Watervallen

We hadden nog wat broodjes en jam dus we ontbijten in ons huisje. Dan vertrekken we en gaan naar de eerste waterval van vandaag: de Milllaa Millaa waterval. Hier lopen we wat rond en maken wat foto’s.
Vervolgens herhalen we dit ritueel bij de volgende waterval: Zillie falls.
En rijden dan door naar de derde: waarvan ik even de naam ben vergeten.
Omdat er bij de eerste waterval toiletten waren rijden we hiernaar terug en maken er gebruik van. Dan rijden we nog even terug langs het centrum van Millaa Millaa want we waren nog vergeten een fotootje te maken van de bar/restaurant/accomodatie van gisteren.




We vervolgen onze weg waar we uiteraard een waterval is die we gaan bekijken. Bij het cafeetje naast het visitor centre gaan we een lekker bakkie drinken met een stukje appeltaart. Ook kijken we regelmatig naar boven want het is het gebied van de zeldzame boom kangaroe. Helaas hebben we deze niet live kunnen spotten.
Wel rijden we nog langs de Giant Fig Tree. Een gigantisch hoog groeisel van wortels. Erg indrukwekkend.




Via Gordonvale rijden we naar Cairns waar we eerst een kijkje gaan nemen bij het opstappunt voor de boot voor morgen.
We vinden de boot van Compass en lopen daarna naar het visitor centre om te zien of we ook nog een slaapplaats kunnen regelen. Hier boeken we een kamer in het Discovery motel en nemen we ook nog wat foldertjes mee van accomodaties in Palm Cove en Port Douglas.

We rijden meteen naar het motel en checken in. We laden de auto uit en lopen vervolgens naar het centrum. Rene wilde naar de kapper en ik had in een boekje er een gevonden waar we naar toe zijn gegaan. Met een kort koppie komt hij weer naar buiten.
We doen nog de nodige inkopen voor de komende dagen en lopen dan wat rond om de stad verder te verkennen. Aan de kust is ook weer een gigantisch zwembad aangelegd. Ook hier is dus het strand weer leeg vanwege de Jellybox (stingers) die in de zee zitten.


Bij een restaurantje eten we wat pasta en daarna lopen we weer terug naar het motel waar we de rugzak inpakken voor de live-aboard van morgen.

Naar de haaien

We parkeren de auto in de parkeergarage van het casino. Hier kun je ook ’s nachts je auto laten staan en gaat na een bepaalde tijd het hek dicht. We sjouwen onze spullen richting de boot en komen er halverwege achter dat we onze Padi pasjes en logboeken zijn vergeten. Rene gaat dus als een speer terug naar de auto om deze te halen. Toch wel belangrijk voor de komende dagen.

We laden onze spullen aan boord en tekenen de nodige (medische) verklaringen om te mogen duiken. De meeste mensen op deze boot hebben een dagtocht om te snorkelen of om een introductieduik te maken. Voor een aantal van ons is het de taxi die ons naar de Reef Encounter zal brengen waar wij een nachtje gaan slapen en waarvan we 6 duiken zullen gaan maken.
Bij aankomst aan het Hasting Reef worden al onze spullen in een kleiner bootje geladen en ook wij mogen mee. Dan worden we aan de achterkant van de Reef Encounter getakeld en kunnen we naar binnen waar we een uitleg krijgen van de boot en onze kamers toegewezen krijgen.
De kamer is een stuk groter dan we verwachten en we pakken snel onze spullen uit en gaan dan weer naar beneden voor de lunch.

Na de lunch moeten we snel onze zwemspullen aantrekken en krijgen we onze eerste duikbriefing. Ook krijgen we hier onze uitrusting. We zijn met 6 duikers waarvan wij de meest ervaren zijn. Toch besluiten we deze duik met een gids te maken.
Dan gaan we te water. Met ons duiken er nog 2 andere duikers met dezelfde gids mee. Het is best lastig om redelijk als groep bij elkaar te blijven want het andere stel heeft heel veel ruimte nodig bij het zwemmen. En we moeten regelmatig een hand of een vin ontwijken. Uiteindelijk zwemmen we er samen een beetje achteraan en nemen onze tijd om het koraal goed te bekijken.

Na 35 minuten is 1 van de andere duikers door haar lucht en zijn al bezig aan de opstijging. Wij laten ze gaan en blijven nog even beneden rond de boot tussen de visjes zwemmen. Dan is het ook voor ons tijd om naar boven te gaan.
We drogen ons af en kleden ons om en gaan de rest van het schip bekijken. Dan gaan we nog even op de ligstoelen liggen lezen terwijl de boot ons naar het volgende rif brengt.

Aangekomen bij Norman Reef begint het ritueel opnieuw en moeten we ons snel omkleden en krijgen onze volgende briefing. Het rif ziet er simpel uit en we besluiten om zonder gids te gaan duiken.

De bedoeling is eerst een stukje uit te zwemmen, dan naar rechts te gaan waar veel koraal is om een zandvlakte heen. Dan nog een stukje naar rechts te zwemmen naar de volgende zandvlakte en dan naar de buitenkant van het rif waar we langs de vingers terugzwemmen naar de boot. We gaan te water en zwemmen in eerste instantie iets te ver uit waardoor we boven vrij ondiep gelegen koraal komen te zwemmen. Wel heel erg mooi. Uiteindelijk vinden we de eerste en ook de tweede zandvlakte en ook de terugweg gaat volgens plan. Het was een leuke duik.


Als we ons hebben omgekleed wachten we nog even aan de rand van de boot op het het diner. Dan zien we opeens een aantal haaien langs de boot zwemmen. We proberen er nog wat fotootjes van te maken en worden toch wel een beetje nerveus voor de nachtduik die eraan zit te komen. Na het eten maken we ons op voor de nachtduik. Deze duik moet verplicht worden gemaakt met een gids. Helaas hebben we weer hetzelfde groepje als op de eerste duik. We proberen eerst nog in de buurt van de gids te zwemmen maar om blauwe plekken te voorkomen blijven we uiteindelijk toch maar weer achteraan zwemmen.
Het is voor ons de 3e nachtduik en de eerste waarbij we haaien zien. Ze zijn gelukkig wel op redelijke afstand maar zijn toch goed te onderscheiden. Ook zwemt er nog een cod een stuk met ons mee. Leuke duik maar haalt het niet bij onze eerste nachtduik in Nederland.

We rusten nog even uit met een boekje in de lounge en gaan dan naar bed. Ondanks onze vermoeidheid komen we lastig in slaap. Het wordt dus een kort nachtje want om 6 uur moeten we al weer op om ons klaar te maken voor de vroege ochtendduik.

Nog een dagje duiken

Nog even snel wakker worden met een bakje koffie en thee en dan moeten we al weer klaar staan voor de eerste duik van vandaag. Het is 6 uur in de ochtend. Om kwart over 6 is de briefing en half 7 liggen we in het water voor de volgende duik.
Deze duik ben ik zeer snel door mijn lucht heen. Omdat ik graag onder water terug naar de boot wil en ook nog met de minimale 50 bar boven wil komen wil ik snel terug zwemmen. Rene wil dat ik het rustig aan doe, maar ik wil graag weten waar de boot zich bevindt en zwem dus in een redelijk tempo door totdat we hem gevonden hebben.

Daar aangekomen maken we kennis met Frank. Een gigantische maar heel erg vriendelijke Maori Wrasse. Ook Jessie de huisfotograaf is ter plaatse met zijn fototoestel en maakt een aantal leuke foto’s van ons met Frank.



Eenmaal weer boven is het tijd voor het ontbijt. Waarna we weer snel het water ingaan voor de volgende duik. Tja, duiken is toch wel hard werken.
Deze duik is het luchtverbruik veel beter en we zien ook weer mooie koralen. Ook komen we Frank weer tegen. En ook nog een iets schuwere en kleinere Wrasse komt nog voorbij.

Na de duik is het tijd om onze koffer weer in te pakken en naar de transferroom te brengen. De kamers moeten immers nog worden schoongemaakt voordat de volgende ploeg straks weer aan boord komt. Wij gaan weer even op het dek liggen en de boot brengt ons weer terug naar Hastings Reef waar de Compass boot al ligt te wachten. Maar er staat ook nog een duik op het programma dus we trekken onze spullen weer aan en gaan weer te water.
Het was deze keer lastig om de route te vinden die we volgens de briefing hadden uitgestippeld. We denken echter wel dat we de Fishbowl en de Coral Gardens zoals ze werden genoemd hebben gevonden. Op een gegeven moment zien we een grote sepia op een stuk koraal rusten. Hij heeft ons ook gezien en met sierlijke bewegingen gaat hij ervandoor. We zwemmen er nog een stukje achteraan maar hij is te snel. Echt heel gaaf. Later zien we nog een hele lange dunne vis. Dit bleek later een trompetvis te zijn. Die was ook heel mooi.

Het is weer tijd om terug te keren naar de boot maar we hebben een beetje in rondjes gezwommen dus ons richtingsgevoel was een beetje weg. Aangezien we al een tijdje boven ondiep koraal zwemmen kijk ik boven water of ik de boot zie en we zwemmen die richting uit. Aangekomen bij de boot blijkt dat het platform er anders uit ziet. We zijn in plaats van naar de Reef Encounter naar de Compass boot gezwommen. Daar moeten we straks pas zijn.
We willen eerst nog onder water terug naar de Reef Encounter zwemmen maar we hebben wat problemen met klaren op 2 meter diepte. Dus we besluiten onze vesten op te blazen en boven water terug te zwemmen. Het is toch nog wel een eind maar we komen er uiteindelijk wel.

Dan moeten we ons snel omkleden want de lunch wordt alweer geserveerd. Na de lunch mogen we dan toch naar de Compass boot (alleen hoeven we nu niet te zwemmen) Het is weer een heerlijke dag dus we liggen lekker op onze handdoeken op het dek in de zon. Na een uurtje varen komen we bij het rif Breaking Patches aan. Dit rif staat bekend om zijn schildpadden dus we besluiten hier toch nog even te gaan snorkelen. Helaas hebben we ze niet gezien. Er was er trouwens wel 1 want een man die een introductie duik had gemaakt had er 1 gezien. Dat is wel een heel goede introduik geweest.

Dan varen we terug naar de haven van Cairns waar we snel naar onze auto lopen. Het plan was om naar 1 van de noordelijke stranden te rijden en daar een nachtje te slapen, maar omdat we een goede tip hadden gekregen voor een dagtocht gooien we de planning om en besluiten om naar Daintree N.P. te rijden. We hebben weinig informatie over motel e.d. maar we vertrouwen erop dat er wel een slaapplaats voor ons te vinden zal zijn.

Aangekomen in Daintree zien we een bord van de Daintree Eco Lodge en we nemen er een kijkje. Het ziet er erg leuk uit, maar we worden minder vrolijk als we de prijslijst zien. Debbie die achter de receptie zit zegt dat ze ook nog een aanbieding heeft waardoor we voor een spa-room bijna 200 dollar minder hoeven te betalen. Ze laat ons de kamer zien en we zijn meteen enthousiast. We boeken hier 2 nachten omdat we morgen naar Cape Tribulation willen rijden en dat is goed te doen vanaf hier. Gelukkig zijn we ook nog op tijd voor het restaurant waar we na een snelle douche een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijgen.

Cape Tribulation

We worden wakker in het regenwoud. En het doet zijn naam eer aan want de regen valt met bakken uit de hemel.
Vandaag staat het noordelijkste punt van onze reis op het programma. Vanwege de regen doen we rustig aan.
Na het ontbijt rijden we naar Cape Tribulation. Gelukkig wordt het al snel droog maar het blijft een beetje bewolkt. Eerst varen we over met de veerpont en rijden we het 50 kilometer lange stuk dat nog te rijden is met een normale auto. Als je daarna nog verder wilt kan dat alleen nog maar met een 4wd.

We stoppen bij het eerste uitkijkpunt. Dan besluiten we eerst de rit helemaal te gaan rijden en op de terugweg de stops te gaan maken. Ook nu rijden we weer door een Cassowary gebied. Ben benieuwd of we er vandaag nog een gaan zien. De kans is klein omdat ze meestal ’s ochtend het best te spotten zijn.
We rijden tot waar de verharde weg eindigt. Dan komt er een stuk gravel waar we ook nog overheen rijden en komen tot Emagen Creek. Hier staat te veel water op de weg en eindigt dus onze rit.



Bij de creek kun je door een hek een wandeling maken door het regenwoud naar een swimming hole. Het is een smal pad met veel omgevallen bomen waar we overheen of onderdoor moeten. Bij de swimming hole ligt een steen waarop staat dat het een "clothes off area" is. Waarschijnlijk omdat onze kleding wat zwaar op de maag valt bij de krokodillen.
We maken wat foto’s en gaan weer terug naar de auto. We rijden een stukje en stappen uit bij het uitkijkpunt.

Dan hebben we toch wel trek in een lunch en kiezen het restaurantje Dragon Fly hiervoor uit. Rene gaat op save en neemt een steak sandwich, ik vind het wel zielig maar kies toch voor een bord met typisch Australische hapje zoals kangarooham, krokodillenvlees en emupate. Boven verwachting was dit erg lekker.

Dan rijden we naar de Mangrove Boardwalk waar we een wandeling van 1,2 km maken. In het begin stappen we lekker door. Het landschap is mooi helaas weinig beestjes. We maken nog een paar foto’s van 2 vogels die lekker aan het scharrelen zijn en zien op een gegeven moment een klein beestje lopen dat we niet herkennen. Eerst denken we aan een grote spin maar uiteindelijk blijkt het een soort van krabbetje te zijn.
Op de terugweg naar de auto zie ik opeens op een blad een slang liggen. Snel wat foto’s gemaakt totdat de slang het zat is en rustig tussen de bomen door wegglijd.

We rijden weer naar het zuiden en eigenlijk hebben we niet zoveel zin meer om te wandelen. We besluiten dus om weer terug naar ons boshutje in Daintree te gaan. Maar we maken nog wel een stop bij de Daintree Icecream company. Een ijsstalletje midden in een schitterende bloementuin. Hier eten we een bakje met 4 verschillende smaken zelfgemaakt ijs. En komen we tevens de meeste Nederlanders tot nu toe tegen. Wat hebben die Nederlanders toch met ijs ???
Teruggekomen bij ons boomhutje gaan we eerst wat eten in het restaurant en daarna laten we lekker de jacuzzi vollopen en nemen een bad op het balkon terwijl je niets anders hoort dan het geluid van de vele boomkikkers. Heel apart.

Relaxe mate

Vandaag werd ik vroeg wakker met een onwijze jeuk aan mijn enkels. Gisteren hadden we ons tijdens het ontbijt niet ingesmeerd met deet met als resultaat meer dan 20 muggensteken op mijn enkels. Smeren met Soov hielp niet meer dus heb ik de jacuzzi vol laten lopen met koud water en daar mijn voeten in gedaan. Dat hielp gelukkig wel. Rene had mazzel bijna niet gestoken en hij kon dus nog even doorslapen.

Eerst ontbijten (heel goed ingesmeerd deze keer) en dan weer de spullen in de auto laden. Omdat we in dit resort gratis internetverbinding hebben, checken we eerst uit en lopen dan terug naar het restaurant om de slaapplaatsen voor de komende dagen te regelen en we boeken nog een halve dagtocht op aanraden van een Duits stel dat we op de boot hebben ontmoet.
Op internet wat resorts opgezocht en gebeld voor de boeking. Vandaag slapen we in Port Douglas in 1 van de vele Mantra resorts die daar zitten. In Cairns gaan we slapen in het Peppers Beach resort. Dat was ons aangeraden in Cairns bij het visitor centre.
Ook de dagtocht was nog available dus die komen ons morgenochtend om 7:45u ophalen bij de receptie van Mantra Resort. Dan gaan we rijden.

Tussen Daintree en Port Douglas weinig bezienswaardigheden dus we zijn snel op plaats van bestemming. Als we gaan inchecken blijkt dat de kamer zojuist is schoongemaakt en we krijgen meteen de sleutel. Het is wederom weer een schitterende kamer met alles erop en eraan. Ook hebben we een inhouse laundry dus binnen een uur staat de wasmachine al te draaien. Dat scheelt straks weer als we thuiskomen.

We halen nog wat handdoeken voor het zwembad bij de receptie en kiezen een paar lekkere ligstoelen uit om wat te gaan relaxen. Het is tenslotte nog steeds vakantie. Aan het einde van de middag gaan we op zoek naar een supermarkt.

Port Douglas blijkt een leuk klein centrum te hebben met allerlei leuke winkeltes. In de supermarkt ons avondeten gekocht. Het wordt een variant op shoarma met beef reepjes gekruid met steakkruiden en dille aioli in plaats van knoflooksaus.

Omdat we hier ook een dvd speler hebben die div-x filmpjes kan afspelen hebben we besloten vanavond maar eens even voor de tv te gaan hangen en de serie die we meegenomen hadden af te spelen. Kijkt op de tv toch beter dan op een klein computer scherm.

Allemaal beestjes

Vanmorgen worden we opgehaald door David. Hij neemt ons mee naar zijn landgoed waar we een wandeling gaan maken.
David is oorspronkelijk tandarts van beroep. Hij werkte vroeger ook bij de flying dentists. Daarna is hij van 1979 tot 1985 de veernan van de pont bij Cape Tribulation geweest. Toen was dat nog een boot waar maar 6 auto’s op konden en was het een baan van 6 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds (7 dagen per week, 365 dagen per jaar) Toen de weg werd verhard en er de gravel weg werd aangelegd naar Cooktown nam ook het verkeer toe en werd het te druik voor deze kleine veerpont. Hij heeft eerst nog iemand erbij aangenomen maar die jongen is er mee gestopt om met een boot dagtochten te gaan verzorgen door de mangroves van Daintree.
David is toen ook gestopt en heeft toen nog een tijdje als gids op de boot van zijn voormalige werknemer gewerkt. (de rollen omgedraaid dus). Maar toen de mentaliteit van het publiek op de boten ging veranderen is hij ook hiermee gestopt.

Hij heeft nu een stuk land vlakbij het plaatsje Julatten. Hierop staat een behoorlijk stuk regenwoud dat nog over is gebleven ondanks dat er om hem heen veel bos is gekapt voor veeteelt en de verbouwing van rietsuiker. Samen met zijn vrouw verzorgd hij enkele pademelons (dat zijn kleine kangaroes, wij noemen ze ook wel wallibi’s) Doordat hun oorspronkelijke leegomgeving in de jaren een stuk kleiner is geworden.



Na onze eerste kennismaking met de Red-legged Pademelons waaronder er ook een aantal hele kleintjes zijn lopen we het bos in. Hier zien we als eerste een termietenheuvel. In de termietenheuvel zitten een aantal gaten. Die zijn gemaakt door de Paradise buff breasted Kingfisher. Een schitterend gekleurd vogeltje die we later ook nog zullen zien. De Kingfisher maakt zijn nest in de termietenheuvel. Heel apart.

We zien ook vele andere vogels waaronder de mooigekleurd Emerald Dove en McClays Honeyeater die zelfs op David zijn hand komt zitten om van een stukje banaan te eten.
Verderop heeft hij een hutje gemaakt. Hierin hebben hij en zijn vrouw nog gewoond toen hij zijn huis aan het bouwen was.
Op een richeltje zit een Major Skeek een soort van hagedis die ook wel een stukje banaan lust.


Op het land zit ook nog een nest van 2 Orange footed scrub fails genaamd Bonnie en Clyde. Bonnie is wel een beetje schuw maar Clyde eet nootjes uit David zijn hand.
We lopen verder het woud in. Je kunt goed de verschillende types woud zien.
Er is een stuk nieuw woud. Dit stuk land was vroeger gekapt voor veeteelt en David laat dit nu weer regenwoud worden. Hier is het een stuk lichter omdat de bomen nog niet volledig volgroeit zijn. Ook zie je veel nieuwe aanwas op de grond groeien.
En er is ook een stuk oud woud. Hier is het donker omdat het bladerendak volledig inelkaar is gegroeid.

Dan maken we kennis met een heel bijzonder dier. Dit diertje is zelfs niet te zien in de dierentuinen van Australie en de meeste Australiers hebben er ook niet eens kennis mee gemaakt. Het is de Musky Rat Kangaroo. Een mini kangaroetje dat inderdaad veel weg heeft van een rat. Het zijn hele nerveuse beestjes en lopen flink rond in het wilde weg. Maar de nootjes die ze krijgen van David vinden ze toch wel heel erg lekker. Deze beestjes zijn echt heel erg leuk. En net zoals van de Pademelons kunnen we er dan ook geen genoeg van krijgen.
Dan komen we verder in het oude woud waar een overdekt picnicplaatsje is neergezet. David grapt dat dit de Australische variant van Starbuck’s en ja hoor daar is de koffie en de thee al. Diane heeft koekjes gebakken en die smaken er heerlijk bij. Ondertussen zijn alle dieren die we tot nu hebben gezien verzameld rond de picnicplaats waar ze heerlijk in het wilde weg rondrennen. Een geweldige ervaring.



Na de koffie lopen we langzaam naar de rand van het bos. Onderweg zien we nog een Bowd forestdragon. Een schitterend soort hagedis met hele mooie kleuren. De ochtend is veel te snel voorbij gegaan. Omdat wij een halve dagtocht hebben gekozen is het avontuur voor ons nu voorbij en David brengt ons weer terug naar Port Douglas. Het was een geweldige ervaring.
We gebruiken nog een lunch in Port Douglas en gaan dan terug naar het Mantra resort om te checken of ze onze sleutel en zwembadhandoeken nog hebben gevonden. Omdat de receptie nog dicht was toen we vanmorgen vertrokken hebben we deze bij de balie gedropt. Alles was oke en we gaan de auto uit de parkeergarage halen om onze weg te vervolgen naar onze laatste slaapplaats in Australie. We slapen hier 2 nachten aan 1 van de noordelijke stranden van Cairns: Palm Cove.

Aangekomen bij het resort checken we in en worden we door de congierge rondgeleid over het grote resort. Er zijn hier 3 zwembaden. Een normaal zwembad met een watervalletje en een bubbelbad erachter. Een Lagoon pool met een strandje en de poolbar. En achterin ook nog een regenwoudzwembad omgeven door vele planten en bomen. Dan lopen we naar ons appartement. Ook deze is weer schitterend Met alles erop en eraan. Deze keer hebben we geen jacuzzi op
ons balcon maar wel een heel leuk zitje en een lekker loungebank. Hier kunnen we wel aan wennen voor de laatste dagen in Australie.

De laatste dag

Vandaag staat er niet veel meer op het programma. We willen nog een beetje aan het zwembad liggen en vanavond nog even uitgebreid uit eten. Ook maken we nog even tijd om het verslag bij te werken zodat we ook de weblog weer up to date kunnen maken. Want daar is de laatste dagen niet veel van gekomen. Morgen gaan we de auto inleveren en hebben dan zo’n 4750 km op de teller staan. En natuurlijk weer een heleboel bijzondere ervaringen erbij.

• Townsville
• Top
• Foto's Australië