Key Largo

Vanmorgen afgesproken bij de Wal-Mart en vlak voor het arriveren op het parkeerterrein rijden we al achter elkaar. Beter afspreken kan haast niet. We genieten van een lekker ontbijt als het zonnetje doorbreekt en het is al snel behoorlijk warm. De mannen blijven bij de camper en Tita en ik gaan boodschappen doen en komen natuurlijk met meer terug dan de bedoeling. Tita heeft een leuk topje gekocht en ik 2 broeken. Het is maar 22 mile rijden naar Key Largo waar Dick en Tita al voor 2 nachten hebben gereserveerd, dus we zijn snel op plaats van bestemming. Helaas is er wel wat meer bewolking gekomen en voor we het weten barsten de buien los. Dick en Tita installeren de camper en we drinken gezamenlijk een bakkie voordat wij op zoek gaan naar een motel. In de tussentijd gaan Dick en Tita kijken of ze wat duiken voor morgen kunnen regelen.

Wij vinden uiteindelijk een leuke en vooral schone kamer op het Amoray Dive resort. Omdat we eerst de kamer wilden bekijken moesten we even wachten totdat deze was schoongemaakt. We hadden keus uit 2 kamers die er allebei prima uit zagen. Wij kozen natuurlijk voor de duurdere maar kregen hem uiteindelijk voor de lagere prijs. Goed geregeld.



Terug op de camping had Dick een mooi afdakje aan de camper gezet zodat we, ondanks de regen toch lekker droog buiten kunnen zitten. Dick werkt de foto administratie bij, Tita is aan het wassen, Rene leest een boek en ik werk ondertussen het verslag bij. We zijn een uurtje bezig en op het moment dat ik de wasmachine ga vullen met onze vuile was breekt de zon door en is het in no time heerlijk warm. Bizar dat dit zo snel omslaat, maar je hoort ons niet klagen.

Molasses Reef

We hebben afgesproken op de parkeerplaats voor de duikschool omdat Dick en Tita de camper moeten verplaatsen naar een andere plek en dus voor 1 uur uitgecheckt moeten zijn. Daar genieten we van een heerlijk ontbijt en als we klaar zijn is het tijd om ons in te schrijven bij het duikcentrum en het lood op te halen dat we nodig hebben. Voor de zekerheid neem ik toch maar een pilletje in tegen zeeziekte en ga dan de boot op.

Een ander stel blijkt bij de boeking van de duiken een gids te hebben geboekt maar dat blijkt niet goed te zijn doorgekomen. De gids wordt gebeld terwijl ze net boodschappen aan het doen is en dus moeten we wachten tot ze is gearriveerd. We vertrekken daardoor bijna een uur later dan gepland.

We duiken op Molasses Reef. Dit rif ligt op een half uurtje varen vanaf Pennenkamp State Park. De eerste duikstek heet Eagle Ray Alley. Helaas doet de stek vandaag zijn naam geen eer aan en zien we dus geen eagle rays. Het rif is mooi maar helaas zien we geen spectaculaire dingen.

Na een uur komen we weer boven en klimmen de boot op. Ondanks dat het water 24 graden is hebben we het best wel koud.



De volgende duikstek ligt op 5 minuten varen en heet Aquarium. Omdat we nu op de Amerikaanse manier duiken liggen we binnen 20 minuten al weer in het water. Dat zijn we niet gewend. We zijn ook nog niet echt opgewarmd en het duurt niet lang of we hebben het allemaal behoorlijk koud. René en ik zijn het binnen een half uur al zat en besluiten terug naar de boot te zwemmen. We zwemmen er echter voorbij, maar het duurt even voordat we dat door hebben. Maar goed ook want als we terugzwemmen zien we een gigantische grouper (zeebaars) liggen. Ondanks dat ik al een tijdje op 4 meter zwom ga ik toch nog even terug naar 8 meter diepte om een foto ervan te maken. Tita ziet mij dit doen en al snel zijn we weer compleet. Al met al hebben we nu toch nog een duik van 55 minuten gemaakt.



Eenmaal aan de oppervlakte gaat het behoorlijk tekeer en het is lastig om de boot op te komen. Dick heeft inmiddels last van zeeziekte gekregen en ik ben dolblij dat ik pillen heb ingenomen. We zijn blij als we na een half uur weer terug zijn in de haven. We spoelen onze spullen en leggen ze in de camper. Vervolgens checkt Tita opnieuw in op de campground en zet Dick de camper op de nieuwe plek. Dan hangen we alle spullen te drogen en genieten we van een welverdiende lunch met boterhammen en soep. Langzaamaan warmen we weer een beetje op.



Wij gaan ondertussen even terug naar ons resort om een beetje te relaxen aan het strandje. Helaas staat er teveel wind en dus zijn we al weer snel op onze kamer waar we ons boek verder lezen op bed. René valt al snel in slaap en pikt hiervan nog een uurtje mee. Dan frissen we ons op en gaan we terug naar de campground waar we weer genieten van een heerlijke maaltijd.

Op de campground zijn twee beheerders die oorpronkelijk uit Nederland komen. Ger en Annie hadden gevraagd of we vanavond langs wilden komen voor koffie en cake. Dus rond een uur of acht lopen we naar hun camper waar we worden verwelkomd met een heerlijk stuk zelfgemaakte Key Lime pie en verschillende borden met koekjes en chocolaatjes. Het is gezellig en we kletsen wat af. Voor we het weten is het al elf uur en nemen we afscheid van elkaar.

Key West

Vandaag weer een reisdag. Het is 100 mile rijden tot Key West. Dick en Tita hebben al een camping geboekt dus we hebben de tijd om een aantal keren te stoppen en uiteraard op zoek te gaan naar wat caches.

Vandaag staat ook de cache Later Alligator op het programma. In oktober hebben wij onze munt RS Geocacher Evolution Coin achtergelaten bij Washington DC met als doel te eindigen in deze cache in Florida. En met succes. Twee weken geleden is deze munt gedropt in Later Alligator en ligt nu te wachten op onze komst.
Voor het zover is maken we nog een paar andere stops en vinden we nog een aantal andere leuke caches.




Maar voor ons is wel het hoogtepunt de cache Later Alligator en nadat we wat hebben rondgekeken bij de nabij gelegen Blue Hole en 2 alligators, een schildpad en 3 eendjes te hebben gespot gaan we op zoek. Dick heeft hem al snel gespot maar laat ons nog lekker even zelf zoeken. En ja hoor, dan zien wij hem ook en kunnen we onze coin eruit halen. We vullen op ons gemak het logboek in en op een rustig moment leggen we de cache weer op zijn plek. Dan gaan we lekker lunchen in de camper.



Als we weer klaar zijn om verder te rijden zien we ineens aan de overkant van de weg een kleine Florida Key deer. Nog even wachten met vertrekken en er maar rustig naar toe lopen om er wat foto's van te maken. We kunnen er redelijk dichtbij komen en dat komt goed uit want natuurlijk zat er een verkeerde lens op de camera.



Dan rijden we verder naar Key West en wachten we totdat Dick en Tita hun campingplek hebben gekregen. Wij hebben nog niets geboekt en rijden door naar het centrum in de hoop op een plekje in een leuke B&B. Bij de eerste is het meteen raak. Helaas maar beschikbaar voor 1 nacht maar zo leuk dat we niet verder zoeken. Dat doen we morgen wel. We vertellen Dick waar we zitten en spreken af dat zij op de fiets naar ons zullen komen. Wij hebben ze uitgenodigd voor een etentje in het centrum van Key West en als ze aan komen gaan we meteen het stadje verkennen. Het is een gezellige boel en we kijken onze ogen uit. Met name naar Tita die wel een heel verbaasd gezicht op zet als we langs een gay bar lopen waar een hele dikke drag queen op een barkruk mee doet aan de karaoke.

We eten bij 915, een luxe toprestaurant op Duval Street, en genieten van een lekkere wijn en heerlijke spijzen. Het is gezellig en lekker. Na afloop lopen we nog wat verder over Duval en dan via de achterafstraatjes weer terug naar ons huisje. Dick en Tita hebben nog een flinke fietstocht voor de boeg en dus zwaaien we ze uit en spreken af dat we contact op zullen nemen zodra we weer een nieuwe slaapplek hebben.

Fort Zachary

Het was vannacht een beetje koud maar we hebben wel heerlijk geslapen. Ik ruim op terwijl René aan het werk is en daarna genieten we van een heel uitgebreid ontbijt en kletsen wat met 2 vrouwen uit Kentucky. Dan uitchecken bij Dereck en hij regelt voor ons een prima nieuw onderkomen. Deze is nog dichter bij the old town en ziet er ook weer prima uit. We hebben hier een kamer aan het zwembad. We krijgen nog geen sleutel want de kamer moet nog worden schoongemaakt maar we parkeren de auto in het kleine straatje en wachten op de porch tot onze rental bikes worden bezorgd.

Ondertussen spreekt René met Dick af dat we elkaar zullen ontmoeten op het most southern point rond 12:15u. Wij arriveren wat vroeger bij het afgesproken punt en zien dat er een rij staat om een foto te maken van de marker op het zuidelijkste punt. Wij gaan alvast in de rij staan in de hoop dat Dick en Tita aankomen op het moment dat wij aan de beurt zijn voor de foto. Helaas is dat niet zo en maakt onze voorganger een foto van ons samen. We zijn net klaar als Dick en Tita arriveren.

Zij sluiten dus weer netjes achter aan in de rij. Als ze aan de beurt zijn maken we wat foto's en zoeken dan nog wat antwoorden van 3 virtuele en earthcaches die we hier kunnen doen.

Daarna gaan we door naar Fort Zachary. In dit State Park zoeken we eerst een cache en bekijken dan het Fort en het strand.



Daarna rijden we terug naar downtown om te kijken of we nog wat duiken kunnen regelen.

Helaas zonder resultaat. De duikshops waar we een kijkje namen waren allebei gesloten en we waren eigenlijk te weinig gemotiveerd om er meer moeite voor te doen dus houden we het duiken voor de rest van de vakantie maar voor gezien. Dick en Tita gaan terug naar de camper en wij naar onze villa omdat wij nog even bij het sunset festival willen kijken.
Als we op de boulevard aankomen is het erg druk en best gezellig. We zien het cruiseschip de Rijndam vertrekken en bekijken de artiesten die voor enig vermaak zorgen. Dan is het tijd voor de zonsondergang. Helaas wat bewolking boven zee maar al met al toch een mooi gezicht.



Daarna terug naar de kamer om de spullen te pakken en naar Dick en Tita te rijden om bij hun te gaan eten. Zij vertrekken morgen weer richting de Everglades omdat ze op deze camping niet meer bij kunnen boeken maar hopen iets noordelijker nog een plekje te kunnen vinden. Wij blijven minimaal nog 1 nacht in Key West maar hopen er nog een nacht bij te kunnen boeken zodat we nog 1 of 2 daagjes aan het strand kunnen liggen. We weten dus niet of we elkaar tijdens deze vakantie nog zullen zien.
Het is een gezellige avond en genieten van een heerlijke maaltijd en een goed gesprek. Het is al snel laat en we vertrekken met een hele lading boodschappen die we van Tita meekrijgen om de komende dagen door te komen.
Terug in onze villa loggen we nog onze gevonden caches en mailen we nog wat met Dick tot in de late uurtjes.
Ik heb uit Nederland een valentijnskaart meegenomen voor René en leg die alvast op zijn kussen. Als hij het ziet krijg ik van hem ook een envelop met een mooie en lieve valentijnskaart. Dan gaan we lekker slapen.

Fort Zachary Beach

Vandaag slapen we uit en doen we rustig aan. Sturen wat mailtjes en gaan dan naar de receptie om te kijken of we nog een nachtje bij kunnen boeken. Helaas lukt het niet om de villa nog een nachtje langer te boeken dus nemen we een kamer in de manor.

Ook verlengen we onze fietshuur met 2 dagen. Dat is toch een stuk makkelijker dan alles lopend of met de auto te doen. Als we ook nog een nacht in het Amoray dive resort in Key Largo hebben gereserveerd zijn we klaar om te gaan.


We fietsen naar de haven waar we op zoek gaan naar Harpoon Harry, een restaurantje waar we willen ontbijten. Het is er druk maar we vinden een leuk tafeltje buiten en bestellen ieder een heerlijke omelet. Voor René is er capuccino en hij is dus blij dat hij geen slappe Amerikaanse bak bij zijn ontbijt hoeft te drinken.



We zoeken nog 2 caches waarvan we er 1 wel en 1 niet vinden en lopen dan naar Simonton street beach. Dit is wel een heel erg klein strand en dus besluiten we naar Fort Zachary beach te fietsen want dat vonden we er gisteren veel beter uit zien.
Onderweg stoppen we nog bij mile 0 om een foto te maken en jawel nog een cache te zoeken.



De volgende uren brengen we door met een boek op het strand en verkleuren snel. Na een paar uur vinden we het wel genoeg en rijden we via 2 caches en de Starbucks weer terug naar de villa om nog even lekker aan het zwembad verder te lezen.



Vanavond is de zonsondergang mooier dan gisteren en daarna is het tijd om een restaurant op te zoeken.



We vinden een drukke tent aan Duval street waar we snel een tafeltje hebben en genieten van chicken wings en een burger. Het is zo veel dat we helaas geen plek meer over hebben voor de overheerlijke toetjes op de kaart. Jammer.

Daarna lopen we nog even over Duval street en nemen ons voor om na het droppen van onze rugtas in de villa nog even een drankje te gaan drinken in 1 van de bars. Dit loopt echter anders want als we terug zijn hebben we eigenlijk geen zin meer om weg te gaan en dus gaat Rene zijn boek uitlezen en werk ik het reisverslag verder bij.

Key West

Vandaag moeten we helaas onze villa verlaten en checken we in in the Old Town Manor. We wachten even tot onze kamer klaar is, zetten onze spullen binnen en rijden de auto naar de bijbehorende parkeerplaats. Dan pakken we de fiets naar Blue Heaven om te voor een ontbijt. Het schijnt dat ze hier heerlijke pancakes hebben en daar hebben we ondertussen wel trek in. Het is inmiddels 11:00u en als we bij het restaurant aankomen blijkt er een wachttijd voor een tafeltje van een uur te zijn. Dat vinden we wat lang en de voorgestelde Margarita's tijdens het wachten lijkt ons geen goed plan op onze nuchtere maag. Maar aan de overkant zit een zaakje waar ze crepes maken en daar is nog wel plaats dus zitten we al snel aan een lekkere pannenkoek en een lekker bakkie.



We hebben een route gemaakt met verschillende caches die ons tevens naar een deel van Key West zal brengen waar we nog niet zijn geweest. Een aantal vinden we wel, 2 helaas niet. Van 1 van de 2 not founds hebben we het idee dat papili of mamili, die we al eerder zijn tegengekomen, tijdens het cachen de stash in 1 van de diepe gaten in de stenen heeft laten vallen. Jammer dus. Bij een andere cache staat er precies een auto voor ground zero dus die slaan we even over en gaan door richting het strand.

Het is erg warm en de zon brand flink. We lezen wat op het strand maar al gauw smelten we behoorlijk weg en besluiten we op een terrasje in de schaduw te gaan zitten. Met een lekkere ananassap genieten we van een overheerlijke gegrilde kipburger.

We rijden eerst terug naar de cache waar de auto voor stond. Die is nu weg, we kunnen op zoek en we vinden hem snel. Dan rijden we naar de plaats waar een virtuele multi begint. Op het strand hadden we alle waypoints al berekend en ingevoerd dus het is allen nog maar een kwestie van er langs rijden en de vragen beantwoorden.

We eindigen in de haven waar we bij Kermit's een lekker stuk Key Lime Pie kopen die we meenemen naar onze kamer. Daar zitten we op ons terras lekker in de schaduw, lezen een boek, werken het verslag bij en loggen de caches.

Dan pakken we de fiets en rijden naar een restaurantje dat ons al 2 maal is aanbevolen. Het is er druk en we moeten een half uurtje wachten tot we naar binnen kunnen. De aankleding is simpel maar nog net geen tl verlichting aan het plafond. Het eten is ook simpel maar erg lekker. We hebben gekozen voor een knoflookkip met rijst. Een goede keus en nog goedkoop ook.

Key Largo

Helaas gaan we al weer aan de terugreis beginnen en rijden terug richting Miami. Gelukkig hebben we nog 1 overnachting in het Amoray Dive Resort. Die is al geboekt dus we kunnen het rustig aan doen vandaag.

We vinden onze eerste cache van vandaag bij een vleermuistoren. De bouwer van deze toren zag dat de Keys aantrekkelijk zouden zijn voor toeristen echter er zijn nogal veel muggen hier. Om te zorgen dat de muggen werden opgegeten bouwde hij een vleermuistoren. Hij hoopte dat hier dan veel vleermuizen hun intrek zouden doen en de muggen zouden opeten. Helaas waren er geen vleermuizen en ze kwamen ook niet omdat de toren er stond. Maar nu doet hij in ieder geval dienst als marker voor een cache en dus ook een goede reden om de toren te bezoeken.

We hebben dus ook de tijd om een stuk van de oude 7 miles bridge te lopen. Aan het einde ligt een cache die we willen vinden. Dat wil zeggen er liggen er 2 maar 1 ervan ligt op een eilandje waar je 20 dollar entree per persoon voor moet betalen en dat vinden we het niet waard.

De andere cache ligt echter op het einde van de brug en is wel zonder entree te vinden. Het is een behoorlijk eind lopen maar dat wordt dan wel beloond met een first to find en a million dollar cash. Helaas is het geen echt miljoen want dan was onze terugreis waarschijnlijk snel gecanceled maar toch leuk verzonnen.
Ook de terugweg is een takkeneind maar uiteindelijk kunnen we even bijkomen in de auto met de airco aan voordat we weer verder gaan rijden.



Er staan nog meer caches op het programma. Onze favorieten worden wel de Key Critters. De logboekjes van deze caches zijn gestopt in allerlei leuke beestjes. We proberen er dus zoveel mogelijk van te vinden.



Uiteindelijk komen we aan bij het Amoray Dive Resort en kunnen we onze kamer betrekken. We hebben een leuk huisje vlak naast het zwembad. We skypen nog even met Dick en Tita. Zij hadden nog geprobeerd om een campingplaats te bemachtigen op de camping hier in de buurt maar helaas was er echt geen plaats waardoor ook zij maar verder zijn getrokken. Jammer genoeg zien we elkaar dus niet meer deze reis maar we zullen, nadat zij weer in Nederland zijn aangekomen, snel een afspraak maken om ook in Nederland gezamenlijk te gaan cachen.

Voordat we gaan eten reorganiseer ik de koffers zodat ze weer goed op gewicht zijn voor als we morgen weer met het vliegtuig naar Nederland zullen vliegen. Dan gaan we eten bij ...................
Ook dit is een favoriet restaurant en moeten we een klein uurtje wachten voordat we een tafeltje hebben. Maar het is het wachten waard want ook hier genieten we weer van een heerlijke maaltijd met als klap op de vuurpijl als toetje een overheerlijke Key Lime Milkshake. Die hadden we eerder moeten ontdekken.

Spijkenisse

Nadat we de spullen in de auto hebben gezet checken we uit het Amoray Dive Resort en gaan we op zoek naar een restaurantje voor ontbijt. We komen terecht bij de Hideout. Het gaat er allemaal zeer amicaal aan toe en we genieten van een slechte koffie maar een lekkere omelet.

De zon brandt goed en het lijkt vandaag wel weer een paar graden warmer te zijn dan de vorige dagen. Vanavond om 18:00u moeten we op het vliegveld onze auto inleveren maar tot die tijd gaan we onderweg nog wat caches zoeken om de dag door te komen. We beginnen met nog een paar Key Critters. Deze zijn zo leuk dat we die niet kunnen laten liggen.




Vervolgens rijden we rustig aan richting Homestead waar er ook nog een aantal liggen die we de vorige keer niet hebben gedaan. Dick en Tita waren hier weer beland toen wij nog op Key West bleven en het is leuk om hun naam terug te zien in de logboekjes van de caches die wij nu vinden.
Ook doen we nog een poging om de cache The curse of the Swamp Witch te vinden. We zijn volgens ons tenslotte bij het laatste punt van de cache gekomen. Helaas is er bij daglicht geen doosje te vinden en onverrichter zaken keren we terug naar de auto waar we nog wel even de vragen van de earthcache bij het gemaal oplossen.



In Homestead genieten we ook nog van een laatste Starbuck’s bezoek en rond een uurtje of 5 besluiten we richting Miami te gaan rijden. We moeten nog tanken want we hadden afgesproken dat we de auto met een volle tank in zouden leveren, maar onderweg komen we niet veel tankstations tegen. Ook komen we nog in een file terecht en hebben we mazzel als we langs een ongeluk rijden en ze vlak na ons de weg af sluiten om wat opruimwerkzaamheden te doen. Daardoor komen we dus met een lege tank aan bij Hertz. Dat was niet zo slim van ons maar helaas weinig meer aan te doen. Nu moeten we dus de hoofdprijs voor de brandstof betalen en dat is maar liefst 3x zoveel als de normale prijs bij de pomp. Dat is dus wel een lesje voor ons dat we dat de volgende keer anders doen. Maar we vinden het wel a-sociaal dat ze je op die manier zo kunnen uitbuiten.
Miami is trouwens ook een dure luchthaven (of zijn wij zo verwend met Schiphol). Voor internet moet je betalen en ook het karretje voor de bagage kost hier 5 dollar. Echt belachelijk.

Bij het inchecken hadden we natuurlijk een probleem met onze bagage. De medewerkster was er 1 van Air France en sprak goed frans maar wat minder goed engels. Gelukkig was er een Nederlandse medewerker die ook nog eens handig was met het systeem dus met hem een en ander geregeld om de koffer toch mee te krijgen.
Daarna verloopt de controle verder vlotjes. Omdat het inmiddels al 19:00u is hebben we ook wel trek. Maar alle winkeltjes op de luchthaven zien we één voor één dicht gaan. Uiteindelijk kunnen we nog ergens een kipfiletje met wat groenten en aardappelpuree scoren. Helaas niet echt lekker maar we moeten het er maar mee doen. Dan zoeken we een plekje om nog even te lezen totdat we gaan boarden.
Het boarden verloopt behoorlijk chaotisch en omdat wij redelijk vooraan in het vliegtuig zitten gaan wij als één van de laatsten het vliegtuig in. De nederlandse medewerker begeleid het boarden en wij liggen in een deuk als hij verteld dat het vliegtuig bomvol zit. Leek ons toch niet echt een geslaagde uitdrukking op een luchthaven in Amerika. Maar goed, uiteindelijk zitten we er allemaal in en kunnen we vertrekken.

We doen ons best om wakker te blijven tot na de eerste maaltijd. Dat lukt maar net. Dan is het stoelen achterover en slaappillen innemen en daarna... we zouden het niet kunnen vertellen. We worden pas weer wakker als het ontbijt wordt geserveerd dus we hebben heerlijk zo’n 5,5 uur liggen slapen. Prima vlucht dus.
Ook de aankomst op Schiphol verloopt vlotjes. We hebben snel onze koffers en geen controle bij de douane. Wel is het koud al is het al een stuk beter qua temperatuur dan een aantal dagen geleden hier in Nederland. Op de schermen wordt er bericht van het ski-ongeluk van Prins Friso en na 10 minuutjes wachten komt Alex aanrijden en gaan we weer op huis aan.

• Week 2
• Top
• USA