de lunch pakken we een tuktuk naar het oude markt in het centrum van Siem Reap. Hier struinen we lekker tussen de kraampjes met van alles en nog wat. Als we alles zo'n beetje gezien hebben lopen we naar de supermarkt voor de broodnodige inkopen en vervolgens weer met de tuktuk terug naar het hotel. En ja hoor... Daar staan de koffers. Nu kunnen we eindelijk in zwembroek en bikini aan het zwembad liggen. Heerlijk.

Tempels, tempels ...

De volgende dag staat onze eerste excursie op het programma. Even voor acht uur komen tuktuk chauffeur Mr. Reth en gids Thom aanrijden en gaan we op weg naar Angkor.

De gloriedagen van deze roemrijke hoofdstad van het Khmerrijk duren ongeveer 500 jaar, vanaf de stichting in de 9e eeuw tot het verval in de 14e eeuw. Na de stichting van de stad heersen er een aantal koningen die verantwoordelijk zijn voor enkele tempels en kunstmatige meren in dit gebied. 1 van de meren is zelfs 8 bij 2 km groot en wordt het westelijk Baray genoemd.
In 1113 wordt de macht overgenomen door Suryavarman II. Hij is een onverzadigbaar veroveraar maar ook degene die het meest elegante en majestueuze bouwwerk opricht: de Angkor Wat.
Deze echte tempelberg is opgedragen aan Vishnu en nog steeds het symbool van Cambodja. Na ongeveer 32 jaar koningsschap van Suryavarman II kent het rijk een lange periode van oorlogen.

De koningen volgen elkaar snel op totdat in 1181 Jayavarman VII de troon bestijgt. Als diepgelovig boeddhist roept hij de bescherming van de goden af en onder zijn bewind worden een aanzienlijk aantal tempelbergen gebouwd waaronder Angkor Thom en Ta Phrom. Ook laat hij hoge muren en een 100 meter brede slotgracht rond zijn nieuwe hoofdstad aanleggen.
Tegenwoordig nemen heel veel landen onder Unesco actief deel aan de heropbouw van het domein van Angkor. Zo is bijvoorbeeld Japan verantwoordelijk voor de onderhoudswerkzaamheden van Bayon, India is betrokken bij het behoud van Ta Phrom en Duitsland is in samenwerking met Nederland verantwoordelijk voor Prasat Kravan. Zuid Korea heeft bijgedragen aan de wegen rondom het complex zodat wij met onze tuktuk niet meer door allerlei kuilen hoeven te hobbelen.


Helaas is het nogal heiig als we bij Angkor Wat aankomen. Dus niet die mooie foto maken die we al op diverse plaatjes hebben gezien.

In het Khmer betekent Angkor Wat "de pagodestad". De bouw duurde 37 jaar. Het zandsteen werd in een noordelijk gelegen gebied gewonnen en met behulp van olifanten naar de rivier gebracht en vervolgens via de rivier richting de plaats van de tempel gebracht.


De tempel die destijds als onkwetsbaar werd beschouwd bood onderdak aan de bevolking van Siem Reap toen in 1970 de burgeroorlog in alle hevigheid losbarstte. Aan het begin van de 200 meter lange brug zien we beelden van Naga, een zevenkoppige slang die koning is van de zeedieren en bewaker van aardse rijkdommen. Naga zien we later nog op verschillende plekken terug.





We bekijken de verschillende gebouwen op het complex sommigen hebben hallen vol met gebeitelde tekeningen. Het mooie van deze tempels is dat het Hindoeïsme en het Boeddhisme hier met elkaar verenigd zijn.



De volgende tempel die we bezoeken is Angkor Thom. We lopen over de brug over de slotgracht met de aan beide zijden 54 beelden die de heilige Naga ondersteunen. In het midden bevindt zich de Bayon en betekend "magische berg". Het is een woud van reuzenhoofden die in alle vier de windrichtingen kijken. Vroeger waren er 54 van deze torens, die volgens sommigen symbool stonden voor de 54 provincies van het Khmerrijk. Tegenwoordig staan er nog maar 37.




Volgens onze gids vertegenwoordigen de gezichten die op de torens staan de 4 goden uit het Boeddhisme en het Hindoeïsme. Namelijk Boeddha, Brahma, Vishnu en Shiva. Volgens mijn reisgids zijn het de vier deugden van Boeddha, gelijkmoedigheid in het noorden, de gelijkheid in het westen, de vriendelijkheid in het zuiden en het mededogen in het oosten. Wie er gelijk heeft laten we in het midden. De tempel is gebouwd tijdens een overgangsperiode van het Brahmanisme naar het boeddhisme dus het zou allebei waar kunnen zijn.




Het is erg druk in de Bayon tempel. We hebben het daardoor snel gezien en gaan door naar Ta Phrom, de jungle tempel. Hier heb je een beetje een indruk van hoe de ontdekkers van de tempels deze vonden. Vroeger werden er in dit klooster van de koning 260 afgoden aanbeden door 12.640 mensen die allemaal binnen de stad leefden op een ommuurd terrein van 60ha. De hoogwaardigheidsbekleders aten er uit gouden vaatwerk en sliepen onder zijden lakens. De centrale toren bezweek haastte onder de edelstenen. Helaas zien we hier tegenwoordig alleen nog de gaten van in de muren. Uiteraard wordt er ook even een foto gemaakt op de plek waar Angela Jolie in beeld komt in de tempel in de film Tomb Raider.



Dan is het tijd voor de lunch. Ik neem een heerlijke amok met vis geserveerd in een kokosnoot met een cocosshake erbij. Rene heeft fried rice met kip.



In de middag staan er nog 2 andere tempels op het programma. De eerste is Banteay Kdei. Deze "citadel van de cellen" is een groot, laat 12e eeuws klooster en valt onder de categorie "platte tempels". Hier zien we veel beeldhouwwerk met vooral voorstellingen van heilige danseressen (aspara's).



De laatste tempel die we bezoeken is compleet verschillend van de rest. De Prasat Kravan is bijna geheel opgetrokken uit baksteen, gebouwd in 921 en gewijd aan Vishnu. De bakstenen werden ter plaatse gemaakt en in de zo'n gedroogd, om vervolgens gebakken te worden. Het bestaat uit 5 hoge torens en binnenin zijn talrijke afbeeldingen van Vishnu te vinden.



Dan is het tijd om terug te gaan naar het hotel. Op de terugweg zien we de gebouwen waar binnenkort onder andere het nieuwe ticketcentre zal zijn. Ook komen daar parkeerplaatsen voor de bussen en auto's. Het terrein van de tempels is dan alleen nog maar toegankelijk voor fietsers, tuktuks en elektrische auto's. Wat ons betreft een goede zaak voor het behoud van dit schitterende gebied.

Op de weg terug naar ons hotel vraagt Thom of we er een probleem mee hebben om in een bepaalde souvenirshop een kijkje te nemen. We hoeven niets te kopen maar als we er even binnen rondkijken krijgt hij punten voor een loterij waar mooie prijzen te winnen zijn. Dat plezier willen we hem wel doen. Aangezien ik toch nog op zoek ben naar een bepaald Boeddha beeld kijken we met toch wel wat interesse rond.
De beelden die er staan zijn behoorlijk prijzig en aangezien het beeld dat ik zoek er niet bij staat wordt dit hem niet. We kijken wel verder op de markt. Zal qua prijs ook wel aangenamer zijn.
De rest van de middag brengen we door aan het zwembad.

Dan nemen we een tuktuk naar het centrum. Omdat er file staat nemen we een alternatieve route die redelijk in de richting van het restaurant gaat waar we willen eten. We seinen naar de chauffeur dat we er hier uit willen maar hij begrijpt ons verkeerd en zet ons uiteindelijk af in pubstreet. Ook goed. We lopen een stukje terug en kijken eerst bij restaurant Square 21. Deze is volgeboekt en dus lopen we door naar Viroth's restaurant. Hier eten we een luxe maaltijd met een heerlijk wijntje erbij.
Na het eten gaan we op zoek naar de cache die hier in de buurt ligt. Hij ligt op het terrein van een guesthouse en we maken een praatje met de eigenaar terwijl we onze naam in het logboekje zetten. Dan lopen we naar de Art night market 1 van de 3 nightmarkets in de stad. Overal dezelfde souvenirswinkeltjes. Bij 1 van de winkeltjes zien we een beeld die erg mooi is. Helaas heeft een andere klant het beeld in haar handen. We besluiten nog een rondje over de markt te lopen en dan nog even terug te lopen om te kijken of ze het beeld ook daadwerkelijk heeft gekocht. Dat was niet het geval. Wij krijgen het voor de laagste prijs die zij had bedongen 28 dollar. Een stuk goedkoper dan in de winkel vanmiddag. We laten het snel inpakken en gaan weer terug naar het hotel.

Fietsen

Vanmorgen worden we opgehaald door Chan maar we mogen hem ook Janneman noemen. Hij is samen met nog iemand met de brommer en we gaan bij hen achterop richting zijn kantoor in het centrum. Daar staan onze fietsen op ons te wachten. Lekker hoor dat scheelt toch al gauw een ruime 2 km fietsen. Dan rijden we richting het zuiden naar het Tonle Sapmeer.

Onderweg bezoeken we eerst een lokale markt. Chan verteld over de diverse producten die er te vinden zijn. Dan stappen we weer op de fiets. De mooie asfaltweg verruilen we voor een massageweg. Een harde kleiweg met vele hobbels.

Onderweg stoppen we uiteraard voor wat foto's onder andere bij een eendenfarm. Aan het einde zien we een berg. Daar achter moeten we zijn.



Maar eerst rijden we nog door een plaatsje met paalwoningen. Niet alle woningen zijn even hoog gebouwd en we verwachten dat er een aantal huizen in het regenseizoen volledig onder water zullen staan.





Dan komen we aan bij de bootjes. Chan haalt de kaartjes en we lopen door het gekrioel van mensen naar ons bootje. We varen een stukje de Mekong Rivier af en komen dan op het meer terecht. We stoppen op een drijvende markt, kijken wat rond en genieten dan van bovenop het gebouwtje van het uitzicht. Helaas varen we niet tussen de drijvende huisjes door wat we eigenlijk wel hadden verwacht, maar we gaan, nadat we weer zijn ingestapt weer terug naar waar de fietsen staan.


Vervolgens rijden we naar een Lotusfarm. Nooit geweten dat er uit de stengels van de lotusplant draden getrokken kunnen worden waar vervolgens zijden kleding, shawls en dergelijk van geweven worden.



We kijken wat rond en maken wat mooie foto's. Dan is het tijd om terug naar het centrum van Siem Reap te rijden.



Onderweg stoppen we nog bij een huisje waar een meisje haar huiswerk zit te maken. Ze zit in groep 9. Dit is de laatste groep van secondairy school. Op de tafel zwemt een visje in een fles. Die worden voor visgevechten gebruikt. Na een kort praatje is het dan echt tijd om terug te gaan. We maken kennis met de schoonouders en de vrouw van Chan en ook met zijn zoon Raymoni. We drinken wat bij hen thuis en geven een zakje met vingerpoppetjes voor het kleine knulletje, die er nu nog niet mee kan spelen want hij is pas 2 maanden oud.



We blijven in het centrum en lopen naar pubstreet voor de lunch. Bij Le Tigre de Papier genieten we van een heerlijke baguette en een hamburger. Na nog wat boodschapjes doen rijden we met de tuktuk terug naar ons hotel en gaan we lekker aan het zwembad relaxen.

's-Avonds willen we eten bij Baca Villa. We hebben een adres en we vinden een tuktuk langs de weg. Helaas kent hij de plek niet maar we doen een goede poging om het te vinden. Het zou moeten liggen tussen de 26e en de 27e straat maar hoe we ook zoeken, we komen er niet. Op een gegeven moment stopt hij nog een keer om op de kaart te kijken. Ondertussen roep ik nog wat andere mannetjes in de hoop dat zij het kennen en ons de weg kunnen wijzen. Helaas lukt dat niet maar het was wel een leuk gezicht die discussie van hen.
Uiteindelijk laten we ons naar pubstreet brengen en eten we bij de Red Piano. In dit restaurant heeft de crew van Angela Jolie regelmatig gegeten tijdens de opnames van Tomb Raider. En dat steken ze niet onder stoelen of banken. We sluiten af met nog een bezoek aan de nightmarket.

Nationaal Museum en het circus

Omdat we vandaag een vrije dag hebben kunnen we lekker uitslapen. Na het ontbijt nemen we een tuktuk naar het Nationaal museum van Angkor. Onze tuktuk chauffeur rijdt echter een stuk richting het centrum in plaats van de afslag naar het museum te nemen. Hij zet ons af bij het informatie centrum waar we de kaartjes voor het museum kunnen kopen. Dan stappen we weer in en rijden terug richting het museum. Mr. Lang onze tuktuk chauffeur wil ons wel op komen halen als we klaar zijn in het museum. Hij zegt dat hij er zal staan zodra we klaar zijn. We zullen het wel zien. We beginnen in met een korte film over Angkor en lopen daarna de eerste zaal in. Dit is de zaal van 1000 boeddha's. Heel indrukwekkend. Totdat er een hele groep Japanners of Koreanen heel luidruchtig binnen komen lopen. Gelukkig mag je in het museum niet fotograferen dus zijn deze Aziaten zo weer in de volgende zaal. Wij laten ze met plezier voorgaan. Zodra de rust is wedergekeerd wandelen we weer verder. We genieten van de schitterende beelden en de leuke verhalen die erbij vermeld staan. En blijven ons soms verbazen. Hier en daar bekijken we wat filmpjes en aan het einde kopen we nog een mooi boek in de giftshop.

Zodra we buiten staan komt Mr. Lang al weer aangereden met zijn tuktuk. Ik had het plan om in Baca Villa te gaan lunchen maar dat ligt wel een heel eind buiten het centrum. We leggen hem uit waar we heen willen en vervolgens rijden we over een massage weg er naar toe. Deze keer hebben we wel het juiste adres en we spreken af dat Mr. Lang ons over een uurtje op komt halen.
Baca Villa is opgericht in samenwerking met Jan, een Nederlander die in 2005 is gaan samenwerken met een Cambodjaanse familie en met hen een heel mooi project heeft opgezet. Meer informatie hierover kun je vinden op www.cambodia-dutch.org. In 2012 zijn ze verhuisd vandaar dat wij het gisteren niet konden vinden want toen stonden we op het oude adres. Nu zijn we wel goed maar helaas is het niet mogelijk om te lunchen. Aangezien onze tuktuk pas over een uurtje komt besluiten we een stukje in de buurt rond te lopen. Hier is echter niet veel geschikt voor toeristen, daarvoor zijn we te ver van het centrum. We zien een restaurantje wat meer voor lokale mensen is en daar zit ook onze tuktuk driver. Hij wilde net wat gaan eten. Wij wachten op hem met een blikje drinken en als hij klaar is dan gaan we terug naar pubstreet waar we bij the Soup Dragon eindelijk aan onze lunch kunnen beginnen.

Op de weg terug naar het hotel willen we graag stoppen bij een ticketcentre om kaartjes te kopen voor het Phare Cambodian Circus. Het is nog niet zo makkelijk om een tuktuk te vinden met een chauffeur die ons begrijpt. De eerste snapt ons niet en de tweede snapt ons ook niet maar rekent wel 6 dollar. Jaja daar kunnen we voor heen en weer rijden als we dat zouden willen. Gelukkig is er volop concurrentie en bij de derde is het raak.

Terug in het hotel regelen we een massage en gaan relaxen aan het zwembad. De rugmassage van een half uur voor 6 dollar is stevig maar heerlijk. De nek- en rugspieren die vast waren gaan zitten door het hangen op het stuur tijdens de fietstocht van gisteren zijn lekker losgekneed.

Eten doen we in het hotel want we moeten weer bijtijds weg om naar het circus te gaan. Mr. Lang staat al weer met zijn tuktuk buiten te wachten. Voor 2 dollar wil hij ons naar het circus brengen en als het afgelopen is weer ophalen. Als we aankomen bij het circus hoeven we maar 5 minuutjes te wachten voor we naar binnen mogen. We vinden een mooi plaatsje op de tweede rij. Op de beeldschermen die er hangen draait een film over de organisatie die de circusartiesten hebben opgeleid, Phare Ponleu Selpak is een NGO (Non Governmental Organization) die gratis opleidingen verzorgen voor kinderen met verschillende achtergronden. Via kunst en muziek kunnen trauma's worden verwerkt en er wordt gezorgd dat ze later aan het werk kunnen.

Dan begint de voorstelling. Khmer Metal gaat over 2 broers die een Metal café runnen en die om de haverklap met elkaar overhoop liggen. Ondertussen worden er diverse acts uitgevoerd en zorgt een bandje voor moderne en originele muziek op de achtergrond. We vermaken ons prima en genieten van de voorstelling. Niet alles gaat helemaal perfect maar dat maakt het ook weer leuk. Alle artiesten werken ook onderling met elkaar samen zodat er een behoorlijk diversiteit in acts ontstaat. Heel mooi om te zien.


Na afloop houdt 1 van de organisatoren nog een praatje over PPS. En natuurlijk wordt er gevraagd om een donatie. Daar doen wij graag aan mee want dit is precies zo'n kleinschalige organisatie die wij wel willen steunen. Hiervan krijg je echt het idee dat het geld dat gegeven wordt ook echt voor de genoemde doelstellingen wordt gebruikt.

Dan nog even een foto moment en een praatje met enkele artiesten en de organisator. De school zelf zit in Battambang waar we morgen naar toe gaan. Als we tijd hebben mogen we langs komen. Maar gezien ons programma de komende dagen vrezen we dat dit niet zal lukken. Maar we houden het natuurlijk wel in gedachten.

• Azië
• Top
• Battambang