RS OVERKLEEFT
REISVERHALEN
2021
Portugal
Lissabon
Anderhalve maand geleden was het nog de vraag of onze geplande reis naar Portugal door kon gaan vanwege de weer oplopende covid-19
besmettingen maar vandaag, 14 augustus, is het gelukkig toch zover. We zijn thuis nog bezig met de laatste dingetjes zoals het vuilnis weggooien als ik in de straat een auto hoor aankomen met luide Fado muziek. Even kijken en, ja hoor het is Aad die ons komt ophalen en die ons zodadelijk naar de luchthaven zal brengen.
Daar aangekomen moeten we even buiten wachten maar al snel mogen we de luchthaven binnen en kunnen we in de rij om in te checken. Na het laten zien van onze paspoorten en onze QR-code, van in ons geval de vaccinatie, kunnen we de koffers inchecken en krijgen we onze boardingpassen mee. De volgende check is een makkie, er hoeft niets uit de tassen en de schoenen mogen aanblijven. 1 tas krijgt een extra check maar ook dat is verder een makkie en dus wachten we met een bakkie koffie en thee tot het tijd is om te boarden.
We lopen naar het vliegtuig en mogen voorin instappen. We hebben stoelen 7c en 7d en zitten aan het gangpad naast andere mensen maar het vliegtuig is niet vol (nog geen 100 mensen) dus na de start verhuizen we naar een lege rij achter ons en hebben we 3 stoelen voor onszelf. We lezen in onze boeken en kijken af en toe op de telefoon om te zien waar we ons op de route bevinden.
De vlucht van 2 uur en 45 minuten is snel voorbij en met een bus worden we naar de terminal gebracht waar we onze bagage af kunnen halen. Dat duurt helaas wel eventjes maar zodra de band begint te rollen zijn onze koffers zijn wel snel ervan af te halen. We lopen door naar de aankomsthal. We zien niemand met een bordje met onze namen en lopen richting het autoverhuurgedeelte. Daar zien we echter niet het bedrijf waar wij onze auto hebben gehuurd en dus lopen we weer terug naar de aankomsthal om te zien of daar echt niemand stond om ons op te halen. We lezen nog even de papieren van de autohuur door en daar zien we dat we inderdaad opgehaald gaan worden en dus besluiten we even te bellen. Ze zijn er over 5 minuten wordt verteld en dus wachten we dat even af.
Met een auto worden we naar het kantoor gebracht eventjes buiten de luchthaven. Daar staat een mooie blauwe Mazda 2 op ons te wachten. We laden onze koffers in en na het nodige papierwerk ontvangen we de sleutel.
We rijden een stukje richting het centrum van Lissabon maar zetten de auto eerst nog even aan de kant om de juiste weg naar de parkeergarage te bepalen omdat we niet over de tolweg willen rijden. Uiteindelijk nemen we toch nog een verkeerde afslag maar en komen toch op de
tolweg terecht maar kunnen er voordat we echt moeten betalen ook alweer van af. De rest van de weg vinden we gemakkelijk en na een klein 20 minuutjes rijden kunnen we de auto parkeren in parkeergarage Restaurados. Hiervandaan is het nog een klein stukje lopen naar het Lisbon Wine hotel.
We checken in bij Inês en krijgen als welkomstdrankje nog een heerlijk glas rode wijn. Die hakt er best wel in want we hebben nog niet veel gegeten en we zijn toch wel vermoeid van de reis. Maar de wijn smaakt wel heerlijk. Dan brengen we onze spullen naar de kamer en gaan even bijkomen op bed, maar we moeten wel uitkijken dat we niet in slaap vallen, want we willen nog een hapje eten. Dat doen we uiteindelijk bij een van de eerste restaurantjes die we tegenkomen. Niet hoogstaand maar standaard toeristenvoedsel op de kaart. Rene gaat voor een biefstuk en ik kies de sardientjes. Het is precies genoeg. Na het eten besluiten we nog een klein rondje te lopen en uiteindelijk belanden we nog bij de Starbucks voor een bakkie voor we weer terug in ons hotel aankomen en vermoeid ons bedje induiken.
Tour met Stephanie
Vanmorgen zijn we erg vroeg wakker en we besluiten nog even te blijven liggen. Als we opnieuw wakker worden is het een stuk later maar wat maakt het uit, het is tenslotte vakantie. We frissen ons op en gaan de stad in, op zoek naar een leuk tentje om te ontbijten. Op happy cow had ik al een aantal adresjes gevonden en dus lopen we die richting uit. Bij het eerste adresje staat al een rij buiten dus we besluiten door te lopen. We komen aan bij Mil Sabores, waar er heerlijke dingen op het menu staan. Rene kiest voor toast met eieren en ik kies de vegan toast, brood met tomaten, champignons, avocado en salade. Het is heerlijk. We sluiten het ontbijt af met een heerlijke tropical smoothie en we kunnen de dag wel aan.
Omdat ik vanmorgen, zonder dat ik er erg in had, vergeten was mijn wandelschoenen aan te trekken en ik er dus pas toen we de straat uit waren erachter kwam dat ik op mijn teenslippers liep, moesten we nog even terug naar het hotel. Want de hele dag lopen op teenslippers is geen goed plan. Onderweg regelen we nog wel even een dagkaart voor het openbaar vervoer. Gewapend met betere schoenen lopen we naar het beginpunt van
de beroemde tramlijn 28. Er staat een flinke rij en de trammetjes zijn niet zo groot. We kijken nog even of we een alternatief kunnen vinden om bijvoorbeeld naar het eindpunt van deze rit te komen maar zien er zo gauw niet 1 waar we ons allebei in kunnen vinden dus blijven we staan totdat we aan de beurt zijn om in te stappen. Dat is in het vijfde trammetje. De elektrische tram scheurt lekker door de smalle straatjes en we krijgen een goed beeld van de stad. We rijden helemaal mee naar het eindpunt en daar aangekomen bekijken we een gigantische begraafplaats. In Portugal worden de overledenen boven de grond begraven in, over het algemeen, familiegraven. Huisjes waar de kisten in worden gelegd. Veel zien er nog mooi onderhouden uit en een aantal zijn flink vervallen. En bij sommige zie je zelfs de kisten nog liggen. Ondanks dat het hier toch een rustplaats betreft wordt deze rust toch een aantal keer verstoord door een laag overvliegend vliegtuig.
We lopen we terug naar de halte van de tram en wachten tot we weer in kunnen stappen. Helaas is de waterfles in mijn tas opengegaan. De dop was kapotgegaan toen ik hem op de luchthaven wilde vullen en waarbij hij op de grond was gevallen. Daardoor sluit de dop niet helemaal goed meer en liep de halve inhoud over mijn broek en benen. Gelukkig is het vandaag flink warm, 35 graden dus nadat we halverwege de rit waren uitgestapt en een stukje in de zon had gelopen was ik al snel weer opgedroogd.
We lopen nog een leuke route langs de kust. We bezoeken de Lisbon Time Market, een foodhal met allemaal verschillende eetkraampjes. Binnen
is het er ontzettend druk en we zien eigenlijk geen vrij plekje dus gaan we weer naar buiten en vinden een plekje in de schadus op een terras. Na een
kleine lunch lopen we verder via Pink street. Een roze geverfde straat met een paar leuke terrasjes. En dan door de straatjes op naar Placa do Commerco waar we om vier uur hebben afgesproken met Stephanie van Thuis in Lissabon.
We zijn te vroeg en hebben dus nog tijd voor een cappuccino en een verse sinaasappelsap op een terras. We willen net gaan afrekenen als ik een appje krijg van Stephanie dat ze aangekomen is en de plek waar ze staat. Dat is vlak bij waar we zitten. We maken kennis en kunnen met onze tour beginnen. We krijgen veel informatie over de geschiedenis van de stad en lopen een leuke route door de kleine en steile straatjes van de stad met een aantal hele mooie uitzichtpunten.
We starten onze wandeling dus op Praça do Comércio in de wijk Baixa. Het Praça do Comércio is een groot plein in het centrum van Lissabon en ligt vlakbij de Taag. Het plein is ook wel bekend als Terreiro do Paço oftewel Paleisplein. Genoemd naar het Ribeirapaleis, dat hier voor 1755 nog stond maar dat toen verwoest werd door de grote aardbeving van Lissabon. Nu staat er een standbeeld van de toenmalige koning Jozef I.
We zien ook een enorme boog, dit is de Arco da Rua Augusta. Wij lopen echter over het plein richting het oudste café van Lissabon, Martinho de Arcada. Dit café bestaat al sinds 1782. We zouden hier de Pastel de Nata gaan proeven maar helaas is dit café op dit moment gesloten en dus moeten we nog even wachten op onze eerste proeverijtje.
We lopen langs kathedraal Sé die de westelijke grens van de wijk Alfama markeert. De bouw van deze kathedraal startte in 1147. Dit is ook het jaar dat de katholieke Portugezen de macht weer terug in handen kregen van de Moren. De kathedraal is gebouwd op de plek waar vroeger een moskee stond.
De wijk Alfama is de oudste wijk van Lissabon. Het dankt zijn naam aan het Arabische "al hamma" wat baden of fonteinen betekent. In het verleden lagen er aan de voet van de heuvel warmwaterbronnen.
De eerste proeverij van vanmiddag is in een klein straatje waar we een heerlijke Vinho verde met pasteitje bacalhao krijgen geserveerd. Een heel goed begin van deze foodtour want beiden smaken heerlijk.
We vervolgen onze wandeling en komen langs een lavadouro publico. Dit is een nog in opengestelde plaats waar je de was kunt doen. Vandaag is deze gesloten maar op andere dagen is deze wel toegankelijk. Ook hangt er een foto aan de muur van de dame die deze wasplaats in beheer heeft.
Er zijn in Lissabon 2 zaakjes waar je Ginja (kersenlikeur) uit een chocoladebakje kan drinken. Maar er blijken ook veel lokale mensen te zijn die dit aanbieden vanuit hun woonhuis. Onderweg komen we zo'n vrouwtje tegen en besluiten dit bij haar te proeven. Dat smaakt naar meer. Dit drankje vindt zijn oorsprong in Obidos, en aangezien we later in onze vakantie die richting op gaan zullen we dit overheerlijke drankje nog wel vaker gaan proeven.
We maken een klim naar boven en hebben vanaf Miradouro das Portas do Sol een prachtig uitzicht over de stad. Daarna belanden we bij Marcelino Pão & Vinho. Hier bereiden ze de chorizo aan tafel. We hebben een lekker plekje op het terras. Naast de chorizo krijgen we ook nog een prijzenwinnende schapenkaas geserveerd. Beide gerechten zijn heerlijk zeker in combinatie met de overheerlijke port die erbij wordt geschonken.
Als we uitgegeten zijn vervolgen we onze wandeling en lopen we door de wijk Mouraria verder naar boven en belanden uiteindelijk bij Cantinho do Aziz. Dit is een Afrikaans restaurant. Hier haalt Stephanie een hapje (met pittige saus) dat we op een bankje op een pleintje opeten.
We eindigen onze foodtour in de wijk Bairro Alto, de bovenstad van Lissabon en tevens ook bekend om de vele kunstzinnige winkels en het uitgaansgebied. We strijken neer op het terras van Lisboa Vadia. Hier genieten we van een overheerlijke Sangria op Portugese wijze (zo lekker als hier vind je ze niet zo gauw ergens anders) en sardinhas op toast.
Na ruim vier uur genieten gaat Stephanie weer terug naar huis. Ze heeft nog een boot te halen. Wij drinken nog even de laatste Sangria op en lopen dan richting het hotel. Wij hoeven niet meer te dineren vanavond. Wel kijken we terug op een zeer geslaagde dag in Lissabon.
Op weg naar Quinta dos Pernobes
We zijn voor de wekker wakker en doen rustig aan want we mogen tot 12 uur uitchecken. We lopen weer naar Mil Sabores voor een ontbijt
met pancakes. Ook deze zijn heerlijk. Daarna weer terug naar de hotelkamer om de koffers te halen en uit te checken. We laden de auto in en gaan op weg. We willen de route langs de kust gaan rijden richting Cascais en onderweg nog even een stop maken bij o.a. Torre de Belem.
Het is even wat chaotisch met het vinden van de route omdat wij niet via de tolwegen willen en de routeplanner daar ons toch naar toe wil
leiden. Maar uiteindelijk rijden we links naast de weg die we eigenlijk voor ogen hadden maar waar we onverwacht een goede keus in hebben gemaakt. We zien het beeld van de zeevaarders voor ons opdoemen en zien dat we linksaf kunnen naar een parkeerplaats. Daar parkeren we de auto en lopen verder naar het beeld. Het is al flink warm, zelfs hier langs het water. We maken een aantal foto’s en besluiten de auto te laten staan en het stuk naar Torres de Belem te lopen. Dat is goed te doen en ook hier maken we een aantal foto’s. Via een bruggetje kunnen we daarna over de weg heen en lopen we naar Mosteiro dos Jerónimos. Ook hier maken we een fotostop van en komen dan via een tunneltje onder de weg door weer vlak bij onze auto uit.
Dan rijden we verder de N6 langs de kust af om via een aantal kustplaatsjes uit te komen in het plaatsje Cascais. Hier is het betaald parkeren en dus kopen we een kaartje en lopen eerst naar het uitzichtpunt om ook hier de nodige foto’s te maken. Het is inmiddels ook lunchtijd geworden en
het restaurantje dat hier zit was een aanrader van een collega van Rene en dus gaan we kijken of er een plekje vrij is, want het ziet er behoorlijk druk uit. We hebben mazzel, na 5 minuutjes wachten hebben we een mooi plaatsje op het terras. Het is spitsuur maar de bediening die bestaat uit een stel gezellige ervaren mannen maken zich er niet druk om en hebben tijd voor een praatje en hebben alles onder controle.
Helaas is het gerecht dat Rene had uitgekozen niet meer op voorraad, maar de ober maakt een andere keus voor hem, dat ook in de smaak valt. Ik heb een curry met garnalen gekozen die ook heerlijk smaakt. We besluiten ook nog een dessert te nemen en dus loop ik nog even langs de auto om nog een parkeerkaartje erin te leggen want de vorige is inmiddels verlopen en we willen geen boete riskeren.
Helaas constateren we als we na het eten terugkomen bij de auto dat er op de deur een deuk is gemaakt. We snappen niet precies hoe dat is gebeurd gezien de soort deuk en hoe we geparkeerd staan, maar wellicht is dit al eerder gebeurd en hebben we dat niet gezien. Dat is wel even een domper. Maar hier kunnen we nu niets meer aan doen en dus vervolgen we onze weg naar het noorden om via de binnenweg, die er 2 keer zolang over doet dan de tolweg. We rijden door verschillende dorpjes en constateren dat het gebied waar we door heen rijden er wel steeds beter uit gaat zien. We moeten de omgeving nu wel met andere ogen gaan bekijken omdat we uit willen vinden welke plek we eventueel een huis zouden willen kopen om in de toekomst te gaan wonen. De route die we rijden blijft wel heel heuvelachtig dus dat is wel goed om rekening mee te houden.
Na een rit van een kleine 2 uur komen we een uurtje later dan we hadden gepland aan bij Quinta dos Pernobes. We worden enthousiast verwelkomt door Pieter en Jeannette. Leuk om elkaar nu in het echt te ontmoeten. We kenden hen al een beetje doordat we hun vlogs hebben gezien en zij ons wat minder, eigenlijk alleen via het email contact.
We worden uitgenodigd voor een drankje bij het zwembad en maken kennis met de andere gasten, die familie zijn van Pieter en Jeannette. We kletsen lekker over uiteraard het leven in Portugal en de huizen die er te koop zijn. Jeannette kent nog een Nederlands stel dat hun huis te koop heeft staan en stuurt me de site op, en wat blijkt dit is een huis dat hoog op ons lijstje met mogelijke huizen staat. Hiervan hadden we alleen nog niet het adres gevonden, wat we nu dus wel krijgen. Hier gaan we van de week dus zeker nog een kijkje nemen.
We worden nog even rondgeleid in het huisje waar we deze week verblijven en dan is het tijd om de koffers uit de auto te halen. We blijven alleen achter want de anderen gaan gezellig met elkaar uit eten. Wij nemen even snel een duik in het zwembad en rijden dan nog even naar een grote
supermarkt in Caldas de Rainha om wat boodschappen in te slaan en wat te eten te halen. We willen nog een klein hapje eten en dus heeft het geen zin om ergens uit eten te gaan. We zitten nog redelijk vol van de lunch van vanmiddag. Als we ons winkelwagentje vol hebben geladen met heerlijke drankjes en hapjes rijden we weer terug naar ons huisje waar we tegelijk met de anderen weer aankomen.
Ons hapje bestaat uit een pitabroodje met voor Rene kip, champignon en knoflooksaus en voor mij courgette, champignon, alfalfa en knoflooksaus. Begeleid door een heerlijke rode wijn die we van Pieter en Jeannette hebben gekregen.
Er is er 1 jarig… en huizenjacht
Er is er 1 jarig en ja dat ben ik. Er gaat niets boven je verjaardag vieren op vakantie. Heerlijk weer, in Nederland is het nu een heel stuk minder lekker. Rene heeft de kamer vol slingers gehangen en een kadootje meegenomen en ik heb een mooie armband van Banded Berlin gekregen. Pieter en Jeannette hadden bij de incheck ook mijn geboortedatum gezien en kwamen een heerlijk zeepje als kado langsbrengen. Ook heb ik nog een leuke kaart met inhoud van mijn moeder meegekregen. Samen met de felicitaties die via de verschillende media binnen komen heeft de dag een feestelijk tintje.
Helaas ging het etentje dat Rene voor me had willen regelen niet door. 20 jaar geleden (op 1 maand na) waren we ook in Portugal en hebben we geslapen in de Poussada in Obidos en daar in het restaurant ook heerlijk gegeten. Maar na op verschillende manieren proberen om voor mijn verjaardag daar een verjaardagdiner te regelen lukt niet omdat het restaurant door Covid op dit moment gesloten is. Maar gelukkig hebben we dankzij een goeie tip van Jeannette toch een hele lekkere en gezellige avond gehad, maar daarover later meer. Eerst nog even de rest van de dag.
Na een ontbijtje op het terras in de zon besluiten we met de auto richting de kust te rijden. We rijden onderlangs het schitterende Lagoa Obidos en rijden door wat kleine dorpjes tot we niet verder kunnen en aankomen bij een schitterend strand. Hier is het niet heel druk. Er staat hier ook nog
een huis te koop maar we kunnen deze niet op de betreffende site vinden dus hebben we geen idee van de prijs. Dan besluiten we terug te rijden en naar de kust aan de overkant te rijden, naar het plaatsje Foz de Arellho. Hier is het een stuk drukker maar na eventjes in de file te hebben gestaan kunnen we toch nog een parkeerplekje bemachtigen. Bij een strandtentje drinken we een bakkie met onze eerst pastel de nata erbij. Erg lekker.
We vervolgen onze route en gaan op zoek naar een paar huizen die we op onze lijst hebben staan om te zien in wat voor omgeving deze liggen. Voor de eerste moeten we een gravelweggetje inrijden. Hier is nog geen weg aangelegd maar deze huizen zijn dan ook relatief nieuw en het huis dat hier te koop staat is nog niet gebouwd. Er zijn nog 2 stukjes grond vrij en voor de rest is het al bebouwd. Het ziet er best mooi uit en heeft toch ook nog
relatief wat grond om het huis zodat je een redelijke tuin hebt. De huizen zijn ook erg mooi al hebben we nog niet het idee dat we hier in zo’n soort huis zouden willen wonen. Maar het is het eerste plekje dat we bekijken. We rijden verder naar het volgende stekje. Hier hebben we een huis waar we niet de exacte locatie weten maar wel de omgeving waar deze moet liggen. Helaas vinden we het huis zelf niet maar de omgeving ziet er best oké uit. Ook van het volgende huis hebben we niet de exacte locatie. We zien we een paar schuren die op wel op de foto lijken maar deze zijn het toch niet exact. Hier is het meer heuvelachtig met toch wel wat nauwere straatjes. Er staan wel veel andere schitterende huizen in deze omgeving maar
die zijn niet te koop.
We rijden door naar een huis waar we het adres van Jeannette door hebben gekregen. Dit huis stond ook op ons lijstje, en was door ons omgedoopt tot huis met barbapapa-zwembad, maar deze konden we niet vinden op google maps en nu hebben we het exacte adres. En zelfs daarmee spelen we het nog voor elkaar om het niet in 1x te vinden. Dat komt o.a. ook omdat er geen te koop bord in de tuin staat. Maar uiteindelijk vinden we het aan de hand van de foto’s die we hebben. We parkeren de auto en lopen rond het pand. We worden meteen gevolgd door een paar Portugese buren, dus de sociale controle is hier wel groot. Goed om te weten. Verder kunnen we van de buitenkant niet veel zien. Alles is heel goed afgeschermd met muren en begroeiing. We rijden daarna nog even door de omgeving die behoorlijk heuvelachtig is en waardoor je echt een auto nodig hebt on ergens te kunnen komen. We weten dat het huis zelf op de foto’s echt fantastisch is maar we zijn helaas nog niet overtuigd van de ligging hiervan. Maar het is onze eerste oriëntatie dus wie weet wat we nog beslissen.
Het is al ver in de middag en we moeten eigenlijk ook nog lunchen dus we besluiten een kleine lunch in ons huisje te doen. Een boterhammetje
met een gebakken eitje gaat er wel in. De middag brengen we verder door met onze boeken op de ligbedden aan het zwembad. Rene speelt nog even voor poolboy en schept de in het zwembadwater gevallen beestjes eruit.
Vanavond gaan we toch naar Obidos. De stadsmuren zien er bekend uit maar voor het binnen deel laat ons geheugen ons wel in de steek. Kan me niet herinneren dat er zoveel souvenirshopjes waren toen. Hier heel veel zaakjes met de kersenlikeur Ginja die hier vandaan komt. Maar ook heel veel andere zaakjes met snuisterijen. We slenteren lekker door de straatjes en uiteindelijk lopen we richting het restaurant die we als tip hadden doorgekregen, Tapas restaurant Jamon Jamon.
Gelukkig is er nog een plekje en we krijgen een tafeltje in een privékamertje / gangetje. Erg leuk. De bediening is fantastisch. We krijgen uitleg over hoe we het beste kunnen bestellen. Het advies is om het hoofdgerecht met elkaar te delen maar dat is bij ons een beetje lastig. Dus nemen we een tapas minder en bestellen we ieder een eigen hoofdgerecht. Rene start met varkenswangetjes in een heerlijk jus. Het is een soort draadjesvlees. Ik heb cuttle fish met een heerlijk sausje erbij. Als hoofdgerecht heeft Rene de porkchops en ik een groenten puree. Ook deze zijn heerlijk. Er is nog een klein plekje voor een Portugees dessert van eidooier met noten en nog andere dingen erin. Die willen we allebei maar helaas zijn er nog maar 2 en die zijn zowel door ons als aan een andere besteld dus als oplossing krijgen wij er 1 en de andere tafel de andere.
We hebben heerlijk gegeten en ook de huiswijn die ze hier schenken is een aanrader. Voldaan keren we weer terug naar ons huisje waar het niet lang duurt voordat we ons bed opzoeken.
Huizenjacht deel 2
Vandaag gaan we een route rijden die ons langs diverse huizen zal leiden om te kijken of het huis een beetje klopt met de foto’s die we op de diverse sites hebben gezien. Omdat we gisteren de ervaring hadden dat het ontzettend lastig is om een huis te vinden waar je niet het exacte adres van hebt besluiten we nu alleen nog maar huizen te bekijken waarvan we de locatie hebben gevonden.
Het eerste huis dat we bezoeken ligt nabij Alcobeitas. We slingeren door wat straatjes een heuvel op en parkeren onze auto vlak bij het huis. Meteen staan er twee Portugese vrouwtjes die druk gaan converseren en eentje ervan gaat ‘toevallig’ ook nog even wat brood bij de dieren gooien die in de tuin naast onze auto staan. Wij wachten even in de auto totdat de gemoederen weer wat bedaard zijn en lopen dan in een omtrekkende beweging richting het huis. Het huis ziet er mooi uit. Kunststof kozijnen, van buiten goed onderhouden. Mooi uitzicht op landelijk gebied. Wel is de tuin van dit
huis wat aan de kleine kant. Er is geen land bij waar je wat op kunt verbouwen en dieren op kwijt kunt. Het zal niet ons huis gaan worden maar we worden hier wel blij van.
We vervolgen onze route naar het plaatsje Rio Major. Hier ligt aan de rand het tweede huis dat we gaan bekijken. Het heeft een mooi stuk land van 4000m2 maar het huisje zelf is erg klein met 81m2. Ook is het huisje aan onderhoud toe. Maar het staat te koop voor een lage prijs 165.000 euro dus
dan is er wel ruimte om wat verbeteringen te kunnen doen mochten we daar zin in krijgen. Maar er is nog genoeg te bekijken dus gaan we weer verder.
Huis nummer drie is Quinta da Memoria en is het favoriete huis van Rene. Helaas is het al verkocht maar we gaan toch nog even een kijkje nemen. Het huis en de tuin zien er schitterend uit van buiten. Maar ook hier is er geen land bij. En ook niet meer te koop dus op naar de volgende. Het favoriete huis van Sandra, dat helaas ook al niet meer te koop staat. Quinta dos Amores Perfeitos is een heel apart huis. Op de eerste foto’s die we ervan zagen was dit huis geel, maar later is het grijs geverfd net witte stippen. Het huis ligt aan een afgelegen straatje boven op een berg en een beetje in de middle of no where. Maar het huis is wel fantastisch. Erg jammer dat het niet meer te koop is want ondanks de locatie was dit toch wel een kanshebber geweest.
Het volgende huis is er een die op een compound ligt Condominio Casas da Vinha. We hebben het al gauw gezien. Veel dezelfde huizen die in een kringetje liggen met een muur eromheen. Ook is er uit een van de huizen harde muziek te horen. Dit gaat het niet worden, hoe mooi de huizen er ook uit zien.
We willen net wegrijden om in Bombarral wat te gaan lunchen als Aad belt om te vragen hoe het met de huizenjacht gaat. We hebben genoeg om uit te wisselen en daarna rijden we naar een restaurantje toe waar we een flinke Portugese maaltijd eten voor een klein bedrag.
De route gaat verder langs een huis dat Aad ooit geboekt heeft als vakantieverblijf en waarna hij een mailtje terugkreeg dat het huis te koop was. Helaas wel voor een flink bedrag, een heel stuk hoger dan dat wij uit willen geven, maar omdat het op de route ligt nemen we toch nog even een kijkje. Eerlijk is eerlijk, heel mooi en prima locatie.
Het laatste huis waar we langs rijden ligt in Roliça. Dit huis staat op een langgerekt stuk land. Eerst een voortuin met ernaast de oprijlaan. Dan het huis. Achter het huis de garage, een stuk terras, een trapje naar het zwembad waar vlonders omheen liggen dan een opstapje naar een kunstgrasveldje met erachter een gebouwtje en een overdekt plaatje voor een buitenkeuken. Het ziet er schitterend uit. Er ligt een stukje land naast maar aan de andere kant van het huis is het wel erg volgebouwd met andere huizen. De omgeving is ook hier weer prima.
Vol indrukken rijden we terug naar Quinta dos Pernobes om even bij te komen aan het zwembad. De familie van Pieter en Jeannette is vertrokken maar er komen nieuwe gasten aan. Dus even gezellig met elkaar kennis gemaakt en gekletst. En ook nog onze ervaringen uitgewisseld met Pieter en
Jeanette.
Omdat we zo veel en zo laat geluncht hebben eten we vanavond in ons huisje. We hebben nog pita’s en vlees en groenten en knoflooksaus, dus dat is weer smullen. Morgen zullen we het wat rustiger aan doen maar voor vrijdag staat er weer een flinke rit op de agenda met weer een aantal huizen
die we gaan bekijken.
Naar het strand
Vandaag hebben we even een rustdag en we besluiten naar de kustplaats Peniche te rijden. Het verkeer staat vast als we het plaatsje in willen rijden maar het lukt ons om te keren en staan dan al snel op een grote parkeerplaats en vervolgen onze route lopend. We eten even een heerlijke tosti op een terras en lopen dan de lange dam af richting de vuurtoren. Op de weg terug naar het plaatsje heb je een mooi uitzicht over het fort van de stad.
We lopen een mooie route langs de kust en zoeken onderweg naar wat geocaches. Sommige zijn makkelijk te vinden en andere heel lastig of niet. We vermaken ons in ieder geval prima, het is heerlijk weer en het uitzicht is prachtig. We eindigen onze wandeling langs de kust bij Cabo Carvoeiro. Vroeger was dit een shipwreck blackspot maar in 1790 hebben ze hier een vuurtoren neergezet waarvan het licht 15 zeemijlen ver te zien is.
Vanaf deze plek duiken we het binnenland weer in en lopen in een bijna rechte weg in de richting van onze auto. Onderweg komen we nog een dierenbegraafplaats tegen. Het lijkt er op dat deze spontaan is ontstaan en erg is uitgebreid. Er staat geen bordje bij maar de namen en data op de kruizen en stenen zegt genoeg. Best indrukwekkend.
We lopen het plaatsje in waar we op een terrasje nog even een wrap eten. Dan pakken we onze strandspullen uit de auto en lopen richting de zee. Hier brengen we nog 2 heerlijke uurtjes door in de zon op het strand. Op de terugweg naar de auto doen we nog even wat boodschappen om wat hapjes te kunnen eten als we weer bij ons huisje zijn. Dat is heerlijk met een lekker glaasje wijn.
Bijtijds naar bed want we willen morgen vroeg op voor een lange dag huizen kijken.
Huizenjacht deel 3, een nieuwe omgeving
We staan bijtijds op. Ik had vanmorgen vroeg nog een huis op Facebook voorbij zien komen en inmiddels ook de locatie achterhaald. Het ligt wel in de buurt van het gebied waar we vandaag komen, maar het is ook wel weer een extra stuk rijden dus we zien wel of het er van komt. Rene kijkt in zijn email en ziet dat hij een afsluitingsbericht van Ziggo heeft ontvangen. Het klopt wel dat we overgaan naar glasvezel van de KPN maar dat zou pas eind oktober moeten plaatsvinden en niet nu al. Dus proberen we dit eerst maar even te regelen en terwijl Rene Ziggo en daarna KPN probeert te bereiken maak ik het ontbijt en wat boterhammen voor onderweg klaar. Uiteindelijk is alles geregeld en kunnen we op pad.
Het eerst huis ligt op zo’n 2 uur rijden vanaf hier. We rijden door een leuk plaatsje, Alcobaça en langs een groot commercieel centrum net buiten Batalha. Dan komen we aan bij het eerste huis, een vrijstaande woning in de buurt van het dorpje Ansião. Het is een leuk huisje. Om bij de ingang te komen moet je even een stukje heuvel op en daar staan 2 hele lieve honden bij het hek. Wij laten de auto beneden staan en lopen eerst even voor het huis langs om het bijbehorende land eromheen te bekijken. Dat loopt vanaf het huis ook glooiend naar beneden en er staan een paar fruit- en olijvenbomen op. Het huis zelf bestaat uit 2 gebouwen. En er staat ook een zwembad op een verhoging. Dit huis heeft zeker potentie, van buitenaf gezien, zeker voor de prijs waarvoor het te koop staat: 180.000 euro.
We lopen nog even bovenlangs waar het huis van de overburen een nieuw dak krijgt. Een hele aparte manier want het zijn een soort van platen die op het dak worden geplaatst en waarvan het aan de bovenkant lijkt of dat er echte dakpannen op liggen. Om dat deze platen best groot zijn gaat het dak bedekken echt heel vlot.
Wij vervolgen onze weg en gaan richting Rene zijn favoriete huis, door ons gedoopt het huis met de rotonde. Deze bevindt zich in de buurt van Carvalhal de Santo Amaro. De navigatie leidt ons naar een hele smalle en steile weg naar boven. 500 meter verder zou het huis dan moeten liggen. Ik wil niet dat Rene dit naar boven rijdt en dus parkeren we de auto en gaan we lopen. Het is een flinke klim en uiteindelijk komen we op een vlakke weg uit waaraan het huis ligt. We hadden dus een stukje om kunnen rijden, maar ja dat wisten we toen nog niet.
Het huis ziet er schitterend uit. Het ligt op een langgerekt stuk grond met veel op het eerste stuk bebouwing en het tweede stuk natuur. Aan de overkant van de straat staat een redelijk modern huis maar daar heb je qua uitzicht niet heel veel last van. De honden hebben al door dat er volk rond het huis loopt en de eigenaar komt ook een kijkje nemen. Het blijkt een Schot te zijn en we spreken hem aan. Vervolgens krijgen we een rondleiding over het land en door het hele huis. Het ziet er schitterend uit en de eigenaar is een zeer handige man die heel veel zelf heeft gemaakt en gebouwd aan dit huis. Het ziet er erg goed uit en het is leerzaam en gezellig. Met vele indrukken rijker gaan we weer verder. Rene is super enthousiast, ik vind het een huis met veel potentie maar best aan de prijs. Maar eerlijk is eerlijk, je krijgt er wel wat voor.
Voordat we weer verder gaan rijden besluiten we in het nabij gelegen dorpje Penela te gaan lunchen. We eten de hap van de dag maar die is dan ook echt prima. We hebben veel om over te praten en na te denken, maar er moet nog een route verder worden afgelegd, en dus gaan we verder op pad.
Het volgende huis waar we langs rijden is al verkocht maar het ligt op de route en dus gaan we toch even kijken. Het ziet er schitterend uit maar de locatie vinden we iets minder. Ook het volgende huis is erg gaaf maar ook deze weer boven op een steile berg met een smalle route ernaartoe dus ook die valt voor ons af.
Het vijfde huis waar we langs rijden heeft heel veel land maar het huis ziet er oud uit. De vrouw des huizes staat stiekem naar ons te kijken als we langs lopen en ook de overbuurvrouw is al even naar buiten gekomen. De prijs van dit huis is niet hoog en dus blijft er wel wat ruimte over om het op te knappen, maar hele grote kans dat ook deze van de lijst wordt geschrapt.
Op weg naar het laatste huis voor vandaag, in het plaatsje Tomar, rijden we eerst even langs het Convent van Christus. Een gigantisch gebouw maar helaas omdat het al aan de late kant is net gesloten. Ook het nabijgelegen cafeetje is al aan het opruimen maar het lukt ons nog wel om daar een ijsje te scoren.
Het laatste huis waar we langs rijden gaat het zeker niet worden, te weinig grond eromheen en langs een weg met strak aan weerszijden buren. We hebben er zelfs geen foto's van gemaakt.
Het is nog ruim anderhalf uur rijden voordat we weer bij Quinta dos Pernobes aankomen. Gelukkig hebben we nog wat rosé en hapjes in de koelkast want vanavond gaan we nergens meer naar toe. Morgen weer een rustdag.
Relaxen in de zon en Jazz met een wijntje
Vandaag geen plannen en we pakken onze spullen om heerlijk bij het zwembad door te brengen. Van Jeannette horen we dat Pieter in de middag met de groep Monica and friends een concert geeft bij Quitna das Cerejeiras. Zij spelen populaire jazzmuziek en Pieter speelt op de basgitaar. Daar hebben we wel zin in. Maar eerst krijgen we nog een heerlijk stuk zelfgemaakte cheesecake. Wow, die is heerlijk, zo proef je ze niet vaak.
Tegen vieren rijden we richting het centrum van Bombarral. Ze zijn al begonnen met spelen als wij aankomen en al snel zien we Jeannette zitten met andere familieleden van de band. We halen een wijntje en genieten van de heerlijke muziek en de leuke gesprekken die we met elkaar hebben. Ook nu krijgen we weer heel veel informatie over het leven in Portugal en wij slorpen alles op als een spons.
De tijd vliegt. Na het concert van 2 uur komt er nog een andere artiest met een zeer bijzonder instrument en de band besluit ook samen met hem mee te spelen. Ook dat klinkt geweldig en ook de wijn smaakt hier heerlijk.
Jeannette vraagt nog een insider tip voor ons en we worden verwezen naar het restaurantje Os Sócios. Dat is een klein stukje wandelen hiervandaan. Onderweg komen we nog een truck tegen die met luide muziek de inwoners van het dorp proberen te vermaken. Wat een vreselijke vertoning, De zanger probeert in verschillende toonhoogten in zijn eentje het nummer We are the world te zingen. We kunnen het niet laten om een stukje te filmen. Maar we zijn blij dat we vanmiddag een beter concert hebben bijgewoond.
Bij Os Sócios zijn we de enige toerist en in dit gedeelte van het restaurant ook nog de enige klant, maar al snel zit het hele restaurant vol en hadden we dus mazzel dat er nog plaats was. Een Engelse menukaart was er niet en de bediening haalde de dochter erbij om de uitleg te geven. Voor vlees was kip de aanrader en voor vis de octopus dus het was snel (voor ons) beslist. Het eten was prima en na een koffie en een thee lopen we weer richting de auto en hebben we weer een hele leuke dag gehad.
Shoppen en relaxen
Rene wilde graag nog kip piri piri eten maar dat is in deze buurt niet makkelijk te bestellen bij restaurantjes omdat het iets lijkt te zijn wat in het zuiden van Portugal wordt gegeten. Maar we kregen gisteren van de vriendin van Jeannette de tip dat er kip piri piri te verkrijgen is op de Santana markt in Rio Maior. En dus vertrekken we vandaag richting de markt. We zijn voor de marktbegrippen met onze aankomst om 10 uur niet echt vroeg en het is al druk maar als we aankomen op de parkeerplaats rijdt er net een auto weg en staan we zowat vooraan geparkeerd. Het is altijd een hele belevenis om op een markt in het buitenland te lopen en zo ook hier. Het aanbod is ook hier divers van ondergoed tot kippen en eenden van vis tot meubels enzovoort. En ook de zo geliefde kip piri piri voor Rene. We halen een halve kip met extra piri en daarna kopen we bij een kraampje nog ingrediënten voor een salade. een brood en wat pasteis de Bacalhao voor Sandra. Hiermee hebben we voor vanavond in ieder geval een heerlijk avondmaal. Daarna rijden we naar Caldas de Rainha om wat te winkelen bij winkelcentrum la Vie. Helaas kunnen we niet echt slagen, maar op de bovenste verdieping gaan we wel nog even lunchen. En dan snel terug naar ons huisje om de middag weer door te brengen aan het zwembad.
Het was er nog niet van gekomen om lopend de omgeving van Arelho te verkennen en dus besluiten we ook nog even een wandelingetje te maken voordat we gaan eten. We lopen tussen de velden met perenbomen en appelbomen en hebben een mooi uitzicht op Lagoa de Obidos en Arelho.
Ons meegebrachte diner is heerlijk maar daarna moeten we helaas alweer een begin maken met het inpakken van de koffers want morgen gaan
we hier weg om naar een volgend huisje te verhuizen.
Afscheid, Buddha en van -5 sterren naar 5 sterren
Helaas is de tijd gekomen om afscheid te nemen van Jeannette en Pieter en Quinta dos Pernobes. Maar voordat we vertrekken drinken we nog even een bakkie met hen op “ons” terrasje met weer zo’n overheerlijk stukje cheesecake erbij. We kletsen zo weer anderhalf uur vol want over zo’n Portugees avontuur als zij al hebben gedaan en wij net begonnen zijn kun je blijven praten.
Voordat we richting het zuiden vertrekken gaan we eerst nog naar het Buddha Eden park. Dit is een gigantisch park met heel veel kunstwerken. Hier maken we een behoorlijke tijd vol en maken veel foto’s van heel veel beelden. Had niet verwacht dat het zo groot zou zijn.
Na een boterhammetje in de auto rijden we richting ons volgende verblijf Feels Like Home Garden Houses bij Ericeira. Hadden we vanmorgen nog volle zon en flinke warmte hier bij de kust is het flink bewolkt. Bij aankomst moeten we even wachten tot er iemand komt voor het inchecken. Ze laat ons eerst het zwembad zien, dat ziet er goed uit. Daarna worden we naar ons huisje gebracht. We regelen de check-in en bekijken daarna eens goed waar we de komende week moeten verblijven.
Onze eerste reactie is… zouden Pieter en Jeannette nog een plekje vrij hebben deze week?
En onze tweede reactie is dat we zelfs een eerste nacht hier niet willen verblijven, zo claustrofobisch voelt dit huisje aan.
We pakken de laptop en bekijken onze mogelijkheden op Booking.com en Airbnb. Omdat we niet overhaast nog een verblijf voor een week willen boeken besluiten we een hotelkamer te regelen voor 1 nacht. Die vinden we in Sintra Rural Home in Cerrado da Serra, 15 km verderop. We boeken de kamer via Booking.com, kregen direct een bevestiging en rijden er heen. Veertig minuutjes later worden we hartelijk verwelkomt.
We hebben de keuze uit verschillende kamers en nemen diegene met de meeste ruimte. We kunnen zelfs hier dineren, voor mij de vis en voor Rene vlees, dus we hoeven ook niet meer eruit om een restaurantje te zoeken. En omdat er ook ontbijt bij zit hoeven we ook geen boodschappen meer te doen. Dat komt goed uit want na deze ervaring hebben we eigenlijk geen zin meer om eruit te gaan en willen we alleen nog maar in de watten gelegd worden.
Nadat we de spullen op onze kamer hebben gezet en ons wat opgefrist gaan we in de gezellige gemeenschappelijke ruimte zitten en ik begin alvast aan het verslag van de afgelopen 3 dagen, want ik loop hier een beetje mee achter. Na een tijdje worden we geroepen voor het diner. We hebben flinke honger en vallen meteen aan op de heerlijke hapjes die al op de tafel staan. Daarna krijgen we een heerlijke soep en al snel volgt ons hoofdgerecht. Ze houden hier van vlot serveren want ook het dessert, een voortreffelijke creme brulée en de koffie en thee volgen elkaar snel op. Uitbuiken doen we op de bank met een heerlijk achtergrondmuziekje van Norah Jones. Dit is zeker genieten. De dag eindigde toch nog goed.
Sintra
Helaas hebben we vannacht niet zo goed geslapen door een combinatie van dingen. Een flinke maaltijd op een laat tijdstip, nog een beetje stress wellicht vanwege het gedoe met de accommodatie en een legertje muggen die zich een voor een melden, wat resulteerde in het licht aan doen, mug
doodslaan, licht uit doen en dat 4 keer achter elkaar. Ook was het erg warm in de kamer en kwamen we er rond een uurtje of 3 achter dat we ook de airco aan hadden kunnen doen. Dus ook dat alsnog gedaan.
Om 9 uur zitten we aan het ontbijt. Ook dat was niet weinig. Alles was op de tafel geserveerd, broodjes, kaas, ham, jam, cake, flensjes, eitjes. Volgegeten verlaten we de tafel en sturen we een berichtje naar het kantoor van het appartement FLH (Feels Like Home) dat we inmiddels tot Feels
Like Hell of Feels Like Horror hebben omgedoopt. Om 12 uur kunnen we elkaar bij het huisje ontmoeten.
Maar eerst bekijken we even het land om het hotel ligt. De eigenaresse gaat net de dieren voeren en wij mogen mee. Zo zien we ons land later ook voor ons, met honden, kippen en geitjes. Heerlijk.
Als we even voor 12 uur de zandweg oprijden naar het FLH huisje zit Monica (een klein meisje die volgens Rene lijkt op Ariana Grande) ook al met haar auto achter ons. Het spijt haar erg dat we de accommodatie niets vonden. Ze was al gebeld door de eigenaresse die ons gisteren de koffers weer in de auto had zien laden maar omdat wij verder geen contact meer hadden opgenomen wist zij nergens van, tot vanmorgen dus. We krijgen de borg terug en we laten het verder daarbij. Dit is nu een afgesloten hoofdstuk en we gaan weer lekker verder met vakantie vieren.
We rijden naar Sintra en gaan op zoek naar een parkeerplaats. Dat is nog niet zo gemakkelijk maar na even rondrijden vinden we een groot parkeerterrein waar nog wat plekjes vrij zijn en na het betalen van 1,20 euro we tot ongeveer 18:00 uur kunnen blijven staan.
Het is een half uurtje lopen naar het paleis. Soms over hele steile stukken. Onderweg eten we nog even een tosti en dan kunnen we weer verder en lopen al snel het historische centrum in. Waar ook meteen het paleis is. Dit paleis is gebouwd in de 15e eeuw en de bouwstijl heeft veel Moorse invloeden. Het werd door verschillende koningen van Portugal bewoond en in de loop van de eeuwen werd het gebouw nog een aantal maal uitgebreid. We besluiten het paleis ook van binnen te bekijken en kopen daarvoor een kaartje. Het is rustig en we kunnen alles goed op ons gemak bekijken. Er zijn hier ook schitterende tegeltjes waarvan het meeste ook nog origineel is. Van buiten valt het gebouw op door 2 hoge ronde torens, wat de schoorstenen van de keuken zijn.
Na het bezoek lopen we naar een volgend nabijgelegen gebouw namelijk Quinta da Regaleira. In 1892 kocht een Braziliaanse handelaar in koffie en edelstenen een domein om zijn rijkdom te etaleren. De architect Luigi Manini gebruikte de Manuelstijl, een Portugese laatgotische kunststijl uit het
begin van de 16e eeuw met decoraties die verwijzen naar de zee en naar de ontdekkingsreizen, om de constructie te decoreren.
Het domein is 4 hectare groot en er staat een woning op, een park met fonteinen en verschillende paviljoens en een kapel met een ondergrondse crypte. Het domein bevat 2 initiatieputten die 9 verdiepingen onder de grond afdalen. We moeten er lang voor in de rij staan maar uiteindelijk dalen wij ook 1 zo’n put af. Ook zijn er onderaardse gangen die via een labyrint van gangen naar andere verborgen plaatsen en ingangen lopen. In 1997 werd het gebouw eigendom van de stad die het domein restaureerde. Inmiddels behoort het tot het Werelderfgoed van Unesco.
We zijn al aan de late kant en onze parkeertijd is bijna ten einde. Maar we moeten nog een heel eind naar beneden lopen en eigenlijk zouden we wel in het historische centrum willen eten. Dus nemen we een tuctuc naar de parkeerplaats om de meter bij te vullen en weer terug naar het centrum. Zo
hebben we snel en efficiënt weer wat extra tijd om op ons gemakje te eten en lopen we geen risico op een boete.
Het is lekker om wat vroeger te eten en we nemen er een heerlijke sangria bij.
Terug in het hotel lezen we nog wat in de algemene ruimte maar al snel vallen de oogjes dicht en hopen we op een betere nachtrust dan afgelopen nacht.
Mafra, Ericeira en Obidos
We doen rustig aan en zitten rond half tien aan het ontbijt. Weer zo’n flinke verwennerij dus we kunnen hier voorlopig wel even op teren.
We checken uit bij de eigenaar die een kantoor heeft met heel veel sportmemorabilia. Een bokshandschoen van Mike Tyson, een racket Federer, een
voetbalschoen van Ronaldo en 1 van Messi en nog veel meer. Een indrukwekkende collectie dus.
Na het afscheid rijden we naar Mafra waar we een kijkje nemen bij het paleis en het Franciscanenklooster dat is gebouwd rondom een basiliek. Ook die gebouw staat op de Unesco werelderfgoedlijst. Wij bekijken de basiliek met zijn 6 orgels en 2 carillons. Bij de ingang van het paleis staat een lange rij dus we besluiten om die bezichtiging over te slaan aangezien we gisteren ook al het paleis van Sintra hadden bekeken.
Na een bakkie bij een leuk zaakje rijden nog een stukje verder Mafra in waar we stoppen bij het antiekwinkeltje Moveis Convento decoration & furniture vertaald betekent dit "meubels van het klooster". We lopen wat rond en dalen een trap af. Dit is geen winkeltje maar hier kun je letterlijk verdwalen tussen alle oude meubels en snuisterijen. Wij zouden hier geen inventarisatie willen doen en vragen ons ook af hoe ze sommige meubelstukken naar buiten krijgen als ze worden verkocht. Het was een goeie tip van Jeannette en we willen er zeker nog eens een kijkje gaan nemen als we ooit een huis kopen in Portugal, want we hebben toch wel wat mooie dingen gezien.
We vervolgen onze weg naar Ericeira een vissersdorpje en surfhoofdstad van Portugal. We hebben mazzel dat er net een auto wegrijdt en parkeren daardoor midden in het centrum. We lopen langs de kust op zoek naar een restaurantje maar vinden die wat meer in het plaatsje zelf. Hier eten we
een heerlijke curry. Een stukje verderop is het oude centrum waar een hele losse en gezellige sfeer hangt.
Wij lopen echter weer naar de auto want het is nog ruim een uur rijden naar Obidos. Onderweg zien we echter een groot reclame bord van Decathlon en we besluiten nog even te gaan shoppen. Dat is goed gelukt want met 2 broeken, shirt en een paar schoenen voor Rene en een paar shirtjes voor mij komen we de winkel weer uit. Dan gaan we toch echt naar Quinta da Olivia. Hier maken we kennis met Oskar en Irma die sinds 2011 op dit landgoed wonen en een jaar later zijn gestart met deze B&B en appartementen. Het is een verademing om hierbinnen te stappen. Wat een geweldig terrein en schitterende gebouwen. Het ziet eruit als een paradijsje. Hier voelen wij ons wel thuis de komende dagen.
Na het uitladen van de spullen rijden we nog even naar de supermarkt en halen wat broodjes, want na deze rit en de late lunch hebben geen zin meer om uit eten te gaan. De avond brengen we door op het zitje voor onze kamer waar we genieten van een heerlijk Ginja de Obidos en Rene leest in zijn boek en ik het verslag typ van de afgelopen 2 dagen.
Relaxdag
Ondanks dat het bed best prima is slapen we niet zo heel goed. We hebben het afwisselend warm en koud. Maar gelukkig hebben we vandaag niet zo veel op het programma staan dus dat komt goed uit. Om half 10 lopen we naar de ontbijtkamer waar een zeer uitgebreid ontbijt voor ons klaar staat. We eten onze buikjes rond. Daarna kletsen we nog een tijdje met Irma en we krijgen foto’s te zien van voor en na de verbouwing van deze Quinta. Mooi om te zien hoe het is opgeknapt. Daar halen we echt wel wat inspiratie uit.
Daarna installeren we ons heerlijk aan het zwembad. Het is een hele mooie en vooral warme dag en we zoeken regelmatig wat verkoeling in het zwembad. Ondanks dat we niet veel doen vliegt de tijd wel voorbij. Lunchen doen we met een flinke koek die we gisteren in Mafra hebben gekocht en we besluiten vanavond dat zo vroeg mogelijk te gaan eten.
De restaurantjes in het hierachter gelegen plaatsje gaan volgens internet rond zeven uur open. Het is maar 3 minuutjes lopen hiervandaan.
We belanden bij snackbar Senhor da Pedra, wat geen snackbar is volgens onze begrippen. Mijn visschotel is fantastisch Rene zijn Portugese steak wat aan de flauwe kant. Maar het is er wel druk dus dat zegt ook wel wat. En de prijzen zijn hier ook aan de Portugese kant, dus voor een klein bedrag
hebben we weer een drie gangen diner op.
Huizenjacht deel 4
Vandaag gaan we op zoek naar de 2 huizen die we gisteren hebben gevonden, maar vanmorgen vond ik er nog 1 en aangezien die in buurt is waar we vandaag heen gaan voegen we die ook toe aan de lijst. Onze auto is in de afgelopen 2 weken ontzettend vuil geworden omdat we over nogal wat onverharde wegen hebben gereden. En in Rio Maior rijden we langs een carwash, dus voor 1 euro spuiten we het vuil maar even van de auto
af. Dat ziet er dan weer een stukje beter uit.
Het eerste huis ligt nabij het plaatsje Vale da Rosa. Het staat leeg want op de foto’s waren geen meubels meer te zien. Ook in de huizen die in de directe omgeving staan is er weinig activiteit te zien en dus durven we wat dichterbij te kijken. Het huis ziet er goed en mooi uit. Ook het land
eromheen is met 3520m2 zeer overzichtelijk en daar valt best wat van te maken. Het zwembad dat op het land staat is zeer aan vervanging toe. Er is echter 1 groot nadeel. Het ligt vlak langs de tolweg en het verkeer is duidelijk hoorbaar. Dat is heel jammer want hierdoor zal het huis van onze lijst afgaan.
En dus rijden we door naar het dorpje Landal. Dit is een klein dorpje rondom een kerk gebouwd en er is een gebouw van de parochieraad.
Verder is het er heel stil. Geen mensen en geen verkeer te zien en te horen. We lopen richting het huis dat we vanuit een straatje in de verte kunnen zien liggen. Dat is alles. De rest is aan het zicht onttrokken door een muur en door hoge begroeiing. Dit huis ligt op een terrein van 1,8 hectare en dat vinden we toch wel erg veel. Maar het blijft wel een interessante plek.
Het is inmiddels al half twee en hoogste tijd om te gaan lunchen. Een klein stukje terug waren we door het dorpje Santa Suzanna gereden en daar hadden we een restaurantje gezien. Het is er druk. Veel werklui zijn hier aan het lunchen. We moeten even wachten tot er een tafeltje is schoongemaakt en we krijgen alvast de Portugese kaart maar daar kunnen we weinig mee dus probeer ik de gerechten te ontcijferen met google translate. Veel vlees maar geen vis. En dus typ ik maar de vraag of er ook vis op het menu staat en laat dat lezen aan de serveerster. Er is er maar 1 en dus neem ik die, Rene gaat voor gegrilde kip piri piri.
De vis zwemt samen met wat aardappeltjes in een flinke laag olie en Rene krijgt bij zijn kip de gebruikelijke patatjes maar ook nog rijst. We sluiten de lunch af met koffie en thee en zitten flink vol als we weer verder op pad gaan.
Het laatste huis ligt aan de Rua da Escola. Dat had een belletje kunnen laten rinkelen maar op de kaart leek het erop dat het tussen een kerkhof en een supermarkt lag. Maar het kerkhof blijkt in werkelijkheid een basisschool te zijn. Daar hebben we al 26 jaar naast gewoond dus daar zijn we wel klaar mee. Ook het huis ziet er niet heel aantrekkelijk uit. Wel krijgen we een aanbod van de buurman dat hij het wel wil laten zien, maar dat slaan we deze keer maar af.
De terugweg loopt niet zo soepel. Ik denk een route te hebben met minder bochten maar de kaart is niet erg duidelijk hoe de afslag precies loopt en daardoor eindigen we bij tolpoortjes van de tolweg die ook nog eens de verkeerde kant op is. Terug spookrijden is geen optie maar gelukkig
kunnen we een kaartje uit de automaat krijgen die we bij de eerstvolgende afslag afrekenen voor 85 cent. Helaas zijn we dan wel weer terug bij het
plaatsje Landal. Dsus we rijden de route nog maar een keer terug alleen nu nemen we voor de zekerheid gewoon de route die aangegeven is, dus de
slingerweg.
Als we terug op onze kamer zijn besluiten we eerst een rondje over het landgoed van de B&B te lopen. Dat is een flink stukje lopen. Daarna settelen we ons lekker met onze boeken in het zonnetje bij het zwembad.
Omdat we vanmiddag nogal een flinke lunch op hebben is er niet veel animo om nog eens zo’n flink diner te verorberen. En dus lopen we naar Obidos waar een in een pizzeria een lekkere pizza eten. Na het eten lopen we nog even door de hoofdstraat waar we in een klein zaakje de originele Obidos Ginja kopen voor Aad. We maken een leuk praatje met de eigenaar. Eerst over muziek en daarna over de start van zijn business en uiteraard een beschrijving van de verschillende merken. Wij hebben 2 verschillende merken geproefd die de 2 echte originele zijn, de 1 is wat scherper en de ander wat zachter van smaak. Wij kiezen die van zachtere smaak. Op de terugweg lopen we nog even langs hotel / restaurant the Literary Man waar we voor morgenavond een tafeltje reserveren.
Helaas gaat de tijd nu snel en we hebben alleen morgen nog een hele dag hier. Overmorgen moeten we alweer richting Lissabon om terug naar huis te vliegen. Maar we hebben nog een lekker fles rosé in de koelkast staan. Dus daar drinken we nog even wat van op het zitje van ons terrasje.
Boswandeling, strandwandeling, wijn proeven en een literair diner
Onze laatste volle dag in Portugal. Na het wederom uitgebreide en overheerlijke ontbijt rijden we naar een bos vlak voor het dorpje Ferrel. Hier maken we een wandeling van 6,5 km. Daarna rijden we door naar het kustplaatsje Baleal. Helaas is het bewolkt en op een gegeven moment gaat het zelfs een beetje regenen. Bij een strandtent lunchen we met een tosti en een hamburger. We lopen nog even naar het uiteinde van het plaatsje waar we op de punt van de kliffen nog een geocache vinden.
Als we terug zijn in de B&B gaat de zon een beetje schijnen. Maar we vullen de tijd met het opruimen en het alvast gedeeltelijk inpakken van de koffer. Om 18 uur worden we op het terras verwacht want dan zijn we, samen met nog 2 andere gasten, uitgenodigd voor de wijnproeverij van 2 wijnen die door Oskar zijn gemaakt van de druiven die hier op het terrein staan. Het zijn een soort van aperitief- of dessertwijnen. We beginnen met de witte. Die is heerlijk, maar dan komt de rode en die is ook heerlijk. We kunnen wel zeggen dat Oskar het wijnmaken wel onder de knie heeft. Het is ook supergezellig en we kletsen over allerlei onderwerpen. Wij moeten echter na ruim een uurtje vertrekken, want we hebben om half 8 een tafeltje gereserveerd staan bij de Literary Man. Daar genieten we van een heerlijk diner. Als voorgerecht heeft Rene een soort van bitterballen en ik sandwiches met garnalen. Met name de portie sandwiches is zo groot dat het bijna voor een hoofdgerecht door kan gaan. Daarna heeft Rene pork belly en ik paddestoelenrisotto. Dat laatste komt niet helemaal op en er is ook geen ruimte meer voor een dessert. Wel hebben we tijdens het eten nog een flink gesprek over een huis kopen in Portugal gehad. Waar we een paar dagen geleden nog wat beren op de weg zagen met betrekking tot het nu al kopen en het aanhouden als vakantiehuis, waarbij het dan wel het grootste deel van het jaar leegstaat, hebben we nu ook een aantal flinke voordelen gevonden om al eerder wat te kopen. Dat komt ook omdat we nu al een mooi huis op het oog hebben, namelijk Casa Rotunda, oftewel
het Rotonde huis. Plannen genoeg om mee te nemen naar Nederland en verder uit te werken.
De laatste vakantiedag
Omdat het gisteravond niet is gelukt om nog een haantje te kopen ga ik vanmorgen vroeg, voor het ontbijt, nog even Obidos in. Het is er nog heel stil en dus perfect om nog wat foto’s te maken. Het winkeltje waar ik het haantje wil kopen is nog dicht. Dus loop ik de hoofdstraat door in de hoop dat er nog een ander souvenirshopje open is die ook deze haantjes verkoopt. Helemaal aan het einde van de straat vind ik er 1 en die is nog goedkoper ook.
Ik loop nog even het kasteelgedeelte in om nog wat foto’s te maken en dan weer richting de B&B om op tijd te zijn voor het ontbijt.
Na het ontbijt pakken we verder de koffers in en nemen we afscheid van Irma en Oskar. Helaas moeten we vandaag weer terug naar Lissabon waar we vanavond weer het vliegtuig instappen om terug naar huis te gaan. Om de dag te vullen rijden we naar het plaatsje Villa Franca de Xira. We parkeren de auto in het centrum en lopen dan richting het dichtstbijzijnde park. Hier drinken we op een terrasje even een bakkie. Omdat we hier in deze stad ook willen lunchen gaan we op zoek naar een restaurantje. Het eerste zit vol maar zij hebben verderop in de straat nog een zaak en dat blijkt een pizzeria. Hier eten we een overheerlijke pizza.
We halen nog een sandwich voor vanavond bij de supermarkt en dan rijden we naar Lissabon naar het kantoor waar we de auto in moeten leveren.
Als we daar zijn verteld Rene meteen van de schade die we op de 2 dag van de vakantie aan de auto hebben geconstateerd. De man van het autoverhuurbedrijf stelt ons meteen gerust het blijkt een bij hun bekende schade te zijn die er al zat toen we de auto meekregen. Dat was ons dus toen niet opgevallen maar we zijn opgelucht dat het zo is want we hadden geen idee of deze schade onder onze verzekering had gevallen.
Na het verdere afhandelen worden we naar de vertrekhal van het vliegveld gebracht. Het is er bizar druk. We zijn aan de vroege kant dus de
balie voor onze vlucht is nog niet open en dus gaan we buiten bij de ingang op de grond maar wat in onze boeken lezen totdat het tijd is. Als de balie
opengaat staat er al een flinke rij. Er moet voor 3 vliegtuigen worden ingecheckt en de eerste die vertrekt is een vlucht naar Parijs. Dus worden er steeds mensen uit de rij gehaald en naar een aparte balie verplaatst die specifiek voor die vlucht open is. Daarna gebeurt hetzelfde met de vlucht naar Eindhoven, die maar 5 minuutjes eerder vertrekt dan die naar Rotterdam. Het is behoorlijk chaotisch en dat komt ook omdat er van de 6 balies maar 3 open zijn.
Tijdens het wachten kijken we nog even een stukje Formule 1. De race in Spa is uitgesteld vanwege hevige regenval en dus hebben we mazzel dat we op dit tijdstip hiermee de tijd een beetje kunnen vullen. Na uiteindelijk enkele rondjes te hebben gereden achter de safetycar is er een uitslag. Max is hiermee 1e geworden, Russel 2e en Hamilton 3e. Na bijna 2 uur wachten krijgen we eindelijk onze instapkaarten en kunnen we meteen door de controle en is het boarden inmiddels begonnen.
Vanwege onvoorziene omstandigheden heeft Transavia deze vlucht uitbesteed aan de luchtvaartmaatschappij Electra. Dit is een Bulgaarse maatschappij met drie vliegtuigen. Wij vliegen nu met een overvolle Airbus A320 die behoorlijk gedateerd is. De motor maakt een flinke herrie en het
geluidssysteem klinkt alsof die uit het jaar kruik komt. We zijn blij dat we ons niet omgekleed hebben naar een lange broek en een truitje want tijdens de vlucht is het behoorlijk warm in het vliegtuig. We landen hard op de Rotterdamse klei en zijn blij met de kou en de miezer als we het vliegtuig uit stappen. Dit afkoelmoment is heerlijk.
We moeten een behoorlijke tijd op onze koffers wachten maar als we buiten komen staat Aad ons al op te wachten en worden we naar huis gereden. Vanavond lekker in ons eigen bedje slapen en morgen de katten ophalen. De vakantie is voorbij maar we hebben genoeg gesprekstof en inspiratie opgedaan om ons voorlopig nog bezig te houden met ons Portugal avontuur. Wordt vervolgd...