Aankomst in Manado

Het was weer even verzinnen maar het is toch weer gelukt om een mooie reis samen te stellen. Met behulp van de site van Diving Holidays hebben we 2 reizen met elkaar kunnen combineren en naar onze eigen idee aangepast. 2 weken van te voren krijgen we een telefoontje dat onze tickets onderweg zijn en de zondag voor vertrek zijn de koffers al nagenoeg helemaal ingepakt.
Dan nog 3 dagen werken en de donderdag zijn we al vrij om de laatste kleine dingetjes te regelen en om onze 2 poezen Joels en Jezebel naar het kattenpension te brengen. Dat laatste was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Joels zat al snel in haar reismandje maar Jezebel liet zich niet zo gemakkelijk vangen. Na een gevecht van ruim een half uur gaf ze het eindelijk op. Uitgeput ging ze in het bovenste mandje van de krabpaal liggen en kon Rene haar eindelijk oppakken en konden we op weg.

Na een kort nachtje met weinig slaap stappen we op vrijdag 13 september om kwart over 6 in de auto en gaan we op weg naar Maasdam om Alex op te halen. Gezamenlijk rijden we dan door naar Schiphol waar we gelukkig zonder vertragingen ruim op tijd aankomen. We kunnen rustig aan doen en op ons gemak lopen we naar terminal 3 waar we onze 60 kilo aan ruimbagage zonder problemen inchecken. Dan hebben we nog ruim tijd voor ontbijt en dus gaan we naar boven en halen daar een lekker croisantje met jam. Na het eten checken we nog even facebook en wat blijkt Erik de Bloeme, een lid van de duikvereniging Aqualis, is zojuist ingecheckt in het Thalassa Dive Resort te Manado. Dat is toevallig ook onze bestemming. We melden dat we eraan komen en zijn benieuwd naar zijn reactie als we morgen ook echt voor zijn neus staan.

Alles gaat verder voorspoedig. Het is echt weer een verademing om met Singapore Airlines te vliegen. Wat ons betreft veruit de beste luchtvaartmaatschappij waar we mee hebben gevlogen. Nadat ze ongeveer 6 keer langs geweest zijn met drankjes en ook nog met een snack en de lunch worden de lichten gedimd en nemen wij onze slaappil in. Het lukt ons om 3 uurtjes te slapen en zo schiet de vlucht dus lekker op.
Na het kijken van nog een filmpje is het al weer tijd voor het ontbijt. Rene kiest de gepocheerde eitjes met een kipsausijsje en ik waag me aan een pittige bami goreng. Als alles op is wordt de daling ingezet en landen we op terminal 3 op Singapore Airport.
We hebben hier een overstap van ongeveer 4 uur en dus hebben we ruim de tijd om even op zoek te gaan naar de Butterfly garden die zich ook in terminal 3 bevindt. Hier ligt namelijk een cache en die moet natuurlijk wel even worden gevonden en gelogd. Vervolgens gaan we met de skytrain naar terminal 2 en drinken we bij Starbucks nog wat lekkers. Dan op zoek naar gate E4 waar we in de buurt een paar lekkere ligstoelen vinden om de resterende 2 uur door te brengen.



Als het bijna tijd is om in te checken zien we dat we inmiddels kunnen boarden bij gate E5. Ook dit verloopt vrij spoedig en voor we het weten zitten we al weer in het vliegtuig. Veel slapen is er op deze vlucht niet bij want eerst komen ze een paar keer met drankjes voorbij en dan nog met een lunch.
Helaas is het rond de luchthaven slecht weer waardoor we bij het landen wel last van turbulentie hebben. Maar uiteindelijk staan we aan de grond en kunnen we in de rij voor een visum. Die krijgen we voor 20 euro per persoon en kunnen we naar de volgende rij om ons paspoort te laten controleren. Als we ook hier doorheen zijn kunnen we naar de bagageband. Het duurt even voordat alle koffers er zijn maar als we door de poort naar buiten lopen staan Daniel en Angki met ons naambordje recht voor onze neuzen. De koffers worden overgenomen en in een auto gedaan. Wij lopen nog even snel langs een pinautomaat om de nodige rupiahs te pinnen.

Dan kunnen we echt op weg. De weg naar het resort is niet al te best en Angki moet regelmatig flinke gaten in de weg ontwijken. Ook moeten we weer even wennen aan het getoeter. Hoewel de personen waarnaar er wordt getoeterd daar al zo aan gewend zijn dat er soms nauwelijks wordt gereageerd. Bij aankomst op het resort staat de inmiddels door Facebook bekende kokosnoot al klaar voor ons en krijgen we de nodige formulieren om in te vullen. Daarna komt Simone ons verwelkomen en krijgen we een uitgebreide briefing over het reilen en zeilen op dit park. Nadat we onze duikspullen in een krat hebben gestopt lopen we naar ons huisje. De koffers uitpakken en dan lekker even douchen. Daar knap je wel van op.



Rond half 5 besluiten we de rest van het park te verkennen. We lopen eerst even naar het restaurant waar Erik staat, inmiddels terug van de duik. Die had dus inderdaad niet echt verwacht dat wij voor zijn neus zouden staan. Na een foto van ons drietjes op Facebook te hebben geplaatst met de mededeling dat de "clubvakantie" is begonnen gaan wij nog even verder met rondkijken.



Dan een bakkie in het restaurant. Onderwijl bekijken we de foto's en filmpjes van Erik zijn eerste 2 duiken. Erg mooi. Maar dan is het tijd voor de BBQ en vinden we een mooi plekje aan een lange tafel met nog een aantal andere gasten. De BBQ is helemaal nieuw en vanmiddag in elkaar gemetseld. Om 6 uur waren ze ook de nieuw gekochte stoelen nog aan het uitpakken. Maar het harde werken heeft zijn vruchten afgeworpen. Het eten is heerlijk en wordt na verloop van tijd ook nog muzikaal opgeluisterd door zang en gitaarspel van enkele werknemers van het park. Rond 21 uur gaan we wel richting ons huisje want we hebben gezien dat we morgen om 8 uur staan ingedeeld voor een bootduik nabij Bunaken. Vroeg op dus. We zijn ook best wel moe dus het is niet erg om vroeg naar bed te gaan.

De eerste duikdag

Midden in de nacht worden we wakker maar gelukkig vallen we daarna weer snel in slaap. Het is geen probleem om kwart over 6 op te staan en nadat we onze spullen hebben klaargezet zijn we om 7 uur in het restaurant. Daar zijn ze druk bezig om de ontbijt tafel in gereedheid te brengen. We bestellen ons eitje bij de eitjesbakman en genieten van een heerlijk sapje.
Om 8 uur lopen we naar de boot. Daar aangekomen zitten er al 2 duikparen op de boot. We snappen het niet helemaal want we zouden met 9 moeten zijn. Dan wordt ons duidelijk dat wij nu eigenlijk te vroeg zijn. Diegene die nu op de boot zitten maken 3 duiken. Omdat de groep waar Eric mee op pad is 1 boot vol heeft pendelt deze boot even heen en weer. Dat houdt voor vandaag in dat om 8 uur de mensen vertrekken die 3 duiken maken. De boot terugvaart naar Thalassa en de mensen oppikt die de volgende 2 duiken gaan maken. Dat hadden wij even niet begrepen.

Het is een klein stukje varen naar onze duikstek. Bij de eerste plek staat te veel stroming en dus varen we nog een klein eindje door. Daar gaan we in het water. Het valt ons op dat het hele water bezaaid is met lege plastic flessen e.d. Deze vervuiling hadden we niet verwacht en vinden we erg jammer. Wij duiken met zijn vieren en er gaan 2 gidsen mee. De gidsen gaan op zoek naar het kleine spul en vinden hier en daar een aantal mini garnaaltjes in het koraal. De stek zelf vinden wij niet echt heel spectaculair. En ook de duik is wel oke. Het is wel lastig om zelf die kleine beestjes te vinden dus wat dat betreft zijn we wel blij met de gidsen.
Na 3 kwartier is de batterij van de camera leeg, maar de videolamp doet het nog wel. Na 50 minuten is het wel genoeg geweest en heeft iedereen zijn safety stop gemaakt. Dus gaan we naar boven en wachten op de boot. Als iedereen aan boord is varen we weer terug naar het resort om de duikers van inmiddels half 11 op te halen. Wij besluiten het bij 1 duik te houden en gaan van boord. In het huisje nog wat spulletjes gespoeld en de foto's bekeken. Niet slecht voor de eerste keer met deze nieuwe camera.

Dan slaat de vermoeidheid toe en gaan we even op bed liggen. Dat komt goed uit want buiten is het inmidddels ook flink gaan regenen. Als we wakker worden schijnt de zon weer en gaan we lekker aan het zwembad liggen. Na wat lezen en doezelen lopen we na een tijdje naar de receptie om te vragen wat de planning voor de komende dagen is. Na wat overleg besluiten we om morgen rond 10 uur 2 bootduiken te maken en de dag erna de Tangkoko Wildlife Tour.
Eigenlijk heb ik nog wel zin in een duik en dus vraag ik of het om 5 uur nog mogelijk is op het huisrif te duiken zonder gids. Dat kan en dus moeten we opschieten. Snel halen we onze spullen van de kamer en gaan op zoek naar onze duikspullen.

Alles wordt op een kar geladen en om tien over vijf gaan we onder water. Omdat het hier al om 6 uur donker is maken we dus een leuke schemerduik. Het is een heel groot stuk ondiep met veel zand maar er zijn hier en daar wel een aantal blokken koraal met leuke visjes. We proberen een aantal standen uit met de flitser, de lamp en het roodfilter om te zien wat de beste resultaten geeft. Een selectie van wat we zoal tegenkwamen is: snake eel, striped catfish, ringed pipefish en hinged shrimpfish. Op de weg terug komen bijna voor de steiger uit. Goed genavigeerd dus. Na het spoelen en een snelle douche gaan we naar het restaurant. Het is hier eten wat de pot schaft maar gelukkig is dat vanavond ook weer erg lekker.


De tweede duikdag

Na een lekker nachtje slapen hoeven we niet erg vroeg op. Desondanks zijn we toch vroeg wakker. Na een heerlijk ontbijt kunnen we rustig aan doen want de boot vertrek zeker niet voor 10 uur. We pakken onze spullen en gaan in het prieeltje aan zee wachten op de boot.
Als de boot aankomt en we aan boord gaan staan onze setjes weer opgebouwd klaar en hoeven we alleen maar te checken of alles compleet is. Nadat de boot afgetankt is door wat brandstof over te hevelen uit een jerrycan zijn we klaar voor vertrek richting Bunaken. Het is heerlijk weer en we genieten volop.



De eerste duikstek heet Siladen. Als Rene het water in springt verliest hij een vin. Gelukkig wordt die snel opgepikt door de gids en kan hij de vin weer goed vastmaken. Ik heb deze duik een kilo meer meegenomen en ik heb het lood nu ook verdeeld over zowel mijn pockets als mijn loodgordel. Dit duikt een stuk fijner en mijn buoyancy is nu, zeker ook aan het eind van de duik, een stuk beter. We zien weer mooie kleine beestjes die de gids voor ons vindt. Ook Mireia vindt af een toe wat leuks en dat is gemakkelijk voor het fotograferen. Eerst heeft Rene het fototoestel maar hij merkt dat hij vrij veel lucht heeft verbruikt dus halverwege de duik gaat het toestel naar mij. Na een tijdje komt hij ook nog wat lucht uit mijn fles lurken en zo kunnen we er toch nog een duik van 62 minuten van maken.

Eenmaal weer op de boot worden de setjes omgebouwd en varen we richting de volgende duikstek. Hier genieten we van een heerlijke lunch met rijst, kip en een soort van spinaziekoekjes. We hebben fruit als toetje. Dat is weer genieten. In de verte zien we een flinke regenbui aankomen en dan begint het ook nog te onweren.



De crew besluit van duikstek te veranderen omdat met dit weer het zicht op deze plek aanzienlijk snel verminderd. De nieuwe plek heet Black Rock en ligt vlak om de hoek van ons resort. Onderweg hiernaar toe hadden we flinke buien en ook als we het water in gaan is het nog niet opgeklaard. Wij duiken weer met Raoul en Mireia en natuurlijk met een gids. Ik heb het fototoestel en probeer zoveel mogelijk mooie foto's en filmpjes te maken. Best lastig met een nieuw fototoestel en onderwaterhuis.
Als we terug in het resort zijn maar even bekijken of dat allemaal goed gelukt is.

Het is een hele leuke duik ondanks dat hier geen mooie muur van koraal is zien we een heleboel leuke dingen. Op 22 meter zit een zeepaardje en we zien deze duik wel 6 ghost pipefish. Erg leuk zijn ook de pijlstaartinktvissen die aan het paren zijn en al een hele grote bal met eitjes hebben afgezet. Verder zien we heel veel garnaaltjes en blue spotted stingrays. Er zwemt zelfs in de verte nog een eagle ray voorbij. Helaas geeft Rene zijn computer aan dat hij de bodemtijd ruim heeft overschreden en geeft aan dat hij een deco stop moet maken. Wij hebben op onze computer een extra persoonlijke veiligheid staan dat de duiktijd op bepaalde dieptes aanzienlijk verkort. Ik had deze veiligheid er bij deze duik al afgehaald en heb netjes binnen de gebruikelijke limieten gedoken. Rene zijn horloge bleef echter maar piepen terwijl zijn duikprofiel een stuk minder diep was dan die van mij. Nadat ik bijna mijn safety stop had voltooid werd ik door de gids nog even naar 7 meter diepte geroepen. Niet voor niets want ik ving een mooie glimp op van een mandarijnvisje. Helaas was hij zo snel weer vertrokken dat ik hem niet heb vast kunnen leggen. Maar wel gezien, ontzettend gaaf. Ik maak mijn safety stop verder af en ga uiteindelijk met nog maar 10 bar in mijn fles naar boven.




Het weer is opgeknapt en de korte vaart naar het resort genieten we van het zonnetje. Eenmaal op de kant worden onze spullen gespoeld en regelen we meteen dat onze spullen ook worden voorzien van een naamkaartje. Dat geeft een wat pretigger gevoel en dan kan de crew er ook voor zorgen dat de flessen met BDC ook de juiste automatensets gemonteerd krijgen. Aangezien Raoul en Mireia morgen richting Lembeh vertrekken spreken we af om vanavond na het diner onze foto's van de duik op hun laptop te zetten. Maar eerst nog maar even douchen en een boekje lezen.



Vanavond heeft Rene het slecht want er staat vis op het menu. Dan alleen maar rijst en groente eten. Ik geniet wel van dit heerlijke visje. En na weer een heerlijk fruittoetje kletsen we nog wat met Raoul en Mireia en zetten we de foto's over. Dan is het hoog tijd om naar bed te gaan.


Tangkoko wildlife tour

Vandaag kunnen we uitslapen want we hoeven pas om 13:00u te vertrekken. Dus laat naar het ontbijt en vervolgens liggen op een bedje bij het zwembad. Het is heerlijk in het zonnetje en om af te koelen nemen we af en toe een duik in het zwembad. Dit is echt vakantie hebben. Vlak voor de lunch gaan we onze spullen halen in het huisje en trekken we onze spijkerbroeken aan. Best wel warm in die kleren.
Na de lunch worden we meegenomen door Rivo en chauffeur Angki. Het is nog een behoorlijke rit naar Tangkoko. Niet zo zeer qua afstand maar meer door de drukte in het verkeer en de staat waarin sommige stukken weg verkeren. Het is een hoofdweg maar langs de gehele route is er bebouwing en is het er een drukte van belang. Als we er bijna zijn wordt het pas rustiger en duiken we via een slingerweggetje de bergen in. Onderweg passeren we op 1 moment rakelings een tegenligger. Gelukkig ging alles net goed. Wel grappig was dat Rivo schrok in het engels. Zijn eerste reactie: "oh my god" hadden we niet verwacht.



Uiteindelijk komen we aan bij het park en regelt Rivo de administratie en komt Paris zich voorstellen als onze gids. Inmiddels is het flink gaan regenen en gelukkig hebben we onze poncho's bij ons. Het houdt niet echt op en dus besluiten we maar gewoon aan de route te beginnen. Op een gegeven moment rent Paris een berg op en zegt ons dat we even moeten blijven staan. Als hij terug komt heeft hij drie grote palmbladeren bij zich die we als paraplu kunnen gebruiken. Een leuk idee maar het water stroomt door het vasthouden van deze paraplu wel zo mijn mouw in.
Op het eerste stuk komen we hoog in de boom een aantal couscous tegen. Dit blijken een soort koala's te zijn. Ze zitten echter te hoog om een foto te nemen en dus lopen we na ze even bekeken te hebben door.
Halverwege komen we bij een grote boom aan. Hierin blijk 4 Tarsi aapjes te zitten. Ze zijn echt superklein en zitten ons met grote ogen aan te kijken. Het is lastig om ze te fotograferen. Ze zitten vrij hoog en de regen komt met bakken uit de hemel. We doen een poging maar besluiten al snel de camera's op te bergen. Misschien dat er nog een goede foto tussen zit maar de kans is erg klein.
We lopen nog een stukje verder en zien onderweg nog 1 koala en dan zijn we al weer 2 uur verder en terug bij de auto. Een leuke tocht maar erg jammer van de aanhoudende regen. We nemen afscheid van Paris en beginnen aan onze terugtocht richting Manado.

Als we het vanmiddag al druk vonden op de weg dan hadden we vanavond nog niet meegemaakt. Gelukkig loodst Angki ons door deze weerwar van busjes, auto's, motoren en scooters. Iedereen rijdt door elkaar en haalt elkaar maar in met veel getoeter. Het donker en de regen maakt het er niet beter op. Maar uiteindelijk komen we weer aan op het resort en kunnen we meteen aanschuiven aan het diner. Lekker een soort van kipnuggets maar dan op indonesische wijze. We blijven niet lang zitten want we hebben onze natte kleren nog steeds aan. In het huisje nemen we snel een warme douche en daar knappen we wel van op. Uiteindelijk blijkt er 1 foto van een Tarsi aapje gelukt. Helaas maakt het fototoestel ineens een hoop herrie en verschijnt er een foutcode (eerst 20 dan 50 en dan weer 20) op het scherm. Het houdt niet op met dingen die stuk gaan, leeg zijn of niet doen hoe wij het willen. Hopelijk lost het zich op als alles weer een beetje opgedroogd is.

Voor het slapen gaan nog even het verslag bijwerken. Morgen mogen we onverwacht uitslapen. Het was de bedoeling dat we met Carmen en Hubert naar Bangka zouden gaan maar dat is verplaatst naar overmorgen. Waarschijnlijk omdat er dan nog een stel mee kan op de boot. Ach we zien het allemaal wel.

Schildpadden

Helaas, vanmorgen nog even de Canon uitgeprobeerd maar die wil niet aan de gang. Op internet nog even opgezocht wat de foutcode betekend en zoals we al verwacht hadden is het een probleem met de spiegel. Dat is iets dat wij nu en hier niet kunnen oplossen. Dus ook deze verdwijnt in de koffer. Ik merk dat ik behoorlijk chagerijnig wordt van alle defecten aan onze apparatuur. Inmiddels heeft namelijk ook mijn duikcomputer aangegeven dat hij een nieuwe batterij wil. Hij doet het nog wel maar om geen risico te nemen huur ik bij de receptie een extra comuter voor de komende duikdagen. Ook stuur ik een mailtje naar Irene van Diving Holidays om te zien of ze voor onze duikdagen op Bali twee duikcomputers kunnen reserveren. Want ook Rene zijn computer geeft al een lage batterij aan. Na al dit geregel halen we onze spullen op in het huisje en wachten we op de boot.



De tocht naar Bunaken is een stuk ruwer dan de vorige dagen en ik ben blij met mijn reisziektepillen. Het is een verademing om in het water te liggen. We beginnen de duik en onze gids gaat op zoek naar het kleine spul. Het is echt heel lastig om dat te fotograferen. Maar ik doe verwoede pogingen. Ook maak ik wat filmpjes van het koraal en de vele vissen die we zien. Het wordt uiteindelijk een duik van 65 minuten.


Op de boot worden onze setjes omgebouwd en klimmen we op het dak van de boot om op te drogen. Helaas is het bewolkt en van een lekker kleurtje krijgen is vandaag helaas geen sprake. Na de lunch varen we naar de volgende duikstek. We hadden aangegeven dat we heel graag schildpadden wilden zien. Nou dat ging wel lukken werd beloofd. En dat klopte. Na ongeveer 7 minuten werd de eerste schildpad gespot.



Deze was lekker aan het eten en dat was een heel leuk gezicht. De duik kon dus niet meer stuk. Onderweg zien we er nog 2 en ja we zagen nog veel meer maar dit was voor mij wel het hoogtepunt.
Na 71 minuten eindigen we deze duik en varen we terug naar het resort. Daar trakteren we Bernd op een biertje en Berry en Carmen op een cola vanwege de schildpadden.



Daar zien we ook dat onze trip van morgen naar Banka doorgaat. We zijn ingepland met 7 mensen op de boot en we vertrekken om 8 uur dus vroeg naar bed vanavond.



Banka

Vroeg ontbijten want er staat een lange dag op de boot voor de boeg. Als alles is ingeladen en als we met vijf op de boot aanwezig zijn krijgen we het verzoek of we van boot willen wisselen. De andere boot ligt namelijk wat minder diep in het water en dan hebben we de mogelijkheid om op een strandje te lunchen. Wij geven allemaal aan dat we het niet erg vinden om op de boot te lunchen zodat niet alle spullen overgeheveld moeten worden. Dat is best en aangezien Paul en Andrea besloten hebben om niet met deze trip mee te gaan zijn we klaar voor vertrek. Het is ruim 2 uur varen naar Banka en ik ben blij met de cyclizine tabletten.

Onze eerste duik maken we bij Sahaung point. Niet een heel comfortabele duik vanwege de stroming. Na 44 minuten waren we door onze lucht heen. Wij gingen ook al snel een stuk hoger zwemmen maar Davin bleef maar op grotere diepten beestjes zoeken. Op een gegeven moment gewoon aan de safety stop begonnen en lekker op 5 meter de fles nagenoeg leeggelurkt. Voordeel is wel dat de boot je lekker weer komt ophalen.



Het is heerlijk weer en we klimmen op het dak van de boot om lekker van het zonnetje te genieten. Een kwartiertje later varen we richting de andere groep die het wat langer onder water hebben uitgehouden dan wij. Als iedereen weer aan boord is varen we rustig naar de volgende duikstek, Machuka point. Dit ligt bij een rots en een heel mooi strandje. Bernd gaat van de boot af en loopt door het water naar het strandje met een kokertje in zijn hand. Daarin zitten zijn sigaren die hij lekker al liggend op het strand gaat oproken. De bemanning doet daarna hun uiterste best om ook met deze boot zo dicht mogelijk bij het strand aan te meren.




Dan gaan wij ook de boot af en genieten van het mooie uitzicht en het weer. Als we weer terug de boot op zijn geklommen zien we de bemanning een heel stuk verderop lopen. Bernd gaat erachteraan. Uiteindelijk bleken er een paar Makaken in de bomen te zitten. Dus wij weer van de boot af om ook te gaan kijken. Ze zaten heel hoog en het was niet te fotograferen, maar wel heel leuk om te zien.

De duik begon dus wat later dan gepland. Nu iets minder diep gegaan en er stond ook iets minder stroming. Wel bleven we lang op diepte en uiteindelijk zijn we ook deze duik op een gegeven moment wat hoger gaan zwemmen.
Maar we starten goed. Meteen in het begin wordt er een blad aangewezen. Wij zoeken wat daarop te zien is. Het is soms zo klein en onherkenbaar. In dit geval dus niet. Davin tilt met zijn pointer het blad een stukje op en daaronder zit een grote sepia. Dat we die over het hoofd zagen.
Onderweg zien we nog een aantal leuke kleine beestjes maar het blijft erg lastig om die zonder de juiste belichting op de foto te krijgen. Op het einde van de duik wordt er getinkeld door Markus. Op een mooi stuk koraal doet hij zijn vuist open en daar komt een leuk bokser krabje uit te voorschijn. Erg grappig om zijn kleine witte bokshandschoentjes te zien.



De lunch bestaat vandaag uit visjes. Met veel graten en niet erg handig om met een lepel te eten. Er blijven dus ook veel visjes over. Ik pluk er 1 uit elkaar met mijn vingers maar het blijft onhandig eten. Gelukkig zijn er veel groentenkoekjes. Die zijn hier altijd erg lekker.
Na de lunch varen we naar Paradis Jetty. Het hotel dat aan deze baai ligt heeft sinds kort weer een nieuwe eigenaar en er moet nog veel aan gedaan worden want het heeft een behoorlijke tijd leeg gestaan. We wachten hier nog een tijdje tot er ruim een uur is verstreken na de vorige duik en dan gaan we het water in. Dit wordt een ondiepe duik en Markus heeft ons al gewaarschuwd dat het zicht hier niet al te best zal zijn. Nou dat klopt. Het leek veel op Nederlandse wateren. Zicht 3 tot 5 meter. We zijn deze duik ook heel ondiep gebleven want het was heel leuk om rond de peilers van de pier op zoek te gaan. Er is hier ook een warmwater bron. Heerlijk warm water komt uit de bodem borrelen. Na een kort bubbelbad zwemmen we weer verder in het dan voor je gevoel koude water.



We vinden hier onder andere 2 hengelaarsvissen. Een gele en een oranje. Ook 2 groene zeenaalden en 2 hele kleine murenes. En verder natuurlijk de lionfish, de schorpioenvis en een koraaltje met een heleboel poetsgarnalen waar we even stoppen voor een snelle manicure. Erg leuk. Uiteindelijk een duik van 69 minuten gemaakt en nog ruim lucht over.



Dan is het tijd voor de terugtocht. Ik merk dat de reisziektepil is uitgewerkt en snel ga ik in het midden van de boot zitten daar waar ook wat meer wind staat. Gelukkig zakt het nare gevoel want het is nog 2 uur terug varen. Dat gaat uiteindelijk goed. De volle maan is een mooi gezicht aan de hemel.
In het donker meren we aan en we zijn blij dat we nu niets meer hoeven te spoelen. Dat wordt voor ons gedaan en we genieten van die luxe. We kunnen direct onder de douche en daarna aanschuiven in het restaurant. Al schommelend van de tocht duiken we ons bed in waar we vermoeid van de dag als een blok in slaap vallen.


Relax dagje

Gelukkig mogen we vandaag uitslapen. Hoewel... we moeten om half 9 uiterlijk in het restaurant zijn om te ontbijten. Daarna duiken we lekker op een bedje bij het zwembad. Wel in de schaduw want het is gisteren op de boot al hard genoeg gegaan met het verkleuren. Het is heerlijk om hier een beetje te liggen doezelen en een boekje te lezen. Af en toe even afkoelen in het water en dan weer opdrogen. Echt een vakantiegevoel. Tussendoor nog even naar het restaurant voor de lunch en rond half vijf nog even voor een bakkie koffie en thee met een heerlijk stukje bananencake.
Ook worden de duiken voor morgen ingepland. In eerste instantie geven we aan dat we 2 duiken gaan doen. Maar al snel wordt gevraagd of we mee willen met de critterduik. Ook prima. Dit houdt wel in dat we morgen weer om 8 uur moeten vertrekken en we 3 duiken gaan maken bij Poopoh. Eric is daar vandaag duiken dus straks maar even vragen hoe dat is geweest.
De dag gaat snel en na nog even wat lezen in ons huisje is het al weer tijd voor het diner. Daarna nog maar even wat aan het reisverslag doen.

Critters

Vandaag maar weer vroeg op. Om 8 uur vertrekt de boot naar het zuiden. Gisteren hebben we nog een keer onze duiklamp uitgeprobeerd en zowaar lukte het een aantal keer om deze op een redelijk normale manier aan en uit te schakelen dus we hebben hem vandaag bij ons in de hoop dat hij het toch weer doet. De eerste duikstek is nog geen half uurtje varen van het dive resort en heet City Extra. Vandaag geen steile wanden met koraal. Dit worden critter duiken. Dat betekend veel zand en hopelijk een paar mooie beestjes. Markus beloofd ons de mimic octopus te laten zien. Laten we hopen dat het lukt want we hebben tijdens ons verblijf hier nog helemaal geen octopussen gezien.

Als we ons aan het aankleden zijn voor de duik horen we Markus tekeer gaan door de telefoon. Zeer benieuwd wat er aan de hand is. Bij de briefing krijgen we te horen dat ze vergeten zijn de lange pointer stick aan boord te leggen. Deze is nodig om de mimic octopus naar buiten te kunnen lokken. Hij is boos maar er is nu niets aan te doen. Hij zal het met zijn arm en de korte pointer moeten doen.

Op zich is de omgeving bij deze duiken niet echt mooi te noemen maar bij deze eerste duik zien we wel een heleboel leuke dingen. Als we onder water zijn probeer ik de videolamp aan te zetten. Helaas gaat hij niet aan. Uiteindelijk krijgt Rene het toch voor elkaar dat hij aanschiet op 25%. Prima sterkte. Niet meer aankomen.



Grote verrassing is ook dat Markus al snel een mimic octopus te voorschijn tovert. Een heel gaaf gezicht hoe hij van kleur verschiet als hij met zijn hand wappert en het water verplaatst. Op een gegeven moment vinden wij het wel genoeg want iedereen probeert de octopus een andere kant op te laten lopen alleen de een doet dat subtieler dan de ander. Niet nodig vinden wij en dus zwemmen wij weer richting Davin die al weer op zoek is naar een volgend leuk beestje. Een heel kleine lionfish op een stukje koraal. Vervolgens wordt er een vrij grote spinkrab gevonden. Er volgen nog een aantal kleine krabbetjes en dan een hele grote. Op het einde van de duik ook nog een coconut octopus. Kortom een vol duikje met veel foto's.

Eenmaal boven wil de videolamp niet meer uit. We maken hem open maar niets helpt. Hij blijft weer gewoon branden. Ook is er weer wat water in gelopen. Aangezien het aanblijven batterijen vreet laten we die er maar even uit en besluiten ze terug te doen als we aan de volgende duik starten. Misschien hebben we er dan nog wat aan tot de batterijen leeg zijn.
Maar eerst een stukje varen en zonnen op het dak tot de volgende duik begint. Die doen we bij Panta Babi oftewel Pig Beach omdat er zoveel varkentjes op het strand rondlopen.

Aan het begin van de duik vindt Davin een grote lelijke vis. Hij blijft wel netjes vlak voor de camera liggen zodat ik er een mooie foto van kan maken. Voor de rest is deze duik een stuk saaier dan de vorige. Wel moeten we even naar de 20 meter diepte zwemmen omdat we de volgende duik ook rond die diepte uit zullen komen. Maar al snel zwemmen we weer terug naar de 7 tot 10 meter om verder op zoek te gaan. Helaas ligt hier ook veel troep in het water. Uitendelijk worden er nog wel wat leuke kleine beestjes gevonden maar achteraf is het, zeker als je niet fotografeert, een hele saaie duik. Wel apart was dat er bij deze duik een duidelijke warmere waterlaag op een koudere laag lag. In het bovenste warmere deel vrijwel geen zicht en als je erdoor bent verbeterde het zicht aanzienlijk.

Na de lunch varen we naar de duikstek Sirkus point. Davin doet de briefing en wordt af en toe gesouvleerd door Marcus. We springen met zijn allen weer het water in. Al vrij snel zien we een blok waar zich wel een stuk of 10 lionfish ophouden. Even fotograferen dus. Ook hier weer veel krabbetjes en slakjes. Al zijn die laatste veelal erg donker van kleur.
Ook heel veel anemoonvisjes en af en toe een krabbetje of wat garnaaltjes erbij in de anemoon. De anemoonvisjes zijn erg fanatiek en regelmatig proberen ze aan te vallen als we te dicht bij ze in de buurt komen. Een erg koddig gezicht. 3 maal raden wie er wint, hihi. Ook zijn hier vele verschillende soorten zeenaaldjes van de partij.



Ondanks de geringe diepte ga ik vrij snel door mijn lucht heen. Ik heb het idee dat ik niet helemaal met 200 bar ben begonnen maar achteraf blijkt dat ik ook 2 kilo meer in mijn vest heb gekregen dan waar ik normaal mee duik. Dat vermoeden had ik al omdat ik bij alle duiken al zo snel naar beneden ging, maar ik was het vergeten om dat tussen de duiken door te checken. Uiteindelijk het fototoestel aan Rene gegeven zodat ik wat lucht kon besparen. Gelukkig doen ze hier niet al te moelijk als je je fles bijna leeglurkt. En ook het maken van duiken langer dan een uur is hier geen probleem. Dat is wel lekker.
Als we allemaal weer boven water zijn is het weer een half uurtje varen tot aan het dive resort. Hier genieten we van een heerlijk drankje. De snack van vandaag, een soort van oliebol, gaat er ook prima in.

We hadden gehoopt op een bbq vanavond maar omdat de groep van Eric vanavond gaat stappen in Manado is het stil in het restaurant en genieten we met een paar gasten van een lekker buffet. Met als voorafje een soto soepje en kip voor het hoofdmenu. Ook de watermeloen als toetje gaat er prima in. Verder even de sociale contacten bijwerken en ook het reisverslag. Al snel is het weer tijd om te gaan slapen.


Laatste duikdag Sulawesi

Vandaag staan onze laatste 2 duiken van Noord Sulawesi op het programma. Om half elf meert de boot aan, checken we onze duikspullen en gaan dan lekker op het dak van de boot zitten. Vandaag zijn we met 7 op de boot. Ronald en Manuela zijn gisteren aangekomen en hebben net hun eerste duik achter de rug. Ook zij komen het dak op en we kletsen wat over de voorgaande vakantieweken en over de katten. Zij hebben er ook twee. Na een half uurtje varen gaan we naar beneden om ons om te kleden en we krijgen de briefing van Davin. Dan gaan we met zijn vijven met Davin het water in terwijl het andere buddypaar samen met Bob duikt.

De duikstek heet Mandolin. Hier hebben we veel thermoclines en ik probeer af en toe het lekkere warme water op te zoeken. Soms wel lastig want er is redelijk wat stroming en aangezien we met 5 duiken is het best lastig om te blijven hangen als Davin op zoek is naar leuke kleine beestjes. Uiteindelijk zien we 5 schildpadden, een bladvis, een grote schorpioenvis, oerang oetang krabje en een grote doopvontschelp. Na 63 minuten houden we het voor gezien en klimmen we de boot in. We varen naar de volgende duikstek en beginnen aan de lunch. Helaas voor Rene is het vandaag weer vis op het menu.



De tweede duikstek is Likuan II. Als we afdalen gaat Davin op zoek naar een zeepaardje die hier soms zit. Vorige keer is er ook al naar gezocht door Marcus maar toen helaas niets gevonden en ook nu is het zeepaardje niet thuis. Ondertussen speur ik het koraal af en vind ik zelf een schorpioenvis. Als we verder zwemmen langs de wand zien we enkele schildpadden en een grote tonijn voorbij zwemmen. Ook zien we veel slakjes en een lionfish. Toen ik een heel klein slakje aan het fotograferen was kwam door de stroming een stukje zachtkoraal tegen mijn hand aan. Dat gaf meteen een branderig gevoel. Vast vuurkoraal. Best pijnlijk. Ook op 5 meter staat er nog behoorlijk wat stroming en ik heb soms moeite om niet sneller te gaan dan Carmen en Berrie die voor mij zwemmen en uiteraard Davin die daar nog voor zwemt. Dus ik blijf af en toe maar even tussen het koraal hangen en probeer ondertussen ook nog wat fotootjes te maken van de vele anemoonvisjes die hier zijn. Dat is best lastig met de stroming. Uiteindelijk maken we een leuke duik van 78 minuten en zit onze laatste duik erop. Gelukkig gaan we nog naar Bali om te duiken maar dat is pas over 2 dagen.

Highland Tour

Vanmorgen weer vroeg aan het ontbijt want we vertrekken om 8 uur voor de Highland tour. We zitten al even klaar als de chauffeur de auto voorrijdt en Evan ons komt halen. Eerst rijden we door Manado want er moet nog getankt worden en Evan regelt ook een paar flesjes water. Gelukkig is het vandaag wat rustiger qua verkeer en op een enkele opstopping na kunnen we lekker door rijden.

Onze eerste stop is een uitzichtpunt over de stad Manado. Het is niet helemaal helder maar we kunnen de stad en de bergen erachter nog redelijk zien liggen. Dan rijden we verder naar een plaatsje dat bekend staat om zijn bloemen. Hier vele kraampjes met bloemen en planten. Daar bezoeken we ook de lokale markt. Op de parkeerplaats staat het vol met van die blauwe busjes. Wij parkeren nagenoeg vooraan en het is een klein stukje wandelen om op de markt te komen. Op het eerste deel van de markt waar wij doorheen lopen verkopen ze van alles. Van kleding, zelfs winterjassen, tot messen. Ook veel groenten, fruit en specerijen.




Vervolgens komen we op de vleesmarkt. In de verte zien we al kratten met hondjes staan. Het is voor ons Nederlanders wel even wennen dat er op de tafel dan ook een zwartgeblakerde hond ligt. Dat zwarte komt doordat ze de haren er vanaf branden. Verderop heeft een man nog enkele stukken Python liggen en weer een stukje verder ook nog zwartgeblakerde vliegende honden. Heel apart om te zien. We vragen aan Evan of hij dit soort dingen ook wel eens heeft gegeten en of hij weet hoe het smaakt. Hij zegt dat hij het niet weet omdat hij het nooit heeft gegeten.

We lopen verder over de markt waar natuurlijk ook gewoon varkensvlees ligt gezien de varkenskoppen die je overal liggen aan te staren. En ook een deel met allemaal kippen. Zowel geslacht als nog levend. Als we genoeg hebben gezien lopen we weer naar het begin van de markt waar Rene er achter komt dat zijn aansteker leeg is. Gelukkig zijn we op de juiste plek en voor 13 cent kopen we nog even snel een nieuwe.

Omdat wij in de auto het hadden over de berg Mahawu stelt Evan voor hier nog even langs te rijden. We hebben hier nog wel tijd voor zeker omdat we vanmorgen zo snel Manado door waren. Het is een flinke klim naar boven en eenmaal boven worden we eerst verwelkomt door het vele afval dat hier is achtergelaten. Deze berg is ook een earthcache. Maar om de vragen te kunnen beantwoorden zouden we eigenlijk rechtsaf over een heel klein paadje door de bushbush moeten lopen naar een bepaalde plek. We besluiten om die niet te doen. Waardoor we helaas niet alle vragen kunnen beantwoorden. En na het maken van een paar foto's dalen we af naar de auto waar we verhit aankomen en blij zijn dat we de airco aan kunnen zetten.



Het volgende ritje brengt ons bij een heel groot meer. Hier worden karpers gekweekt / gevangen, die dan weer als specialiteit op de kaart staan bij de vele restaurantjes die hier aan het water liggen. Gelukkig hadden we al aan Evan verteld dat Rene geen vis eet en dus komen er naast 3 van deze gefrituurde karpers ook nog 2 schalen met kip op tafel. Een heerlijk vruchtensapje erbij en natuurlijk ook van die lekkere groentenkoekjes. Rene is blij dat hij geen stukjes vis tussen de graatjes vandaan hoeft te plukken en geniet van zijn pittige kip. Na de lunch krijgen we de overgebleven groentenkoekjes mee in een zakje en is het tijd om naar een ander meer te gaan. Onderweg ruiken we al weer die zwavellucht want het blijkt om een vulkaanmeer te gaan. In het water zitten mineralen die afhankelijk van het weer van kleur veranderen. We genieten even van het uitzicht en vragen dan aan Evan wat er nog meer op het programma staat.





We blijken nog even bij enkele huizen te gaan kijken. Een stukje verderop zijn ze namelijk een soort van nieuwbouwwijk aan het bouwen. De huizen zijn nog niet helemaal klaar maar je ziet wel dat het erg mooi gaat worden. We vragen aan Evan wat de prijs is van zo'n huis. Dat varieert van 50.000.000 tot 70.000.000 rupiah. Omgerekend is dat tussen de 3300 en 4700 euro. Voor ons geen geld voor een huis maar voor de mensen hier een kapitaal.


Op de terugweg stoppen we nog even bij de begraafplaats om enkele graven te bekijken. De graven liggen dicht op elkaar en het is soms lastig om er tussen door te lopen. Sommige graven zijn erg vervallen ondanks dat ze nog niet zo oud zijn. Aan het begin van de begraafplaats staan weer wat oudere graven die er wel goed onderhouden uit zien. Opvallend is ook de nederlandse tekst "hier rust" op sommige zerken en je ziet hier en daar ook Nederlandse namen.



We rijden verder door een dorpje waar ook veel paard en wagens rijden. Het verkeer wordt ook steeds drukker naarmate we weer meer in de buurt van Manado komen. Onderweg zien we vele kerken. Het geloof is hier overwegend christelijk. Op de heenweg hadden we bij een gebedsgebied al een heel groot beeld van Jezus gezien maar dat was vanaf een afstand. Op de terugweg rijden we er nog even langs om een foto te kunnen maken. Het is wel een schril contrast om al die mooie kerken met beschilderde ramen te zien staan tussen al die bouwvallige huisjes van de bevolking. Omdat wij na ruim een week niet snoepen wel toe zijn aan wat lekkers vragen we of we nog een stop kunnen maken bij een iets grotere supermarkt. Evan nam dit zeer serieus en brengt ons vervolgens bij een supergroot en luxe winkelcentrum. We hadden niet verwacht dat dit hier ook zou zijn. Evan blijft in de auto en we spreken af dat wij over ongeveer een half uurtje terug zijn. In het wnkelcentrum is echt alles te koop. Van kleding en parfumerie tot auto's. Overal grote foodcorners. Vind hier maar eens een supermarkt met eten. Uiteindelijk komen we achterin bij de Hypermarket uit. Hier gaan we op zoek naar wat chips, chocola en snoepjes. Ook nemen we nog wat te drinken mee en zien we bij de kassa ook nog heerlijke magnums liggen. Uiteindelijk hebben we een tasje vol en zijn we maar 6 euro kwijt voor dit alles. We genieten van het ijsje en vervolgens drinken we bij een zaakje nog een capuccino en een ananassapje. Er staat geen suiker op tafel. Maar dit blijkt echter niet nodig te zijn want de capuccino is al mierzoet van zichzelf. Dan lopen we terug naar de auto en duiken we de file in. Rond 18 uur zijn we terug in het resort waar Bernd, Berrie en Carmen samen met Het duikteam en de bootbemanning nog wat aan het drinken zijn. Leuk om nog even met allemaal op de foto te gaan.  



De avond brengen we door met Ronald en Manuela. Die hebben nog 2 duikdagen voor de boeg voordat ze weer naar huis vertrekken. Het is gezellig en we kletsen wat af. Voor we het weten is het al weer half 11. Ronald en Manuela gaan richting hun huisje en wij sturen vanaf de ipad nog even een kaartje met een foto van ons bij de berg naar het thuisfront via Greetz. Dat is toch gemakkelijker dan op zoek gaan naar kaarten, postzegels en een brievenbus in Manado. En de kaart komt ook nog aan voordat we thuis zijn. Als het eindelijk gelukt is de bestelling ook nog via Ideal af te rekenen is het ook voor ons tijd om naar bed te gaan.

Laatste dag op Sulawesi

Vandaag hebben we een rustdag. En we zijn niet de enige want morgen vertrekken ook Bernd, Berry en Carmen en de groep waar Eric mee is. Wij zijn wel degene die morgen als eerste vertrekken. Onze vlucht naar Denpasar gaat om 6:45u dus we moeten rond 5 uur in de morgen vertrekken vanaf Thalassa. Nu nog maar even niet aan denken. Gelukkig kunnen we wel nog 2 ligbedjes scoren bij het zwembad en al liggend met een boekje genieten we van de zon die volop schijnt. Af en toe afkoelen in het zwembad en dan weer opdrogen. Het is goed vol te houden.

De tijd vliegt en voor we het weten zitten we al weer aan de lunch. Dan nog even liggen want om 15 uur is het tijd voor mijn massage. Heerlijk een uurtje nog meer ontspannen. De massage wordt gegeven in het prieeltje aan het water. Heerlijk om de golfjes te horen kabbelen en de wind zachtjes langs je heen te voelen. Na een uurtje is Rene aan de buurt. In die tussentijd ga ik naar ons huisje om de koffers verder in te pakken. De duikspullen heb ik vanmorgen al boven gebracht en hoeven alleen nog maar goed verdeeld en gewogen te worden.



Inmiddels is ook onze schone was weer teruggebracht. We hebben dus weer schone kleren voor Bali. De koffers zijn snel gepakt en na nog even een half uurtje lezen gaan we richting de BBQ. Leuk als afsluiter want zo zijn we ook de vakantie begonnen. We kletsen nog lekker met Manuela en Ronald en later nog even met Eric. Voor we het weten is het al bij tienen en moeten we nog even langs de receptie om onze rekening te betalen. We kletsen nog wat met Devid van de receptie en met Maria van de bediening. En dan nemen we afscheid want het is echt tijd om te gaan slapen.