Pompano Beach

Het was al ruim een jaar afgesproken maar nu is het dan eindelijk zover. We gaan naar Florida om de Reiskranen op te zoeken en een tijdje met hun mee te reizen. Ook is het de bedoeling dat we met elkaar gaan duiken. Na een zachte winter (je kon het nauwelijks winter noemen) wordt er voor de periode dat wij naar Florida gaan zeer koude temperaturen voorspeld. Zelfs de term “horror winter “ horen we voorbij komen. Voor ons dus hoog tijd om ons naar warmere oorden te begeven.

Maar eerst naar Schiphol. Omdat we ook gaan duiken in de vakantie en we onze eigen duikspullen meenemen hebben we extra bagage ingekocht via onze airmiles. We mogen nu 3 koffers van ieder 23 kilo meenemen en 2 stuks handbagage van elk 12 kilo. Meer dan genoeg zul je denken en gelukkig was dat ook zo, maar de koffers zitten wel zo vol dat er weinig aankopen in de States gedaan kunnen worden. Het past er echt niet meer bij. Bij het inchecken van de koffers blijkt dat ons extra bagagestuk niet in het systeem staat. Omdat we een email en een coupon voor de koffer hebben wordt hij gewoon ingecheckt, maar René zijn boarding pass wordt wel ongeldig gemaakt omdat we nog wel even naar het daarvoor bestemde loket moeten om het bagagestuk aan onze boeking te hangen. Aangekomen bij het loket snappen ze er weinig van het lukt het niet om de bagage aan de boeking te hangen maar dat vinden ze geen probleem want de coupon klopt. René krijgt dus een nieuwe boarding pass en alles is oké. Het enige nadeel is wel dat we dit nu ook op de terugweg zullen ondervinden, maar dat zien we dan wel weer.

De vlucht verloopt verder voorspoedig en na een kleine 10 uur vliegen landen we op Miami International Airport. We zitten vrij vooraan in het vliegtuig en we besluiten een beetje door te lopen naar de douane. Dat werkt want als we er aan komen hebben we maar een paar mensen voor ons en zodra we aan de beurt zijn is de rij achter ons behoorlijk aangegroeid. We lopen naar de bagageband en zien de eerste koffer al binnen komen. Het is de koffer met duikspullen dus we kunnen in ieder geval het water in tijdens de vakantie. Gelukkig volgen de koffers met kleren vlot en hoeven we niet alleen maar in ons duikpak rond te lopen in Florida.


We worden verder niet gecontroleerd en na het afgeven van het verplichte papiertje waarop je verklaard geen vlees, groente e.d. bij je hebt lopen we naar het autoverhuurbedrijf. Het is een behoorlijk stuk lopen naar het treintje dat ons bij de verhuur plaza zal brengen. En vanaf daar nog een behoorlijk stuk naar Hertz. We hebben een paar mensen voor ons maar als we aan de beurt zijn is het vrij snel geregeld. Omdat we voor 3 weken een auto huren krijgen we een upgrade en op plaats 518 staat een Camry voor ons klaar. Althans dat was de bedoeling. Aangekomen bij plaats 518 staat er wel een mooie wagen maar geen Camry en ook de nummerplaat komt niet overeen met onze voucher. Dus lopen we naar de customer service waar we de vraag krijgen of we een SUV willen. Ja hoor, dat willen we wel. We krijgen een nieuwe voucher voor een Chevrolet Traverse die op plaats 522 staat. Gelukkig komt nu wel het nummerbord overeen met de voucher en even later rijden we weg in een gigantische zwarte wagen die zo van de Secret Service had kunnen zijn.


We rijden over highway 95 naar het noorden want we hebben een motel geboekt in Pompano Beach. Het Sea Cove motel blijkt van Poolse eigenaren te zijn en we maken een praatje over het gemak van de rechtstreekse vluchten vanuit Nederland. Zij hebben dat geluk helaas niet als ze op bezoek gaan in Polen. We krijgen de sleutel van een kamer op de 2 etage en brengen onze spullen ernaar toe. Dan gaan we even skypen met Tita en Dick die inmiddels al een paar dagen op een camping in Crystal River verblijven en op onze aankomst wachten. Na nog even te hebben gezeten op ons terras om te genieten van de heerlijke temperatuur besluiten we toch om naar bed te gaan want het is een lange dag geweest.

Crystal River

Midden in de nacht wordt ik wakker, stuur nog een mailtje naar diverse mensen en val vervolgens in slaap tot een uurtje of vijf. Aangezien ik klaar wakker ben ga ik er maar uit om de koffers te reorganiseren zodat we niet met alle bagage hoeven te zeulen als we naar een volgend motel gaan. Ook René is vroeg op en we staan al snel lekker op het strand van Pompano Beach. We lopen wat rond op zoek naar een plek waar we kunnen ontbijten. Helaas is er niets open, dus lopen we terug naar het motel en vinden onderweg nog even een cache. Onze eerste in Florida.

We checken uit en vragen naar een plek om te ontbijten. Die vinden we net na de brug. Bij een leuke bakery kan ik kiezen uit verschillende soorten thee en bestelt René een super capuccino. Het blijkt dat ze naast alle muffins en andere lekkernijen ook ontbijt serveren en even later staat er een croisant met swiss cheese, ham en een omelet voor onze neus. Het is heerlijk. Met zo’n ontbijt kunnen we er voorlopig weer tegenaan en gaan we beginnen aan onze trip naar Crystal River waar we volgens de navigatie een uurtje of 5 over zullen gaan doen. Onderweg stoppen we een aantal keer voor wat koffie en een broodje en genieten we van het rijden in Florida.

Rond een uur of drie arriveren we op de campground en Dick en Tita zitten heerlijk in het zonnetje voor de camper op ons te wachten. We schuiven aan en drinken in een warm zonnetje een lekker bakkie met door Dick gebakken muffins. Daarna rijden we met z’n vieren naar Crystal River om het snorkelen met de manatees te regelen. Als blijkt dat de office al dicht is bellen we op om een reservering te maken voor de volgende ochtend kwart over zes. Dat is wel vroeg op maar geen probleem omdat we toch nog een beetje een jetlag hebben. Bij deze vroege tour is namelijk de kans groter dat je veel manatees ziet dan als je de tour later neemt. Ook is de latere tour drukker.

Als alles is geregeld gaan we naar de brug waar Dick en Tita de dag ervoor veel manatees onder door hebben zien zwemmen. Op dit tijdstip zijn ze er echter niet, maar er ligt wel een cache die Dick en Tita nog niet hadden gevonden en dus gaan we op zoek. Na enige tijd ben ik degene die hem van de vangrail plukt en kunnen we onze namen in het logboekje schrijven.
Dick en Tita hebben hier in de buurt wel nog een paar andere caches gevonden. Zij vertellen ons welke zij leuk vonden. Aangezien ze op loopafstand liggen gaan we dus nog even op zoek en vinden er nog 2 waarvan 1 in een hele mooie tomempaal.

Dan rijden we naar het Port Marina motel waar we een kamer voor 2 nachten boeken en rijden we terug naar de camper om onze geocache vondsten op internet te loggen.

Als verrassing nemen Dick en Tita ons deze avond mee uit eten. Het restaurant is ook 1 van onze favorieten, namelijk Applebees. Het is er druk maar er is nog een tafeltje voor ons en we genieten van onze steaks, kip en garnalen. Ook geven wij ons cadeautje dat we mee hadden genomen uit Nederland. Een aantal travelbugs en coins waarvoor ze een naam en een opdracht kunnen verzinnen zodat ze zelf ook e.e.a. op reis kunnen sturen.

Na afloop lopen Dick en Tita terug naar de camper en rijden wij naar ons motel waar we vermoeid in slaap vallen.

Snorkelen met manatees

Vroeg opstaan is met een jetlag geen probleem voor ons. Ruim op tijd arriveren we bij de camper waar we nog even een bakkie drinken en een broodje eten. Dan is het tijd om naar de office te rijden waar we eerst de financiële zaken afwikkelen en vervolgens een film te zien krijgen met instructies over hoe we het beste om kunnen gaan met de manatees. Dan trekken we onze wetsuits aan en nemen we onze snorkelspullen mee naar het busje die ons naar de boot rijdt.

Daar maken we kennis met Glenn, de kapitein en gids voor vandaag. We zijn met ongeveer 12 mensen aan boord en Glenn begint met het maken van foto’s van ons allemaal. Daarna krijgen we nog een uitgebreide uitleg van de do’s en don’ts op de boot en in het water.
We varen naar Three Sisters spring. We trekken we onze snorkelspullen aan en gaan het water in. Vlak bij de boot is een stuk afgezet en daar liggen heel veel manatees lekker te slapen. Het water is in dat gedeelte ook een stuk warmer en dat is wat de manatees aantrekt (en ik geef ze geen ongelijk).
We nemen een kijkje van een afstand en zwemmen dan door naar het volgende deel. Daar is een professioneel fotograaf bezig om gave foto’s van een manatee te maken. Wij laten hen links liggen want er liggen nog 2 manatees in dit gedeelte. Ze liggen te slapen en we kunnen van een afstandje een paar foto’s maken.
Het is een mooi gezicht om te zien dat deze beesten in hun slaap om ongeveer 20 minuten naar de oppervlakte gaan om adem te halen en daarna weer naar beneden zakken en gewoon verder slapen.

We zwemmen weer verder, eerst naar een gedeelte waar een diepe put is maar helaas geen manatees. Dan verder naar een deel waar de ouders met een jong verblijven. De ouders slapen maar het jong heeft wel zin in wat aandacht en zwemt bij iedereen langs om even te worden aangehaald. Wat een schitterende ervaring. We blijven er een hele tijd totdat het jong het spelen een beetje zat wordt en we weer terug naar eerste gedeelte zwemmen. Onderweg zwemmen er nog wel wat manatees langs, dat is een heel gaaf gezicht. En wat zijn sommigen onwijs groot. Dat hadden we niet verwacht. We hebben ook mazzel dat het water hier zo helder is en dus geen probleem om te fotograferen.



Gids Glenn roept ons en we klimmen weer aan boord. We varen een klein stukje terug en daar mogen we weer het water in. Het duurt niet lang of er komen een aantal manatees een kijkje nemen. Helaas is het water hier erg troebel en vaak zie je de manatee pas op het moment dat hij tegen je aan zwemt. Ze hebben de tijd van hun leven bij ons. Lekker geaaid worden en eentje vindt het zo lekker dat hij een hele tijd heerlijk op zijn rug ligt te genieten van de aandacht.

Na ongeveer een half uur is het tijd om weer de boot op te gaan. We kleden ons om en Glenn brengt ons weer terug naar de haven.


We zijn allemaal zeer onder de indruk van de manatees en de schitterende ervaring die we vandaag hebben beleefd.

We brengen Dick en Tita terug naar de camper en gaan vervolgens naar ons motel om de spullen te spoelen en even lekker te douchen. De spullen drogen snel en zodra wij klaar zijn is het meeste al droog. We maken nog wat foto’s in de haven en gaan dan weer terug naar de camper waar een heerlijk bakje soep op ons staat te wachten.

Vervolgens bepalen we de route voor de volgende dag en bereiden we ons voor op een middagje cachen. We hebben een route uitgekozen waar een serie van 12 traditionals liggen en als we tijd over hebben kunnen we er nog 3 extra bij pakken. Het terrein type is 5 dus voor de zekerheid gaan de lange broeken en de wandelschoenen aan. Er is niet echt een parkeerplaats bij de ingang van het park dus parkeren we een stuk in de berm. Het is een kilometer lopen naar de eerste cache waarbij we een heel stuk langs een hek van een gevangenis lopen. Het terrein vinden wij geen 5 maar we denken dat dit komt omdat Amerikanen niet zoveel gewend zijn. De eerste cache vinden we snel en ook de volgende 11 zijn geen probleem voor ons.



Het gebied waar we lopen is speciaal ingericht om met bijvoorbeeld quads in te rijden en veel paden bestaan uit zand. Dat is voor ons wel lastig lopen maar we laten ons niet kennen en lopen in een flink tempo door. De route die we lopen is L-vormig en dus moeten we aan het einde het vierkant compleet maken.

Dat is geen probleem want in die punt liggen nog 2 andere caches en met een doel voor ogen is de wandeling gemakkelijker. Wat wel lastig is, is dat na het vinden van de laatste cache de zon onder is en we het hele stuk van zo’n 3 kilometer in het donker langs de weg terug moeten lopen om bij de auto te komen. Vermoeid komen we er aan en we klimmen in de auto en rijden terug naar de camper.
Daar maakt Tita spaghetti en ik help met het snijden van de ingredienten en het maken van de sla. De maaltijd smaakt heerlijk na al die inspanningen van vandaag en na nog een bakkie gaan we rond half elf terug naar ons motel.

Palm Harbor

Vandaag staat Homosassa Springs Park op het programma. Als we er aan komen moeten we eerst met een bootje naar de ingang van het park. De boot zit vol met bejaarden en we merken goed dat Florida een eiland is waar veel oude mensen, hier snowbirds genoemd, de winter doorbrengen vanwege de aangename temperaturen in dit seizoen.



Het park is een combinatie van een nature reserve en een dierentuin. We zien een aantal mooie beestjes zowel in het wild als in gevangenschap en maken vele foto’s.



Als we alles hebben bekeken gaan we terug naar de ingang en nemen we dit keer het trammetje in plaats van het bootje. Dit kon ook niet anders want de waterstand is te laag en de boot kon dus niet varen. Voor we vertrekken drinken we nog een bakkie in de camper op de parkeerplaats. Het is wel handig om dat allemaal bij je te hebben tijdens de rit. Ook zijn er nog muffins en die smaken heerlijk. Dan rijden we verder naar Palm Harbor en stoppen we onderweg bij een Walmart om wat boodschappen te doen.

In Palm Harbor gaan Dick en Tita op zoek naar een plek voor de camper. De eerste ziet er aardig uit maar er zijn nog 2 campings in de buurt waar we eerst nog een kijkje gaan nemen alvorens te beslissen. Onderweg naar de 2e camping zien wij een motel waar we eventueel kunnen gaan slapen. De tweede camping is echt een zootje. Tita wordt rondgereden in een karretje om de plek te gaan bekijken. Het blijkt dat ze ook nog een camper hebben voor verhuur en ook daar nemen we een kijkje. Deze camper ruikt echter zo muf en het matras van het bed voelt zo verpulferd aan dat het besluit om dit niet te doen snel is genomen.

De laatste camping ligt ernaast en ziet er wel mooi uit. Dat vonden meer mensen en hier is helaas geen plek meer voor ons. Dus terug naar de eerste. Wij rijden ondertusssen naar het motel dat we hadden gezien en nemen daar een kamer.
Als we geïnstalleerd zijn rijden we terug naar Dick en Tita en kunnen we nog even lekker met een drankje buiten voor de camper zitten. Ondertussen begint Dick met de voorbereidingen voor het eten. Op de grill liggen een soort karbonades en de aardappeltjes met boontjes, champignons en bloemkool worden gebakken op de scottelbraai. Het koelt langzaam af dus we eten binnen. Ook deze maaltijd smaakt weer heerlijk, we worden echt verwend.

Lake Manatee State Park

Even na acht uur komen we aan bij de camping en staat er weer een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Vandaag een klein stukje rijden. Het is een drukke route en onderweg stoppen we in Riverview bij een supermarkt om nog een paar boodschappen te halen. In de buurt van de parkeerplaats liggen ook nog 2 caches en die kunnen we natuurlijk niet laten liggen.

De eerste is gemakkelijk, snel gevonden en gelogd. Voor de tweede moeten we wat meer moeite doen maar met een voetje op Dick zijn handen klim ik in de paal en kan ik bij het logboekje. Deze cache was nog niet zo lang geleden geplaatst en dus hadden we een derde en vierde log.

Dan weer een stukje over de 301 naar het zuiden en rond half één komen we aan in het Lake Manatee State Park. Eigenlijk is de campground vol maar omdat er tot nu toe nog geen invaliden hebben gereserveerd kunnen we op deze plek gaan staan. Helaas maar voor 1 nacht. Een tweede nacht in dit state park is niet te regelen, alles is vol. Uiteindelijk reserveren we wel alvast 2 nachten in een state park op de Keys. Dat is het enige wat er beschikbaar is.




Na het reserveren en het bepalen van de route voor de volgende dag is het weer tijd om te cachen. Er liggen er hier een stuk of 7 om te doen maar we hebben geen kaart van de trails die hier gelopen kunnen worden dus het is soms lastig om te bepalen of we de juiste route lopen. Het is uiteindelijk een wandeling van bijna 5,5 km geworden, maar eigenlijk telt hij dubbel want het grootste deel van de route liepen we over mul zand en dat was best wel zwaar. We hebben 6 van de 7 caches gevonden. Naar die laatste hebben we niet gezocht omdat dit in totaal nog een kilometer was en we dan niet meer voor het donker bij de camper zouden aankomen.

Dit is gelukt en rond een uur of zes waren we weer terug en waren we zo vuil van het zand dat we maar eerst even de douche hebben opgezocht. Daarna heeft Dick een lekker kampvuurtje gemaakt waar hij lekkere worstjes op heeft gegrild. Samen met sla, broccoli en aardappelsalade weer genoten van een heerlijke maaltijd. We kunnen tot negen uur buiten zitten en drinken nog een bakkie. Vanavond blijven we in de camper slapen en het duurt niet lang voordat we met zijn allen een instortmoment hebben en dus gaan we bijtijds naar bed.

Venice

We ontbijten buiten en nadat alles is ingepakt vertrekken we richting Bradenton om op zoek te gaan naar een camping. Het is lastig en veel campings zijn vol of erg duur. Uiteindelijk vinden we in Venice een camping die geen plek heeft maar waar we wel op een overflow plek kunnen staan. Dit houdt in dat de plek wel voor jou is gereserveerd maar dat je er alleen maar ’s-avonds vanaf 5 uur kunt staat tot de volgende ochtend 8 uur. Dat is geen probleem en we boeken voor 3 nachten.
Dan gaan we op zoek naar een motel. We wilden eerst kijken of het mogelijk was om een motel aan het strand te vinden.

Daarvoor rijden we richting Manasota key, want we hebben gezien dat hier 3 motels zitten. De eerste viel echter al meteen af. Wat een afbraak. Snel door naar de volgende. Hier was niemand bij de office maar er hingen foldertjes met de prijzen voor de kamers. Dit was even schrikken. Een kamer aan de wegkant koste 170 dollar per nacht. Aangezien we voor 3 nachten willen boeken valt dit dus af. Ook de laatste valt af vanwege de prijs van 290 dollar per nacht en zit er niets anders op dan een motel te zoeken in het stadje.

Dick en Tita zetten de camper op een parkeerplaats bij het strand en installeren zich met een stoeltje in de zon. Wij rijden terug naar het stadje en vinden een motel tussen de Subway en de McDonalds. We droppen de spullen op de kamer en gaan eerst bij de MAC een kipburger met een milkshake halen. Dan rijden we terug naar Dick en Tita waar we de rest van de middag op het strand doorbrengen. We wagen ons nog wel even in de zee maar de watertemperatuur valt ons tegen. Al gauw liggen we op te drogen en op te warmen op het strand.

Op weg van het strand naar de parkeerplaats zoeken we nog naar 2 caches. De eerste kunnen we niet zo snel vinden dus gaan we door naar de 2e die zich gemakkelijker prijsgeeft. Dan naar de camper waar we vertellen van de caches met als gevolg dat we met zijn vieren nog een poging gaan doen. Dat werkt en Tita's oog valt op iets ongewoons. Vlak bij de paal ligt een speelgoed walrus, en laat dit nu de cache zijn. Wat een leuke behuizing. We zetten onze namen in het logboekje en dan gaan Dick en Tita nog even door naar de volgende die ze net als ons ook snel vinden.

Als we terug zijn op de camping checken wij nog even onze e-mail in het activity center omdat we daar de beste ontvangst hebben. Het is er een drukke boel en in no time zit de hele zaal vol met snowbirds.



Tita stapt binnen en moet er natuurlijk gelijk een foto van maken. Als ze een groepje bejaarden aanspreekt met de term snowbirds vindt niet iedereen dat leuk. Maar dat is jammer voor ze, ze zijn het namelijk wel. Wij werken intussen snel door en vertrekken snel uit dit hok vol kaartende bejaarden en kunnen al snel aan tafel waar weer een heerlijk diner op staat.

Het gespreksonderwerp, naast de bejaarden, is onder andere het weer in Nederland. Momenteel zijn daar temperaturen van 20 graden onder 0 gemeten en wij zijn erg blij dat we dat niet hoeven mee te maken.

Longboat Key en Anna Maria

Om half negen staan Dick en Tita voor ons motel met de camper op ons te wachten. We zijn net klaar met ons ontbijt in de Subway en pakken de spullen die we denken vandaag nodig te hebben. Dan rijden we richting Nokomis Beach. Dit strand ligt op één van de langgerekte eilanden voor de kust. We rijden door Casey Key road, een smalle straat met aan weerszijden prachtige huizen. We kijken onze ogen uit. Helaas kunnen we niet het hele eiland over rijden en dus moeten we weer een stuk over het vaste land.



We rijden door downtown Sarasota naar de Lido Key. Daar is het erg druk maar rond de rotonde ziet het er wel erg leuk en gezellig uit. Het stadje waar we doorheen rijden staat vol met beelden en er hangt een leuke sfeer.
Onderweg stoppen we een aantal keren om caches te zoeken. Helaas zien we tijdens één van de stops ook dat 1 band van de camper steeds zachter wordt. Dick stuurt ons het park in om nog 3 caches te zoeken terwijl hij met een hoge druk pomp probeert de band meer op spanning te brengen. Als wij terug komen zien we dat het is gelukt. We kunnen dus nog een eindje doorrijden.



We rijden door naar Longboat Key en dan naar Anna Maria. Als we op het uiterste puntje zijn geweest en we onze laatste cache van de dag hebben gevonden rijden we terug richting Sarasota om op zoek te gaan naar een bandencentrum. Bij de Tire King wordt de band gerepareerd. Er zat een grote spijker in, geen wonder dat hij dus langzaam leegliep. We moeten ruim een uurtje wachten voor we weer verder kunnen, maar bij de garage is gratis wifi dus de internetverslaafden onder ons (Rene en ik dus) konden ons prima vermaken in de tussentijd.

Wij worden afgezet in ons motel en gaan de vuile was verzamelen. Dick en Tita rijden intussen door naar de camping om de camper weer aan te koppelen. Zij zijn net klaar met douchen als wij arriveren en als eerste gaan Tita en ik de wasmachines vullen. Dick zorgt onderwijl voor het eten en in no time staat er weer een heerlijke maaltijd op tafel. Daarna loggen we de caches en voor we het weten is het half elf. Nadat de was droog en opgevouwen is rijden wij op ons gemak weer terug naar ons motel.

• USA
• Top
• Week 2