RS OVERKLEEFT
REISVERHALEN
2020
Drenthe
Ruinen
We gaan naar Drenthe. Dat is wel even wat anders dan de safari in Kenia of Tanzania die we in gedachten hadden, maar die vanwege de Corona pandemie even uitgesteld moet worden.Dat wil niet zeggen dat dit minder leuk wordt, maar wel anders. We hebben een huisje op een klein vakantiepark, de Mark van Ruinen. Bij de boeking hebben we gekozen voor huisje 22. Deze ligt het meest afgelegen en heeft een mooie ruime tuin.Nadat we de laatste boodschappen hebben gehaald en de auto hebben afgeladen met al onze bagage rijden we richting Ruinen.
We mogen al om 12 uur inchecken en nadat we de koelkast hebben gevuld en de rest van onze bagage hebben neergezet gaan we meteen genieten van een heerlijk zonnetje in de tuin. Ligbedjes op het gras en bakken maar. De rust wordt echter snel verstoord door een man op een grasmaaier die precies op dit moment ons gazonnetje wil maaien. En dus gaan we even voor hem opzij zodat de grasmat er weer keurig bij ligt als hij zijn werk heeft gedaan.
Om toch nog even in beweging te komen gaan we nog even een paar km wandelen in de omgeving. Er zijn een paar vennetjes in de buurt en daar lopen we omheen. Wat een schitterende omgeving is er hier.
In de map van het park hadden we een folder gezien van de plaatselijke Chinees en daar hadden we wel trek in. Dus nadat we nog een paar boodschapjes die we toch nog vergeten waren mee te nemen bij de plaatselijke supermarkt in Ruinen hadden gehaald lopen we door naar de Chinees om onze bestelling door te geven en halen daarna de auto op. Na 10 minuutjes rijden we met een tasje vol met eten terug naar ons huisje en kunnen we dit lekker in de tuin opeten. Een goed begin van ons weekje vakantie in Nederland.
Dwingelderveld
Het is een heerlijke ochtend en dus worden de fietsen gepakt en is er een fietsroute uitgekozen die we vanaf ons huisje kunnen gaan rijden. De route gaat door nationaal park Dwingelderveld. Het is een afwisselende fietstocht met een veranderend landschap van bos naar glooiende heidevelden, naar een uitgestrekte stuifzandvlakte. Onderweg zien we koeien en schapen. De route zelf is 35,8 km, maar voor ons wat langer omdat we eerst nog naar het startpunt moeten rijden, onderweg nog even verkeerd rijden en na afloop ook nog naar ons huisje terugrijden. Uiteindelijk hebben we 49 km op de teller.
Als we terug zijn begint het meteen met regenen. De middag brengen we dan ook lekker door in ons huisje in de sauna en met onze boeken op de bank. ’s-Avonds koken we thuis. R krijgt shoarma en S stopt snijbonen en taugé in haar pitabroodje. Omdat er morgen ook de hele dag regen wordt verwacht zoeken we op internet iets wat we kunnen doen wat overdekt is. Uiteindelijk komen we uit op een autoroute van de ANWB uit die langs een aantal mooie dorpjes in deze omgeving komt.
De Hondsrug
Als we vanochtend kijken op de weerapp valt het met de regen voor de hele dag nog wel mee. Toch besluiten we de ANWB Hondsrugroute te gaan rijden die we gisteren hadden uitgekozen en onderweg waar het kan nog even te gaan wandelen als het droog blijft. Het is zo’n 40 minuutjes rijden naar het startpunt in het dorpje Rolde. Het is even tobben om de gps-route in Google maps tevoorschijn te krijgen maar uiteindelijk lukt dat. Het nadeel is wel dat hij nu de snelste route naar het punt aangeeft en niet de route zoals die bedoeld is. Het is dus goed opletten voor S om de juiste richting aan te geven waar we moeten afwijken van wat Google maps ons verteld.
We rijden via het eerste dorpje, Gieten door naar Gasselte. Het is nog even wennen aan hoe de route is opgebouwd en dus missen we het genoemde kerkje en de tuin van de pastorie met 3 witte beelden die door de schippers van Gasselternijveen zijn geschonken aan het hoofddorp Gasselte maar die achteraf uit een park van een landgoed aan de Vecht waren meegenomen. Dus rijden we door naar Drouwen waar we parkeerplekje zoeken en op zoek gaan naar het startpunt van en wandelroute van 5 km over het Drouwenerzand. Een mooie afwisseling tussen bos en heidegebied. En op dit moment is het de beste tijd om een heidewandeling te maken want deze staat schitterend in bloei.
Als we bijna terug bij de auto zijn gaat het regenen en na het eten van een broodje rijden we verder in de richting van het plaatsje Borger. We stoppen bij het Hunebedcentrum en lopen naar het grootste Hunebed van Nederland, 22 m lang. Deze Hunebedden, die in de hele streek te vinden zijn, zijn zo’n 5000 jaar geleden gebouwd door het Trechterbekervolk.
In het centrum van Borger staat voor de rotonde de protestantse kerk, die naar het schijnt op dit moment als cultureel centrum wordt gebruikt. Op de weg naar de kerk ligt een rooster. In vroeger eeuwen was het verhaal dat dit rooster ervan zou hebben weerhouden dat de duivel de geheiligde grond betrad. Een bijkomend voordeel was dat de varkens en schapen het kerkhof niet op konden.
Via het dorpje Ees komen we aan bij Hunebed D30 waar we een korte stop maken. Dan rijden we door Exloo in de richting van het dorpje Odoorn. Zon en regen wisselen elkaar af. Een foto van de kerk in Odoorn wordt vanwege de regen vanuit de auto gemaakt. Het schip en de toren zijn regelmatig in vlammen op gegaan. Het koor van de kerk is sinds de 12e eeuw onveranderd. Maar het opmerkelijkst zijn de bewerkte blokken graniet waaruit het onderste deel van de muur is opgebouwd.
Via Valthe proberen we de route te volgen naar Schoonoord, maar helaas lukt dat niet omdat de weg die we moeten volgen is afgesloten. We proberen halverwege nog op de weg terecht te komen maar ook die toegangsroute is afgesloten. Er zit niets anders op dan een andere weg richting Schoonoord te nemen. Hierdoor missen we wel Hunebed, de Papeloze kerk, die in 1959 werd gerestaureerd. We komen wel nog langs het openluchtmuseum Ellert en Brammert. Volgens de meest bekende Drentse legende hebben deze twee reuzen, vader en zoon, hier vier eeuwen geleden gewoond in een onderaardse hut op het grote heideveld dat tegenwoordig bekend is onder de naam Ellertsveld.
Uiteindelijk belanden we in het dorpje Grolloo. Hier staat het C+B museum dat is ingericht in de boerderij waar Harry Muskee van 1965 tot 1971 heeft gewoond. Harry was de leadzanger van een van Nederlands beste bluesbands, Cuby + Blizzards.We maken wel een foto van het gebouw maar bezoeken het museum niet. In plaats daarvan gaan we naar dorpcafé Hofsteenge, ooit de ‘huiskamer van Cuby’ en genieten hier van een lekker drankje en hapje voordat we weer richting ons huisje gaan.
Op de terugweg stoppen we nog even bij het dorpje Amen om de cache het spook bij Amer gat te vinden. Deze heeft heel veel favorieten en is ook echt heel mooi. Als we weer terug in ons huisje zijn warmen we meteen de sauna op. Daarna eten we nog de restjes van de Chinees op en lezen we verder in onze boeken.
Giethoorn
Ook voor vandaag is er weer de hele dag regen voorspeld en dus doen we lekker rustig aan in de ochtend. Ook omdat de regen soms inderdaad met bakken uit de hemel komt. Maar als we kijken naar de weersverwachting voor Giethoorn, dan ziet dat er beter uit dan we gisteren zagen. Vanaf 11 uur zou het droog zijn daar en dus pakken we onze spullen en rijden richting Giethoorn.
Bij aankomst parkeren we op P1 die nog redelijk leeg is. Er zijn wel wat toeristen en die volgen we richting het water waar ook de talrijke bootverhuur bedrijfjes en restaurantjes zitten. Al snel hebben we kaartjes voor een rondvaart van een uurtje. Tot de boot vertrekt hebben we nog een klein half uurtje en dus lopen we de kade een stukje heen en weer om de tijd te doden. Er schijnt een klein zonnetje dus het is nog best aangenaam.
Als we in de rondvaartboot zitten, die nu vanwege de coronamaatregelen maar half gevuld is, leren we dat er vroeger op drukke dagen wel 664 kleine fluisterbootjes worden verhuurd en dat er 100 rondvaartboten varen. Dat is nu wel anders. Er liggen nog heel veel bootjes aan de kant en omdat het rustig is en onze rondvaartboot redelijk door kan varen maken we ook een iets grotere rondvaart dan dat hij anders zou doen.Ook op de kant kun je relax rondlopen zonder dat je in een drukke mensenmassa terecht komt. En we zien heel weinig Aziaten, die normaal in grote getalen dit plaatsje in een sneltreinvaart aandoen.
De naam Giethoorn is eigenlijk een verbastering van de naam Geytenhoren, mede dankzij het dialect dat in de regio wordt gesproken. In het jaar 1170 vond de Allerheiligenvloed plaats, een stormvloed die zorgde dat grote delen van Nederland onderwater kwamen te staan. 100 jaar later vestigden de eerste bewoners zich in dit gebied, maar voordat dit gebied geschikt was voor bewoning en het verbouwen van gewassen moesten ze het veengebied ontginnen. Daarbij troffen zij talrijken horens van geiten aan waardoor de plaats de naam Geytenhoren kreeg. De horens van de geit zijn nog steeds terug te vinden in het wapen van dit dorp.
Wij varen langs de mooie huizen met rieten daken die veelal alleen per boot te bereiken zijn. Enkele huizen hebben pannendaken. Vroeger was dit veel duurder en was een huis met een pannendak alleen voor de belangrijkste mensen in de stad, zoals bijvoorbeeld de burgemeester. De uitdrukking onder de pannen komt hier vandaan. Tegenwoordig is het andersom. De huizen met pannendaken zijn inmiddels minder bijzonder en een stuk goedkoper dan de huizen met rieten daken.
Na een uurtje varen eten we bij een restaurantje op de kade en daarna lopen we nog even heen en weer door het dorpje. Als we alles wel hebben gezien en een flink ijsje hebben gegeten lopen we weer terug naar de auto. We rijden in de richting van ons huisje maar stoppen nog even onderweg om een mooie cacheroute van 3 km te lopen, het Bovenveen.
Na een mooi rondje wandelen gaan we weer terug naar ons huisje waar we uiteraard weer even de sauna in duiken. Daarna genieten we van een heerlijke pastamaaltijd en genieten we wederom van een rustige avond.
Kamp Westerbork
Het is droog vanmorgen, maar wel fris. R slaapt uit omdat de slaapkamer zo donker is heeft hij geen idee van tijd. S sluit even aan bij een vergadering van haar werk. Na het ontbijt besluiten we naar voormalig kamp Westerbork te rijden. We kunnen het herinneringscentrum niet bezoeken, daar heb je een kaartje voor nodig en die is al voor de hele dag uitverkocht, maar we kunnen wel het terrein bezoeken.
Kamp Westerbork werd in 1939 gebouwd als vluchtelingenkamp. Na de Kristallnacht, 9 op 10 november 1938, wilden veel Joden zo snel mogelijk weg uit Duitsland. Er waren maar weinig landen die Joodse vluchtelingen toelieten. Tot 1940 kwamen in Nederland ongeveer 10.000 Joden terecht. Het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork werd gebouwd. De Joodse gemeenschap moest de bouw ervan betalen. Op 9 oktober 1939 kwamen de eerste 22 vluchtelingen in het kamp. Eind april 1940 woonden er 749 Joodse vluchtelingen in het kamp.
Maar kamp Westerbork is vooral bekend vanwege de jaren 1942-1945 als Polizeiliches Judendurchgangslager Westerbork. Het stond in die tijd bekend als ‘voorportaal van de hel’ Het was een doorgangskamp naar concentratiekampen als Auschwitz en Sobibor. Het kamp moest zoveel mogelijk functioneren als een normaal dorp. Een schijnwereld. Het had zijn eigen geld waarmee er gewinkeld kon worden in het Lagerwarenhaus en de Lagerkantine. Kinderen moesten er gewoon naar school en er was ziekenzorg, mede doordat zoveel Joden chirurg, arts of tandarts waren.
De organisatie van Kamp Westerbork was sinds oktober 1942 in handen van SS-Obersturmführer Albert Konrad Gemmeker. Hij kwam naar voren als een keurige heer, die de Joden correct behandelde, maar zijn voornaamste taak was het zo snel en geruisloos mogelijk deporteren van het wekelijks aan te leveren Joden.
Vanuit kamp Westerbork vertrokken 93 treinen richting de kampen in Oost-Europa. In de eerste maanden vertrok de trein 2 keer per week maar in 1943 werd dinsdag de dag van transport. Per barak werd bekend gemaakt wie gedeporteerd zou worden. Als je je naam hoorde, pakte je je spullen en stapte in de trein.
Tussen 1942 en 1945 werden uit Nederland 107.000 Joden, grotendeels via Westerbork weggevoerd. Daarnaast 245 Sinti en Roma en enkele tientallen verzetsstrijders. In totaal keerden slechts 5.000 mensen terug.
Op 12 april 1945 bevrijdde het Canadese leger 876 Joodse gevangenen in kamp Westerbork. Ze moesten voorlopig nog wel in het kamp blijven omdat nog niet heel Nederland was bevrijd. Bovendien was de kans op besmettelijke ziekten groot. Eerst moesten alle kampbewoners medisch onderzocht worden. En de Canadezen wilden absolute zekerheid dat er geen verraders vrij rondliepen.Op 5 mei werd de officiële bevrijding van Nederland door de kampbewoners gevierd in de villa van Gemmeker.
Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 werd kamp Westerbork gebruikt als een interneringskamp voor NSB’ers en SS’ers en andere personen, die van collaboratie met de nazi’s werden verdacht. De op dat moment nog aanwezige 850 Joden in het kamp werden ingezet als bewakers van de geïnterneerden.
Vanaf maart 1949 tot september 1949 was kamp Westerbork een militair kamp. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren begonnen. Westerbork werd een opvangplek voor militairen die uit Nederlands-Indië afkomstig waren of die ernaar vertrokken.
Na de onafhankelijkheid van Indonesië op 27 december 1949 werd kamp Westerbork een opvanglocatie voor Indische Nederlanders en kreeg het kamp de naam De schattenberg. In maart 1951 werd De Schattenberg ontruimd en verhuisden de laatste Indische Nederlanders naar hotels en pensions.
Het kamp kreeg een nieuwe functie en naam: Woonoord Schattenberg. Enkele duizenden Molukkers, die vanwege de ontbinding van de KNIL (Koninklijk Nederlands Indisch Leger) en vanwege de uitgebroken onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken, werden met hun gezinsleden overgebracht werden naar Nederland voor een tijdelijke huisvesting.Woonoord Schattenberg bleef 20 jaar dienstdoen, tot de opheffing in 1971. Kort daarop werden de laatste barakken gesloopt en was van woonoord Schattenberg / kamp Westerbork nauwelijks iets zichtbaars meer over.
In 1967 werd de eerste radiotelescoop geplaatst op het terrein van kamp Westerbork. Later volgden er nog 13. De storingsvrije zone maakt het noodzakelijk dat het museum zich op 3 kilometer afstand bevindt.
Aan het eind van de jaren 60 kwam er meer aandacht voor de Jodenvervolging. Hoewel de oorlogsgeneratie nog steeds geen behoefte had aan een herinneringsteken, lag dit bij de tweede generatie anders. In 1970 onthulde koningin Juliana het Nationaal Monument. Het ontwerp, waarin de spoorlijn wezenlijk is, was van oud-kampgevangene Ralph Prins.
In 1979 werd besloten tot de bouw van Herinneringscentrum Kamp Westerbork die op 12 april 1983, bijna 40 jaar na de bevrijding, door koningin Beatrix werd geopend.Ondanks dat er op het terrein enkele originele bouwsel zijn blijven staan, aardappelbunker, SS-schuilbunker en de nieuwe waterzuivering, leek kamp Westerbork van de aardbodem verdwenen en dus werd aan het begin van de jaren 90 besloten tot een herinrichting van het kampterrein. Deze werd op 16 juni 1992 officieel onthuld door Prinses Margriet. Sindsdien is er nog veel veranderd op het kampterrein. De gesproken namen klinken nu uit 2 originele goederenwagons op de plek in het kamp waar de treinen naar het oosten vertrokken. Onder een glazen stolp staat de woning van de kampcommandant. Barak 56 is deels geconstrueerd met authentieke barakdelen.
(bron van de tekst: kampwesterbork.nl)
Tijdens ons bezoek aan kamp Westerbork lopen we ook nog een cacheroute waarbij we op zoek moeten naar bepaalde foto’s. De punten lopen ook langs de belangrijkste bezienswaardigheden op het terrein, dus dat is een goede combinatie. Op de weg terug naar de auto vinden we de cache snel en omdat het inmiddels al een tijdje regent gaan we lekker terug naar ons huisje waar we de gashaard aanzetten en ook nog heerlijk in de sauna gaan. Met een tafel vol met lekkere tapas, lezen we in onze boeken en hoeven we er niet meer op uit om uit eten te gaan.
In het westen van het land wordt zomerstorm Francis verwacht. Ook bij ons waait het deze nacht flink want de slaapkamerdeur klappert in de sponning, mede doordat we wat raampjes open hebben staan. Maar het blijft bij hard waaien, geen storm hier.
Helaas wordt er wel de hele dag regen verwacht en het ziet er herfstachtig uit buiten. Wij blijven vandaag dus lekker binnen. S begint de ochtend met het bijwerken van het verslag en na het ontbijt logt R de gevonden caches.
De rest van de dag lezen we in onze boeken, drinken warme chocomel bij de haard en wisselen we zitten in de sauna af met het spel Conspiracy 19 van DarkPark games dat gaat over een virus dat zich over de wereld verspreidt. Zeer toepasselijk in deze tijd.
’s-Avonds kleden we ons netjes aan want we gaan uit eten bij Villa Kalkoven in Meppel. Een restaurant met een zeer apart uiterlijk. De 3 kalkovens zijn via een soort van serres aan elkaar verbonden en in 2 ervan zijn ook tafeltjes geplaatst. De entree deed ons een beetje denken aan het voorportaal als van een crematorium, en dat gevoel werd nog een beetje versterkt door het jassenrek dat meteen bij binnenkomst stond maar voor de rest ziet het er vanbinnen heel gezellig uit en is dat gevoel snel verdwenen.
Het personeel is erg professioneel, de kaart heeft een goede variatie, alleen bevatten de vegetarische gerechten hier ook helaas allemaal kaas (het blijft een irritatiepuntje van S dat de horeca nog steeds niet door heeft dat er vegetariërs zijn die geen kaas lusten of willen eten). Maar de gerechten zijn wel origineel, het is echt geen standaardhap hier. We genieten van een heerlijk 3 gangen diner en van heerlijke wijn erbij. De dessertkaart heeft zoveel lekkere toetjes dat het moeilijk kiezen is. Het is dus volop genieten.
Drents-Friese Wold
Het is weer droog en dus besluiten we weer een stuk te gaan fietsen. Vandaag is dat in het gebied Drents-Friese Wold. Ook hier weer een mooie afwisseling tussen bos en weidse paarse heidevelden. Wel ligt het fietspad vol met losgewaaide takjes dus het is goed uitkijken. Uiteindelijk rijden we een route van 37 km.
Bij terugkomst in ons huisje wordt er toch wat regen verwacht en dus zetten we de sauna aan het tijdens het voorverwarmen genieten we van de lunch.In de middag is het weer droog en rijden we weer terug naar het Drents-Friese Wold waar we in de buurt van het dorpje Diever nog een serie caches gaan zoeken.
Na afloop gaan we op zoek naar een restaurantje. Bij onze eerste keus kunnen we helaas niet terecht, dus naar even verder zoeken. Een dorpje verderop doen we een volgende poging, daar kunnen we alleen nog op het terras buiten, wat we dan ook doen.
Alleen een voorgerechtje en een hoofdgerecht en dan zitten we wel vol. Dus geen nagerecht en de koffie en thee drinken we lekker thuis.
Vrijdag is het weer tijd om richting huis te rijden. Alles wordt weer in de auto geladen en na het inleveren van de sleutel rijden we weer richting Spijkenisse.
Bij thuiskomst wordt meteen alles opgeruimd en in de was gedaan. We hebben nog een aantal dingen die we willen kopen en dus gaan we lekker internetshoppen, dus volgende week komen er weer heel wat pakjes binnen. In de avond rijden we naar Hellevoetsluis om de katten te halen. Als we net weggereden zijn krijgen we een berichtje in de wijkapp dat er een schietpartij heeft plaatsgevonden in onze straat. En bij terugkomst zien we ook dat er een deel is afgesloten. Gelukkig kunnen we nog wel naar ons huis en zijn de katten weer blij dat ze weer terug zijn.