Valley of Fire

Na een heerlijk nachtje slapen om 5 uur wakker. Mooi dan kan ik nog even het verslag van de afgelopen dag schrijven. Vanwege de vermoeidheid en wat problemen met de wifi die op mijn laptop niet meer werkt, waarschijnlijk is de antenne losgetrild want hij geeft aan dat het te maken heeft met een hardware probleem, is dat er gisteravond niet meer van gekomen. Na het ontbijt lozen we black en grey water en tappen we de watertank weer vol. Als we willen gaan rijden gaat er bij Dick in de camper een lampje branden. Er schijnt een probleem te zijn met de remmen. Dick gaat kijken of er dichtbij een garage is die tijd heeft om ernaar te kijken. Afgesproken dat wij gaan rijden richting Zion en gaan kijken hoever we komen. Onderweg zullen we elkaar op de hoogte houden via sms. Voordat we naar de Valley of Fire gaan willen we eerst nog in Vegas over de Strip rijden. Het is even zoeken naar de juiste afslag om aan de zuidkant te beginnen maar uiteindelijk zien en horen we de drukte van alle casino’s om ons heen. Hoewel de meeste namen ons bekend zijn ziet het er compleet anders uit dan 20 jaar geleden.

Aan het einde van de strip draaien we de I-15 weer op en rijden we tot we de afslag naar Valley of Fire tegen komen. Die rijden we in en wederom is het genieten van een schitterend landschap. En het wordt alleen nog maar mooier. Aangezien het geen national park is maar een state park hebben we niets aan onze national park pass en moeten we de 10 dollar entree betalen. De eerste stop die we maken is bij Beehives. Vele foto’s worden er hier gemaakt. De rode rotsen steken mooi af tegen de blauwe lucht.

De volgende stop zou kunnen bij de Petriefied Logs maar daar moet er weer een eind over een onverharde weg worden gereden dus dat doen we niet. Maar de Scenic Loop Road kunnen we wel doen en de eerste stop bij Atlatl Rock gaan we weer uit de camper. Hier kun je via een trap een stuk de rots op klimmen om de wandtekeningen te bekijken. We rijden verder naar Arch Rock. Hier een mooie oversteek waar door iedereen die hier komt de eerste foto’s worden gemaakt. Maar deze rots dankt zijn naam aan de natuurlijke brug die halverwege de rots te zien is.



Bij het visitors center rijden we door naar Rainbow Vista. Hier eten we op de picknickplaats onze lunchpakketjes op. We keren de camper en rijden terug en stoppen bij Mouse’s Tank. Hier doen we een korte wandelroute door het zand. Aan het eind van de wandelroute is een klein natuurlijk basin tussen de rotsen waar regenwater wodt opgevangen en dat daar wel een aantal maanden in kan blijven staan.


Dan vinden we het best voor vandaag en rijden we naar een plaatsje dat Mesquite heet. In eerste instantie hadden we met elkaar RV park Oasis uitgekozen. Helaas gaan Dick en Tita het vandaag niet meer halen om in Mesquite aan te komen en aangezien deze campground alleen maar een parkeerplaats is, besluiten we een andere luxere uit te zoeken. We komen aan op Sun Resort RV park. Hier kunnen we nog een mooi plekje scoren. We zetten onze tafel en stoeltjes lekker in het zonnetje en genieten van het heerlijke weer.
’s-Avonds skypen we nog even met Dick en Tita en dan halen we pizza bij Domino’s die naast het park zit.

Zion National Park

Na het ontbijt vertrekken we richting Zion NP. Het is nog even spannend of we ook nog de route kunnen vervolgen via de tunnel omdat onze camper hoger en breder is dan toegestaan.

Het is druk. Aangezien we in Utah ook nog eens een uur verliezen door tijdsverschil (waar we uiteraard geen rekening mee hadden gehouden) komen we laat aan in Zion. Bij de ingang kopen we een kaart waarmee we toch door de tunnel mogen rijden. Het tegenliggende verkeer wordt dan tegengehouden zodat we door het midden van de tunnel kunnen rijden. Dat is dus geen probleem meer. Een ander probleem is dat we zo laat zijn dat de parkeerplaats in het park al vol is. We rijden er een rondje over maar kunnen echt geen plekje meer vinden voor onze camper. We besluiten om een stukje terug te rijden en in Springdale onze camper te parkeren. We vinden een mooi plekje vlak bij een halte van de shuttle bus die ons bij het visitors center in het park brengt. Vervolgens gaan we met weer een andere shuttle de canyon in. We besluiten niet mee te rijden tot het uiterste puntje maar uit te stappen bij Grotto en via een wandelpad terug te lopen tot de Zion Lodge waar we daarna nog een andere wandelroute naar een waterval gaan lopen. Het is een mooie en ruige omgeving. Met schitterende uitzichten op de rode bergen. Het is wel druk, maar dat was te verwachten op een zaterdag.


Ondertussen zijn Dick en Tita bezig met een inhaalslag om vanuit Vegas aan te komen op dezelfde camping als waar wij vannacht zullen gaan slapen. Na wat sms contact besluiten we een camping in Glendale te proberen. Toen zij aankwamen in Zion was er echt geen enkel parkeerplekje te vinden dus helaas konden zij daar niet op ons wachten zodat we samen verder konden reizen. Zij zijn verder gereden naar Glendale en hebben daar alvast een plekje voor ons gereserveerd waar wij meteen op konden gaan staan toen wij om 16:45u arriveerden. Eerst nog even lekker genoten van een warm zonnetje en ook nog even een cache gepakt die op 400 meter afstand van de camping lag. Toen eten klaargemaakt. We hebben nog wel buiten gegeten maar het werd al snel erg koud dus de koffie werd binnen geserveerd.

Red Canyon, Bryce Canyon en Escalante Stairway

Ook vandaag weer bijtijds op. Het is erg koud dus zetten we vlug de kachel aan en na een snelle douche maak ik de ontbijttafel klaar. Dan ruimen we op en gaan Dick en Rene nog even kijken of ze de black water tank helemaal leeg kunnen krijgen. Het controle knopje geeft namelijk aan dat deze voor 3 kwart gevuld is terwijl we hem al 2 dagen achter elkaar hebben geleegd. Gisteren hebben we hem zelfs redelijk vol met schoon water laten vollopen voordat we hem leegden maar ook dat mocht niet baten. En helaas ook deze poging brengt geen geluk. Dan gaan we er maar van uit dat hij leeg is en kunnen we er vanuit gaan dat we de volgende drie dagen er gewoon gebruik van kunnen maken.

Dan vertrekken we richting Bryce Canyon. Maar voordat we daar aankomen maken we eerst nog een aantal foto stops in Red Canyon. De zon schijnt precies goed op deze kolossale rode rotsen en ook vandaag is de lucht weer strak blauw zodat het mooi tegen elkaar afsteekt.

Vlak voor Bryce Canyon parkeren we de camper op de parkeerplaats waar ook de shuttle bus vertrekt. Aangezien er een bord stond dat er maar beperkte parkeerplaatsen zijn in Bryce besluiten we onze tocht met 1 camper voort te zetten. Dat is een goede keus want er zijn niet veel camper plekjes meer vrij als we op de parkeerplaats op rijden maar we hebben nu maar 1 plekje nodig en die is er nog net.

We genieten van het mooie uitzicht op de hoodoos. En na het maken van vele uitzicht foto’s en filmpjes besluiten we de canyon af te dalen via de Navajo Loop Trail. Het is een steile tocht naar beneden. We genieten van de mooie uitzicht punten en ook hier maken we weer vele mooie foto’s. Langzaamaan slingeren we langs de berg naar het laagste punt van deze tocht. En ja dan begint toch echt de klim naar boven. Best zwaar gezien ook de hoogte van deze canyon. Met name Rene heeft daar heel veel last van. Maar lekker op het gemak met af en toe een rustpauze komen we allemaal boven.

Omdat dit het mooiste deel is van Bryce besluiten we terug te rijden naar het visitor center. Tita wil hier nog een stempeltje halen en omdat ze beneden in de canyon een foto van een bepaald bord heeft gemaakt en deze in het visitor center laat zien krijgt ze hiervoor een pin van het park kado. Ik koop voor Rene een mooie afsluitbare drinkbeker en een oorkonde voor het lopen van de Navajo Trail.

Teruggekomen bij de parkeerplaats wil ik nog even een kijkje nemen bij Old Bryce Town. Een blokje van een paar winkeltjes die verdacht veel lijken op wat wij zo’n 20 jaar geleden ook hebben gezien en wat zo kitsch is dat het weer leuk wordt. Het blijkt inderdaad hetzelfde plekje te zijn want het houten paardje en de gevangenis die we toen ook gefotografeerd hebben staan er nog steeds en ook nu hebben we daar weer de grootste lol mee. Ik koop hier nog een verjaardagskaart voor Dick want die is overmorgen jarig.


Dan is het tijd om in de richting van Escalante te rijden. Gisteren hadden we bedacht dat we hier zouden gaan overnachten maar het is pas half drie als we daar aankomen dus besluiten we nog een uurtje door te rijden en een camping in het plaatsje Boulder te zoeken.

Voordat we in Boulder aankomen rijden we nog een fantastische route die blijkbaar de naam Escalante Stairway draagt. Hele mooie uitgestrekt vergezichten maar ook veel hoogte verschillen. Het is een schitterende tocht om te rijden en we hebben het weer prima naar ons zin.

Daarna rijden we weer door een compleet ander gebied. Met Aspen begroeide bergen die nu in dit jaargetijde helemaal geel gekleurd zijn. Een schitterend gezicht.

Aangekomen bij Boulder kijken we op een informatie bord en het blijkt dat er 2 campings in het dorpje moeten zijn. Wij zijn ze echter niet tegengekomen en dus besluiten we door te rijden want zo’n 12 mile verder op moet er een campground genaamd Oak Creek zijn. Dat klopt maar als we daar aankomen blijkt deze niet geschikt voor campers langer dan 20 foot. Tita praat met een van de mannen die daar rond lopen en het blijkt dat de eerstvolgende campground al is gesloten maar dat er wel een plekje zal zijn op de Singletree Forrest campground. Dit is nog 5 mile rijden echter de laatste mile is een helling van 10%. Beneden aangekomen zien we een klein busje die een poging doet de helling op te komen maar niet met veel succes. Wij zijn blij dat we een plekje kunnen vinden op de campground en settelen ons in het zonnetje waar we nog een klein uurtje van kunnen genieten voor die onder gaat en het echt gaat afkoelen. Als we zitten zien we ineens dat kleine busje voorbij rijden. Bob en Barbara waren op zoek naar deze campground maar te ver gereden. Hun busje had inderdaad moeite met de steile helling en dus zijn ze weer naar beneden gekomen en uiteindelijk ook hier een plekje gevonden om te overnachten.

Als de zon onder is gaan we lekker de warme camper in. Rene gaat even lekker relaxen op bed. Dick en Tita regelen hun foto’s en administratie in de Frankia en ik zorg voor een pasta carbonara die we gezamenlijk opeten in onze camper. Na het eten voelen we ons toch wel vermoeid. Tita heeft slaap en gaat naar bed. Dick zal naar alle waarschijnlijkheid nog even verder gaan met hun vele foto’s en ook Rene zet de foto’s op de laptop en de I-pad. Ik doe de afwas en zo zijn alle taken weer verdeeld. Na een bak koffie en thee heb ik ook nog inspiratie om dit dagverslag te typen. En nu het af is gaan wij ons lekkere warme dekbedje opzoeken.

Capitol Reef en Goblin Valley State Park

Toen we gisteren naar de ingang liepen om een envelop te pakken om geld in te doen voor de campground bleken deze op te zijn. Dus besloten om te wachten tot er een ranger langskwam om het geld te innen. Deze kwam niet en dus was dit een heel goedkoop nachtje slapen. Ook koud. De kachel sloeg vanaf 1:30u elk uur aan en dat heb ik ook gehoord. Het ontbijt wordt nu ook binnen geserveerd.

Als alles weer afgewassen en opgeruimd is vertrekken we richting Goblin Valley State Park. Onderweg komen we nog 6 herten tegen waarvan er 1 recht voor onze camper over de weg rent. Gelukkig kon Rene nog op tijd remmen.

De route gaat via Capitol Reef maar voor dat we daar aankomen rijden we door een desolaat landschap met bergen die eruit zien als een olifantenhuid. Bij het visitor center van Capitol Reef stoppen we even zodat Tita een stempeltje kan halen en dan rijden we door naar een stop waar een oud Mormonen schooltje staat. We genieten van de mooie omgeving met de fruitbomen die hier staan.

Dan komen we aan Goblin Valley State Park. Helaas is de campground vol. Aangezien we eerst een slaapplaats willen hebben rijden we een stukje terug en vervolgens het de weg richting Little Wild Horse Canyon in. Na de parkeerplaats is een groot terrein waar we best met de camper kunnen blijven staan vannacht. We laten de Frankia hier achter en rijden met onze camper terug naar de ingang van Goblin valley. Betalen de entrance fee en parkeren daar om vervolgens een mooie wandeling door het park te gaan maken.

Goblin heeft een landschap dat we nog nooit hebben gezien. Allemaal rotsblokken in de vorm van paddestoelen. Alle formaten zijn aanwezig. Het mooie is dat er geen pad is en dat je er willekeurig door heen kunt lopen. We maken vele foto’s en genieten van het mooie warme weer. Na een paar uurtjes rond lopen besluiten we terug naar onze wild camping plekje te rijden. Omdat we best vroeg terug zijn hebben we veel tijd om te lezen in de zon. Dick pleegt wat onderhoud aan zijn camper en Tita doet een poging om haar reisverslag bij te werken wat resulteerd in het kletsen met de andere campergasten die het terrein op komen rijden. Dick maakt vervolgens het vlees klaar en Tita bakt de aardappelen terwijk ik de courgettes bak. We eten in de zon en als die onder is lezen we nog wat bij de bijna volle maan. Het leven hier is goed.

Moab

Vanmorgen gezongen voor Dick voor zijn verjaardag. In Bryce Old Town had ik een kaart gekocht van zijn geboortejaar en in het visitor center van Bryce nog een kitscherige 3-d kaart met Bald Eagles die dient als kadobon voor een etentje. Netje ingepakt in een bruin papieren zakje bij gebrek aan kadopapier deze bij het ontbijt aan Dick gegeven. Zij waren vannacht nog wakker geworden van een coyote bij de camper. Tita had een zakje vuil buiten gezet en deze werd een stuk meegesleept door de coyote. Ze werden wakker van een rammelend blikje dat over de weg slepend herrie maakte. Dus Tita erachter aan en de coyote koos het hazenpad.

Via een mooie route naar Arches gereden. We komen daar bijtijds aan in de hoop dat we op dit park kunnen overnachten maar helaas is de campground in het park al maanden van te voren volgeboekt. Dus op zoek naar een andere camping. De eerste die we probeerden had geen plaats meer maar bij de volgende, het Moab Valley RV resort and campground hebben we meer succes. Ondanks een briefje bij de ingang dat er geen plaats meer is toch naar binnen en geinformeerd. Ja hoor er zijn nog 2 plekjes naast elkaar voor ons. En ook nog gratis internet dus als een speer onze mail lezen en onze contacten onderhouden want dat is wel nodig na een paar dagen ‘uit de lucht’ te zijn geweest.

Aangezien je voor het bekijken van Arches NP nogal wat tijd nodig hebt verblijven we hier 2 nachten zodat we morgen de route door het park kunnen rijden en een paar mooie lange wandelingen kunnen maken naar de mooiste arches die er in het park te vinden zijn. Maar nu hebben we wel mooi tijd om naar het centrum van Moab te rijden waar we tanken en boodschappen doen.

Eenmaal terug op de campground doen we lekker rustig aan. De was wordt in de machines gedaan en als dat staat te draaien duiken we lekker het zwembad in en eindigen in een heerlijk warm bubbelbad.

’s-Avonds gaan we uit eten bij Buck’s Grill House voor Dick zijn verjaardag. Tita trakteert en we genieten van een heerlijke steak en ik van een groot stuk mals lamsvlees.

Arches National Park


Vanmorgen slapen we een half uurtje langer uit en na het ontbijt vertrekken we met onze camper naar Arches NP waar we de hele dag door kunnen brengen. Omdat de parkeerplaats bij Delicate Arch niet heel groot is en de wandeling best lang rijden we eerst daarnaar toe. We vinden nog een plekje en beginnen aan de wandeling en klim van een klein uurtje naar deze mooie natuurlijke brug. Het zonnetje schijnt maar is gelukkig nog niet zo warm.

Gestaag klimmen we de heuvel op waarbij we ingehaald worden door een uitgelaten groep schoolkinderen die hier op schoolreisje zijn. Het is de klim waard want als we boven zijn en om de rots zijn gelopen worden we getrakeert op een schitterend uitzicht. Uiteraard worden er van alle kanten vele foto’s gemaakt. Daar zijn we wel een uurtje mee zoet.


Gelukkig hoeven we op de terugweg niet zo veel meer te klimmen. Wel een steile afdaling maar die is minder vermoeiend dan de heenweg.

Terug in de camper maak ik Nescafe en eten we een klein hapje. Dat is dan weer het voordeel van je camper bij je hebben. Dan rijden we door naar Devil’s garden waar we een wandeling gaan maken naar de landscape Arch. Ook deze is schitterend en op de terug weg lopen we nog 2 zijweggetjes in naar Tunnel Arch en Pinetree Arch.

We rijden weer terug richting de uitgang met hier en daar nog enkele fotostops. Aan het einde van de middag keren we terug op de campground waar Dick een heerlijke nasi maaltijd voor ons klaarmaakt.