Bali landtour

De volgende ochtend vroeg aan het ontbijt. Om half 8 staat de chauffeur al klaar om Rene een stuk verderop in Tulamben naar de dokter te brengen. Aangezien alle bagage verder klaar staat voor vertrek ga ik nog lekker liggen lezen bij het zwembad. Na een klein uurtje krijg ik een sms va Rene dat zijn trommelvlies prima is en dat de dokter geen infectie heeft gevonden maar dat hij wel antibiotica heeft gekregen. Een aparte combinatie. Goed, ik zal het hele verhaal zodadelijk wel horen.

Rond 9 uur is hij weer terug en na het doktersavontuur te hebben verteld lopen we naar de kamer, we moeten immers om 9:45u klaar staan voor onze tour. Om half 10 gaat echter de telefoon al en krijgen we de melding dat de chauffeur al is gearriveerd. We brengen onze bagage naar de lobby en rekenen af. Meteen vragen we ook naar een pinapparaat want de doktersrekening heeft onze laatste Rupiahs opgeslokt en in Tulamben is er geen pinapparaat te vinden. Het blijkt dat we onderweg in ieder geval wel langs een ATM zullen komen en tot die tijd kunnen we wat geld lenen van onze gids Winni.



De tour is ondergebracht bij destination Asia en onze chauffeur Comman zal ons naar alle plaatsen toe rijden. Winni, onze gids, houdt in ieder geval van praten en voorziet ons van velerlei uitleg. Helaas een beetje veel om te onthouden maar gelukkig had ik al beknopt opgeschreven wat de planning was van vandaag en dat hielp in ieder geval de grote lijnen van het verhaal te begrijpen. Onderweg naar Sibetan stoppen we nog bij een mooi uitzicht over de rijstvelden. Winni wil zelf niet graag op de foto maar vindt het wel erg leuk om foto's van ons samen te maken. Dat vinden wij ook niet erg.



Op een gegeven moment stoppen we en zijn we gearriveerd bij een Salak plantage. De salak is een vrucht met een schil dat eruit ziet als een slangenhuid. Het groeit onderaan een boom die vol zit met flinke stekels. Goed oppassen dus dat je er niet al blijft haken als je er langs loopt. De vrucht zelf heeft de smaak van een combinatie tussen een aardbei en een peer. Ik vond de vrucht ook vrij hard. Ik weet niet of dit zo hoort of dat hij nog niet helemaal rijp was. Er stonden 2 verschillende soorten. De ene had een bruine pit en de andere een witte. Ik vond er qua smaak niet veel verschil in zitten. We lopen verder over de plantage waar ook nog andere soorten fruit groeien. Langs zijn huis en ook opa en oma lopen nog een stukje mee. Na afloop geven we de eigenaar van de plantage een fooitje en als dank krijgen wij dan weer 2 bananen voor onderweg.

De volgende stop is bij een koffieplantage. Dit hebben we al eens eerder gezien en ook de speciale en dure luwak koffie kennen we wel. In het winkeltje kopen we een flesje massageolie met de geur Sandelhout (mijn favoriet) en een (achteraf gezien duur) stuk chocola.






Dan is het tijd voor de lunch. We krijgen een mooi tafeltje aan de rand met uitzicht op de rijstvelden. We kunnen eten halen aan het buffet wat lekker en zeer uitgebreid is. We spreken nog wat met de eigenaar en na een uurtje vertrekken we weer richting het zuiden en onze volgende stop is Semarapura.






Hier bekijken we de beschilderde plafonds van het oude gerechtsgebouw Kerta Gosa. Ik had mijn sarong al aan in combinatie met de blouse die ik 4 jaar geleden op de markt in Bali heb gekocht, maar ook nu mag Rene zijn sarong aan. Winni helpt hem met aankleden.




Een groot deel van de schilderingen zijn wel opnieuw ingekleurd en als je goed kijk zie je de meest gruwelijke folteringen voorbij komen. In het eerste gebouwtje zien we ook een paar replica's van de stoelen waar de koning en de priesters vroeger op zaten om onder andere de besluiten over de straffen te nemen. De originele stoelen zien we in het musuem even verderop. Vlak voordat we het museum in gaan staat het personeel op het pleintje op apel. Als het personeel weer naar binnen is lopen ook wij naar binnen om alles te bekijken. Ook zien we een schilderij dat de Klungklung war voorsteld. Hierop het bloedvergieten tussen de traditioneel gewapende soldaten van het Klungklung koninkrijke en de met moderne wapens uitgeruste Nederlandse soldaten. En zeer ongelijke strijd.


We begeven ons weer in het drukke verkeer op weg naar de heilige grot Goa Lawah. We betreden de tempel en in het achterste deel zien we duizenden vleermuizen hangen. Een heel mooi gezicht. We genieten van deze leuke beestjes en zien hier en daar ook nog enkele jonkies. Een stukje verderop zien we een de rots een slang voorbij kruipen. Die heeft wel zin in een hapje vleermuis. Gelukkig lukt hem dat niet als wij erbij zijn.



Van de grot zelf wordt gedacht dat deze helemaal uitkomt in Mount Agung. Waarschijnlijk is dit door niemand gecheckt omdat er ook wordt beweerd dat dit het huis is van de slang Naga Basuki. Als dit de slang is die wij gezien hebben dan is hij niet zo eng als wordt beweerd. Dus dat zal wel niet.

Onderweg komt Winni erachter dat hij vergeten is te stoppen bij de ATM. Maar we proberen het een dorpje verderop. Wij zouden het ook wel prettig vinden om onze lening terug te betalen. Maar helaas, ook al zit het eerstvolgende pinapparaat in een soort bank ons pasje krijgt er geen geld uit. Dan eerst maar naar het dorpje Tengana. Hier vind je huizen van de originele mensen uit Bali. Elk huis heeft zijn eigen gevechtshaan die hier in verschillende felle kleure beschilderd te vinden zijn.



Mooi om het contrast te zien tussen oud en nieuw. Want het ene moment lopen we langs de koeien en verderop staat er iemand zijn motor te wassen en te poetsen. Vroeger werd hier geringsing gemaakt. Dubbel geweven ikat, een magisch kleed dat de drager zou beschermen tegen zwarte magie. Helaas wordt dat nu niet veel meer gedaan en ook de meeste souvenirs die hier te koop zijn worden door de bevolking zelf ook ingekocht.



Dan is het nog maar een klein stukje naar Candidasa. Hier dus volop pinapparaten beschikbaar en we krijgen er zowaar ook nog geld uit. We betalen onze lening terug en een fooitje voor de goede uitleg en de leuke dag.

Het is leuk om weer in het Watergarden te zijn. Als we richting de receptie lopen herkennen we het allemaal weer. We krijgen kamer 6 dit is een andere dan toen we 4 jaar geleden hier waren. Maar ook dit is weer een hele mooie kamer.

We treffen het want vanavond staat er BBQ Suckling Pig op het menu. Dit wordt door de Balinese mensen ook geserveerd bij bijzondere gelegenheden. Dat willen wij natuurlijk ook proeven. Het is niet goedkoop want deze maaltijd kost ons wel 110.000 Rupiah per per persoon (omgerekend wel 7 euro). Maar goed dat we hier werkende geldautomaten in de buurt hebben. Als we het restaurant inkomen hangt het varken al aan het spit. Even een foto en de kok vindt het leuk om even te poseren.
Het vlees wordt geserveerd in een heerlijke jus met rode kool, salade en voor Rene aardappelpuree en voor mij aardappelsalade.
Als toetje ga ik dan ook maar meteen traditioneel door met de blackrice pudding. Rene gaat op safe door voor een stuk appelkruimeltaart met ijs te kiezen. Alles is even lekker.


Mola Mola en Manta's

De bedden zijn hard en alleen een lakentje met de airco aan is best koud. Dus snachts maar even op zoek naar de deken die ik ergens had zien liggen. Airco uit en dan niet kunnen slapen omdat het te warm is. Pffffff. Om 6 uur op en bijtijds naar het restaurant voor het ontbijt. Een fruitsalade em 2 warme croisantjes met jam. Er zit nog een andere groep Nederlanders en die blijken later ook bij ons op de boot te zitten. Het eerste busje dat komt aanrijden is dan ook voor hen. Even later komt het volgende busje van Aquamarine aanrijden en worden we weer verwelkomt door Steve die we ook tijdens onze eerste duiken in Tulamben als gids hadden.

In het busje nog 2 spanjaarden en een meisje uit Maleisie. We krijgen de grote boot en wij wachten in het nabij gelegen restaurantje terwijl onze spullen naar de boot worden gebracht en worden opgetuigd. Dan mogen ook wij aan boord en na het checken of al het duikmateriaal aanwezig is kunnen we vertrekken. Ik ben weer blij met mijn ciclizine tabletten. Geen centje last van zeeziekte.

Aangezien Rene nog last heeft van zijn oor besluiten we dat het verstandig is dat hij niet in Crystal Bay gaat duiken. Er is hier grote kans op stroming en de Mola Mola waar we hiervoor gaan duiken zitten, als ze er zijn, ook nog behoorlijk diep. Ik ga dus samen met Steve en het Maleisische meisje op weg. De stroming valt gelukkig mee en zowaar is er ook nog een Mola Mola op het poetsstation. Ik moet hiervoor wel naar bijna 40 meter maar dat is gelukkig geen probleem. Ik maak een filmpje van deze wel heel bijzondere vis. En dan zit mijn bodemtijd er al weer bijna op en is het tijd om weer naar boven te gaan. Een kort duikje maar wel een fantastische. Toch jammer dat Rene er niet bij kon zijn.




Vervolgens varen we naar manta point. Als de boot wordt vastgelegd zien we vanaf de boot al 3 manta's zwemmen. We moeten dus snel onze spullen weer aantrekken om te water te gaan ondanks dat onze oppervlakte tijd nog minder dan een uur is. Maar volgens de gidsen is het hier maar 5 meter diep en dus geen probleem. Uiteindelijk blijkt de duik wel wat dieper te zijn en maar gelukkig is dit inderdaad geen probleem. Wel een probleem is de sterkte stroming. Wel worden met enige regelmaat van voor naar achter en van links naar rechts meegesleurd door het water. Ook is het water heel troebel en zie je de manta eigenlijk pas zodra hij recht voor je zwemt. Ik probeer wat foto's en filmpjes te maken maar het is wel lastig.

Na deze duik volgt de lunch. Voor Rene een baguette met kip en voor mij en baguette met tonijnsalade. Het smaakt goed. De volgende duik is een drift duik langs het rif in de baai. Aangezien ik best moe ben van de vorige 2 duiken en het voor Rene ook beter is dat hij deze duik niet doet besluiten we het hierbij te laten en klimmen we het dak van de boot op om even lekker in de zon te zitten. Dan zien we de volgende duikers al weer in het water liggen. Dat is snel. Ook nu weer een vrij korte oppervlakte tijd. Het lijkt wel het amerikaanse systeem van duiken. Zijn we tot nu toe niet gewend. Maar goed, voor ons geen probleem, des te eerder ze het water in gaan des te eerder zijn ze terug en hebben wij nog wat aan onze middag.

Als iedereen aan boord is zijn we na een half uurtje weer in Padang Bay en als alle materialen weer in de busjes liggen worden we samen met de andere groep Nederlanders teruggebracht naar ons resort.
We hadden al van hen gehoord dat zij eerder al een tour hadden geboekt bij een hotel en later hebben zij hem ook nog een keer apart geboekt wat uiteraard veel goedkoper is. Eenmaal terug op onze patio bekijk ik met behulp van de geocaches wat er hier in de buurt ligt. Er ligt er 1 bij het waterpaleis en 1 bij de watertuinen. Die laatste hebben we al eerder op foto's gezien bij Tita en Dick maar we zijn er zelf niet eerder geweest. Dat willen we wel graag en dus loop ik even richting het zwembad om te zien of ik het telefoonnummer van die chauffeur kan scoren. Dat lukt en na een praatje en het bekijken van hun foto's van de Mola Mola en de manta's loop ik terug naar het huisje en bel ik I Nyoman Sudiasa op en regel een halve dag tour. Ik ding nog wat af en betaal waarschijnlijk nog steeds een te hoge prijs maar ik gun het de bevolking ook wel. Nu maar afwachten of hij overmorgen op de afgesproken tijd bij de lobby is.

Dan is het tijd om het verslag bij te werken. Ik loop een beetje achter maar met behulp van de foto's weet ik toch weer een heel verhaal te produceren. Als ik klaar ben is het etenstijd. We kiezen voor lekker gemakkelijk, eten in het Watergarden restaurant.

Rescue team in actie

Vandaag is de planning dat we om half 9 worden opgehaald voor onze laatste duikdag. We zitten nog lekker te genieten van ons ontbijt als we het busje van Aquamarine al de parkeerplaats op zien rijden. Maar geen gehaast want het Maleisische meisje dat gisteren ook bij ons op de boot zat wil nog een paar boodschappen doen in de bij ons naastgelegen supermarkt omdat het hier goedkoper is dan waar zij zit.

Onderweg naar Padang Bay stoppen we ook nog even om 2 Amerikanen op te halen die ook met ons mee zullen varen. Zij gaan niet duiken maar snorkelen. Als al onze spullen weer op de boot zijn gezet stappen wij ook in en checken onze spullen. Met Rene zijn oor lijkt het beter te gaan dus we hopen dat hij alle duiken vandaag mee kan.
De eerste duik die we doen is bij Mimpang. We duiken met zijn vieren en dus vormen Steve vormt het buddyteam met het Maleisische meisje. Het is niet zo heel ver varen en voor we het weten liggen we in het water. De kans is dat we hier haaien zien. Het zicht is helaas wel wat troebel maar in de verte zien we toch 2 white tip reef sharks.  Als ze voorbij zijn vervolgen we onze duik.

Steve is al een heel eind verderop als wij zien dat het Maleisische meisje 1 van haar vinnen verliest. In een wilde poging haar vin te pakken verliest ze ook de andere. Gelukkig voor haar zwemmen wij vlak achter haar. Omdat ik niet wil dat Rene met zijn oor nog veel dieper ga gebaar ik dat ik de vinnen wel zal pakken. Rene pakt vervolgens het meisje beet en probeert haar kalm te krijgen. Ondertussen geef ik de vinnen aan en krijgen we haar samen weer helemaal opgetuigd. Dit alles gebeurde wel op bijna 30 meter diepte. Vervolgens is Rene onder water behoorlijk boos geworden op Steve want ondanks dat hij gids is was hij op dit moment ook haar buddy. En aangezien dit haar 14e duik was had hij wel wat meer verantwoordelijkheid moeten tonen.
Maar goed we vervolgen de duik maar deze actie heeft ons wel behoorlijk wat lucht en energie gekost. Als we dan op een gegeven moment ook nog een behoorlijk stuk tegen de stroming in moeten zwemmen merk ik dat ik daar behoorlijk van uitgeput raak. Ik geef aan om te starten met de safety stop en als we op de boot zijn eis ik ook meteen een minimale oppervlaktetijd van een uur om goed te kunnen herstellen van deze duik. Want het was me de dag ervoor al opgevallen dat bij deze bootduiken het Amerikaanse duiksysteem wordt gehanteerd. Duiken van 45 minuten en vrij snel weer terug het water in voor de volgende duik.

We varen naar de volgende duikstek en na een uur gaat het wel weer dus trekken we onze spullen weer aan. Gelukkig is dit een duikstek waar minder stroming is en waar waarschijnlijk ook een zeepaardje kan worden gespot. Wel moeten we uitkijken voor de duikboot die eens in de zoveel tijd een rondje doet met toeristen die niet nat willen worden.


Het is inderdaad een relax duikje en we zien onder andere een mooie sepia. Een deel van het rif is hier natuurlijk maar er is ook een stuk artificial reef. Wij kijken daar even rond terwijl Steve op zoek gaat naar het zeepaardje. Dan horen we gerinkel en zwemmen we naar Steve toe. Een heel mooi gekleurd zeepaardje zit daar op ons te wachten en we nemen uitgebreid foto's en filmpjes ervan. Als we onze duik vervolgen komt ook nog de duikboot langs en als we zwaaien naar de raampjes zien we allemaal lampjes van de flitsers van de fototoestellen afgaan.




Eenmaal weer op de boot varen we terug naar Padang Bay waar we gaan genieten van een BBQ lunch. De gereserveerde tafel staat al klaar voor ons en er komt flink wat rook van de BBQ. Een lekker stuk kipfilet en wat kipspiezen worden voor ons klaar gemaakt en we kiezen een lekker vruchtensapje uit om erbij te drinken. Die sapjes zal ik best wel gaan missen als we weer terug zijn in Nederland want het fruit is hier zoveel lekkerder. We doen rustig aan en als alles op is gaan we de boot weer op en varen we naar de duikstek Turtle Neck. Vanaf hier zwemmen we naar de volgende baai die Blue Lagoon heet. Ook nu gelukkig weer een relaxe duik zonder al te veel stroming. Steve spot nog wel een schildpad maar helaas is hij klein en erg ver weg en zien wij hem niet. Ook hier weer een mooie Sepia en een leuke Mantis shrimp. Ook zien we nog een zwarte ribbon eel, een jonkie dus. Dan zit helaas ook onze laatste duik van de vakantie erop en na alle administratieve afhandelingen worden we weer naar ons resort gebracht. We praten nog even na over de duiken en met name de reddingsactie van het Maleisische meisje. Het is toch echt bizar dat je meteen na je open water je advanced kunt halen en dan ook meteen zoveel dieper kunt gaan zonder eerst eens een goede duikervaring op te doen. Ook dook ze zonder duikcomputer wat volgens ons eigenlijk een verplichting had moeten zijn vanuit Aquamarine Diving. Dit hebben we dan ook de volgende dag middels een mail te kennen gegeven.



Omdat we vinden dat we wel een massage verdiend hebben kijken we of er nog een plekje voor ons vrij is. Ja hoor, om zes uur lopen we de spa binnen en genieten we van een stevige relaxmassage van een uur.

Vanavond is het weer BBQ night in het restaurant en we krijgen een mooi tafeltje bij het zwembad. De steak is heerlijk en van zeer goede kwaliteit. Genieten dus.

Watertuinen en waterpaleis

Vandaag hebben we nog een halve dag een tour gepland staan. Vroeg naar het ontbijt waar het vandaag allemaal ietsje langer duurt omdat het best wel druk is. Op een gegeven moment zien we al iemand richting de eetzaal kijken en aangezien wij niet weten hoe onze chauffeur van vandaag eruit ziet ga ik even een praatje maken. Het blijkt dat onze chauffeur een eindje verderop al staat te wachten.
Wij hebben inmiddels ons ontbijt van pannekoeken met een vers sapje gekregen en als we dit op hebben komt Sudi zoals we hem mogen noemen voorrijden.

Onze eerste stop van vandaag maken we een stukje voorbij de tempel van Candidasa en de lagune. Hier zit een troep met apen. We hebben wat noothes bij ons maar ondertussen koopt Sudi ook een pakje met ronde kaakjes die ze wel erg lekker vinden. Gewoon op je hand leggen en de apen pakken het er gewoon uit. Natuurlijk zijn het de apen die het hoogste in rang zijn die ook het eten pakken maar ondertussen proberen we toch wat kaakjes naar de kleinere aapjes te gooien hoewel dit niet altijd even goed gaat.

Als al het eten is opgegeten gaan we verder richting Tirtaganga. Hier gaan we de watertuinen bezoeken. Maar we nemen wel de toeristische route en rijden langs mooi rijstvelden en door leuke kleine dorpjes. Sudi rijdt rustig en stopt regelmatig zodat we de dingen onderweg kunnen bekijken en zodat hij er wat over kan vertellen. Hij is goed te verstaan en heeft bijzonder moderne opvattingen over veel dingen.



We rijden door een dorpje waar veel rieten mandjes wordt gemaakt en door een dorpje waar veel smederijen zijn. Ook stoppen we bij een zilversmederij. Maar hier is weinig te zien omdat er op het moment dat wij er aankomen nog niet veel werknemers aan het werk zijn. We kijken nog even in de bijbehorende shop waar we veel mooie dingen zien maar we kopen niets.



Dan gaan we naar Tirtaganga. Aangezien Sudi chauffeur is mag hij niet mee naar binnen als gids. Bij de ingang staam wel wat lokale gidsen en wij kiezen er een uit die ons wat meer over de bezienswaardigheden verteld. Na een uitgebreide rondleiding betalen we de gids en lopen we zelf nog wat rond in deze schitterende tuin.
Er moet hier ook een cache liggen maar de laatste log die er was is een not found. Met behulp van de spoiler foto de juiste plek gelokaliseerd maar helaas, de cache is echt weg. Als we richting de uitgang lopen zijn we blij dat we op tijd in deze tuinen zijn aangekomen en wij alles op ons gemak hebben kunnen bekijken.




Inmiddels zijn er namelijk 9 bussen met schoolmeisjes aangekomen en de hele tuin is er inmiddels mee overspoeld. Hoog tijd om verder te gaan.

De volgende stop is het waterpaleis in Ujung. Ook hier ligt een cache. Hier geen gids nodig. Vanaf de weg hebben we een mooi uitzicht over het complex en Sudi geeft ons wat meer uitleg. Dan kopen wij een kaartje en gaan we op weg. Eerst op zoek naar de cache die hier ligt. Deze is snel gevonden en wij plaatsen onze naam in het logboekje.
Dan lopen we nog even rond en bekijken we het paleis. Binnen lijkt het kleiner dan van buiten. Wel hangen er nog wat oude foto's van de koninklijke familie.





Het is warm en we zijn blij als we in de auto weer de airco aan kunnen zetten. Het is nog een klein eindje rijden naar Candidasa. We laten ons afzetten bij de lagune en eten in het Rami shunti hotel. In dit hotel is ook een kattenkliniek gevestigd en de eigenaar heeft ook een huis in de jungle waar katten opgevangen worden. We vragen hiernaar aan de serveerster maar het blijkt dat het huisje nog best wel een eindje ervandaan is.
Aangezien we veel zin hebben om bij het zwembad te gaan liggen besluiten we terug te lopen naar het Watergardenresort en installeren we ons op een lekker ligbedje.
Het is erg warm en dus nemen we ook regelmatig een duik in het zwembad. Dan is het goed uit te houden. Inmiddels zijn onze duikpakken die we bij de laundry te drogen hadden gehangen ook echt droog en nemen we die mee naar de kamer waar ik het grootste deel van onze kofffers inpak. Voor het gemak en omdat het lekker is eten we weer in het Watergarden restaurant en omdat het de laatste avond is nemen we er ook een lekkere cocktail bij.

Weer naar huis

De volgende ochtend een beetje uitslapen. We zijn de enige bij het ontbijt en genieten nog maar eens van toast met een gebakken eitje en uiteraard een vers fruitsapje.

Uitchecken is al om 11 uur en we blijven tot die tijd lekker in ons huisje en lezen nog wat. Dan betalen we onze rekening en moeten we onze sleutel inleveren. De bagage kunnen we bij de receptie laten en we installeren ons onder een parasol in de schaduw want het zweet loopt inmiddels al met straaltjes langs ons lijf.


We hebben een paar uurtjes de tijd alvorens we worden opgehaald om naar het vliegveld te worden gebracht. We eten nog een heerlijke sateh met rijst. Dan blijkt dat onze chauffeur al is gearriveerd. Bijna een uur eerder dan afgesproken. Snel frissen we ons nog wat op en dan stappen we in de auto. Het is druk op de weg maar onze chauffeur zoekt elk vrij plekje om door het verkeer te komen.



We hebben mazzel want vanaf morgen is de luchthaven een aantal dagen gesloten vanwege een klimaattop die op Bali wordt gehouden. We zien de vlaggen en de materialen voor de afzettingen maar hebben er zelf geen last van. Op de luchthaven gaat alles redelijk voorspoedig. En met enige vertraging vertrekken we richting Singapore waar we flink moeten doorlopen om onze aansluitende vlucht te halen en dat is dan ook weer het einde van een leuke vakantie.